Seite
tenentur ꝙ omnia hec poſſident. nec tyrāno rum ꝑſecutiones patiunt̉. Psͣ. Nō fecit ta­liter oī nat. Quartū eſt obſequiū oīm cre­aturaꝝ. Naꝫ angelos. celū. ſydera. qͣtuor ele menta. terrenaſcentia ⁊ oīa alia deus ordina uit in ſeruitiū noſtꝝ. ac etiā filius dei ad lauā duꝫ nobis pedes veīt. Psͣ. Dn̄e qͥd eſt hō ꝙ memores eius. Et ſequit̉. Oīa ſubie. ſub pe. ei. Que oīa ꝯſiderans dauid ait. Adhere at lingua mea faucibꝰ meis ⁊cͣ. Habemꝰ eti­am exemplum ab aīalibus regr̄andi d̓o. Nā canis eſt mirabilit̓ fidel̓ dn̄o ſuo ⁊ lingit eum ⁊ ſtat ad pedes eius. ꝓpter cibuꝫ ſolum queꝫ ab eo recipit. Hic cadit exemplum de leone beati Hieronymi ⁊ de leone. de qͦ hr̄ in eſo­po cui quidam extraxit ſpinam de pede qui poſtea adductus romā poſitus eſt cū alijs le onibꝰ ad ꝯdemnatos hoīes deuorandum et dictus hō ꝓiectus leonibꝰ ad deuorandum defenſus eſt ab eo. Quintum eſt fructus magnus. Nam recognitio beneficioꝝ dei et gr̄arumactio pro eiſdem ꝓuocant deū vt ac cepta ꝯſeruet ⁊ largiat̉ maiora. Prouer. xj. Anima que benedicit impinguabit̉. Bern̄. Ad locū vnde exeunt flu. gr̄arum reuertunt̉ id eſt reuerti debēt vt iterū fluāt. X Se xtum eſt triplex damnū qd̓ ex ingratitudine ꝓuenit. Primū eſt qꝛ bona recepta auferri facit. Ro. j. Qui cū deū ꝯgnouiſſent non ſic̄ deū glorificauerūt aūt gr̄as egerūt ⁊ iō eua­nuerūt ⁊ obſcuratū ē inſipiens cor eoꝝ. Un̄ dic̄ Aug. Qd̓ deus dederat gratis tulit ingͣ­tis. Secūdū ē. qꝛ impedit ne bona gr̄e vl­terius recipiant̉. Greg. Nō ē dignus dādis qͥ n̄ agit gͣtis de datis. Bern̄. Ingratitudo ē vētus vrens ſiccās fonteꝫ pietatis. roreꝫ miſe ricordie ⁊ lumen gr̄e. Terciū ē qꝛ ingrati n̄ ſolū pͥuant̉ bonis. ſed etiā pena ml̓tiplici fe­riunt̉. vtꝫ ī filijs iſrahel. qui magͣ bn̄ficia dei nō recognoſcētes in penas varias inciderūt. Sic et videmꝰ mō in hoībꝰ accide̓. qui diu̓­ſas peſtilentias patiūt̉ frequēt̓ ꝓpter ingͣti­tudineꝫ beneficioꝝ d̓i. Et ſic patet primum. Secūdo videamus ꝓ quibꝰ bn̄ficijs ma­xime deo regr̄ari debemus. Circa qd̓ noͣ. ꝙ ⁊ ſi ꝓ pl̓ibꝰ deo regratiari debeamꝰ. maxi­me at̄ ꝓ bonis gr̄e.