Qō. CLXXXI. De vita actiua finem: ⁊ hoc eſt qd̓ Grego. dicit ſuꝑ Ezech̓. Cōtemplatiua hic īcipit vt in celeſti prīa ꝑficiatur: qꝛ amoris ignis ꝗ hic ardere inchoat cū ipſum quē amat viderit in amore ipſiꝰ amplius igneſcit. ¶ Ad 2ᵐ dd̓ꝫ ꝙ nulla actio pōt diu durare in ſui ſummo. ſummū aūt contēplationis eſt vt attingat ad vniformitatē dīne contēplationis: vt dicit Diony. ſic̄ ſupra poſitū eſt. vn̄ ⁊ ſi qͣꝫtū ad hoc ꝯtēplatio diu durare non poſſit: tn̄ qͣꝫtum ad alios cōtemplationis actus pōt diu durare. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m ꝙ ph̓s dicit vitā ꝯtemplatiuā eſſe ſupra hoīem: qꝛ competit nobis ẜm hoc ꝙ aliquid diuinū eſt in nobis.ſ. ītellectus ꝗ eſt incorruptibilis ⁊ impaſſibilis in ſe. ⁊ ideo actio eius poteſt eſſe diuturnior. ¶ De vita actiua. Qō. CLXXXI. Einde ꝯſiderādū eſt de vita actiua. ¶ Et circa hoc querūtur qͣtuor. pͦ vtrum oīa opera virtutū moraliū ꝑtineant ad vitam actiuā. 2 vtruꝫ prudentia pertineat ad vitā actiuā. 3º vtꝝ doctrīa ꝑtineat ad vitā acti uā. 4º vtꝝ d̓ diuturnitate vite actiue. Ad primum ſic ꝓcedit̉. Uidetur ꝙ nō oēs actꝰ virtutū moraliū ꝑtineāt ad vitam actiuā. Uita.n. actiua videt̉ cōſiſtere ſolū in his q̄ ſunt ad alteꝝ. dicit.n. Greg. ſuper Ezech̓. ꝙ actiua vita eſt panem eſurienti tribuere. ⁊ in fine multis enumeratis q̄ ad alteꝝ ꝑtinent ſubdit: ⁊ q̄ ſingulis ꝗbuſqꝫ expediūt diſpēſare. ſed nō ꝑ oēs actꝰ v̓tutū moraliū ordinamur ad alios: ſꝫ ſolum ẜꝫ iuſtitiā ⁊ ꝑtes eiꝰ: vt ex ſupra dcīs pꝫ. nō gͦ actꝰ oīuꝫ v̓tu tu moraliū ꝑtinent ad vitā actiuā. ¶ Pͣ. Greg. dicit ſuper Ezech̓. ꝙ per Lyā que fuit lippa: ſꝫ fecūda ſignificatur vi ta actiua q̄ duꝫ occupat̉ in oꝑe minus videt: ſꝫ dū mō per v̓bū mō ꝑ exēplū ad imitationē ſuā ꝓximos accēdit multos ī oꝑe bono filios generat. hoc aūt magis vr̄ ꝑtinere ad charitatē ꝑ quā diligimꝰ ꝓximū qͣꝫ ad v̓tutes morales. ergo vr̄ ꝙ actꝰ v̓tutū moraliū nō ꝑtineant ad vitā actiuam. ¶ Pͣ. Sicut ſupra dictū ē: v̓tutes morales diſponūt ad vi tā ꝯtēplatiuā. ſꝫ diſpoſitio ⁊ ꝑfectio ꝑtinent ad idē. gͦ vr̄ ꝙ v̓tutes morales nō ꝑtineāt ad vitā actiuā. ¶ Sꝫ ꝯͣ eſt qd̓ Iſido. dic̄ ī li. d̓ ſūmo bono. In actiua vita pͥus ꝑ exercitiū boni oꝑis cūcta exhauriēda ſunt vitia vt ī ꝯtēplatiua iam pura mētis acie ad cōtēplādū dīnū ꝗſqꝫ pertrāſeat: ſꝫ cun cta vitia nō exhauriunt̉ niſi per actꝰ v̓tutū moraliū. gͦ actꝰ v̓tutū moraliū ad vitā actiuā pertinēt. ¶ Rn̄º. dd̓m: ꝙ ſi cut ſupra dictū eſt: vita actiua ⁊ cōtēplatiua diſtinguūtur ſecūduꝫ diuerſa ſtudia hoīum intendentium ad diuerſos fines: quoꝝ vnū eſt ꝯſideratio v̓itatis q̄ eſt finis vite contemplatiue. aliud aūt eſt exterior oꝑatio ad quā ordinat̉ vita actiua. manifeſtū eſt aūt ꝙ in v̓tutibus moralibꝰ non pͥncipal̓r q̄rit̉ cōtēplatio veritatis: ſꝫ ordinant̉ ad operan dum. vn̄ ph̓s dicit in. 2. ethicoꝝ ꝙ ad v̓tuteꝫ ꝗdē ſcire parum aut nihil ꝓdeſt. vn̄ manifeſtū eſt ꝙ v̓tutes morales ꝑtinent eēntialiter ad vitam actiuā. vn̄ ⁊ ph̓us in. 10. ethicorum virtutes morales ordinat ad felicitatem actiuam. ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓m ꝙ inter v̓tutes morales p̄cipua eſt iuſtitia qua aliꝗs ad alteꝝ ordinat̉: vt ph̓s ꝓbat in. 5. ethicorum. vn̄ vita actiua deſcribit̉ per ea q̄ ad alteꝝ ordinant̉: nō qꝛ in his ſolum: ſꝫ qꝛ in his pͥncipaliꝰ cōſiſtit. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m ꝙ per actus oīum virtutū moralium pōt aliꝗs ꝓximos ſuo exēplo dirigere ad bonū: qd̓ Grego. ibi attribuit vite actiue. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ ſicut v̓tus q̄ ordinat̉ in finem alterius v̓tutis tranſit quodammō in ſpēm eius: ita ēt qn̄ aliquis vtit̉ his q̄ ſunt vite actiue ſolum ꝓut diſponūt ad cōtemplationeꝫ cōprehendunt̉ ſub vita cōtemplatiua. in his aūt q̄ operibus v̓tutū moraliū ītendūt tanqͣꝫ ẜm ſe bo nis: nō aūt tanqͣꝫ diſponētibus ad vitā cōtemplatiuā: v̓tutes morales ꝑtinent ad vitā actiuā: qͣꝫuis ēt dici poſſit ꝙ vita actiua diſpō ſit ad vitam cōtemplatiuā. Ad ſecundum ſic ꝓcedit. Uidet̉ ꝙ prudētia nō ꝑtineat ad vitā actiuā. Si.n. vita cōtēplatiua ꝑtinet ad vim cognitiuam: ita actiua ad vim appetitiuā. prudētia aūt nō ꝑtinet ad vim appetitiuam. ſed magis ad cognitiuā. gͦ prudētia nō ꝑtinet ad vitam actiuaꝫ. ¶ Pͣ. Grego. dic̄ ſuper Ezech̓. ꝙ actiua vita dum occupat̉ in opere minꝰ videt. vn̄ ſignificat̉ per Lyā q̄ lippos oculos hēbat: prudētia aūt reqͥrit oculos claros vt recte iudicet hō de agendis. gͦ videt̉ ꝙ prudētia nō ꝑti neat ad vitā actiuā. ¶ Pͣ. Prudētia media eſt īter v̓tutes morales ⁊ intellectuales. ſed ſicut v̓tutes morales pertinent ad vitā actiuā: vt dictum eſt: ita ītellectuales ad con templatiuā. gͦ vr̄ ꝙ prudētia nō ꝑtineat neqꝫ ad vitā actiuam neqꝫ ad ꝯtēplatiuā: ſed ad mediū viuendi genus: qd̓ Aug. ponit. 19. de ciui. dei. ¶ Sꝫ ꝯͣ eſt ꝙ ph̓s in. io. ethico. prudentiā ꝑtinere dic̄ ad felicitatē actiuā: ad quā ꝑtinent virtutes morales. ¶ Rn̄º. dd̓m ꝙ ſicut ſupra dcm̄ eſt: id qd̓ ordinat̉ ad aliud ſicut ad fine p̄cipue in moralibꝰ trahit̉ ad ſpēm eius ad qd̓ ordinat̉: ſicut ille ꝗ mechat̉ vt furetur: magis dr̄ fur qͣꝫ mechus: ẜm ph̓m in. j. ethi. manifeſtum eſt aūt ꝙ cognitio prudētie ordinat̉ ad oꝑatiōes vir tutum moraliū ſic̄ ad finē. eſt.n. recta rō agibiliū ſic̄ dr̄ in .s. ethicoꝝ. vn̄ ⁊ fines v̓tutū moraliū ſunt pͥncipia pruden tie: ſicut in eodem li. ph̓s dic̄. ſic̄ gͦ dcm̄ eſt ꝙ v̓tutes mora les in eo ꝗ ordinat eas ad ꝗetem cōtēplatiōis ꝑtinēt ad vi tam cōtemplatiuā: ita cognitio prudentie q̄ de ſe ordinat̉ ad oꝑationes v̓tutū moraliū directe ꝑtinet ad vitam acti uam: ſi tn̄ prudētia ꝓpͥe ſumat̉ ẜm ꝙ ph̓s de ea loꝗt̉. ſi āt ſumat̉ cōius ꝓut.