Seite
Sermo I. vobis. Ubi notandū ꝙ p̄dicatores confir­mant ſuā predicatōem teſtimonio ſcriptura­rū de xp̄o a ꝓphetis dictaꝝ. Confirmāt etiā eā per bonam ⁊ perſeuerantem viaꝫ. Eccleſ. xxix. Confirma ꝟbum tuum et fideliter age­Deus aūt cōfirmat ꝑ miracula. Marci. xvj. Dn̄o cooꝑante ⁊ ſer. cōfir. ſequenti. ſi. Et ita diuites facti eſtis in illis gratijs confirmati ita vt nihil vobis deſit in vlla gratia qͥn totuꝫ habeatis qd̓ ad ſalutē ſpectat. Quia vt dic̄. aug. Multū eſt diues religio xp̄iana q̄ ī xp̄o omniū poſſeſſore oīa poſſidet. Hanc autem abundantiaꝫ meretur abundans humilitas. Iac. iiij. Deus ſuꝑbis reſiſtit humilibꝰ auteꝫ dat gratiam. Et ſic patꝫ ſcd̓m Tercō agit gr̄as ꝓcertitudine glorie quā habebant di. Et gratias ago ſuꝑ. pro vobis expectantibꝰ reuelationē dn̄i nr̄i hieſu xp̄i.i. quia firmiter expectatis eius aꝑtam viſionem q̄ poſt mor­tem fidelibus p̄ſtatur. Ul̓ reuelationē dicit que erit in die iudicij quā impij timent ſed iu ſti expectant. Iob. xiiij. Cūctis diebꝰ quibus em̄ mi. expe. do. ve. immū. mea. Hanc reuela­tionem omnis creatura expectat. Qui ꝯfir­mabit. Hic on̄dit ꝙ ſecure poſſunt reuelatō nem filioꝝ d̓i expectare. Oīs em̄ imꝑſeuerā­tia ꝯfirmatus ſecure expectat. ſꝫ ipſos dic̄ ꝓ culdubio ꝯfirmandos. ergo ſecure expectare poſſunt. Ue autem illis qui ex p̄ſumptione vel ex ꝯtemptu talem reuelatōem expectant Amos. vj. Ue deſiderantibꝰ dieꝫ dn̄i. Dic̄ ergo. Qui ꝯfirmabit vos.ſ. ſuꝑ hoc qd̓ dat ſꝑare in bono faciendo ⁊ certa ſpe ſine crimi ne mortali faciens vos eſſe in cauendo a ma­lo ⁊ non ſine peccato veniali ⁊ hoc vſqꝫ in fi­nem. Et exponit ſe.ſ. in diē aduētus dn̄i nr̄i hieſu xp̄i.i. qn̄ xp̄s veniet in morte vniuſcuiꝰ qꝫ. Nota ergo ꝙ electi ꝯfirmant̉ a deo in bo­nō faciendo ⁊ in cauendo malū. Confirmat autem eos vſqꝫ in fineꝫ. qꝛ mali. ⁊ ſi ad tem­pus vident̉ ꝯfirmati cito ruunt. Prouerb̓. xxiiij. Septies in die ca. in. ⁊ reſur. Impij at̄ corruent in malū. Et ſic patet terciū. Mo­ralitas. Sicut patꝫ ex dictis ī tota epl̓a apo ſtolus inſiſtit gr̄arūactōni agēs gr̄as deo ꝓ gr̄a gratum faciente. ⁊ ꝓ diuerſis alijs gͣtijs corinthijs a deo datis. Duo ergo videamꝰ in hac epl̓a. Primo quid nos inducit ad ex­hibendū d̓o gr̄as. Secūdo de quo ⁊ ꝓ qͥbꝰ maxime regrari debemus. Circa primū nota ꝙ ſex nos inducunt ad regratiandum deo. Primū eſt