Seite
vtendum eſt. alie que fruunt̉ et vtunt̉. Ille quibus fruendū eſt nos beatos fa­ciunt. Iſtis quibus vtenduꝫ eſt tenden­tes ad beatitudinē. adiuuamur ⁊ quaſi adminiculamur vt ad illas res que nos beatos faciunt peruenire/ eiſqꝫ inherere poſſimus. Res vero que fruunt̉ ⁊ vtun tur. nos poſſumꝰ quaſi inter vtraſqꝫ cō ſtituti. et angeli et ſancti frui autem eſt amore alicui rei inherere ꝓpter ſeipſam. vti vero eſt id qd̓ in vſum venerit. refer re ad obtinendum illud quo fruendum eſt. alias abuti eſt. nō vti. Nam vſus illi citus. abuſus vel abuſio nominari debꝫ. Res ergo quibus fruenduꝫ eſt ſunt pa­ter et filius et ſpūſſanctus. Eadem tam̄ trinitas quedā ſumma res eſt. ꝯmuniſqꝫ omnibus fruentibꝰ ea. ſi tamen res dici debet et nō rerū omniū cauſa. ſi tamen et cauſa. Non em̄ facile poteſt inueniri nomen qd̓ tante excellentie ꝯueniat/ niſi qd̓ melius dicit̉ trinitas hec vnus deus Res aūt quibꝰ vtendum eſt. mūdus eſt et in eo creata. Vnde augͥ. in eodem. Vtendū eſt hoc mundo. nō fruendū. vt inuiſibilia dei per ea que facta ſunt. in­tellecta ꝯſpiciant̉. id eſt vt de tempora libus eterna capiant̉. Item in eodem. In omnibꝰ rebus ille tantū ſunt quibꝰ fruendū eſt. que eterne et incōmutabi­les ſunt. Ceteris autem vtendum eſt vt ad illarū ꝑfruitioneꝫ ꝑueniatur. Idem augͥ. in li. x. de trini. Fruimur cognitis in quibus ip̄is ꝓpter ſe voluntas delectata ꝯquieſcit. Vtimur vero eis que ad aliud referimus quo fruendum eſt. Item quid interſit inter frui et vti ali­ter ꝙͣ ſupra. Otandum vero ꝙ ideꝫ Augͥ. in li. x. de trini. aliter ꝙͣ ſupra acci piens vti ⁊ frui ſic dicit. vti eſt aſſumere aliquid in facultatem volunta tis. frui autē eſt vti cum gaudio nō ad­huc ſpei. ſed iam rei. Ideoqꝫ omnis qui fruitur vtitur. Aſſumit em̄ aliquid in fa cultatē volūtatis cū fine delectationis. Non aūt omnis qui vtit̉ et fruitur. ſi id qd̓ in facultateꝫ voluntatis aſſumit. nō ꝓpter ip̄m. ſꝫ ꝓpter aliud appetit. Et at­tende qꝛ videt̉ augͥ. dicere illos frui tan tum qui in re gaudent. nō iam in ſpe et ita in hac vita nō videmur frui ſed tan­tum vti. vbi gaudemꝰ in ſpe. cum ſupra dictū ſit. frui eſſe amore inherere alicui rei ꝓpter ſe. qualiter etiam hic multi ad­herent deo. Determinatio eoꝝ que vident ꝯtraria. Ec ergo que ſibi ꝯtradicere vi dentur ſic determinamꝰ. dicen­tes nos et hic et in futuro frui. ſed ibi ꝓprie et perfecte ⁊ plene. vbi per ſpēm videbimꝰ quo fruemur. Hic autē dum in ſpe ambulamꝰ fruimur quidem ſed nō adeo plene. Vnde in li. x. de tri. Fruimur ꝯgnitis in quibꝰ voluntas eſt. Idem in li. de doctrina xp̄iana ait. An­geli illo fruentes iam beati ſunt. quo et nos frui deſideramus. et quantū in hac vita iam fruimur. vel ꝑ ſpeculum vel in enigmate tanto noſtraꝫ peregrinationē et tolerabilius ſuſtinemus et ardentius finire cupimus. Poteſt etiaꝫ dici ꝙ qui fruitur etiā in hac vita. nō tantū habet gaudiū ſpei. ſed etiā rei qꝛ iam delectat̉ in eo qd̓ diligit. et ita iam rem aliqua­tenus tenet. Conſtat ergo qꝛ debemus deo frui et non vti. Illo em̄ vt ait augͥ. frueris quo efficeris beatus. et in quo ſpem ponis vt ad id peruenias. De hoc idem ait in li. de doctrina xp̄iana. Di­cimus nos ea re frui quā diligimꝰ ꝓpter ſe. ⁊ ea re fruendū nobis eſt vel eſſe tan tuꝫ qua efficimur beati. ceteris v̓o vten dum. frequenter tamen dicit̉ frui. cū de lectatione vti. Cum em̄ adeſt qd̓ diligi tur. etiā delectationem ſecū gerit. ſi ta­men ꝑ eam tranſieris ⁊ ad illud vbi per manendū eſt. eam retuleris. vteris ea et abuſiue non ꝓprie diceris frui. ſi vero in­heſeris atqꝫ ꝑmanſeris. finem in ea po­nens leticie tue. tūc vere et ꝓprie frui di cendus es. qd̓ nō eſt faciendū niſi in illa