Qō CXXIII. De fortitudine 127 matur mortis terrore aīaꝫ qͣtit. ⁊ iō v̓tꝰ fortitudinis ē circa timores ꝑiculoꝝ mortis. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓m ꝙ fortitudo bn̄ ſe hꝫ in oībꝰ aduerſis tolerandis: nō tn̄ ex toleratiōe oīum aduerſoꝝ reputat̉ hō ſimpl̓r fortis: ſed ſoluꝫ ex hoc ꝙ bn̄ tolerat etiā maxima mala. ex alijs aūt dr̄ hō fortis ẜm ꝗd ¶ Ad 2ᵐ dd̓ꝫ ꝙ qꝛ tīor ex amore naſcit̉. q̄cūqꝫ v̓tꝰ moderat̉ amorē aliquoꝝ bonoꝝ: ꝯn̄s ē vt moderet̉ ꝯͣrioꝝ malo rū timorē: ſicut liberalitas q̄ moderat̉ amorē pecuniaruꝫ: ꝑ ꝯn̄s etiā moderat̉ timorē amiſſiōis earū: ⁊ idē apparet ī tēperātia ⁊ in alijs v̓tutibꝰ: ſꝫ amare ꝓpͥaꝫ vitā ē nale. ⁊ iō oportuit eē ſpālē v̓tutē q̄ moderet̉ timores mortis. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ extremū in v̓tutibꝰ attendit̉ ẜm exceſſum rōnis recte. ⁊ ideo ſi aliꝗs maxima ꝑicula ſubeat ẜꝫ rōnē nō eſt virtuti contrarium. Ad quintum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ fortitudo nō ꝯſiſtat ꝓpe circa ꝑicula mortis q̄ ſūt in bello. Martyres enī p̄cipue de fortitudine cōmendant̉: ſꝫ martyres nō cōmēdant̉ de rebꝰ bellicis. ergo fortitudo nō ꝓprie ꝯſiſtit circa ꝑicula mortis q̄ ſunt in bello. ¶ Pͣ. Amb̓. dicit in lib. de offi. ꝙ fortitudo diuidit̉ in res bellicas ⁊ domeſticas. Tulliꝰ ēt dicit ī pͦ de offi. Cū pleriqꝫ arbitrent̉ res bellicas maiores eē qͣꝫ vrbanas: minuēda ē hec opinio: ſꝫ ſi v̓e volumꝰ iudicare multe res extiterūt vr bane maiores clarioreſqꝫ qͣꝫ bellice: ſꝫ circa maiora maior fortitudo ꝯſiſtit. ergo nō ꝓpͥe ꝯſiſtit fortitudo circa mortē que ī bello ē. ¶ Pͣ. Bella ordinant̉ ad pacē tꝑalē reipubli ce ꝯſeruādā. dic̄ enī Aug. 19. de ciui. dei: ꝙ intētione pacis bella gerunt̉: ſꝫ ꝓ pace tꝑali reipublice non videt̉ ꝙ aliꝗs debeat ſe ꝑiculo mortis exponere: cū talis pax ſit multaꝝ laſciuiarū occaſio. ergo videt̉ ꝙ v̓tꝰ fortitudinis nō conſiſtat circa mortis bellice ꝑicula. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ ph̓s dicit in .3. ethi. ꝙ maxime eſt fortitudo circa mortē q̄ eſt in bello. ¶ Rn̄º. dd̓m ꝙ ſic̄ dictū ē: fortitudo ꝯfirmat aīuꝫ hoīs ꝯͣ maxīa ꝑicula q̄ ſūt ꝑicula mortis. ſꝫ qꝛ fortitudo v̓tꝰ eſt ad cuiꝰ rōnē ꝑtinet ꝙ ſemꝑ tēdat in bonū: ꝯn̄s ē vt hō ꝑicula mortis nō refugiat ꝓpter aliqd̓ bonū ꝯſequēdū. ꝑicula āt mortis q̄ ſunt ex egritudine vel ex tēpeſtate maris: vel ex īcurſu latronū: vl̓ ſiqͣ alia ſūt huiuſmodi: nō vident̉ alicui directe īminere ex hoc ꝙ ꝯſequat̉ aliqd̓ bonū: ſed ꝑicula mortis q̄ ſunt in bellicis directe īminēt hoī ꝓpter aliquod bonū: inqͣꝫtū videlicet defendit bonū cōe ꝑ iuſtū bellum. Pōt tn̄ aliqd̓ eſſe iuſtū bellū dupl̓r. Unoº gnaͣle: ſic̄ cū ali qui decertāt ī acie. Alioº particulare: puta cū aliꝗs iudex vel ēt pͥuata ꝑſona nō recedit a iuſto iudicio