Seite
Octauus eſt de victoria inimici tripudiuꝫ ⁊ exultatio. Yſaie. ix. Letabuntur coram te ſi cut exultant victores capta preda. Nonꝰ eſt fomitis ⁊ concupiſcentie mali debilitatio. quia per bene operari concupiſcētia mali de bilitatur ⁊ incipit diſplicere. Decimus eſt exꝑientie boni eruditio. Eccle. xiiij. Qui nō eſt expertus pauca recognoſcit. Propterea dicit. Psͣ. Guſtate ⁊ videte quoniaꝫ ſuauis eſt dominus. Undecimus eſt cognitōnis diuine per contemplatōnem prelibatio. Ge­ne. xxxij. Uidi dominum fa. ad fa. ⁊ ſalua fa­cta eſt anima mea. Duodecimꝰ eſt ſpei rō boratio. Greg. Tanto ſpes in deum ſolidior ſurgit. qͣnto quis pro eo grauiora ſuſtinuerit Et ſic patet ſecundum. Tercio poīt iudicium quod bene agere non curantibꝰ fi­et. quia omnis arbor que nō fa. fruet. bo. exci. ⁊ in ig. mit. Nimis eſt enī intolerabile ꝙ ho­mo non fructificet ⁊ maxime xp̄ianus cuꝫ ſit poſitus in nobiliſſimo orto eccleſie dei qui qͦ­tidie aquis gratiarum irrigatur ⁊ beneficium ſolis iuſticie ſcꝫ xp̄i ſemper ē ibi ⁊ omniū ſtel­larum celi. id eſt omnium ſanctorum ⁊ ange­lorum. ⁊ lune. id eſt beate virginis. Creditur enim ꝙ vinee engaddi. vbi naſcitur balſamū ꝓferant balſamum propter virtuteꝫ conſtel lationis que ibi operatur cuꝫ in nullo alio lo­co mundi naſcat̉. Similiter terra eccleſie optima eſt vtpute ſuper pinguedine bonita­tis ⁊ meriti xp̄i fundata. Ezech̓. xxxvj. Ter­ra illa quondam inculta facta eſt ortus volu ptātis. Exemplum ſicut in orto regio non di mittitur arbor ſterilis ſed amputatur. ita deꝰ qui eſt colonus totius eccleſie arborem ſteri­lem eradicat. Et hoc eſt qd̓ xp̄s ponit exem­plum Luce. xiij. de arbore fici quam quidam habebat in ortu ſuo plantataꝫ. Qui ait. Ec ce tres anni ſunt exquo venio querēs fructu ī ficulnea hac. ⁊ non inuenio ſuccide ergo illā vt quid ter. etiam occu. Et ait colonus. Do­mine dimitte illam ⁊ hoc anno vſqꝫdum ve­niam ⁊ fodiam circa illam ⁊ mittam ſtercora ⁊ ſiqͥd fecerit fruc. bene. ſinantem in futurum ſuccide il. Arbor iſta eſt homo. tres autē an­ni ſunt tria tempora.ſ. tempus legis nature. ⁊ legis ſcripte ⁊ gratie. In iſto ꝟo tercio an­nō ē ficus ⁊ arbor tota letamīata.i. repleta oī­gr̄a ⁊ ꝟtute. Et iō ſi in pͥmis duobꝰ tꝑibꝰ ſi­ue annis hō n̄ fecit fructū magis toleranduꝫ fuit. Sed in iſto tercio tꝑe ſiue anno. ꝙ hō n fecit fructuꝫ nullo mō eſt ferendū. Oīs gͦ qͥ in iſto tercio temꝑe ſiue anno fructum nō fa­cit excidet̉ ⁊ in ig. mittet̉. Ubi duplicē penā ponit.ſ. excidi ⁊ in ig. mitti. Sꝫ prima ſcꝫ exci­di ſup. a deo ⁊ a ſanctoꝝ ꝯſortio ē ſine ꝯpati one maior pena ſcd̓a ſcꝫ mitti in ignem. Cri­ſoſto. due pene ſunt ſcꝫ excidi ⁊ ꝯburi. multi autem gehennaꝫ ſolum abhorrent. Ego au tem cauſam illius glorie multo amariorē pe­nam gehenna eſſe dico. Intolerabilis quidē pena eſt gehenna. Sed quis mille ponat ge­hennas nihil tale quale eſt a beata illa gloria excide̓ ⁊ odio haberi a xp̄o. Oīs gͦ arbor de­bet fructum facere bonū tam laycus qͣꝫ cleri­cus qͣꝫ etiam religioſus. Dꝫ em̄ eſſe laycꝰ oli­ua ferens. xij. fructus opeꝝ miſericordie. Lu ce. vj. Eſtote miſericordes. qꝛ iudi. ſine mi. fi. ei qui nō fa. mi. vt dr̄ Iaco. ij. Clericus dꝫ eē vitis in puritate conſcientie ſacrificans vinū ⁊ in ſanguinem xp̄i ꝯuertens. Quia vt dr̄. j. Coꝝ. xj. Qui at̄ man. ⁊ bi. indig. iu. ſibi mā. ⁊ bi. Religioſus dꝫ eſſe ficus feres dulceꝫ ⁊ ſu auem fructū. Hiere. xiiij. Quid tu vides hie remia. Ficꝰ bonas honas valde. ⁊ malas ma las valde. Quia boni religioſi ſunt boni val de. ⁊ mali ſunt mali valde. Aug. Sicut nō in ueni meliores qͣꝫ qui in monaſterijs ꝓfecer̄t. ſic non ſum expertus peiores qͣꝫ qui in mona ſterijs defecerunt. Mathei. v. Uos eſtis ſal terre. quod ſi euanuerit in quo ſaliet̉ ad nihi lum valet vltra niſi vt mittat̉ foras ⁊ ꝯculce­tur ab hominibꝰ. Sicut em̄ ſal oīa cōdit ſed putrefactum nihil penitus valet. ſed ab hoī­bus ꝯculcat̉. ſic boni religioſi totum mundū condiūt ſed diſſoluti ab omnibꝰ conculcant̉ Moraliter auteꝫ ad edificationem noſtrā Notanda ſunt decem circa arboreꝫ. Pri mum eſt profunditas in radicibus. Auguſti­nus. Arborem attendite. radicem figit in hu mili ⁊ verticem tendit ad celum. Sic nos in radice huīlitatꝭ ꝓfūdari debemꝰ ſi volūꝰ vſ­qꝫ ad celum exaltari. Luce decīoqͣrto. Qui ſe humiliat exaltabitur Gregoriꝰ. Origo ꝟ­tutum humilitas eſt. Illa in nobis virtus ve raciter pullulat que in radice humilitatis per durat. Quantum arbor profundatur in ra­dicibus tantum creſcit in altum. ſic quantuꝫ hō ſe hūiliat tātū exaltabit̉. Secūdū ē re­ctitudo ī ſtipite. ſic ⁊ noſ rct̄i īcede̓ dēmꝰ. ē at̄ rectū ẜꝫ ph̓m cꝰ mediū n̄ diſcrepat ab extre­mis. Extrema at̄ hoīs ſt̓ ortꝰ ⁊ mors. que ſūt