Seite
XXX Capitulum alia de carnibus ſuis: que rape de ipſo corpo­re ſuo poterint. Sil̓iter ⁊ de vehemētia ſitis. bibere em̄ ꝓpriū ſanguinē/ vel vrinas cōpel­lit. Afflictiones ꝟo corꝑis eē ip̄m ieiuniū: ate­nuatio eiuſdē corꝑis: que ꝑ pauca ⁊ modera­ta ieiunia ſit/ euidēter oſtendit. hoc aūt nō ꝓ pterea dico quia ita ieiunādū: vt in hmōi ra­biem ſitis eſuriens inualeſcat. Sed potius vt manifeſtū tibi fiat: quia veri noīs ⁊ rōnis: ie­iunium ⁊ ſacrificiū ē vt dixi: ⁊ iuſtificatio q̄dā tā aīe qͣꝫ corꝑis. Et ꝓpter hoc efficax non me­diocriter ad placādū iram iuſtiſſimā dei. ⁊ ad minuendū penas meritas ſeu debitas. Ꝙto em̄ quis vehemētiꝰ ſe affligit pro ſuis vitijs ⁊ peccatis: tāto minꝰ in ſe ip̄o relinquit diuine iuſtitie puniendū. Quapropter cū ſemetip­ſum ſufficienter iuſtificat: non ē adeo vlteri iuſtificandꝰ. Sicut docet apoſtolꝰ. j. Corinh̓. xj. dicēs. ꝙ ſi noſmetip̄os diiudicaremꝰ: non vtiqꝫ diiudicaremur. Iam igit̉ declaratū ē ti­bi per hoc quatenꝰ ⁊ qualiter ala altera ora­tionis ē ieiuniū: vicꝫ ad impetrationē remiſ­ſionis pene merite ſeu vindicte. Adiuuat etiā orationē ad volandū in ſublime/ diuine miẜationis qm̄ miſerabileꝫ efficit ieiunantē. ꝟm qd̓ dicit apoſtolꝰ. qꝛ exercitatio corꝑis ad modicū valet. Intelligendū ē/ vt ē exercita­tio. ⁊ hoc eſt dicere ꝑ ſe. valet nanqꝫ per ſe ad frangendū vires carnis: ⁊ ad reprimendos ⁊ interdū extinguendos ardores cōcupiſcen tiarū carnaliū. Et ad hoc efficax eſt valde ie­iunium/ quēadmodū ſubtractio lignoꝝ adex tinguēdū incēdiū. Sic̄ d̓r. detrahe ligna foco ſi vis extīguere flāmas. Et carnis motꝰ ocia­vina/ dapes. Nec intelligas hic exercitationē corꝑis: niſi macerationē carnis: q̄ ſit non ſolū ieiunijs. ſed etiā laboribus. ⁊ om̄ibus ſanctis occupatiōibꝰ. ꝑ ſe igit̉ inqͣꝫtū exercitatio cor­poris: ⁊ ꝑ hoc ꝙ ē exercitatio: ad hoc valet qd̓ p̄dixi. quod reuera modicū eſt cōꝑatione vti T litatū pietatis Pietas em̄.i. miſericordia ⁊ ad illud valet: ⁊ ad om̄ia alia que ſalutis ſunt ſiue pertineāt ad ſalutē. Nihil em̄ eſt/ vel ve­nie/ vel gratie/ vel glorie/ quod pietas nō im petret. ſicut exp̄ſſe legit̉. Thobie. qm̄ elemo­ſina ab om̄i peccato et a morte liberat. ⁊ non patitur animā ire in tenebras. Et iterū. Nō auertas faciē tuam a paupere. Ita em̄ fiet vt nec a te vertet̉ facies dn̄i. Elemoſina nanqꝫ non ſolū poteſt vl̓ valet ꝑ eum in quo eſt/ vel facit illam: ſed etiā ꝑ eos quibus fit. valet eti­am ꝑ ſemetipſaꝫ. Elemoſyna em̄ ꝑ illd̓ qd̓ ele moſyna eſt: habet fructus ⁊ vtilitates mira­biles ⁊ mirificas. ſicut eſt euidenter colligere ex teſtimonijs ſcripturarū. Quid vero ꝑſo­phiſticas calūnias: que in ſcolaſticis diſputa­tionibus nō tam fructuoſe qͣꝫ tumultuoſe au diuntur: pietatem intellexerunt in ſermōe p̄ miſſo Apl̓i illa que theoſebia noīat̉. ⁊ hoc in­dubitanter cultus deo debitꝰ ⁊ acceptꝰ noīat̉ q̄ rectiſſime veneratio ſcōꝝ.i. reꝝ ſcāꝝ/ ī qͥbꝰ pͥmatū ⁊ principatū ſuꝑeminētiſſimū obtinet creator benedictus: tanqͣꝫ in pͥmis ⁊ maxime venerandus. Deinde beatiſſima ⁊ glorioſiſſi­ma dei genitrix. poſt hoc vnuſquiſqꝫ ſanctoꝝ ac ſanctarū in ordine ſuo. Nec dement̉ ſacra menta ſacramentalia ſacraqꝫ bona ſua. et ſa­cra vaſa atqꝫ ornamenta. Et generaliter oīa quecūqꝫ bn̄dictionibus pontificalibus ſacrā­tur vel ſanctificātur. Omnia nanqꝫ hmōi tā­qͣꝫ ſacra veneranda ſunt. Aſſiduitas or̄onū adiuuat noͣbilit̓. Ca. XXX St et aliud for tiſſimum or̄onis adiutorium.ſ. aſ­ſiduitas: ſicut teſtat̉ Iacobus vlti. U mo. c. epl̓e ſue dicens. quia multum valet de­precatio iuſti aſſidua. Et apl̓s. j. ad Theſſal̓. Sine intermiſſione orate. Et ip̄a veritas in euāgelio luce. qm̄ oportet ſemꝑ orare/ ⁊ non deficere. Qualiter aūt orabimus ſemꝑ. Im­poſſibile em̄ manifeſtū eſt ſemꝑ aliquē orare/ qualiter poſſibile eſt dormientem orare cum dormit? Credo aūt te hic audiuiſſe verba ho­minū: de quibus fuerunt qui dixerunt vitam oēm ſanctorū/ orationē eſſe. ꝓpter auctorita tem que dicit. Iuſtus nō deſinit orare: niſi cū deſijt iuſtus eē. Hoc aūt nō eſt dictum niſi ꝑ tropiā: quo due res que idem vel equalia ef­ficiunt: ſolent dici vnū eē. iuxta ẜmonē apl̓i. j. ad Corinth̓. iij. Qui plantat ⁊ qui rigat vnū ſunt. Et intelligit vnū in efficacia ſeu intelle­ctu. Sic ſe habet de or̄one iuſtoruꝫ/ ⁊ de vita eorū. In effectu nāqꝫ impetratiōis apud deū vnū ⁊ idem ſunt. Eadem em̄ impetrāt apud ip̄m vita ſanctoꝝ: ⁊ or̄o eorundē. Utraqꝫ em̄ impetrat ⁊ veniā ⁊ gloriā ⁊ gratiā. ⁊ om̄e alid̓ bonū qd̓ ip̄is largitione diuina tribuit̉. Qui­dam qͦꝫ ex ſanctis pr̄ibꝰ dixit ſe inceſſant̉ ora­re/ pro eo ꝙ vel ip̄e orabat in perſona ſua: vel pauꝑes quos labore manuū ſuarū ſuſtētabat Dicit igitur ſe orare cū pro ipſo orabat̉. Ueꝝ non eſt opus vt in explanatiōibus troporū ⁊