Ene docētes. ut prudenciā doceant. adoleſcētulas vt viros ſuos ament. filios diligant. prudentes. caſtas ſobrias. domꝰ curam habētes. bengnas. ſubditas ſuis virivt n̄ blaſphenet̉ verbū dei Bene docētes. quid̓ n̄ publice viros ſꝫ pͥua te adoleſcētulas. ita tn̄ vt doceāt. ip̄as. adoleſ. prudenciā.ſ. vt ament vi. ſuos: l̓ ita diſtīgue Bn̄ do. vt pru. do. h̓ diſtingue. dein̄ ſeq̄r. ado leſcentulas: hortare. vt vi. ſu qͦs carnali affe ctu nat̉aliter diligūt: ament. eciā pn̄dica dilecti on ut.ſ. cū pudore viris pocius debitū reddant ꝙͣ exigant. ⁊ filios ſuos diligāt. n̄ mō carnali. ſꝫ ec̄ ſpūali amore Doceant ec̄ eas eē prudentes: m̄tis intelligēcia. caſtitas. corꝑis ꝯ tinēcia. ſobrias. in cibo ⁊ potū. domꝰ ſue: curā Idem hn̄tes benignas. ſub. vi. ſuus. ut n̄ diuicijs l nobilitate ꝑflate. viris ſuis īꝑare deſiderent Subiecte ſint viris ſuis dico. ita. ut verbū dei.i. doctrina eugl̓ica. n̄ blaſphemet̉. ſi hn̄t iu ros infideles. quibꝰ ꝓpenſius ꝓpter dei timorē Amb̓ obſequi debent ⁊ ꝯgaudere. ut h̓ videntes nō plaſphemēt nom̄ dei. vel pt̄ hͦ referre ad ſene⁊ ad oīa ſuꝑiora q. hortare ſenes ⁊ anꝰ ⁊ ado leſcentulas. ut ita ſe hēant vt dixi. Qd̓ debēt facere. iō vt n̄. blaſphmet̉ no. dei. qd̓ fit ſi ma le ſe hn̄t. Seq̄r. Vuenes ſil̓r hortare vt ſobrij ſint in oī bus Temetip̄m p̄be exēplū bonoꝝ oꝑni in doctrina. in integ̓tate. ī grauitate. verbū ſa nū irrep̄henſibile vt is qui exaduerſo ē vere at̉ hn̄s nichil malū dicere de nobis. Iuuenes ſil̓r hortare vt ſobrij ſint: qꝛ iuuē tus modū ſolet egredi ym̄o ꝓmpcior ſolet eē ad lapſū. jō ſalubribꝰ retinacul̓ ꝯtinere iubet̉ ut infrenata diuinis legibꝰ gub̓net̉. qd̓ ut faci lius ſit. magr̄m iubet forma eſſe ſubdens. ⁊. oībꝰ p̄be teip̄m exem. bon. opni ut.ſ. qd̓ docet v̓bis. on̄dat factis: vt hij qui ꝓpham ſūt ⁊ in imici fidei erubeſcant. videntes qꝛ que docet v̓bis vera eſſe ꝓbet factis Aliter paſtor occi Idem dit oues. quantū in ſe ē. ⁊ ſi ille viuūt. Mali em̄ paſtores n̄ parcūt ouibꝰ. qui n̄ mō languē tes ⁊ errantes n̄ curant ſꝫ ec fortes ⁊ pīgues necant quantū in ip̄is ē. ⁊ ſi ille viuūt. tn̄ qͣn tū ad paſtores malos ꝑtinet occidūt. Qūo Male viuēdo. ⁊ malū exēplū p̄bēdo. Attendē tes em̄ oius p̄poſitū ſuū male viuētē. ocl̓os a regul̓ dn̄i declinantē. ⁊ in hoīem intendentē incipit dicere apud ſe. Prepoſitus meꝰ ſic viuit ego quis ſū q̄ n̄ faciā qd̓ ille facit̉ Oīs g qui male viuit in ꝯſpectu eoꝝ quibꝰ p̄poſitus eſt. quantū in ip̄o eſt occidit eos. jō ſeruo dei eminenti in mͥbris ſūmi paſtoris dictū eſt: jn oībus p̄. te. ex. bo. o.ſ. in doc. recta: in integ̓ta. vite ⁊ corꝑis: in grauitate: ne leuis.