CXXIII. De fortitudine 127 matur mortis terrore aīaꝫ qͣtit. v̓tꝰ fortitudinis ē circa timores ꝑiculoꝝ mortis. Ad pͥᵐ dd̓m fortitudo bn̄ ſe hꝫ in oībꝰ aduerſis tolerandis: tn̄ ex toleratiōe oīum aduerſoꝝ reputat̉ ſimpl̓r fortis: ſed ſoluꝫ ex hoc bn̄ tolerat etiā maxima mala. ex alijs aūt dr̄ fortis ẜm ꝗd Ad 2ᵐ dd̓ꝫ qꝛ tīor ex amore naſcit̉. q̄cūqꝫ v̓tꝰ mode­rat̉ amorē aliquoꝝ bonoꝝ: ꝯn̄s ē vt moderet̉ ꝯͣrioꝝ malo timorē: ſicut liberalitas moderat̉ amorē pecuniaruꝫ: ꝯn̄s etiā moderat̉ timorē amiſſiōis earū: idē apparet ī tēperātia in alijs v̓tutibꝰ: ſꝫ amare ꝓpͥaꝫ vitā ē nale. oportuit ſpālē v̓tutē moderet̉ timores mortis. Ad 3ᵐ dd̓m: extremū in v̓tutibꝰ attendit̉ ẜm exceſſum rō­nis recte. ideo ſi aliꝗs maxima ꝑicula ſubeat ẜꝫ rōnē eſt virtuti contrarium. Ad quintum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ fortitudo ꝯſiſtat ꝓpe circa ꝑicula mortis ſūt in bello. Martyres enī p̄cipue de fortitudine cōmen­dant̉: ſꝫ martyres cōmēdant̉ de rebꝰ bellicis. ergo for­titudo ꝓprie ꝯſiſtit circa ꝑicula mortis ſunt in bello. . Amb̓. dicit in lib. de offi. fortitudo diuidit̉ in res bellicas domeſticas. Tulliꝰ ēt dicit ī de offi. pleriqꝫ arbitrent̉ res bellicas maiores qͣꝫ vrbanas: minuēda ē hec opinio: ſꝫ ſi v̓e volumꝰ iudicare multe res extiterūt vr bane maiores clarioreſqꝫ qͣꝫ bellice: ſꝫ circa maiora maior fortitudo ꝯſiſtit. ergo ꝓpͥe ꝯſiſtit fortitudo circa mortē que ī bello ē.. Bella ordinant̉ ad pacē tꝑalē reipubli ce ꝯſeruādā. dic̄ enī Aug. 19. de ciui. dei: intētione pacis bella gerunt̉: ſꝫ pace tꝑali reipublice non videt̉ aliꝗs debeat ſe ꝑiculo mortis exponere: talis pax ſit multaꝝ laſciuiarū occaſio. ergo videt̉ v̓tꝰ fortitudinis conſi­ſtat circa mortis bellice ꝑicula. Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ ph̓s dicit in .3. ethi. maxime eſt fortitudo circa mortē eſt in bello. Rn̄º. dd̓m ſic̄ dictū ē: fortitudo ꝯfirmat aīuꝫ hoīs ꝯͣ maxīa ꝑicula ſūt ꝑicula mortis. ſꝫ qꝛ fortitudo v̓tꝰ eſt ad cuiꝰ rōnē ꝑtinet ſemꝑ tēdat in bonū: ꝯn̄s ē vt ꝑicula mortis refugiat ꝓpter aliqd̓ bonū ꝯſequēdū. ꝑicula āt mortis ſunt ex egritudine vel ex tēpeſtate maris: vel ex īcurſu latronū: vl̓ ſiqͣ alia ſūt huiuſmodi: vident̉ alicui directe īminere ex hoc ꝯſequat̉ aliqd̓ bonū: ſed ꝑicula mortis ſunt in bellicis directe īminēt hoī ꝓpter aliquod bonū: inqͣꝫtū videlicet defendit bonū cōe iuſtū bellum. Pōt tn̄ aliqd̓ eſſe iuſtū bellū dupl̓r. Unoº gnaͣle: ſic̄ ali qui decertāt ī acie. Alioº particulare: puta aliꝗs iudex vel ēt pͥuata ꝑſona recedit a iuſto iudicio tīore