⁊ humilis venit vt a nobis potius amet̉ qͣꝫ ti meatur. ⁊ nos ad ſe ꝑ amorē attrahat. Hiere. xxxj. In caritate ꝑpetua dilexi te. iō atti te miſerans. Ioh̓. vj. Nemo pōt ad me venire niſi pa. qui mi. m. tra. eū ꝑ amorē: ſic̄ attrahitur ouis dū ramus viridis ei on̄dit̉. vt dic̄ Auguſtinus ⁊cͣ. ¶ Sequitur tractatus H¶ Circa aduētum filij dei ſiue incarnatōnē ſex vidēda ſunt. ¶ Primo an filius dei fu iſſet incarnatus ſi hō nō peccaſſꝫ. Et dicēdū ꝙ ſic ꝓbabiliter. Nā ſi hō nō peccaſſet fuiſſet incarnatus ad ꝯplemētū beatitudinis hūane vt hō eēt bt̄s in aīa et in corꝑe. Nā beatitudo hoīs in cognitōe hūanitatis et diuinitatꝭ xp̄i ꝯſiſtit. iuxͣ illd̓ Ioh̓. xxvij. Hec ē vitā eterna vt cognoſcant te ſolū verū deū ⁊ quē miſi ſti ih̓m xp̄m. Nō aūt fuiſſet incarnatꝰ ad patiēdū ꝓ hoīe ſicut poſtea principalit̓ fuit. ¶ I Secūdo vidēdū ē quō deꝰ dr̄ veniſſe in mundū cū ip̄e ſit vbilibet. cuius rō ē qꝛ ip̄e ē bonū infinitū oīa bona in ſe ꝯtinēs ⁊ ip̄e in oībꝰ cōſiſtēs: ⁊ iō oportet ꝙ vbiqꝫ ſit. Aug. Deus ē vbiqꝫ. ē em̄ intra oīa nō incluſus. ex omnia nō excluſus. ſupra oīa nō eleuatus. Et dd̓m. qͥ filius dei dr̄ veniſſe in mundū inqͣꝫtum nouo mō cepit eē in mūdo quo an̄ nō fuerat.ſ. ꝑ carnis aſſumptōem. Et ꝓpterea vocat̉ aduētus filij dei ī carnē ¶ Tercio vidēdū ē cū ẜm aug. indiuiſa ſunt oꝑa trinitatis. cꝰ rō ē qꝛ cū oꝑatio ꝓcedit ab eēntia vt dicit ph̓s. ⁊ vna ſit eſſentia ī trinitate diuīa. oportet ꝙ ī ea ſit vna oꝑatio. Quare gͦ filius dr̄ incarnatꝰ ⁊ nō pat̓ nec ſpūſſanctꝰ. Et dd̓m vt di. aug. ꝙ tota trinitas oꝑata ē incarnatōem ⁊ oīa hūana oꝑaxp̄i dr̄ feciſſe. Sed qꝛ in trinitate ē relatio rea lis ꝯſtituēs ſiue diſtinguēs realiter ꝑſonas di uinas. iō ꝑſone diuīe ſunt diſtīcte adinuicem et vna nō ē alia. qꝛ pr̄ nō ē filiꝰ nec ſpūſſanctꝰ ⁊ aliquid ꝯpetit vni qd̓ nō ꝯpetit alteri. Sic̄ generatio ꝯpetit pr̄i ⁊ nō filio nec ſpūiſancto ⁊ ꝓceſſio ꝯpetit ſpūiſancto ⁊ nō pr̄i vl̓ filio ⁊ gigni eternaliter ⁊ incarnari tꝑaliter filio ⁊ patri vl̓ ſpūiſancto. Et ad hͦ vidēdum pono duo exēpla. Unū ꝓ laicis in p̄dicatōe. ⁊ alid̓ ꝓ clericis in ẜmone. Exemplū ꝓ laicis ē ſcriptura alicuiꝰ carte. Scripturā ei alicuiꝰ carte oꝑantia ſunt: cor. imaginatio ⁊ manus. qꝛ cū oīs motꝰ ſit a corde manꝰ nō pōt ſcribere niſi moueat̉ a corde. Sil̓iter ſi imaginatio. n̄ ima ginaret̉ differētias corꝑum lr̄arum nūqͣꝫ ma nus ſcribe̓t. De manu manifeſtū ē. Et tn̄ qͣꝫ uis hec tria oꝑantia ſūt ſcripturā: tn̄ ſola manus dr̄ ſcribere ſꝫ nō cor vel imaginatio. Sic ē ī ꝓpoſito ꝙ qͣꝫuis tota trinitas ſit incarnati one oꝑata ⁊ alia oꝑa humana xp̄i. tn̄ ſolꝰ fili dei fuit incarnatꝰ. mortuꝰ ⁊ ſepultꝰ. ſurrexit et aſcēdit in celū. Exemplū qͣꝫtum ad clericos ē in ſilogiſmo: dicat̉ ſic. Omīs hō hꝫ aīaꝫ. petrus ē hō. gͦ petrꝰ hꝫ aīam. Maīfeſtū ē ꝙ hāc ꝯcluſionē.ſ. petrꝰ habet aīaꝫ fecit volūtas me moria ⁊ intellectꝰ ſiue rō. qꝛ ſi volūtas noluiſſet ſilogiſare. p̄dicta ꝯcluſio nō eēt habita. et ſi memoria nō retinuiſſet p̄miſſas nō aſſenſiſſet ꝯcluſioni. ⁊ ſi rō nō ſilogizaſſet nō habere tur ꝯcluſio. ⁊ tn̄ qͣꝫuis hec tria oꝑent̉ ꝯcluſionē. tn̄ ſola rō dr̄ ſilogizare. Sil̓e ē in trinitate circa incarnatōem filij dei. qꝛ incarnatio ſolo filio dei ꝯpetit. L ¶ Quarto vidēduꝫ eſt quō filius dei factꝰ ē homo. Et dicēdum ꝙ ꝑ aſſumptōem anime ⁊ corꝑis factus ē hō ex qͣ bus hō ꝯſtat. Sꝫ cauēduꝫ ē hic qꝛ ex vnione aīe ⁊ corꝑis ꝯſtituit̉ ꝑſona hūana. q̄ dr̄ hō ſꝫ in xp̄o nō fuit ſic: ſed ſolū fuit ibi ꝑſona diuīa ⁊ nō hūana. qꝛ vnio duaꝝ naturaꝝ facta ē in vna diuina ꝑſona ⁊ nō duaꝝ ꝑſonaꝝ in vna natura. Sic gͦ ꝑſona verbi dei ex eo ꝙ aſſum pſit aīaꝫ ⁊ carnē ex quibꝰ ꝯſtat hō facta ē hō natura hūana q̄ ſꝑ ē verus deꝰ ī natura diuina: ⁊ iō qd̓ erat ꝑmāſit. ⁊ qd̓ nō erāt aſſūpſit. Un̄ filiꝰ dei ẜm naturā hūanā oꝑatus ē omnia hūana ⁊ natiuitatē ⁊ mortē. ⁊ ẜm diuinaꝫ oꝑatus ē oīa oꝑa q̄ ſolus poterat face̓. Non aūt ꝑ ꝯtrariū accidit̉ in morte. qꝛ nō dr̄ filius dei mortuꝰ fuiſſe ex eo ꝙ dimiſerit aīaꝫ ⁊ carnē qͣs nūqͣꝫ dimiſit. ſic̄ dr̄ factꝰ hō eo ꝙ corpꝰ ⁊ aniam aſſumpſit. Sꝫ dr̄ mortuꝰ fuiſſe ex eo ꝙ ſeꝑata ē aīa a carne ſic̄ alij hoīes ex eo ꝙ ſe ꝑatur aīa a carne mori dicunt̉. ¶ Quī to vidēdū ē qͣre ſolus filius d̓i dr̄ incarnatus ⁊ nō pr̄ nec ſpūſſanctus. Et dd̓m ꝙ incarna tio ꝯpetit filio ⁊ nō pr̄i nec ſpūiſancto. Per incarnatōem em̄ filiꝰ dei factus ē filiꝰ virginis ſꝫ de rōe filij ē ꝙ generet̉ ⁊ naſcatur ⁊ habeat pr̄em ⁊ mr̄em. qd̓ nō ꝯpetit pr̄i nec ſpūiſancto: ſꝫ ſolū filio. Et iō filiꝰ dei eternalit̓ genitꝰ a pr̄e. cepit in tꝑe hr̄e mr̄em ⁊ ex ea naſci. ⁊ qͥa oīa q̄ ad rōem filiatōis ꝑtinēt: ei ꝯpetūt ⁊ nō pr̄i vel ſpūiſancto. iō ſolus ip̄e debuit incarnari. Itē filius dei ē dei virtꝰ ⁊ dei ſapīa. om̄ia ordinās. ⁊ oīa ꝑficiēs. vt dr̄. j. Coꝝ.j. Si gͦ ergo pr̄ veniſſet in mūdū ad docēdum homīes
