. CLXXXI. De vita actiua finem: hoc eſt qd̓ Grego. dicit ſuꝑ Ezech̓. Cōtemplatiua hic īcipit vt in celeſti prīa ꝑficiatur: qꝛ amoris ignis hic ardere inchoat ipſum quē amat viderit in amore ipſiꝰ amplius igneſcit. Ad 2ᵐ dd̓ꝫ nulla actio pōt diu du­rare in ſui ſummo. ſummū aūt contēplationis eſt vt attin­gat ad vniformitatē dīne contēplationis: vt dicit Diony. ſic̄ ſupra poſitū eſt. vn̄ ſi qͣꝫtū ad hoc ꝯtēplatio diu dura­re non poſſit: tn̄ qͣꝫtum ad alios cōtemplationis actus pōt diu durare. Ad 3ᵐ dd̓m ph̓s dicit vitā ꝯtemplatiuā eſſe ſupra hoīem: qꝛ competit nobis ẜm hoc aliquid di­uinū eſt in nobis.ſ. ītellectus eſt incorruptibilis impaſ­ſibilis in ſe. ideo actio eius poteſt eſſe diuturnior. De vita actiua.. CLXXXI. Einde ꝯſiderādū eſt de vita acti­ua. Et circa hoc querū­tur qͣtuor. vtrum oīa opera virtutū moraliū ꝑtineant ad vitam actiuā. 2 vtruꝫ prudentia pertineat ad vitā acti­. vtꝝ doctrīa ꝑtineat ad vitā acti . vtꝝ diuturnitate vite actiue. Ad primum ſic ꝓcedit̉. Uidetur oēs actꝰ virtutū moraliū ꝑtineāt ad vitam actiuā. Uita.n. actiua videt̉ cōſiſtere ſolū in his ſunt ad alteꝝ. dicit.n. Greg. ſuper Ezech̓. actiua vita eſt panem eſurienti tribuere. in fine multis enumeratis ad alteꝝ ꝑtinent ſubdit: ſingulis ꝗbuſqꝫ expediūt diſpēſare. ſed oēs actꝰ v̓tutū moraliū ordinamur ad alios: ſꝫ ſolum ẜꝫ iuſtitiā ꝑtes eiꝰ: vt ex ſupra dcīs pꝫ. actꝰ oīuꝫ v̓tu tu moraliū ꝑtinent ad vitā actiuā.. Greg. dicit ſuper Ezech̓. per Lyā que fuit lippa: ſꝫ fecūda ſignificatur vi ta actiua duꝫ occupat̉ in oꝑe minus videt: ſꝫ per v̓bū exēplū ad imitationē ſuā ꝓximos accēdit mul­tos ī oꝑe bono filios generat. hoc aūt magis vr̄ ꝑtinere ad charitatē quā diligimꝰ ꝓximū qͣꝫ ad v̓tutes morales. er­go vr̄ actꝰ v̓tutū moraliū ꝑtineant ad vitā actiuam. . Sicut ſupra dictū ē: v̓tutes morales diſponūt ad vi ꝯtēplatiuā. ſꝫ diſpoſitio ꝑfectio ꝑtinent ad idē. vr̄ v̓tutes morales ꝑtineāt ad vitā actiuā. Sꝫ ꝯͣ eſt qd̓ Iſido. dic̄ ī li. ſūmo bono. In actiua vita pͥus exercitiū boni oꝑis cūcta exhauriēda ſunt vitia vt ī ꝯtēplatiua iam pura mētis acie ad cōtēplādū dīnū ꝗſqꝫ pertrāſeat: ſꝫ cun cta vitia exhauriunt̉ niſi per actꝰ v̓tutū moraliū. actꝰ v̓tutū moraliū ad vitā actiuā pertinēt. Rn̄º. dd̓m: ſi cut ſupra dictū eſt: vita actiua cōtēplatiua diſtinguūtur ſecūduꝫ diuerſa ſtudia hoīum intendentium ad diuerſos fines: quoꝝ vnū eſt ꝯſideratio v̓itatis eſt finis vite con­templatiue. aliud aūt eſt exterior oꝑatio