gladij ī­minētis: vel cuiuſcūqꝫ ꝑiculi ēt ſi ſit mortiferū. ꝑtinet aūt ad fortitudinē firmitatē p̄bere ꝯͣ ꝑicula mortis ſoluꝫ īminēt ī bellocōi: ſꝫ ēt īminēt ī ꝑticulari īpugnatiōe cōi noīe bellū dici pōt. ẜm hoc ꝯcedēdū ē fortitudo ꝓ­prie ē circa ꝑicula mortis ē in bello. ſed circa ꝑicula cu­iuſcūqꝫ alteriꝰ mortis fortis bn̄ ſe hꝫ. p̄ſertiꝫ qꝛ cuiuſcūqꝫ mortis pōt ꝑiculū ſubire ꝑꝑ v̓tute: puta aliꝗs re­fugit amico īfirmāti obſeꝗ ꝑꝑ timorē mortifere īfectiōis vel refugit itinerari ad aliqd̓ piū negociū ꝓſequēdū ꝑꝑ timorē naufragij vel latronū. Ad pͥᵐ dd̓ꝫ mar­tyres ſuſtinēt ꝑſonales īpugnatiōes ꝑꝑ ſūmū bonū qd̓ eſt deꝰ. eoꝝ fortitudo p̄cipue cōmēdat̉: nec ē extra genꝰ for titudinis ē circa bellica. vn̄ dr̄: Fortes facti ſūt in bello. Ad 2ᵐ dd̓ꝫ res domeſtice vel vrbane diſtinguunt̉ ꝯͣ res bellicas:.ſ. ꝑtinēt ad bella cōia. in ipſis tn̄ rebꝰ dome ſticis vel vrbanis pn̄t īminere ꝑicula mortis ex īpugnatio nibꝰ ꝗbuſdā ſūt q̄dā ꝑticularia bella. ita ēt ꝯͣhuiuſmo­di p̄t ꝓpͥe dicta fortitudo. A dd̓ꝫ pars reipubli ce ē ẜm ſe bona. nec reddit̉ mala ex hoc aliqui male ea vtunt̉. multi alij ſūt bn̄ ea vtunt̉: ml̓ta peiora ma la ꝓhibent̉.ſ. homicidia: ſacrilegia: qͣꝫ ex ea occaſionē­tur: que p̄cipue ꝑtinēt ad vitia carnis. Ad ſextum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ſuſtinere ſit p̓ncipalis actꝰ fortitudinis. Uirtꝰ.n. ē circa difficile bonū: vt dr̄ in. 2. ethi. ſꝫ difficiliꝰ ē aggredi qͣꝫ ſuſtinere. ſuſtinere ē p̄cipuꝰ actꝰ fortudinis.. Maioris potētie eſſe vr̄ aliꝗd poſſit in aliud agere qͣꝫ ip̄m ab alio īmutet̉: ſꝫ aggredi ē ī aliud agere. ſuſtinere aūt ē īmobile ꝑſeuerare. fortitudo ꝑfectioneꝫ: potētie noīat. vr̄ magis ad fortitudinē ꝑtineat aggredi qͣꝫ ſuſti­nere.. Magis diſtat ab vno ꝯͣrioꝝ aliud ꝯͣriū qͣꝫ ſim­plex negatio. ſed ille ſuſtinet hoc ſolū hꝫ timet. ille aūt aggredit̉ ꝯͣrie mouet̉ timēti: qꝛ inſeꝗt̉. ergo vr̄ fortitudo retrahat maxime aīuꝫ a timore magis ꝑtine­at ad aggredi qͣꝫ ſuſtinere. Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ ph̓s dicit in. 3. ethi. in ſuſtinendo triſtia maxime aliqui fortes dicunt̉. Rn̄º. dd̓ꝫ ſic̄ ſupra dictū ē. ph̓s dic̄ ī. 3. ethi. fortitu­do ē magis circa tīores repͥmēdos qͣꝫ circa audacias mode rādas. difficiliꝰ.n. ē tīorē repͥmere qͣꝫ audaciā moderari: eo ipſuꝫ ꝑiculū qd̓ eſt ob̓m audacie tīoris de ſe ꝯfert ali­ꝗd ad rep̄ſſione audacie: ſꝫ oꝑat̉ ad augmētū tīoris. aggre di autem pertinet ad fortitudinem ẜm moderatur au­dacias. ſed ſuſtinere ſeꝗtur rep̄ſſionē timoris. pͥncipa­lior actus fortitudinis ē