Expoſitio beati Gregorij papetibus exterius dormio: in interiori cogitatione que ſint celeſtia vigilans penſo.Sancti etem̄ viri dum terrena oīa deſpiciūt: dum tumultus mūdi om̄ino fugiūt:dum ociū in via dei aſſumūt: nequaꝙͣ vttorpori vacent: ea dimittūt. Sed interiuslaborātes que ſint illa: ad que facti ſūt incorde aſpicere cōtendunt. Neqꝫ em̄ torpeant dormiūt: ſed vt liberius eterna cōtemplentur: a tranſitorijs rebus requieſcūt.Quos tamen aliqn̄ ſponſus ad ꝓfectū ꝓximoꝝ excitat: ⁊ vt eis cū quibus viuūt ꝓficiāt: ab ocio quod diligūt reuocat. Cuiꝰvocē audiens etiā cū dormit ſponſa dicit.E Uox dilecti mei pulſantis.¶ Quid em̄ pulſans dicat ſubiungit.¶ Aperi mihi ſpōſa mea: amica mea: columba mea: immaculata mea.¶ Cauſam etiā clamoris annectit dicens:G Qꝛ caput meū plenū eſt rore: ⁊ cincini mei guttis noctiū.¶ Dum ſponſa dormit dilectus vt aperiat̉et pulſat: quia dū ſancta mens ſibijpſi perociū intendit: xp̄us multa peccatoꝝ opera in hoc mundo tolerat: que niſi ſpūalesviri ad doctrinā ſe accingāt: nunꝙͣ per ſeip̄os carnales: vel agnoſcāt: vel corrigerecurāt. Uult ergo ſponſus vt aliqn̄ ociū dimittat̉: ⁊ ad edificationē ꝓximoꝝ ſpūalesquiqꝫ ſollicitent̉: qꝛ dū perfecti viri ſibi ſolis per interiorē quietem intendit. Doletſponſus ꝙ ſeculares ad peiora magis acmagis corruūt: dum eū ꝓpter ſilentiū ſpiritualiū ſemꝑ minus ac minus cognoſcūtqd̓ ipſe manifeſtat cū dicit: H Quia caput meū plenū eſt rore: ⁊ cincinni mei guttis noctiū. ¶ Quid per caput ſponſi: niſideus: Et quid per rorē in hoc loco: niſi lamentādo dicit̉: niſi frigora mentiū carnaliū accipit̉. Scriptū eſt em̄. Caput xp̄i deus. Et de frigore cuiuſſibet carnalis mētis iterū ſcriptū eſt. Sicut frigidā facit cyſterna aquā: ſic frigidā fecit maliciā ſuaꝫ.Caput ergo xp̄i plenū eſt rore: qꝛ multi ineccleſia poſiti: ⁊ deū eum credūt: ⁊ tamenfrigidi perſiſtētes ad ardorem charitatisnō accendunt̉. Per cincinnos etiā eoſdēpopulos intelligimꝰ: quos in fide diuinitatis: quaſi in capite xp̄i pendētes ⁊ opprimentes ſcimus. Sed cincini pleni eſſe dicunt̉ guttis noctiū: qꝛ dum in tꝑe huiꝰ tenebroſe tꝑalitatis ſe ſuſpendūt: magis acmagis ſtillatiōibus iniquitatis fluūt: adhos accēdendos ſponſa excitat̉: dum ſpiritualis quilibet ꝓ edificatiōe plurimoꝝab ocio ad prelationē eccleſie vocat̉. Sedquoniā metuit ne ſi ad prelationē veneritſollicitudinibꝰ mūdi occupari neceſſe ſit:ſicqꝫ dum per occaſionē edificatiōis plurimoꝝ tꝑalibꝰ ſe inclinauerit: quietē amittat: etiaꝫ ſordibus pctōꝝ ſe inficiat. Ideoclamāti ſponſo reſpondet dicēs:I ¶ Expoliaui me tunica: quomodo iterum induar illa? Lauipedes meos: quomodo iteruminquinabo illos:¶ Tunica ſua ſponſa ſe expoliauit: qꝛ oīaexteriora quibus honorabat̉ et onerabat̉abiecit. De qua tunica dicit̉: Nūc aūt quihabet tunicā vendat eaꝫ: ⁊ emat gladiū.Gladiū quippe: vendita tunica emit: quiꝓ eternis tꝑalia abdicat: ⁊ in ſancta conuerſatiōe viuens: verbū predicatiōis acquirit. De quo dicit̉: Et gladiuꝫ ſpūs: qd̓eſt verbū dei. Pedes aūt ſuos ſponſa lauit: qꝛ dū in ſancto ocio ſancta anīa viuit:opera ſua ſtudioſe ad memoriā reducit: ⁊quicqͥd in eis ſordidū examinādo dep̄hendit: lachrymis quottidianis ⁊ gemitibusplāgit. Pedes itaqꝫ lauit: qꝛ p̄terita oꝑaquibus per hūc mundū diſſolute ambulauit plāxit. Pedes lauit: quaſi peccata abluēs lachrymis mūda in cōſpectu dilectiſui apparere cōcupiuit. Hos pedes iterūinqͥnare metuit: qꝛ valde ſollicita eſt: neſi in p̄latiōe ponat̉: per terrena ambulāsiterū ſuſcipiat qd̓ dimiſit. Iccirco ab ocioinuita recedit: qꝛ dū a maximis fluctibusaliena eſt qͣſi in litore poſita ſecuriꝰ viuit.Sed dilectus nō leuiter mortē ꝓximorū
