II quoniam pellem vetuſtam de circa oculos pͥ­mum eijcit deponit. Sic ſit etiā in ml̓tis pec catoribus/ quia renouatio ſanitas ſpiritua­lis/ vel vita potius incipit eis in oculis cordis Et de illa vidua quam petrus Apl̓us ſuſcita­uit in actibus apoſtolorū/ vicꝫ dorcas/ ipſa primum aperuit oculos/ viſo petro reſedit Euidens eſt autē in multis litteratis: littera­tis inqͣꝫ in ſacris litteris/ vt videtur aliquid vite ſpiritualis habet in oculis cordis/ vi­res motiuas.i. affectus/ corruptiſſimos ha­bent prorſuſqꝫ mortificatas. Neqꝫ em̄ ſcintil­la vitalis caloris: qui ē amor honeſtatis ali­orū que ꝓpter deū diligēda ſunt. nec aliqͣ etiā minima ſcintilla calet in eis: nihil omnino diligāt de his/ que ad honeſtatē ꝑtinēt. Con­traria vero.i. vitiorū ſuorū voluptates tur pitudines/ totis deſiderijs cōcupiſcant: to­ I tis ſtudijs acqͥrūt Adijciūt etiā ad cumulū maloꝝ ſuoꝝ: vt honeſtatē decorē morū lau dabiliū. quā in ſe extinxer̄t atqꝫ radicitꝰ extir­pauerūt/ tāto in alijs odio ꝑſequētur: vt nec verbū de illa audire niſi moleſtiſſime poſſint. Quotiēs ſcire volui inquiſiui etiam quid de me dicerēt hoīes. neſciebā dn̄e quia ẜmo­nes laudātiū molliti erāt ſuꝑ oleū/ nūc aūt te reuelāte ſcio huiꝰ ẜmōis iacula ſūt mollita ſunt trāſfigētia corda ſtultoꝝ. Scio dn̄e nūc te docēte. qꝛ ẜmōes detrahentiū iacula fellita ſunt. Iſta iacula illa declinaui/ ſꝫ etiā eis trāſfodiēdū cor meū inſaniſſime vicibꝰ īnu­merabilibꝰ expoſui. iacula hmōi qͥbꝰ aīa nr̄a trāſfigeret̉ qͦtiēs exqͥſiuerā. tu ſcis dn̄e deꝰ me us. Scio tn̄ te docēte/ qꝛ ẜmōes adulationuꝫ detractionū: flatꝰ vētoꝝ peſtilētiſſimorum ſunt validiſſimi/ ad extinguēdū lucernā ſcīta tis gr̄e tue/ qͦtiēs expoſui eam flatibꝰ hmōi. Quid mirū ſi extincta ē/ plerūqꝫ flatꝰ iſtos vt cor meū ꝑflarēt ꝓcuraui q̄ſiui. Ego igit̉ egoip̄e ſum reus/ tot tātaꝝ extinctionū vite mee viuebā ex gr̄a tua. ve mihi afflatꝰ iſtoſ vel vnqͣꝫ exqͥſiui/ vel vnqͣꝫ amaui/ vel ſuſtinui mihi extīctōnē viuifice lucerne gr̄e tue.i. mor tem ſpūalē aīe mee. docuiſti me dn̄e deꝰ meꝰ Salomonē Prouerb̓. xvij. qꝛ ſic̄ in igne ꝓbat̉ aurū/ in cōflatorio argentū. ſic ꝓbat̉ ore laudātiū. hoc igit̉ docuiſti me ignis vehe­mētiſſimi ardoris ſūt ꝟba laudātiū. dn̄e ne­ſciebā. Propt̓ ad inſtar furioſi vel potiꝰ de­moniaci/ in ignē iſtū qͦtiēs poterā initiebā me Quid igit̉ mirū ſi miſerrima aīa mea in tātis ardoribꝰ ſepe