Seite
Primus Sermo ciū ꝓ nobis ſoluēdum ⁊ nos libertati reſtituē dū. quia omnes vt obſides ꝓ debito primoꝝ parentum in carcere inferni detinebamur. pͣs. lxviij. Que nō rapui.ſ. in cruce tūc exoluebaꝫ Quia qui peccatū nō fecit: penā peccatoruꝫ ſuſtinuit ⁊ exoluit: ⁊ ꝑ ꝯſequēs nos liberauit Iohā. xviij. Si filius vos liberauit veri libe­ri eritis. Gall̓. iiij. Itaqꝫ iā nō ſumus filij an­cille ſed libere. ſup. matris eccl̓ie qua libertate xp̄c nos liberauit. Octauo venit tāqͣꝫ me­diator ad nos patri recōciliādum ⁊ pacificā dum. qꝛ omnes inimici dei eramꝰ. Ro. v. Cō mēdat deus caritatē ſuā in nobis. quoniā cuꝫ inimici eēmus recōciliati ſumus deo ꝑ morte filij ſui. Iohā. x. Medius aūt veſtrū ſtetit. ſcꝫ corā deo ad nos recōciliādum. Ip̄e tāqͣꝫ me­diator recepit vulnera que deus humano ge­neri inferebat. Iſaie. liij. Uulneratus ē ꝓpter iniquitates nr̄as. attritus eſt ꝓpter ſcelera no­ſtra. Un̄ in eius natiuitate angeli cecinerunt. pacē ſanctā dicētes. et in terra pax ho. Lu. ij. Nono venit tāqͣꝫ thezaurus ad nos veris diuitijs p̄ditādum ⁊ replēdum: qꝛ omnes mē dici eramus. Coll̓. ij. Ip̄e ē in quo ſunt om̄es thezauri ſapiētie ⁊ ſciētie dei abſconditi. Ro. viij. Quō nō etiaꝫ cū illo.ſ. xp̄o omnia nobis donauit. Profecto qui nō habet deum: nihil om̄ino habet: ⁊ qui habet deū p̄diues ē. aug. Habens auꝝ in archa diues nō ē. habēs de­uꝫ ī ſua ꝯſciētia diues ē. Io. iiij. Qui biberit ex hac aqua ſitiet iterū. qui aūt biberit ex hac aqua quam ego dabo ei: nō ſitiet ineternum. Decimo venit tāqͣꝫ clauus ad nos: in vna fide et cultura vnius dei. et vna lege et vna eo cleſia inſimul vniēdum. quia diuiſi eramus in oībus ſupradictis ⁊ alius ſic et alius ſic ibat. Io. x. Alias oues habeo que nō ſunt ex hoc ouili: ⁊ illas oportet me adducere ⁊ vocē me­an. ⁊ fiet vnū ouile ⁊ vnus paſtor. Unde­cimo venit tāqͣꝫ deus ad humanā naturā exal­tādū: qꝛ valde depreſſi eramus. Qui em̄ dn̄i omniū cōſtituti fueramus: ſub elemētis mūdi eramus ſeruiētes. vt dic̄ apl̓s ad Gal̓. iiij. Et vide quātū exaltauit eā. qꝛ deus factus ē hō. ⁊ hō veraciter ē deus: ⁊ iō extūc angelus recu­ſauit ab hoīe adorari. vt patꝫ. Apoc̄. xxij. quā do angelus dixit Iohāni volenti ſe adorare. Uide inquit ne feceris. ꝯſeruus em̄ tuus ſuꝫ ⁊ ꝯfratrū tuoꝝ Duodecimo venit tāqͣꝫ do­minus ad nos in ciuitatē nr̄am celeſtē reducē dum: a qua oēs exulabamus. Ioh. xij. Ego ſi exaltatus fuero a terra omnia trahaꝫ ad me­ip̄m.i. hominē qui cū oībꝰ cōmunicat. Ephe. iiij. Aſcēdens xp̄c in altū captiuā duxit capti uitatē. dedit dona hoībꝰ. Quarto debemꝰ eū ſuſciꝑe reuerēter ꝓpter māſuetudinē. quia cū ſit rex celi ⁊ terre venit tn̄ humilis ⁊ māſue tus ſimilis nobis cū lege māſuetudīs ⁊ amo­ris. G Et hoc quideꝫ ſatis ꝯgrue ꝓpter quatuor. Primo ꝓpter ſalutem quā vene­rat dādam. nō em̄ tūc venit ad mūdum iudi­cādum ſed ſaluādum. Io. iij. Nō em̄ miſit de us filiū ſuum in mūdū vt mūdum iudicaret ſꝫ vt mūdus ſaluaret̉ ꝑ ip̄m. Quādo em̄ ad iu­dicādum venerit tūc cū maieſtate magna ve­niet ⁊ virtute. Salus aūt in humilitate ꝯſiſtit Io. xxij. c. Qui humiliatus fuerit erit in gl̓ia. Ut gͦ on̄deret ſalutē aīe in humilitate ꝯſiſte re. ideo humiliter venit. Math. iij. Sic decet nos implere omnē iuſticiā.i. omnē humilitatē Secūdo ꝓpter exemplū quo nos venerat informandū ⁊ docēdū. Ip̄e eī venit nos doce re ꝯtemnere mūdum ⁊ mūdana: gͦ vt nos ve­raciter doceret ⁊ informaret debuit ip̄e ꝓſpe­ra mūdi deſpicere ⁊ hūiliter ambulare. Phi. ij. Humiliauit ſemetip̄m formā ſerui accipi­ens: Et iō poſtqͣꝫ lauerat pedes diſcipuloꝝ: dixit. Exemplū em̄ dedi vobis vt quēadmo­dū ego feci: ita ⁊ vos faciatis. Io. xiij. Ter­cio ꝓpter diuinā virtutē mōſtrādā. qꝛ ſi cum potētia(vt reges mūdi) veniſſet: ꝯuerſio fide liū attribueret̉ potētie armoꝝ ⁊ nō virtuti di­uine. ſicut patet de cultura deoꝝ quā romani prīcipes violēter ꝑ potentiā armoꝝ in totuꝫ mūdū induxerūt. Propter hoc etiā elegit cō temptibiles ꝑſonas ad ſui comitatū vt totuꝫ dei virtuti aſcribat̉. j. Coꝝ. j. Uidete vocatō nē veſtrā fratres quia nō ml̓tos ſapiētes ẜm carnē ſed que ſtulta ſunt mūdi elegit deꝰ. In quo apparet ꝙ xp̄c vere fuit deus qui ſic abie cte venit. ⁊ tn̄ totū mūdū ꝯuertit a ritu noci­uo ⁊ vſitato ad fidem arduā intelligēdā ⁊ for tem oꝑandā. Ex quo ſoluit̉ q̄ſtio de macho­mēto qui multos ad ſuā fidē ꝯuertit. qꝛ ritus ille facilis ē ad intelligēdum ⁊ oꝑandū. ⁊ ideo multos attraxit. Quarto ꝓpter ꝯgruū at­tractatiuū on̄dendū. Si em̄ cū potētia veni­ſet fuiſſet a nobis timore habitꝰ potiꝰ qͣꝫ ama tꝰ. timor aūt nō ē cōueniēs attractiuū ad deo ſeruiēdum: ſed amor. Nā qui ex timore ẜuit: nō meret̉. ſꝫ qui ex amore. īmo ꝑfecta caritas foras mittit timorē. Ioh̓. iiij. Et iō māſuetꝰ