ad quā ordinat̉ vita actiua. manifeſtū eſt aūt in v̓tutibus moralibꝰ non pͥncipal̓r q̄rit̉ cōtēplatio veritatis: ſꝫ ordinant̉ ad operan dum. vn̄ ph̓s dicit in. 2. ethicoꝝ ad v̓tuteꝫ ꝗdē ſcire pa­rum aut nihil ꝓdeſt. vn̄ manifeſtū eſt v̓tutes morales ꝑtinent eēntialiter ad vitam actiuā. vn̄ ph̓us in. 10. ethi­corum virtutes morales ordinat ad felicitatem actiuam. Ad pͥmū dd̓m inter v̓tutes morales p̄cipua eſt iu­ſtitia qua aliꝗs ad alteꝝ ordinat̉: vt ph̓s ꝓbat in. 5. ethico­rum. vn̄ vita actiua deſcribit̉ per ea ad alteꝝ ordinant̉: qꝛ in his ſolum: ſꝫ qꝛ in his pͥncipaliꝰ cōſiſtit. Ad 2ᵐ dd̓m per actus oīum virtutū moralium pōt aliꝗs ꝓxi­mos ſuo exēplo dirigere ad bonū: qd̓ Grego. ibi attribuit vite actiue. Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ſicut v̓tus ordinat̉ in finem alterius v̓tutis tranſit quodammō in ſpēm eius: ita ēt qn̄ aliquis vtit̉ his ſunt vite actiue ſolum ꝓut diſponūt ad cōtemplationeꝫ cōprehendunt̉ ſub vita cōtemplatiua. in his aūt operibus v̓tutū moraliū ītendūt tanqͣꝫ ẜm ſe bo nis: aūt tanqͣꝫ diſponētibus ad vitā cōtemplatiuā: v̓tu­tes morales ꝑtinent ad vitā actiuā: qͣꝫuis ēt dici poſſit vita actiua diſpō ſit ad vitam cōtemplatiuā. Ad ſecundum ſic ꝓcedit. Uidet̉ prudētia ꝑtineat ad vitā actiuā. Si­.n. vita cōtēplatiua ꝑtinet ad vim cognitiuam: ita actiua ad vim appetitiuā. prudētia aūt ꝑtinet ad vim appeti­tiuam. ſed magis ad cognitiuā. prudētia ꝑtinet ad vi­tam actiuaꝫ.. Grego. dic̄ ſuper Ezech̓. actiua vita dum occupat̉ in opere minꝰ videt. vn̄ ſignificat̉ per Lyā lippos oculos hēbat: prudētia aūt reqͥrit oculos claros vt recte iudicet de agendis. videt̉ prudētia ꝑti neat ad vitā actiuā.. Prudētia media eſt īter v̓tutes morales intellectuales. ſed ſicut v̓tutes morales perti­nent ad vitā actiuā: vt dictum eſt: ita ītellectuales ad con templatiuā. vr̄ prudētia ꝑtineat neqꝫ ad vitā acti­uam neqꝫ ad ꝯtēplatiuā: ſed ad mediū viuendi genus: qd̓ Aug. ponit. 19. de ciui. dei. Sꝫ ꝯͣ eſt ph̓s in. io. ethico. prudentiā ꝑtinere dic̄ ad felicitatē actiuā: ad quā ꝑtinent virtutes morales. Rn̄º. dd̓m ſicut ſupra dcm̄ eſt: id qd̓ ordinat̉ ad aliud ſicut ad fine p̄cipue in moralibꝰ tra­hit̉ ad ſpēm eius ad qd̓ ordinat̉: ſicut ille mechat̉ vt fu­retur: magis dr̄ fur qͣꝫ mechus: ẜm ph̓m in. j. ethi. manife­ſtum eſt aūt cognitio prudētie ordinat̉ ad oꝑatiōes vir tutum moraliū ſic̄ ad finē. eſt.n. recta agibiliū ſic̄ dr̄ in .s. ethicoꝝ. vn̄ fines v̓tutū moraliū ſunt pͥncipia pruden tie: ſicut in eodem li. ph̓s dic̄. ſic̄ dcm̄ eſt v̓tutes mora les in eo ordinat eas ad ꝗetem cōtēplatiōis ꝑtinēt ad vi tam cōtemplatiuā: ita cognitio prudentie de ſe ordinat̉ ad oꝑationes v̓tutū moraliū directe ꝑtinet ad vitam acti uam: ſi tn̄ prudētia ꝓpͥe ſumat̉ ẜm ph̓s de ea loꝗt̉. ſi āt ſumat̉ cōius ꝓut.