Seite
Sermo X in latrones.i. in demonuꝫ poteſtates quia ab eis deuictus eſt. ij. Pe. ij. A quo eniꝫ quis ſu peratus ē huius ⁊ ſeruus eſt. Qui etiam de­ſpoliauerunt eum.ſ. gratuitis donis nam hō peccando perdidit gratiaꝫ dei. Ubi nota pri mum hominem ⁊ nos in illo tripliciter ſpolia tum ẜm triplex veſtimentum quod per pec­catum amiſit.ſ. innocentie immortalitatis et gratie vel ꝟtutꝭ. Iob. xix. Spoliauit me glo ria mea. quo ad primuꝫ. Abſtulit coronaꝫ de capite meo. quo ad ſecundum. Deſtruxit me vndiqꝫ ⁊ ꝑeo. quo ad tercium. Et plagis im poſitis. quia vulnerauerunt eum in naturali­bus. Omnia enim naturalia ⁊ potentias anime ⁊ mēbra corporis vulnerata habemꝰ ⁊ ad malū naturaliter inclinamur. Gene. viij. Senſus enim ⁊ cogitatio humani cordis ꝓ­na ſunt in malum ab adoleſcētia ſua. Quod ante peccatum non erat. immo naturaliter in clinabatur ad bonum ſicut modo ad malum ⁊ plus. Ubi nota ꝙ homo in naturalibꝰ eſt tripliciter vulneratꝰ ẜm tres vires anime na­turales. Uis eniꝫ rationalis eſt per veri igno rantiam vulnerata. cōcupiſcibilis per malici­am ſiue concupiſcentiam mali. iraſcibilis pe impotentiam boni. ⁊ ſic remanſit ei noſſe ob­tenebratum. velle maculatum. poſſe debilita tū. He ſunt ille tres lancee quas in corde ab­ſolon ioab i. dyabolus infixit. Et ſic abierūt ſemiuiuo relicto.i. vita nature tm̄ relicta ⁊ illa diminuta ⁊ penoſa. Et ideo talis vita eſt qͣſi mors ⁊ taliter viuere ē quaſi mori. Unde cā­tamus. Media vita in morte ſumus. Uitam autem gratie que eſt vera vita abſtulerūt. Et attende ꝙ abire dicunt̉ nō ceſſando a tēpta­tionibus ſed inſidias occultando. Naꝫ pͥmū hominē in forma aſſumpta.ſ. ſerpentis viſibi liter temptauerunt. nos autē inuiſibiliter tem ptāt. ⁊ inſidias inuiſibiles parant. Accidit au tem vt ſacerdos ⁊cͣ. Hic notat̉ defectꝰ ſacri­ficiorum in ſacerdote. ⁊ legis in leuita ad cu­rationem caſus humani quia neqꝫ aaron ſa­cerdos cuꝫ omnibus ſacrificijs. neqꝫ moyſes leuita frater eius cum lege potuerunt hoīem curare. ſed ſolum oſtenderāt vulnus. Et hoc eſt quod di. ꝙ viſo illo preterijt. immo magis ꝑ tranſgreſſioneꝫ exuperauerunt. Roma. v. Lex ſubintrauit vt abundaret delictum. Di cit autē p̄terijt qꝛ lex venit ⁊ ſtetit vſqꝫ ad tē­pus p̄fixum. deinde nō valens curare abijt.ſ. in aduētu filij dei. Ro. viij. Nam qd̓ īpoſſibi le erat legi in qͦ infirmabatur in carne. deꝰ filiū ſuum mittēs in ſimilitudinē carnis peccati. et de peccato dānauit peccatuꝫ in carne. Uide etiā ꝙ lex nō ad hoc data eſt p̄cogitatiue vt hominē curaret. Et iō dicit accidit. qd̓ ꝯſue­uimus dicere in his que nō premeditatiue fi­unt. vt dic̄ Theophi. Nec īmerito ſacerdos ⁊ leuita nō potuerunt ſauciatum ſanare cum ipſi eſſent eodē modo. ⁊ eodē vulnere vulne­rati. Et iō neceſſe habebant ſicut ꝓ populo ita ⁊ ꝓ ſe hoſtias offerre. Hebre. ix. Et hoc eſt quod hic dicit̉. deſcendit eadē via. opor­tebat enī carere vulnere qui poſſit humanuꝫ genus ſauciatum curare. ⁊ ideo ſequitur. Sa maritanus autem quidā ⁊cͣ. Hic oſtēdit̉ re­paratio humana facta ꝑ filium dei. qꝛ ſamari tanus quidā.i. xp̄s qui ſingularis ⁊ ſolus in­uentus eſt ad genus humanuꝫ liberandum. Apoca. v. Et ego flebam multum. quia non eſt inuentus. neqꝫ in celo neqꝫ ī terra. neqꝫ ſu ptus terram. qui aperiret librū ⁊ ſolueret ſi­gnacula eius. Et ideo dicit quidam ſamarita nus. Samaritanus autē cuſtos interpretat̉ qui chriſtus eſt. de quo ꝓpheta. Niſi domi. cuſto. ciuitatem ⁊cͣ. Dicit autem iter faciens quaſi ex ꝓpoſito veniēs vt nos curaret. Ue nit auteꝫ in ſimilitudine carnis peccati. ⁊ ideo ſecus eum venit. quia in ſimilitudine. Ueni­ens autē factus eſt compaſſionis noſtre ſuſce ptione finitimus ⁊ miſericordie collatione vi­cinus. Unde ſequitur. Et videns eum miſe­ricordia motus eſt. Augꝭ. Uidens quidē eū iacentē nō volentē. non currentē. ⁊ ideo miſe ricordia motus eſt. qꝛ in eo nullū meritū inue­nit quo curari dignus eſſet. ſed ipſe de pecca to dānauit peccatū in carne. Unde ſequitur appropiās allegauit vulnera eiꝰ infundēs ole­um ⁊ vinum. Augꝭ. Et quid eſt tam longin quū. quid eſt tam remotum. qͣꝫ deꝰ ab homi­nibꝰ. īmortalis a mortalibꝰ. iuſtus a peccato ribus. nō loco eſt longe ſed diſſimilitudine. ⁊ ideo appropiauit. Cum enī haberet in ſe duo bona ſcilicet iuſticiam ⁊ immortalitatē. ⁊ nos duo mala ſcilicet iniquitatem ⁊ mortalitatem ſi vtrunqꝫ malum noſtrum ſuſcepiſſet paruꝫ nobis profuiſſet et liberatore nobiſcuꝫ opus haberet vt ergo hoc non eſſet quod nos ſed ꝓpe nos. nō eſt factus ille peccator ſicut nos ſed factus eſt ille mortalis ſicut nos ſuſcipi­endo penam et non culpam. vt ⁊ culpam de­leret ⁊ penam. Alligatio autem vulnerum