¶ Sermo.LXXX. magne pauꝑtatis. Iob. j. Nudus egreſſꝰ ſū de vtero ma. m. ⁊ nudus reuer. il. Magne vi litatis qꝛ vilit̓ naſcit̉ ⁊ viliter morit̉. Et magni planctus. Sap̄. vij. Similē voceꝫ omībꝰ emiſi plorans. Tūc ergo hō ē arbor recta qn̄ mediū ſuū ꝯcordat cū extremis ⁊ vitā paupereꝫ gerit. Thob̓. iiij. pau. vi. gerimus. Mat. v. Beati pau. ſpi. Diues auteꝫ ē ſicut came lus qui eſt depreſſus in cauda ⁊ capite. ⁊ habet gippū ī medio. ⁊ ideo nō ē rectus nec valet intrare regnū dei. Math̓. xix. Facilius camelū ē ꝑ foramē acuus tranſire. qͣꝫ diuiteꝫ intͣre in regnū dei. Sil̓it̓ tūc hō ē arbor recta qn̄ vilis ⁊ abiectus vult eē in mūdo. ſicut viliter natus eſt ⁊ viliter moriet̉. Eccl̓. x. Quid ſuꝑ bis terra ⁊ cinis. q. d. De terra factus es ⁊ in cinereꝫ debes reuerti. quare ergo ī medio ſuꝑbis. Sil̓r tūc hō ē arbor recta qn̄ tota vita eius ē cum fletu ſicut natiuitas eius ⁊ mors. Pſal. Fuerunt mi. lacri. me. pa. die ac nocte. Peccatores at̄ ſunt diſtorti. quia vitā ſuam volunt ī magna leticia ducere. Iob. xxj. Du cunt in bo. di. ſ. ⁊cͣ. Incedūt etiā incuruati. qꝛ totum deſideriū ſuū ad t̓rena deflectūt. Psͣ. Oculos ſu. ſta. de. int̓. ¶ Terciū eſt vniuerſitas in ramis ad fructificandū. qꝛ in vno ſolo ramo. ſed in omnibꝰ ꝓducit fructum. ſic ⁊ nos in omnibꝰ mēbris noſtris debemus fructificare. vt dictū ē in p̄cedenti ſermōe. Ro. vj. Sic. exhi. mē. ve. ⁊cͣ. ¶ Quartū ē electio opportuni tꝑis ad fructificādum. qꝛ arbor q̄ ꝓpter intemperiem hiemis ab oꝑatōe ceſſauit redeūte vere incipit oꝑari. ſic̄ ⁊ nos ſi aliquando ꝓpter aliqd̓ impedimentuꝫ nō poſſumus oꝑari. tn̄ qn̄ poſſumus oꝑari debemꝰ Gallat. vj. Dū tp̄s ha. o. bo. ad oēs. Ecc̄s. ix. Qd̓cunqꝫ pt̄ ma. t. fa. inſtan. opera. ⁊cͣ. ¶ Quintum eſt ordinatō oꝑatōnis diuine. qꝛ arbor nō fert alios fructus qͣꝫ deus ordīa uerit. vt patꝫ in hoc euange. quia ſpine nunqͣꝫ faciunt vuas ſed moros. Psͣ. Preceptū poſuit ⁊ nō p̄te. Sil̓r ⁊ nos debemus facere. Solus hō malus ⁊ dyabolus ordinatōnem dei tranſgrediunt̉. Iob. xv. Cucurrit aduerſus deū erecto collo. ¶ Sextum eſt vehemē tia adheſionis ad terram vnde hꝫ alimētum Nā vehemēter adheret terre ⁊ nō vna radice ſed pluribꝰ. ẜm ph̓m em̄ radix plāte ē ſimi lis ori aīalis. Sic ⁊ nos vehemēter debemus deo adherere. a quo habemus vitam aīme ⁊ corꝑis ⁊ non ſolū ꝑ fideꝫ ⁊ ſpem. ſꝫ ꝑ caritatem iuſticiam ⁊ ꝑ om̄es virtutes. Math̓. xxij. Dilige dn̄m deū tuū ex t. cordet. ⁊ ex to. aīa tū. ⁊ ex to. vi. t. ¶ Septimuꝫ ē indigentia cul ture. Nam arbor cultura indiget. Un̄ ph̓us d. ꝙ oēs ſpēs plante qn̄ nō fuerūt culte ſilue ſtres fuerūt. Unde noe nō aliter plātauit vi neam niſi quia vites ſilueſtres ad culturā reduxit. Sic ⁊ noſip̄os excolere debemus ne q̄ ſi arbores ſilueſtres efficiamur. Ioh̓. xv. Om nem palmitem in me n̄ ferentem fructuꝫ tollet eū ⁊ omneꝫ qui fert fructū purgabit eū. vt fructū plus afferat. Sic accidit de aīa ſic̄ de corꝑe. qꝛ niſi lauaret̉ ⁊ mūdaretur feteret. Octauū ē bonitas fructus. nā ẜm ph̓m arbo res ſilueſtres plus fructificāt qͣꝫ ortenſes. ſed ortenſes faciunt meliorē fructu ita ⁊ nos debemus intende̓ bonitati opeꝝ ⁊ nō pluralita ti. qꝛ illa vidua que miſit duo era minuta ī gazophilatiū plus oībꝰ miſit. vt xp̄s dixit Lu. xxj. Psͣ. Scd̓m puritatem manuū me. retri. mi. ⁊ nō di. ẜm multi. ¶ Nonū ē inſertō me lioris arboris. nā in trunco ſilueſtri īſerit̉ ſurculus bone arboris. ⁊ poſtea tota arbor ē bona. Sic ⁊ nos in veteri ⁊ ſilueſtri hoīe debemus inſerere bonā doctrinaꝫ ⁊ bonā vitaꝫ. ⁊ tunc erimus bona arbor. Iaco. j. In māſuetudine ſuſcipite inſitū verbum qd̓ pt̄ ſaluare animas veſtras. Ro. Tu autem cuꝫ oleaſter eſſes inſertus es in bonā oliuā. ¶ Decimum ē inclinatō ramoꝝ ad terraꝫ ex fructuū vber tate. qꝛ qͣnto ram arboris magis fuerit fructibus onerati. tantomagis ad terrā inclinan tur. ſic ⁊ nos qͣnto plura bona fecerimus humiliores eſſe debemus. Lu. xvij. Cū oīa feceritis que precepta ſunt vobis di. qꝛ ſer. inuti. ſu. Quia oīa illa bona ex gr̄a dei ꝓcedunt. j. Coꝝ. iiij. Quid hēs qd̓ n̄ accepiſti. ſi at̄ accepiſti qͥd gl̓arꝭ qͣi n̄ acceꝑis ⁊cͣ. Et ſic ptꝫ t̓cium. M ¶ Quarto ponit̉ inſufficientia illoꝝ qui bene docent ⁊ male viuunt. qꝛ nō oīs qui di. mihi dn̄e dn̄e intrabit in regnū celoꝝ .i. qui p̄dicant ⁊ ꝯfitent̉ xp̄m eſſe dn̄m celi et terre ⁊ creatorē oīm ⁊ redemptorem hoīm. ⁊ oīa illa p̄dicant ⁊ ꝯfitent̉ q̄ vera fides tenet. nō tm̄ q̄ predicant faciunt. Math̓. xxiij. dicunt em̄ ⁊ n̄ faciūt. Tl̓es ſt̓ ſicut cādela q̄ illuminat alios ⁊ ſeip̄am ꝯſumit. Sed de Iohan. baptiſta dr̄. Ioh̓. v. ꝙ erat lucerna ardens in ſe ꝑ caritatis feruorem. ⁊ lucens alijs ꝑ veraꝫ doctrinam ⁊ bonoꝝ operū edificatio nē. ⁊ d̓ xp̄o dr̄ ꝙ cepit hie. face̓ ⁊ doce̓. Act̉. j.