ſ. ſꝫ auctē ticus. ⁊ verbū tuū. ſit ſanū. ⁊: irrep̄henſibile. qd̓ n̄ valeat rep̄hēdi loco dictū ⁊ tēpore: vt is qui ex aduerſo eſt.i. qui nobis contrariꝰ eſt vnicatur: vel vereatur nichil habens malum dicere de nobis. Eruos dn̄is ſuuis ſubditos eſſe in oībꝰ placentes non ꝯtradicentes n̄ fraudāteˢ ſꝫ in oībus fidem bonā oſtendentes. vt doctrinam ſaluatoris noſtri dei ornent in oībꝰ Seruos. eciā hortare; ſubditos eē dn̄is ſu is quibuſlibꝫ tam bonis ꝙͣ malis. Subditoˢ dico. in oībus. que non ꝯtra deum ſūt. ⁊ pla centes. vel ita diſtingue. in omībus pla. non contra. hoc modo potur enit placereſ. ſi n̄ inu ſitauerint. cum deum eis aliquid iuſſerint. nō fraudantes: aliquid debito ſeruitutis. ſꝫ. ī oībꝰ eciam in minimis. fidem bonam oſtēdentes ut doctrinam. hoc refert̉ ad omīa p̄dicta.ſ. ad ſenes ⁊ anus ⁊ ſeruos. ⁊cͣ. q. hortare omnes p̄dictos. ut ita ſe habeant vt p̄ſcriptū eſt. vt ita ornent in om̄ibus. actionibus ſuis. doctri nā ſaluatoris dei noſtri. bonis operibus ⁊ fide Idem doctrinā dicit ornari dn̄icā Ornam̄tū em̄ docto ris eſt honeſta vita diſcipl̓i. Pparuūt em̄ gr̄a dei ſaluatoris nr̄i omī bus hominibus erudiens nos. vt abnegātes impietatē ⁊ ſecularia deſideria. ſobrie ⁊ iuſte ⁊ pie viuamus in hoc ſcl̓o. Apparuit em̄. q. om̄es monendi ſūt vt ornent. quia oībus notus eſt xp̄s. Nullum ex cluſit ⁊ hͦ eſt qd̓ ait. Apparuit em̄: per carnem gr̄a dei. ⁊. ſaluatoris noſtri.i. deus ⁊ ſaluator nr̄.ſ. dei filius. ⁊ ſi inuiſibil̓ ſit in forma dei. tn̄ per gr̄am apparuit in fornia ſerui. ⁊ hͦ. oībus hominibꝰ.i. ad vtilitatē oīs gn̓is hoīm. ſine quo non ꝓfuiſſet nobis naſci: erudiens nos exemplo vite ⁊ doctrina in quo eū ſequi debes.ſ. ut erudias. Erudiens nos dico. ad hͦ .ut: nos abnegantes.i. fugiētes: empietatē. vane culc̄e. ⁊ ignoranciā: ⁊ deſid̓ia ſcl̓aria: qͥ a mūdi huius pnͥcipe ſuggerunt̉: Sobrie: in nob̓. ⁊ iuſte. ad ꝓxiᵐ: ⁊ pie: ad d̓ni: viuaniꝰ in hoc ſcl̓o: tā fragili Nos dico. Xpectantes bt̄am ſpē ⁊ aduētū gl̓e magni dei ⁊ ſaluatoris nr̄i ih̓ū xp̄i qͥ dedit ſemetip̄ꝫ ꝓnob̓ ut nos redimet aboī iniqͥtate ⁊ mūdaret ſibi ppl̓m acceptabilē ſectatorē bo norum opmi Expectantes: vt c̓ti ⁊ ſolliciti beatā ſpē: i. gl̓aꝫ et̓nā. ⁊ aduen. l̓. maīfeſtacōꝫ gl̓e ma. dei ⁊ ſal. n. ie. x. qͥ n̄ ī infirītate ut pͥꝰ ſꝫ in gl̓a ⁊ pt̄ate veniet p̄mia dat̉ꝰ ẜm merita. qͥ. ī pͥº ad uentu ad̓o hūil̓ fuit qd̓ n̄ ſolū erudiuit ſꝫ eciā dedᵗ.i. tradidᵗ morti: ſe: ꝓ nob̓. ꝑ hͦ ſecuri ſumꝰ de ſpe. dedit dico ad hͦ. ut nos redi. ꝑ ſang nē ab oī īiqͥtate: tā originali ꝙͣ actuali ⁊ mu daret: in bap̄º a culpa ⁊ pena: ppl̓m ſibi ac vl̓ Idem peculiarē.i. ꝓpriū: ſecta. bonoꝝ oꝑꝫ ad hͦ redemit nos xꝰ. vt purā uitā ſectantes. ⁊ repleti oꝑbꝰ bonis regni dei heredes eſſe poſſumus