ſ. app̄hēdit qͣlemcūqꝫ hūanā cognitōeꝫ: ſic prudētia qͣꝫtū ad aliquā ſui partē ꝑtineret ad vitā cōtē platiuā: ẜm Tullius dic̄ in. i. de offi. qui acutiſſime celeberrime pōt videre veꝝ explicare rōnē: is prudē­tiſſimꝰ ſapiētiſſimꝰ rite haberi ſolet. Ad pͥmū dd̓m oꝑatiōes morales ſpecificant̉ ex fine: vt ſupra habituꝫ eſt. ad vitā cōtēplatiuā illa cognitio ꝑtinet finem hꝫ in ipſa cognitiōe veritatis. cognitio aūt prudētie magis hꝫ finē in actu appetitiue v̓tutis ꝑtinet ad vitā actiuam. Ad 2ᵐ dd̓m occupatio exterioꝝ reꝝ facit hoīem mi nus videre in rebꝰ ītelligibilibꝰ ſūt ſeꝑate a ſenſibilibꝰ in ꝗbus oꝑatōes actiue vite ꝯſiſtūt: ſed tn̄ occupatio exte rior actiue vite facit hoīem magis clare videre in iudicio agibiliū: qd̓ ꝑtinet ad prudētiā: ꝑꝑ experientiā: tum ꝑꝑ mentis attētionē: qꝛ vbi ītenderis ibi ingenium valet: vt Saluſtius dic̄. Ad 3ᵐ dd̓ꝫ prudētia dr̄ media īter v̓tutes ītellectuales morales qͣꝫtū ad hoc in ſubiecto ꝯuenit v̓tutibꝰ ītellectualibꝰ: ī maͣ aūt total̓r ꝯuenit moralibꝰ. illd̓ āt 3ᵐ viuēdi genꝰ mediū ē īter actiuā vitā ꝯtēplatiuā qͣꝫtū ad ea circa occupat̉: qꝛ qn̄qꝫ occupat̉ in ꝯtēplatiōe v̓itatis: qn̄qꝫ aūt occupat̉ circa exteriora. Ad tertium ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ docere ſit actus vite actiue: ſꝫ contemplatiue. Dicit.n. Grego. ſuꝑ Ezech̓. viri ꝑfecti bona celeſtia que cōtēplari poterūt: fratribꝰ denūciant eorūqꝫ aīos in amo­rem intime claritatis accendūt. ſed hoc ꝑtinet ad doctri­. ergo docere eſt actus vite cōtēplatiue.. Ad idem genꝰ vite videt̉ reduci actꝰ habitus. ſꝫ docere eſt actꝰ ſa pientie. dic̄.n. ph̓s in p̓ncipio metaph̓. ſignū ſciētis ē poſ ſe docere. ergo ſapiētia vel ſcīa ꝑtineat ad vitā cōtēpla tiuā. vr̄ ēt doctrina ad vitā ꝯtēplatiuaꝫ ꝑtineat.. Sic̄ ꝯtēplatio ē actꝰ vite cōtēplatiue ita or̄o. ſꝫ or̄o ꝗs orat alio nihilominꝰ ꝑtinet ad vitā ꝯtēplatiuā. ali­quis veritatē meditatā in alteriꝰ notitiā docrinā dedu­cat vr̄ ad vitā ꝯtēplatiuā ꝑtinere. Sed ꝯͣ eſt Grego. dic̄ ſuꝑ Ezech̓. Actiua vita eſt panē eſurienti tribuere: ver bo ſapiētie neſciētē docere. Rn̄º. dd̓m actus doctri­