tīore gladij īminētis: vel cuiuſcūqꝫ ꝑiculi ēt ſi ſit mortiferū. ꝑtinet aūt ad fortitudinē firmitatē aī p̄bere ꝯͣ ꝑicula mortis nō ſoluꝫ q̄ īminēt ī bellocōi: ſꝫ ēt q̄ īminēt ī ꝑticulari īpugnatiōe q̄ cōi noīe bellū dici pōt. ⁊ ẜm hoc ꝯcedēdū ē ꝙ fortitudo ꝓprie ē circa ꝑicula mortis qͥ ē in bello. ſed ⁊ circa ꝑicula cuiuſcūqꝫ alteriꝰ mortis fortis bn̄ ſe hꝫ. p̄ſertiꝫ qꝛ ⁊ cuiuſcūqꝫ mortis hō pōt ꝑiculū ſubire ꝑꝑ v̓tute: puta cū aliꝗs nō refugit amico īfirmāti obſeꝗ ꝑꝑ timorē mortifere īfectiōis vel cū nō refugit itinerari ad aliqd̓ piū negociū ꝓſequēdū ꝑꝑ timorē naufragij vel latronū. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓ꝫ ꝙ martyres ſuſtinēt ꝑſonales īpugnatiōes ꝑꝑ ſūmū bonū qd̓ eſt deꝰ. iō eoꝝ fortitudo p̄cipue cōmēdat̉: nec ē extra genꝰ for titudinis q̄ ē circa bellica. vn̄ dr̄: Fortes facti ſūt in bello. ¶ Ad 2ᵐ dd̓ꝫ ꝙ res domeſtice vel vrbane diſtinguunt̉ ꝯͣ res bellicas: q̄.ſ. ꝑtinēt ad bella cōia. in ipſis tn̄ rebꝰ dome ſticis vel vrbanis pn̄t īminere ꝑicula mortis ex īpugnatio nibꝰ ꝗbuſdā q̄ ſūt q̄dā ꝑticularia bella. ⁊ ita ēt ꝯͣhuiuſmodi p̄t eē ꝓpͥe dicta fortitudo. ¶ A dd̓ꝫ ꝙ pars reipubli ce ē ẜm ſe bona. nec reddit̉ mala ex hoc ꝙ aliqui male ea vtunt̉. nā ⁊ multi alij ſūt ꝗ bn̄ ea vtunt̉: ⁊ ml̓ta peiora ma la ꝑ eā ꝓhibent̉.ſ. homicidia: ſacrilegia: qͣꝫ ex ea occaſionētur: que p̄cipue ꝑtinēt ad vitia carnis. Ad ſextum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ ſuſtinere nō ſit p̓ncipalis actꝰ fortitudinis. Uirtꝰ.n. ē circa difficile ⁊ bonū: vt dr̄ in. 2. ethi. ſꝫ difficiliꝰ ē aggredi qͣꝫ ſuſtinere. gͦ ſuſtinere nō ē p̄cipuꝰ actꝰ fortudinis. ¶ Pͣ. Maioris potētie eſſe vr̄ ꝙ aliꝗd poſſit in aliud agere qͣꝫ ꝙ ip̄m ab alio nō īmutet̉: ſꝫ aggredi ē ī aliud agere. ſuſtinere aūt ē īmobile ꝑſeuerare. cū gͦ fortitudo ꝑfectioneꝫ: potētie noīat. vr̄ ꝙ magis ad fortitudinē ꝑtineat aggredi qͣꝫ ſuſtinere. ¶ Pͣ. Magis diſtat ab vno ꝯͣrioꝝ aliud ꝯͣriū qͣꝫ ſimplex negatio. ſed ille ꝗ ſuſtinet hoc ſolū hꝫ ꝙ nō timet. ille aūt ꝗ aggredit̉ ꝯͣrie mouet̉ timēti: qꝛ inſeꝗt̉. ergo vr̄ ꝙ cū fortitudo retrahat maxime aīuꝫ a timore ꝙ magis ꝑtineat ad eā aggredi qͣꝫ ſuſtinere. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ ph̓s dicit in. 3. ethi. ꝙ in ſuſtinendo triſtia maxime aliqui fortes dicunt̉. ¶ Rn̄º. dd̓ꝫ ꝙ ſic̄ ſupra dictū ē. ⁊ ph̓s dic̄ ī. 3. ethi. fortitudo ē magis circa tīores repͥmēdos qͣꝫ circa audacias mode rādas. difficiliꝰ.n. ē tīorē repͥmere qͣꝫ audaciā moderari: eo ꝙ ipſuꝫ ꝑiculū qd̓ eſt ob̓m audacie ⁊ tīoris de ſe ꝯfert aliꝗd ad rep̄ſſione audacie: ſꝫ oꝑat̉ ad augmētū tīoris. aggre di autem pertinet ad fortitudinem ẜm ꝙ moderatur audacias. ſed ſuſtinere ſeꝗtur rep̄ſſionē timoris. ⁊ iō pͥncipalior actus fortitudinis ē ſuſtinere.i. īmobil̓r ſiſtere in ꝑicu lis qͣꝫ aggredi. