Seite
eſt cohibitio peccatoꝝ que per vinū ⁊ oleum cōpeſcuit. nā in vino mordente vulnus auſte ritas preceptorū ſignificat̉. ſicut in oleo miſe ricordia ⁊ remiſſio pctī Greg. In vino mor­ſum diſcretionis adhibet. in oleo molliciē pie tatis. Per vinū mundent̉ putrida. per oleuꝫ ſananda foueant̉. Miſcenda eſt ergo lenitas cū ſeueritate ⁊ faciēdū eſt quoddā ex vtroqꝫ tꝑamentum. vt neqꝫ multa auſteritate exul­cerent̉ ſubditi neqꝫ nimia benignitate ſoluāt̉ Hoc figuratū eſt ī eo ꝙ dn̄s mādauit ſimul reponi in arca māna ⁊ virgā. In manna dul­cedo. in virga auſteritas deſignat̉. Criẜ. Ul̓ vinū infundit.i. ſanguinē paſſiōis ⁊ oleū chriſ matis. vt indulgētia daret̉ ꝑ ſanguinē ⁊ ſcī­ficatio cōferret̉ ꝑ chriſmatis vnctionē. Infu ſo itaqꝫ vino ⁊ oleo impoſuit eum ſuꝑ iumē­tum. Augꝭ. Iumentum eius eſt caro. in qͣ ad nos venire dignatus eſt. Imponi iumento ē in ipſam incarnatōem xp̄i credere ꝑ cuius fi­dem ſanamur. Ambro. Uel iumento īponit dum peccata noſtra portat ⁊ ꝓ nobis dolet. .j. Pe. ij. Qui peccata noſtra pertulit in cor. ſu. ſuꝑ lignū. Theophilus. Uel impoſuit in iumentū ſuū.i. in corpus ſuū. mēbra ſua nāqꝫ nos fec̄ ⁊ participes corporis eiꝰ. Sequitur Et duxit eū in ſtabulum.i. in eccleſiā. Criſo. Eſt enī ſtabulū eccleſia que in itinere huius mundi laſſatos ⁊ ſarcinis delictoꝝ depreſſos ſuſcipit venientes. vbi depoſito onere pecca­toꝝ viator laſſus reficit̉ ⁊ refectꝰ ſalubri pa­cue reꝑatur. Et hoc eſt quod dicit̉. Et curā illius egit. Totū enī quidquid cōtrariū ⁊ no­cens ⁊ malū eſt foris eſt. qꝛ intra ſtabulū reqͥ es oīs ⁊ ſalubritas incluſa eſt. Amb̓. Sꝫ n̄ va cabat huic ſamaritano diu in terris tegere. re deundū enī erat vnde deſcenderat. Unde ſe quit̉. Et altera die protulit duos denarios ⁊ dedit ſtabulario ⁊ ait. Curā illiꝰ habe. Quis eſt iſte alter dies niſi iſte dominice reſurrectio nis de quo dictū eſt. Hec eſt dies quā fe. do. Duo aūt denarij ſunt duo teſtamenta. q̄ ima ginem in ſe habet regis eterni expreſſam. qͦrū precio vulnera noſtra curant̉ que data ſunt ſtabulario.i. eccleſie p̄latis ⁊ doctoribꝰ vt ip̄is populū paſcant. Augꝭ. Uel duo denarij ſūt duo precepta caritatis. que per ſpiritūſanctū acceperunt apoſtoli ad euāgelizandū ceterꝭ. vel ꝓmiſſio vite p̄ſentis ⁊ future. Sed quia multi p̄lati obſeruāt nō ſolū precepta ſꝫ etiaꝫ cōſilia ad que nō tenent̉. iō ſubdit. Et quod­cūqꝫ ſuꝑerogaueris ego cū rediero reddā ti­bi.i. cuꝫ retribuam ſingulorū mercedes. His ergo premiſſis dominus legiſperitum inter­rogat ſubdens. Quis hoꝝ videtur tibi ꝓxi­mus eſſe illi qui incidit ī latrones. At ille dixit Qui fecit miſericordiam in illum. Neqꝫ eniꝫ ſacerdos neqꝫ leuita factus fuit proximꝰ pa­tientis. ſed ille qui eius miſertus eſt. Inutilis enim eſt ſacerdotij dignitas ⁊ legis ſciētia ni­ſi per bona opera cōfirmetur. Et ideo ſequit̉ Et ait hieſus. Uade ⁊ tu fac ſimiliter. Criẜ. Q. d. Si quē vides oppreſſū nō dicas vtiqꝫ neqͣꝫ eſt. ſed ſiue ſit gentilis. ſiue ſit iudeus. et oꝑe indigeat non cauilleris. ius habet auxilij q̄cūqꝫ mala fuerit paſſus. Aug. Ex hͦ intelli gimus illum eſſe proximum cui vel exhiben­dum eſt officium miſericordie vel exhibendū eſſet ſi indigeret. Ex quo iam conſequens eſt vt etiam ille a quo nobis viciſſim hoc exhibē­dum eſt. proximus noſter eſt. proximi eniꝫ no men ad aliquid aliud eſt. nec quiſqͣꝫ dicit̉ eſſe proximus niſi proximo. patet nulluꝫ exceptū eſſe cui miſericordie denegetur officiū. Quis non videat dicente domino. Benefacite his qui oderunt vos. Ambro. Non cognatio fa­cit proximum ſed miſericordia. Et ſic patet miſtica expoſitio. Moraliter autem ad edificationem noſtram exponitur de pec­catore. Nam iſte ſauciatus figuram peccato ris tenet propter ſeptem mala que ei per pec catum mortale eueniunt que in hoc ſauciato deſignantur. Primum eſt deſcenſus vel potius deiectio ſcilicet nature. conditionis. et loci. Hanc triplicem deiectionē peccator pa titur ⁊ propter peccatum. Nam tranſfigura tur in beſtiam. vt di. Boe. ij. de con. ꝓſa. v. ſic inquiens. Humane quippe nature iſta cōdi­tio eſt vt tūc tm̄ ceteris rebus cū ſe cognoſcit excellat. eadeꝫ tamen infra beſtias redigatur ſi ſe noſſe deſierit. nam ceteris animātibus ſe ſe ignorare natura eſt. hominibus vicio venit Cōditio eius peſſima ē ⁊ regioni vmbre mor tis deputatur. Hec omnia patent in primis parentibus quibus peccantibus natura eo­rum bona facta eſt mala. ⁊ ſenſerūt ſe nudos id eſt rebellionem in carne. Et conditio eorū optima facta eſt mala. vt qui a nullo poterāt pati ab omnibus paterentur. ⁊ proiecti ſunt de paradiſo in hanc vallem miſerie. Hiere. ſecundo. Uide qͣꝫ malum ⁊ amarum eſt de­reliquiſſe te dominū deum tuum. Hoc deno