¶ Capitulum II hmōi deſideriū erit clamor. qua ꝓpter verus ē ſermo beatiſſimi Augꝭ. qui dixit. quia in tribulatione clamat̉ obnixius. Obhanc cauſaꝫ dixit alibi. Idem btūs Augꝰ. quia ꝓpter hoc īmittit deus tribulatiōes: vt tribulati clamēt ad ip̄m: clamātes exaudiat: exauditi liberent̉ liberati glorificent miſericordiſſimū liberato rem deum. Quaꝓpter dixit idem ſuꝑ euāgelium Matth̓. quia tempeſtatem fecit oriri in mari: vt nauicula iactaret̉ fluctibus: vt metu tempeſtatis territi diſcipuli excitarēt dn̄m ieſum chriſtū dormientē: ⁊ clamarēt ad ipſum a facie tempeſtatis: exauditiqꝫ ⁊ liberati glorificarent ip̄m. ſicut ⁊ ibi factū eſt. Scd̓o adiu ¶ P uat or̄onē afflictio. qm̄ afflictio miſeria ē. Mi ſeria vero/ ꝓuocatrix eſt miſerationis apud miſericordiſſimū. ꝓpter qd̓ ⁊ miſcd̓ia dicit̉ qͣi miſeria cordis de alieno malo. qd̓ ꝓprie com paſſio noīat̉ quaſi alienū cōſortiū paſſionis. Que qͥdē ⁊ ſi in deo locū nō habeat/ qͣꝫtuꝫ ad effectum. quātū tn̄ ad effectū ſubuentiōis cō petit eidem quatenꝰ phas eſt. Subueniens em̄ miſerator deus tribulatis. hoc facit ip̄is qd̓ ſocius tribulatiōis faceret ſi poſſet eiſdem vicꝫ liberans eos/ vel tribulationē mitigans aut leniens ip̄is. Quia igit̉ afflictio ꝓpria in eis: qui aliūde tribulāt̉: addit ad miſeriā ip̄orum: addit ⁊ ad ꝓuocationē vt p̄dixi miſerati onis. Et ꝓpter hoc addit adiutoriū exauditi onis ipſius or̄onis ꝑ quā miſeratio intendit̉ impetrari. Tertio qm̄ ipſa afflictio propria: ¶ Q quedā ꝑs eſt iuſtificationis: Neceſſe eſt vt ꝓpter illā detrahat miſerator deus ſiue minuat de vindicta: quā irrogaturus erat/ ſi iſta aſ flictio nō eſſet. Nō quidē minuit aut detrahit ꝓ quātitate afflictionis hmōi ſed ꝓ largitate ſua/ ẜm largitatē ⁊ īmenſitatē miſd̓ie ſue. In terdū etiā totā detrahit initio afflictōis hmōi ⁊ ſententiā dānatiōis īminentis totam reuocat: totāqꝫ penā minatā ignoſcit. ſicut manifeſtum eſt feciſſe niniuitis/ cū agerēt penitenti am ad p̄dicationem Ione ꝓphete. ¶ Mani feſtū igit̉ ē tibi ꝑ hoc: qͣꝫtū ⁊ qualiter afflictio ꝓpria adiuuat ad or̄onē adīpetrandū miſera tionē. Iuxta hoc dixit Bern̄. Clareuallen̄. Iō affligere ſe debet orans coram dn̄o: vt parcat ſaltem flagellato: qͥ nō ꝑcit iuſtificato. ac ſi diceret: vt ip̄a flagellatio miſcd̓iam ꝓuocet quā iuſticia(quia nulla eſt) ꝓuocare nō pōt. ¶ Si quis aūt querat de mugitibꝰ boum ⁊ eiulatibus ꝑuulorū: ⁊ de afflictionibꝰ animaliuꝫ qͣs paſſa ſunt apud niniuitas: in qͦ vel ꝓpter qd̓ adiuuabant or̄ones niniuitarū. Rn̄deo in hͦ quia afflictiōes erant hoīm quorū erāt ꝑuuli ⁊ quorū erant aīalia. Cauſa aūt in hoc ē qm̄ ⁊ in filijs ⁊ in aīalibus ſuis ac rebus alijs: mani feſtum ē affligi patres ⁊ matres ⁊ rerū hmōi poſſeſſores. De ieiunio vero qͣꝫtuꝫ adiuuet or̄onē: expreſſit beatꝰ Augꝰ vbi dixit. ꝙ ſi vis. orationē volare ad deū: fac ei duas alas: ieiunium/ ⁊ elemoſynā: quarū igit̉ altera alarū: adiuuet volucrem ad volandū tm̄. ſimili mō adiuuet ieiuniū or̄onē ad volandū ad deum. volatus aūt hmōi exauditio eſt. nō em̄ aſcen dere dicuntur or̄ones: niſi quas exaudit deꝰ. Quare ieiunio tanta efficacia tribuatur. Capitulum XXIX Abet aūt queſtionem ⁊ āmirationē nō leuem ꝓpter quod ſapientiſſimus ⁊ ſanctꝰ Augꝰ. Ieiunio tantā efficaciā ⁊ virtutē hic at tribuit: vt eā elemoſyne parificare videatur. Ale em̄ due paris virtutis ſunt/ ⁊ equalis per om̄ia in om̄ibus volatilibꝰ: ⁊ equale preſtant eis adiutoriū ad volandū. nec potior ē in hoc ala dextera qͣꝫ ſiniſtra. nec ecōuerſo. Cū econ uerſo ſe habeat in maiori ꝑte hominū Nō em̄ equalis ꝟtutis aut fortitudinis ſunt dextera manus ⁊ ſiniſtra in hominibus: īmo in pluribus dextera ſiniſtram excedit. In ſolis ꝟo illis qͥ vocant̉ ambodextri qualis fuit hayothe gabaonite ⁊ ꝑ om̄ia eiuſdē fortitudinis ſunt: ⁊ ad oꝑandū eiuſdē adiutorij. Apl̓us aūt dixit. j. ad Timoth̓. iiij. quia pietas ad om̄ia va let. exercitatio aūt ad modicū valet. Ieiuniū vero vna eſt de exercitationibus corꝑalibus quare nulla eſt comꝑatio ieiunij ad pietatem quēadmodū nulla eſt eius quod eſt modicuꝫ ad om̄ia. Rn̄deo in hoc ⁊ dico verū eſſe. hoc eſt veri noīs ⁊ rōnis ieiuniū. oblatio ⁊ ſacrificium eſt ꝓprij corporis: ſicut euidenter teſtatur apl̓us ad rhomanos. xij. dicens. Obſecro vos ꝑ miſcd̓iam dei exhibeatis corꝑa veſtra hoſtiā viuentē/ ſanctam/ deo placentē. preſertim cū nō auaricie: ſed miſcd̓ie ieiunat̉. hoc aūt eſt. cum ea que detrahunt̉ corporibus de alementis: in chriſti paupeꝝ alemoniā/ vel in alios vſus pios erogant̉. Nec videt̉ eſſe veri noīs: quo nō ⁊ aīa ⁊ corpus affligit̉. Nec mo dica ē afflictio anīe humane/ fames ⁊ ſitis. qd̓ inde manifeſtū ē: qꝛ cū vehementer inualuerint: cogūt hoīem comedere manꝰ ſuas/ vel