incēdio perijt. Si oīa bona mea tātis ardoribꝰ exuſta ſunt ꝯſumpta ſūt/ mihi ad iracūdiā: vt ait Greg. a teip̄o edo ctus/ velut peſtis totā mētē degraduat. Et veriſſime dici potuiſſet/ qꝛ velut īcēdiū aīaꝫ totā vaſtat nihil ex bonis gr̄e tue prorſus re­linquēs. Quid ꝓſeqͣr de ſingulis vitijs meis pctīs qͥbꝰ velut īmaniſſimis beluis deuorā­ me tradidi: em̄ ex hmōi beluis de miſera aīa mea ē ſatiata. Ego miſerrimꝰ īſaniſſi mus qͣſi oēs īuitaſſem oībuſqꝫ ꝯuiuiū p̄paraſ­ſem. Et qͣſi dixiſſem ꝟbis tuis/ poſuiſti ī ore Eſa. ꝓph̓e. vniu̓ſe beſtie ſaltꝰ cōuenite ad de uorandū. Sic oībꝰ ꝓcurationē opulētiſſimaꝫ de aīa mea p̄paraui feci. Hec qͥdē dicenda ſunt ab hoīe hn̄te ꝯſcīam: genere vitioꝝ pctōꝝ ſe maculauerit. Uix aūt ē pctōr qͣꝫtū capio: qui multas catheruas demonuꝫ de aīa ſua ſpūalit̓ pauerit. ml̓taqꝫ eis ꝯuiuia de il lis fecerit. me laudabant: qͥd faciebā dn̄e deꝰ meꝰ? Nūquid flatu oris mei lucernam ſcītatꝭ tue extinguebā. cor meū lāpadē.ſ. qͣn ſpūſſci ip̄emet īflans extinguebā. An mor ti ſꝑ patuerūt feneſtre domꝰ mee.i. oculi. ſil̓r aures. ꝑata fuit lingua mea ad ſtulti loqͥa maliloqͥa qͥbꝰ aīa extingueret̉. pa­rate manꝰ mee ceteraqꝫ mēbra corꝑis mei ad exhibēdum ſe arma iniqͥtatꝭ pctō: plenuꝫ fuit os meū ſꝑ amaritudīe dolo. Quis vnqͣꝫ mihi qd̓ diſpliceret locutꝰ ē/ paratiſſimū ac copioſiſſimū me īuenit ad rn̄dēdū ei deteri ora. ac ſi ad vſuras grauiſſimas reciꝑem/ q̄cū qꝫ mihi bona vl̓ mala dicebāt̉ vel fiebāt. Dn̄e deꝰ meꝰ qͣꝫto maiora qͣꝫto plura qͣꝫto deteriora reddidi maledicētibꝰ mihi malefacientibꝰ fi redde̓ potui talia. ſin aūt volui: Dn̄e deꝰ meꝰ vn̄ mihi tāta ꝓnitas. tāta mihi ꝓmptitudo in genere mortꝭ aīe mee. vn̄ mihi amores de ſideria cuiuſcūqꝫ mortꝭ aīe mee. cui furioſa fu it tāta volūtas. fuit inqͣꝫ trāſfodiēdi ſe in oēm ignē aquā in mortꝭ ꝑiculū. Dn̄e deꝰ me us vita mea ſalꝰ mea qͥd videbā in te vel ſen tiebā ex te/ vt tātis ſtudijs/ tātis īſaniſſimorū deſiderioꝝ ardoribꝰ q̄rerē diſcederea te/ in mortē meā ire. Dn̄e deꝰ meꝰ delicie tue ſūt filijs hoīuꝫ/ delicie tue erāt mecuꝫ. Ego ꝟo diſcedebā ac fugiebā ac ſi mors mea eēt tecū mortifera inſeq̄bar/ ad ea currebam eiſqꝫ adhuc īhereo ſi ip̄a vl̓ eēt vl̓ ſint adhuc in vita mea. Clamabat ad te ſcūs Dauid. Ne diſcedas a me. ne diſceſſeris a me/ ne elonge­ris a me. Proculdubio cognoſcebat te vitā ſuā cuiꝰ diſceſſum elongationē ſic ſe formi­