ſuſtinere.i. īmobil̓r ſiſtere in ꝑicu lis qͣꝫ aggredi. Ad pͥᵐ dd̓ꝫ ſuſtinere ē difficiliꝰ qͣꝫ ag­gredi triplici rōne. ꝗdē qꝛ ſuſtinere vr̄ aliꝗs ab aliquo fortiori īuadēte. aut aggredit̉ īuadit moduꝫ fortioris. difficilius aūt eſt pugnare fortiori qͣꝫ debiliori. qꝛ ille ſuſtinet ſentit ꝑicula īminētia. ille aūt aggredit̉ hꝫ vt futura. difficilius aūt eſt moueri a pn̄tibus qͣꝫ a futuris. qꝛ ſuſtinere īportat diuturnitatē tꝑis: ſed ag­gredi pōt aliquis ex ſubito motu. difficilius aūt ē diu ma­nere īmobilē qͣꝫ ſubito motu moueri ad aliqd̓ arduū. Un̄ ph̓s dic̄ in. 3. ethi. ꝗdaꝫ ſunt p̄uolātes an̄ ꝑicula: in ipſis aūt deſcēdūt. fortes aūt eqͣrio ſe hn̄t. Ad 2ᵐ dd̓m: ſu ſtinere īportat ꝗdē paſſionē corꝑis ẜm actū aīe fortiſſime īherentis bono. ex quo ſeꝗt̉ cedat paſſioni corporali īminēti. v̓tus aūt magis attēdit̉ circa aīam qͣꝫ circa cor­pus. Ad 3ᵐ dd̓m ille ſuſtinet timet pn̄te ti­moris quā non hꝫ pn̄tem ille aggredit̉. Ad ſeptimum ſic ꝓcedit̉. Uidetur fortis oꝑetur ꝓpter bonū ꝓprij hītus. Finis.n. in rebus agēdis ſi ſit pͥor in ītētiōe tn̄ ē poſterior in executiōe. ſꝫ actus fortitudinis in executōe ē poſterior qͣꝫ ipſe fortitudinis habitus. pōt eſſe fortis agat ꝑꝑ bonū ꝓprij hītꝰ.. Aug. dic̄. 13. de trini. Uirtutes qͣs ſo ꝑꝑ btītudinē amamꝰ: ſic ꝑſuadere ꝗdā nob̓ audēt.ſ. di­cēdo eas ꝓpter ſe appetēdas vt ipſaꝫ btītudinē non ame­mus: qd̓ ſi faciūt ipſas amare vtiqꝫ deſiſtemꝰ qn̄ illā ꝑꝑ quā ſolā iſta amauimꝰ amamꝰ: ſꝫ fortitudo ē q̄dā v̓tus actꝰ fortitudīs ē ad ip̄aꝫ fortitudinē ſꝫ ad btītudinē referēdꝰ.. Aug. dic̄ ī li. de moribꝰ eccl̓ie fortitudo ē amor oīa ꝑꝑ deū facile ꝑferēs. d̓s aūt ē ꝓpͥe hītꝰ forti tudīs ſꝫ aliꝗd meliꝰ. ſic̄ oꝫ finē meliorē his ſt̄ ad finē. fortis agit ꝑꝑ bonū ꝓprij hītus. Sed ꝯͣ eſt qd̓ ph̓s dic̄ in. 3. ethi. fortitudo forti ē bonum: talis autē ē finis. Rn̄º. dd̓m duplex ē finis.ſ. ꝓximꝰ vltimꝰ. finis āt ꝓximꝰ vniuſcuiuſqꝫ agētis ē vt ſil̓itudinē ſue forme in al­teꝝ īducat: ſic̄ finis ignis calefaciētis ē vt īducat ſil̓itudi­ ſui coloris ī patiēte. finis edificatoris ē vt īducat ſil̓i­tudinē ſue artis ī maͣ. qd̓cūqꝫ aūt bonū ex hoc ſeꝗt̉ ſi ſit in tētū pōt dici finis remotus agentis. ſicut autē in factibili bus maͣ exterior diſponit̉ artē: ita etiā in agibilibꝰ pru­dentiā diſponunt̉ actus humani. Sic dd̓ꝫ ē fortis ſic ꝓximū finē ītēdit vt ſil̓itudinē ſui habitꝰ expͥmat in actu. intendit.n. agere ẜm ꝯuenientiam ſui habitus. finis autē remotus eſt beatitudo vel deus. Et per hoc patet reſpon­ſio ad obiecta. pͥma ratio ꝓcedebat ac ſi ip̄a eēntia ha