admonitō ⁊ exempla ſanctoꝝ Nā ſicut di. ph̓s. Unicuiqꝫ exꝑto creden­dum eſt in ſua arte ſicut medicis. iudici in cō tractibꝰ. Ars autē ſanctoꝝ fuit ⁊ eſt in ꝯgno ſcere vera bona ⁊ cognita amare. Math̓. xiij. Sil̓e ē regnū celoꝝ ho. ne. que. bo. mar. Sā­cti auteꝫ multū inſteterūt gr̄arūactōni. ⁊ nos monuerunt vt ſil̓iter inſiſteremus qꝛ hoc eſt vnum magnum bonuꝫ. ꝓpt̓ qd̓ nos inſiſtere debemus. ⁊ eis credere ſicut exꝑtis in gr̄arū actione. Bern̄. Diſce in gr̄as referendo non eſſe tardus ⁊ ſegnis. diſce ad ſingula bona gͣ­tias agere diligenter ꝯſidera que tibi appo­nuntur vt nulla dei dona gr̄arūactōe fruſtrē­tur. Tho. iiij. Oī tꝑe bn̄dic deū. In duo di­uidit̉ vita ꝯtemplatiua ſanctoꝝ.ſ. in or̄one ⁊ gr̄arūactōnem. qꝛ ſancti ꝯſiderant ⁊ p̄uidēt bona ⁊ mala. pro bonis ꝑſonat gr̄arūactō et vox laudis. ꝓ malis ſequit̉ or̄o vt amouean tur ſi melius eſt. Coll̓. iiij. Or̄oni inſtate vigi­lantes in ea in gr̄arūactōe. Secūdū ē ma­xima dei bn̄ficia que nobis cōtulit. Decē em̄ maxima bn̄ficia ꝯtulit nobis deus. d̓ quibus ſupra dictum eſt in euangelio hodierno. q̄re ſermone. c. Pro quoꝝ qͦlibet nedū ꝓ oībus debemus ſꝑ gr̄as exhibere nec vnqꝫ a gr̄aꝝ actōe ceſſare. Et attende qͣnta nobis deꝰ fec̄ Nā factus eſt ẜuus vt nos liberaret. Factꝰ ē pauꝑ vt nos ditaret. Factus ē hūilis vt nos exaltaret. Factus eſt hō vt nos deos faceret Mortuus ē vt nos viuificaret. Deſcēdit ad inferos vt nos extraheret. Reſurrexit a mor tuis vt nos reſuſcitaret. Aſcēdit ad celos vt nos ſecuꝫ duce̓t. O aīa miſera cogita hec d̓i bn̄ficia. ⁊ ꝯſurge tota in deuotas dei laudes. Psͣ. Lauda aīam. d. Idē. Quid retri. d. ꝓ om. q̄ re. ⁊cͣ. Si de his vis p̄dicare. q̄re ī prio ſermōe de natiuitate do. xxij. d. Terciū eſt tempus in quo deus nos naſci ⁊ venire fecit qd̓ eſt tp̄s gr̄arū ⁊ miſericordie ⁊ ꝟtute ple­nuꝫ. ij. Coꝝ. vj. Ecce nūc tp̄s acceptabile. ec. n. di. ſ. Nam ſcriptua ē aꝑta. ⁊ clare videmꝰ oꝑa xp̄i. Xp̄s ē incarnatus ⁊ paſſus ex cuius paſſiōe mirabilis ꝟtus nob̓ emanauit. celū ē aꝑtuꝫ. dyabolus religatus ē in inferno ꝓpter qd̓ diminuta eſt eiꝰ pt̄as ꝯtra nos. medicine efficaciſſime ꝯtra oēm morbū ſunt ꝑate īdul gentie magne dant̉ ⁊ gr̄e mirabiles largiunt̉ Aꝑta eſt ergo bulla ſummi pōtificis. Cariſſi mi hec oīa an aduētū xp̄i nō fuerūt. Et ideo mirabilit̓ xp̄iani mod̓ni tꝑis ad gr̄arūactōes