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓ꝫ ꝙ ſuſtinere ē difficiliꝰ qͣꝫ aggredi triplici rōne. pͦ ꝗdē qꝛ ſuſtinere vr̄ aliꝗs ab aliquo fortiori īuadēte. ꝗ aut aggredit̉ īuadit ꝑ moduꝫ fortioris. difficilius aūt eſt pugnare cū fortiori qͣꝫ cū debiliori. 2º qꝛ ille ꝗ ſuſtinet iā ſentit ꝑicula īminētia. ille aūt ꝗ aggredit̉ hꝫ eā vt futura. difficilius aūt eſt nō moueri a pn̄tibus qͣꝫ a futuris. 3º qꝛ ſuſtinere īportat diuturnitatē tꝑis: ſed aggredi pōt aliquis ex ſubito motu. difficilius aūt ē diu manere īmobilē qͣꝫ ſubito motu moueri ad aliqd̓ arduū. Un̄ ph̓s dic̄ in. 3. ethi. ꝙ ꝗdaꝫ ſunt p̄uolātes an̄ ꝑicula: in ipſis aūt deſcēdūt. fortes aūt eqͣrio ſe hn̄t. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ ſu ſtinere īportat ꝗdē paſſionē corꝑis ẜm actū aīe fortiſſime īherentis bono. ex quo ſeꝗt̉ ꝙ nō cedat paſſioni corporali iā īminēti. v̓tus aūt magis attēdit̉ circa aīam qͣꝫ circa corpus. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m ꝙ ille ꝗ ſuſtinet nō timet pn̄te iā cā timoris quā non hꝫ pn̄tem ille ꝗ aggredit̉. Ad ſeptimum ſic ꝓcedit̉. Uidetur ꝙ fortis nō oꝑetur ꝓpter bonū ꝓprij hītus. Finis.n. in rebus agēdis ⁊ ſi ſit pͥor in ītētiōe tn̄ ē poſterior in executiōe. ſꝫ actus fortitudinis in executōe ē poſterior qͣꝫ ipſe fortitudinis habitus. nō gͦ pōt eſſe ꝙ fortis agat ꝑꝑ bonū ꝓprij hītꝰ. ¶ Pͣ. Aug. dic̄. 13. de trini. Uirtutes qͣs ſo lū ꝑꝑ btītudinē amamꝰ: ſic ꝑſuadere ꝗdā nob̓ audēt.ſ. dicēdo eas ꝓpter ſe appetēdas vt ipſaꝫ btītudinē non amemus: qd̓ ſi faciūt ⁊ ipſas amare vtiqꝫ deſiſtemꝰ qn̄ illā ꝑꝑ quā ſolā iſta amauimꝰ nō amamꝰ: ſꝫ fortitudo ē q̄dā v̓tus gͦ actꝰ fortitudīs nō ē ad ip̄aꝫ fortitudinē ſꝫ ad btītudinē referēdꝰ. ¶ Pͣ. Aug. dic̄ ī li. de moribꝰ eccl̓ie ꝙ fortitudo ē amor oīa ꝑꝑ deū facile ꝑferēs. d̓s aūt nō ē ꝓpͥe hītꝰ forti tudīs ſꝫ aliꝗd meliꝰ. ſic̄ oꝫ finē meliorē eē his q̄ ſt̄ ad finē. nō gͦ fortis agit ꝑꝑ bonū ꝓprij hītus. ¶ Sed ꝯͣ eſt qd̓ ph̓s dic̄ in. 3. ethi. ꝙ fortitudo forti ē bonum: talis autē ē finis. ¶ Rn̄º. dd̓m ꝙ duplex ē finis.ſ. ꝓximꝰ ⁊ vltimꝰ. finis āt ꝓximꝰ vniuſcuiuſqꝫ agētis ē vt ſil̓itudinē ſue forme in alteꝝ īducat: ſic̄ finis ignis calefaciētis ē vt īducat ſil̓itudinē ſui coloris ī patiēte. ⁊ finis edificatoris ē vt īducat ſil̓itudinē ſue artis ī maͣ. qd̓cūqꝫ aūt bonū ex hoc ſeꝗt̉ ſi ſit in tētū pōt dici finis remotus agentis. ſicut autē in factibili bus maͣ exterior diſponit̉ ꝑ artē: ita etiā in agibilibꝰ ꝑ prudentiā diſponunt̉ actus humani. Sic gͦ dd̓ꝫ ē ꝙ fortis ſic ꝓximū finē ītēdit vt ſil̓itudinē ſui habitꝰ expͥmat in actu. intendit.n. agere ẜm ꝯuenientiam ſui habitus. finis autē remotus eſt beatitudo vel deus. Et per hoc patet reſponſio ad obiecta. Nā pͥma ratio ꝓcedebat ac ſi ip̄a eēntia ha