ſ. ꝓ collatōe ꝟtutū d̓o de bemus aſſurgere cū ml̓tiplici gr̄arūactōe. qꝛ illa ſunt vera ⁊ optima bona. Et hoc eſt qd̓ apl̓s h̓ di. Gr̄as ago deo meo ꝓ gr̄a dei que data eſt vobis. T Ubi attēde ꝙ ꝟtu­tes excellunt omnia alia bona qͣꝫtū ad ſex. Primo qͣꝫtū ad ſitū. Nā ꝟtutes oēs lo­cant̉ intus in aīa. Sūt em̄ om̄es ꝟtutes ī po tentia aīe. Nam fides eſt in intellectu. ſpes ⁊ caritas in volūtate. iuſticia ⁊ prudētia in rō­nabili. fortitudo in iraſcibili. tꝑantia in cōcu­piſcibili. Alia vera bona mūdi ſunt extra ani mam. Et ideo qui non habent ꝟtutes ſt̓ oī­nō vacui nihil habētes. quia nō habēt bona ī ſe ſꝫ cuſtodiūt bōa vt cais bōa dn̄i ſui. Nō habent bona ſua ſed aliena ⁊ ideo nihil hn̄t. Exemplū d̓ vectoribꝰ ⁊ villicis qui nihil ha­bent. qͣꝫuis habeant pre manibꝰ ml̓ta bona. Apoc̄. iij. Dicis qꝛ diues ſum ⁊ nulliꝰ egeo. ⁊ neſcis qꝛ tu es miſer ⁊ miſerabilis. pauper ⁊ nudus. Secūdo qͣꝫtū ad ꝓprietateꝫ bono rū. Quedā em̄ ſunt bona nr̄a vt ꝟtutes. qͣ­dam creaturaꝝ vt diuitie. Sole eī ꝟtutes ſt̓ ꝓpriū bonū hoīs. Et iō ab eo auferri nō pn̄t ſic̄ nec calor ab igne. nec ſplendor a ſole. Un̄ omnes prīcipes md̓i non potuerūt a ſanctis auferre ꝟtutes cum oībꝰ tormētis ſuis. Ro. viij. Quis nos ſeꝑabit a caritate xp̄i. Et ſe­tur. Certus ſum em̄ ꝙ neqꝫ mors neqꝫ vita. neqꝫ inſtā. neqꝫ fu. ne. cre. aliqͣ po. nos ſe. a ca­ri. dei. Et ideo natural̓ ph̓s. qui euaſerat d̓ ī cendio ciuitatis ſue in qua oīa eius bona fue­rant ꝯbuſta. ⁊ vxor ⁊ filij interrogatꝰ a r̄ge qͣn ta ꝑdidiſſet. rn̄dit nihil. oīa em̄ mea bona me cum habeo ⁊ intra me ſunt. Nullo gͦ mō ꝟ­tꝰ pt̄ ſeꝑari ab hoīe. ſic̄ ꝓpriū bonū eiꝰ. Sta­tim em̄ qd̓ ſeꝑat̉ ab eo efficit̉ beſtia. Pſal. Hō cū ī honore eſſet.ſ. ꝟtutis nō intellexit. quia honor eſt reuerentia exhibita in teſtīo­nium ꝟtutis. ꝯꝑatus eſt iumentis inſipienti­bus. Boe. li. iiij. ꝓſa. ij. Ita ſit vt quē viderꝭ vicijs tranſformatū. hoīem non iure vocare poſſis. Et idcirco diuites in ꝟtute ſꝑ ⁊ vbi­qꝫ ſunt diuites. qꝛ ſꝑ ⁊ vbiqꝫ habēt bōa ſua ſecū. Diuites ꝟo mūdi nō ſꝑ ⁊ vbiqꝫ ſt̓ diui tes. quia diuitias ſuas pꝰ mortē auferre non pn̄t. Iob. xxvij. Diues cū dormierit nihil ſe­cum auferet. Tercio qͣꝫtū ad efficaciā ꝟtutū Sola em̄ ꝟtus eſt q̄ facit bonum homīem ⁊ opus eius bonuꝫ reddit. vt inqͥt ph̓s in ethi­cis. Et vt di. Aug. Uirtus eſt quā recte viui tur. qua nullus male vtit̉. Alia ꝟo bona. vt diuitie ⁊ dignitates ⁊ hmōi nō ſolū bonū nō efficiūt poſſeſſorem ſꝫ potius eius maliciam manifeſtāt. Boe. li. iij. ꝓſa. iiij. Dignitas col lata improbis nō ſolū nō efficit dignos ſed