Seite
Succedētibꝰ ꝟo tēporibꝰ: quia eccleſia dei ꝓpt̓ hereſes ſciſſa eſt. Theodoſius imꝑator heretico rū extirpator rogauit damaſuꝫ papā ut ꝑ aliqueꝫ prudentē ⁊ catholicū viꝝ eccleſiaſticū facerꝫ offi cium ordinari. Un̄ ideꝫ papa p̄cepit hiero. p̄ſby­tero tūc in bethleē cū paula euſtachio ⁊ alijs ꝟgi­nibꝰ morāti: qui p̓us ſub ſeptē apoſtolicis rome vixerat: qͣtenꝰ officiū eccleſie ordinaret. Ip̄e nā­qꝫ nouerat liguas qͣtuor. hebraicā. grecā. caldai­cam. ⁊ latinā qd̓ ille obtēperatꝰ fecit. Ordinauit itaqꝫ qͣꝫtuꝫ de pſalmis in dn̄ica quātū in ſecunda feria: ⁊ quantū in tertia feria: ⁊ ſic de inceps lege ret̉. Euangelia quoqꝫ ⁊ epiſtolas ⁊ cetera q̄ d̓ no uo ⁊ veteri teſt: in eccleſia legunt̉ p̄ter cantū: ma gnā ex ꝑte ordinauit ꝙ opꝰ exemplū. ideꝫ Hie. romā miſit ⁊ a damaſo papa canonicatū ē: ⁊ p̄ce ptū a cunctis eccleſijs obſeruari ⁊ appropatū eſt ipſi damaſo ꝓpter auctoritatē ſuā quā int̓poſuit C. de ve. ii. enu.l. tanta. Conſequent̉ tn̄ btūs gre­gorius ⁊ gelaſiꝰ oratiōes ⁊ cātus addiderunt ⁊ lectionibꝰ ⁊ euangelijs. Reſponſoria coaptauer̄t Gradualia ꝟo Tractꝰ ⁊ Alleluya Ambroſiꝰ Ge laſiꝰ: ⁊ Gregoriꝰ ad miſſam cautari inſtituerunt Pleriqꝫ quoqꝫ alij doctores eccleſie aliqua alia ſuperaddidiſſe noſcunt̉. Sancti.n. patres nō ſil̓ oīa ad decorē officij ꝑtinentia. ſꝫ diuerſi diuer­tēporibꝰ ordinauerūt. Un̄ ⁊ miſſe inceptio tres habuit varietates. Aliquādo. n. a. lectione incho abat̉ ꝓut fit hodie in ſabbato ſcō. poſtea Celeſti­nus papa p̄s. ad miſſe introitū dici inſtituit. Gre go. ꝟo introitꝰ cū cantu ordinauit. Legit̉ in vi ta beati eugenij ꝙ dū adhuc officiū ambroſiauū magiſqͣꝫ gregorianū ab eccleſia ẜuaret̉. Adrianꝰ papa conciliū conuocauit: vbi ſtatutū eſt ꝙ Gre­gorianū deberet vniuerſalit̉ obſeruari: ad quod karolus imꝑator oēs clericos minis ⁊ ſupplicijs ꝑ diuerſas ꝓuincias cogebat libros ambroſiani officij cōburēs. Beatꝰ ꝟo eugeniꝰ ad conciliuꝫ quoddā ꝓpter hoc ꝯuocatū veniēs inuenit ip̄m conciliū per triduū iā ſolutū: inducēs dn̄m papā ꝙ oēs p̄latos qui concilio interfuerāt: ⁊ iam per tres dies receſſerāt reuocaret. Concilio igit̉ iteꝝ ꝯgregato oīuꝫ patrū fuit vna ſnīa ꝙ miſſale am broſianū ⁊ gregorianū ſuꝑ altare ſancti petri apo ſtoli ponerent̉. plurimoꝝ epiſcopoꝝ ſigillis mū­ta ⁊ fores eccleſie clauderent̉: ⁊ ipſi tota nocte o rationi inſiſterent ut dn̄s ꝑ aliqd̓ ſignū indicaret quod hoꝝ magis ab eccleſia ẜuari vellet: ſicqꝫ ꝑ oīa factum eſt. Mane igit̉ eccleſiaꝫ intrātes vtꝝ qꝫ mīſſale ſuper altare apertū inuenerūt: vel ut a lij aſſerunt miſſale gregorianū penitꝰ diſſolutuꝫ adhuc illucqꝫ diſpſum inuenerūt. ambroſianum ꝟo ſolūmodo apertū ſuꝑ altare in eodē loco vbi poſitū fuerat inuenerūt qͦ ſigno edocti ſūt dīnitꝰ gregorianū officiū per totū mūdū diſꝑgi. ambro ſianū ꝟo tm̄ in ſua eccleſia obſeruari deberet: et ſic vſqꝫ hodie ẜuatur. Siquidē tꝑe karoli imꝑ atoris officiū ābroſianū p̄cipue dimiſſū ē. ⁊ gre­gorianū imꝑiaīe auctoritate pl̓imuꝫ adiuuāte di uulgatū. Ambroſiꝰ.n. multa inſtituit iuxͣ ritū gre­coꝝ: ut dicet̉ infra vbi de hymnis aget̉. Ut āt muſce morientes abigant̉ ⁊ mens orātis ſerenet̉ ut digne cū deo loquat̉ ⁊ ut ſi mēte nō orauerit dn̄s in furore nō iraſcat̉ ſed miſeriat̉: iō laudabi li cōſuetudine inductū eſt ut ſacerdos ante cano nicaꝝ horaꝝ initio ⁊ in fine dominicā orationem ⁊ ante horas btē marie ⁊ in fi. aue maria ⁊cͣ. vo­ce ſubmiſſa p̄mittat. Un̄ in concilio gerundiū. de con. vi. v. idē ſemꝑ ſtatutū eſt ut etiā poſt ſingu­las horas dicat̉: ne dyabolus de corde ſacͣdotis rapiat ſiꝗd boni ibi ſeminatū ē. Un̄ ī pͥmitiua ec cleſia pꝰ qͣꝫlibet horā alta voce abſqꝫ alia or̄one dicebat̉: qd̓ adhuc eccl̓ia latran̄. dr̄ abẜuar. Qui dā etiā in fine horaꝝ dicūt: Dn̄s det nob̓ ſuā pa ceꝫ. De hac dn̄ica orōe ſub prima ⁊ ſub veſperis dicetur. Quia ꝟo dn̄s in euangelo: Sine me non poteſtis ſacere quidqͣꝫ: ideo in ſingulis diur nis horis ſacerdos incipit: Deus in adiutorium meum intende ⁊ ſingule finiuntur per deo gr̄as ⁊ ſic initiuꝫ ⁊ finis referunt̉ ad idem.ſ. ad deuꝫ qui eſt alpha ⁊ o. i. principium ⁊ finis.xxxv. diſt. ab exordio. Dicēdo igitur deus in adiutoriū me um intende: mater eccleſia inuitat hoīes. Iuxta illud venite filij ⁊ audite me: qd̓ ideo introductū eſt: qm̄ dum archa domini ad portandū leuabat̉ dicebat moyſes: Exurgat deꝰ ideſt exurge fac ⁊ diſſipentur inimici tui ⁊ fugiant qui oderunt te a facie tua: ſic ⁊ ſacerdos noſter dicit: Deus in ad iutorium meū intende: hoc eſt preſta mihi auxili um in reſurgendo a peccatis: ⁊ cōtra varios ini­micos qui tuam circundāt eccleſiaꝫ. Per archā enim intelligitur eccleſia que vſqꝫ in finē circuu dabitur a ꝑſecutoribꝰ ſiue aꝑtis ſiue occultis: ſic̄ archa ad inimicis circūdabat̉. Orat ergo ſac̄dos ne inimici preualere valeāt aliquos a certo fide lium per aſtuciaꝫ forſitan ſeparādo. Cū. n. ꝑſecu­tio ſic iuſti a leone.i. a dyabolo impetu.i. manife ſte ſeruiente. vel a dracone.i. a dyabolo. in inſi­dijs.i. occulte perſequente omnes clamāt. Deus in adiutorium meū intende. vij. q. i.§. cū ꝟo p̄te­rea cū ẜm apl̓m in dei noīe oīa faciēda ſint. xxvi. q. vlt. nō obſeruetis. merito eſt ab eo inchoandū Circa hoc notandū eſt ꝙ contingit tribus mo dis peccare: viꝫ corde: ore: ⁊ opere: ideoqꝫ tribꝰ diuerſis modis ore inchoāt̉: videlicet ꝯpletoriū per cōuerte nos deꝰ cōtra peccatū cordis matu­tinum per dn̄e labia mea aꝑies. cōtra pctm̄ oris Alie ꝟo oēs diei hore ꝑ deꝰ in adiutoriū meū. ꝯͣ peccatū operis. Et qm̄ in pctō cordis ⁊ oris ē ali­ꝗd oꝑis. iō in oībus horis tā diurnis qͣꝫ noctur­nis dicitur Deus in adiutoriuꝫ meum intēde. ꝯͣ peccatū operis. Monachi vero dicunt primo in nocturnis. Deꝰ in adiuto: meū inten. poſtea dn̄e labia mea aperis: qꝛ ſine adiutorio dei: nec cor­nec labia ad ipſiꝰ laudē aperire valēt. Iohā.xv. Sine me nihil poteſtis facere. Interea vero