ſ. app̄hēdit qͣlemcūqꝫ hūanā cognitōeꝫ: ſic prudētia qͣꝫtū ad aliquā ſui partē ꝑtineret ad vitā cōtē platiuā: ẜm ꝙ Tullius dic̄ in. i. de offi. ꝙ qui acutiſſime ⁊ celeberrime pōt ⁊ videre veꝝ ⁊ explicare rōnē: is prudētiſſimꝰ ⁊ ſapiētiſſimꝰ rite haberi ſolet. ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓m ꝙ oꝑatiōes morales ſpecificant̉ ex fine: vt ſupra habituꝫ eſt. ⁊ iō ad vitā cōtēplatiuā illa cognitio ꝑtinet q̄ finem hꝫ in ipſa cognitiōe veritatis. cognitio aūt prudētie q̄ magis hꝫ finē in actu appetitiue v̓tutis ꝑtinet ad vitā actiuam. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m ꝙ occupatio exterioꝝ reꝝ facit hoīem mi nus videre in rebꝰ ītelligibilibꝰ q̄ ſūt ſeꝑate a ſenſibilibꝰ in ꝗbus oꝑatōes actiue vite ꝯſiſtūt: ſed tn̄ occupatio exte rior actiue vite facit hoīem magis clare videre in iudicio agibiliū: qd̓ ꝑtinet ad prudētiā: tū ꝑꝑ experientiā: tum ꝑꝑ mentis attētionē: qꝛ vbi ītenderis ibi ingenium valet: vt Saluſtius dic̄. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ prudētia dr̄ eē media īter v̓tutes ītellectuales ⁊ morales qͣꝫtū ad hoc ꝙ in ſubiecto ꝯuenit cū v̓tutibꝰ ītellectualibꝰ: ī maͣ aūt total̓r ꝯuenit cū moralibꝰ. illd̓ āt 3ᵐ viuēdi genꝰ mediū ē īter actiuā vitā ⁊ ꝯtēplatiuā qͣꝫtū ad ea circa q̄ occupat̉: qꝛ qn̄qꝫ occupat̉ in ꝯtēplatiōe v̓itatis: qn̄qꝫ aūt occupat̉ circa exteriora. Ad tertium ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ docere nō ſit actus vite actiue: ſꝫ contemplatiue. Dicit.n. Grego. ſuꝑ Ezech̓. ꝙ viri ꝑfecti bona celeſtia que cōtēplari poterūt: fratribꝰ denūciant eorūqꝫ aīos in amorem intime claritatis accendūt. ſed hoc ꝑtinet ad doctrinā. ergo docere eſt actus vite cōtēplatiue. ¶ Pͣ. Ad idem genꝰ vite videt̉ reduci actꝰ ⁊ habitus. ſꝫ docere eſt actꝰ ſa pientie. dic̄.n. ph̓s in p̓ncipio metaph̓. ꝙ ſignū ſciētis ē poſ ſe docere. cū ergo ſapiētia vel ſcīa ꝑtineat ad vitā cōtēpla tiuā. vr̄ ꝙ ēt doctrina ad vitā ꝯtēplatiuaꝫ ꝑtineat. ¶ Pͣ. Sic̄ ꝯtēplatio ē actꝰ vite cōtēplatiue ita ⁊ or̄o. ſꝫ or̄o qͣ ꝗs orat ꝓ alio nihilominꝰ ꝑtinet ad vitā ꝯtēplatiuā. gͦ ꝙ aliquis veritatē meditatā in alteriꝰ notitiā ꝑ docrinā deducat vr̄ ad vitā ꝯtēplatiuā ꝑtinere. ¶ Sed ꝯͣ eſt ꝙ Grego. dic̄ ſuꝑ Ezech̓. Actiua vita eſt panē eſurienti tribuere: ver bo ſapiētie neſciētē docere. ¶ Rn̄º. dd̓m ꝙ actus doctri