Seite
Vtrum pater ſit ſapiens ſapientia quaꝫ genuit. An filius ſit ſapiens ſeip̄o vel ꝑ ſeip̄m. An vna ſit tantum ſapientia patris. Sicut in trinitate eſt dilectio q̄ eſt tri­nitas. et tamen ſpirituſſanctus eſt dile­ctio que non eſt trinitas. nec ideo ſunt due dilectiones. ita et de ſapientia. Quare pater non dicitur ſapiens. ſapi­entia genita ſicut dicitur diligens dile­ctione que ab ip̄o procedit. Vtrum ꝓprietates ꝑſonaꝝ ſint ip̄e ꝑſo ne vel diuina vſia. Quomodo ꝓprietates poſſint eſſe in na tura dei nec eam determinent. De verbis hilarij quibus ſcd̓m prauo­rum intelligentiā videt̉ dicere nō idem eſſe diuinā naturam et rem nature. ⁊ nō idem eſſe deum et qd̓ dei eſt. Vtrum ita poſſit dici vnus deus trium perſonaꝝ. vt dicit̉ vna eſſentia triū per­ſonaꝝ. ⁊ tres perſone vnius dei. vt tres perſone vnius eſſentie. Ꝙ potentia. ſapientia. bonitas. in ſcri­ptura interdum ad perſonas diſtincte referuntur. Quare patri potentia. filio ſapientia. ſpirituſancto bonitas tribuat̉. cum ſit vna ſapientia. potentia. bonitas trium. De hoc nomine homouſion. vbi in au­toritatem receptū ſit ⁊ quid ſignificet. De ſcientia. p̄ſcientia. ꝓuidentia. diſpo­ſitione. et p̄deſtinatione dei. De quibus ſit p̄ſcientia vel ꝓuidentia. De quibus diſpoſitio. De quibꝰ predeſtinatio. De quibus prouidentia. De quibus ſapientia vel ſcientia. Vtrum p̄ſcientia vel diſpoſitio vel p̄de ſtinatio dei eſſe poterit. ſi nulla eſſent futura. Ꝙ ſcientia dei de temporalibus eſt et eternis: Quomodo omnia dicuntur eſſe in deo et vita in eo. Vtrū omnia debeāt dici eſſe in dei eſ­ſentia. vt in dei ꝯgnitione. vel p̄ſcientia eſſe dicuntur. Qua ratione bona dicuntur eſſe in deo et non mala. Vtrum idem ſit omnia eſſe ex deo. et ꝑ ip̄m et in ipſo. Ꝙ omnia ſint in quolibet trium. et per ip̄m et in ip̄o. Ꝙ non omnia que ex deo ſunt etiam de ipſo ſunt. Quibus modis d̓r eſſe deus in rebus. Ꝙ deus non vbicumqꝫ eſt habitat. ſed econuerſo. Vbi erat deus anteqͣꝫ erat creatura. Ꝙ deus cum ſit in omnibꝰ rebus eſſen tialiter. non tamen coinquinatur ſordi­bus rerum. Cur deus ſit vbiqꝫ et ſemꝑ. nō tn̄ loca­lis. nec loco. nec tempore mouet̉. Quibus modis aliquid dicatur locale. vel circunſcriptibile. Quid ſit mutari ſcd̓m tempus. Vtrum ſpiritus creati ſint locales ⁊ cir cumſcriptibiles. Ꝙ deus eſt vbiqꝫ ſine locali motu. An ſcientia vel p̄ſcientia dei ſit cauſa re­rum vel econuerſo. Vtrum p̄ſcientia dei poſſit falli. Vtrum ſcientia dei poſſit augeri vel mi nui vel aliquo modo mutari. An deus poſſit nouiter vel ex tempore ſcire vel preſcire aliquid. Vtrū deus poſſit ſcire plura ꝙͣ ſcit. Ꝙ deus ⁊ ſemꝑ et ſimul ſcit omnia. An aliquis p̄deſtinatus poſſit damnari vel reprobus ſaluari. Quid ſit reprobatio dei et in quibꝰ cō­ſideretur. et quis ſit predeſtinationis effectus. Vtrum aliquid ſit meritum obduratio nis vel miſericordie. De varijs ſuꝑ hoc carnaliū opinionibꝰ An ea que ſcit ſemel deus vel p̄ſcit ſem per ſciat. vel preſciat et ſemper ſcierit ⁊ preſcierit. De omnipotentia dei. quare dicat̉ om­inpotens. cum nos multa poſſimus que non poſſit.