fecerit qd̓ non pater vel ſpūſſanctus. 2Ed forte aliqui dicent. cum indiuiſa ſint opera trinitatis. ſi filius carnē aſſumpſit. tūc pater⁊ ſpirituſſanctus. qꝛ ſi filius carnem aſſumpſit. nec hoc fecit pater vel ſpirituſſanctus. Non omnē qd̓ facit filius. facitpater ⁊ ſpirituſſanctus. At omnia ſimulpater ⁊ filius amborū ſpiritus ꝑiter etꝯcorditer operantur. ¶ Ad quod dicimꝰquia nihil operat̉ filius ſine patre ⁊ ſpirituſancto ſed vna eſt horuꝫ triū operatioindiuiſa ⁊ indiſſimilis ⁊ tamē filius. nōpater vel ſpirituſſanctus carnē aſſumpſit. Ipſam tamen carnis aſſumptionemtrinitas oꝑata ē. Sicut augͥ. dicit in li.de fide ad petrum. Reconciliati ſumusꝑ ſolum filium ſecundum carnem. ſed n̄ſoli filio ſcd̓m deitatem. Trinitas enimnos ſibi reconciliauit per hoc ꝙ ſolumverbum carnem ipſa trinitas fecit. Trinitas ergo carnis aſſuptionē fecit. ſꝫ v̓bo non pr̄i vel ſpūiſancto. Si em̄ paterſibi. ⁊ filius ſibi. vel pater filio. et filiuspatri. carnis aſſumptionē operatꝰ eſſetiam non eadē eſſet oꝑatio vtriuſqꝫ ſꝫ diuiſa. Sed ſicut inſeꝑabilis et indiuiſa ēvnitas ſubſtātie tri. vt ait augͥ in li. detri. ita ⁊ operatio. non tamen eande trinitatem natam de virgine crucifixam ⁊ſepultā catholici tractatores docuerūtſed tantummodo filiū nec eandem trinitatem in ſpecie columbe deſcendiſſe ſuper iheruſalē. ſed tātum ſpiritumſanctūnec eandē dixiſſe de celo. tu es filius meus ſed tantum patris vocem fuiſſe ad filium factū. quamuis pater ⁊ filius ⁊ ſpirituſſanctus ſicut inſeꝑabiles ſunt. ita ⁊inſeꝑabiliter opentur. Hec ⁊ mea fideſē. qm̄quidē hec eſt catholica fides. Licꝫergo ſolus filius carnem aſſumpſerit.ipſam tamen incarnationem/ cum patre⁊ ſpirituſancto operatꝰ eſt.¶ Quare totam humanā naturā accepit⁊ quid nomīe humanitatis vel humanenature intelligendum ſit. en. aT quia in homine tota humananatura vicio corrupta erāt/ totam aſſumpſit id eſt animam ⁊carnem. vt totam curaret et ſanctificaret̉. Ꝙ autē humane nature ſiue humanitatis vocabulo anima ⁊ caro ītelligidebeant/ apte docet Iero. in expoſitione catholice fidei dicens. Sic ꝯfitemurin xp̄o vnā filij eſſe perſonaꝫ/ vt dicamꝰduas ꝑfectas ⁊ integras eē ſubſtantiasid eſt deitatis ⁊ humanitatis que ex amma ꝯtinent̉ ⁊ corꝑe. Ecce aꝑte oſtēdithumanitatis nomine animam ⁊ corpuſintelligi. que duo aſſumpſiſſe dei filius ītelligit̉/ vbi hominem ſiue humanitateꝫvel humanā naturam/ accepiſſe legiturErrant ergo qui nomine humanitatis n̄ſubſtantiam ſed ꝓprietatem quandam aqua homo nominatur ſignificari ꝯtendunt vbicunqꝫ humanitas xp̄i memoratur. ait em̄ iohannes Dania. Sciendumquidem ē ꝙ deitatis ⁊ humanitatis nōmen ſubſtantiarū ⁊ naturarum eſt rep̄ſentatiuū. Natura em̄ non ſic accipitur īxp̄o/ vt cum dicitur vna natura eſſe omnium hominū. Quod em̄ euidenter idēiohannes oſtendit differentē rationemdicti aſſignans cū natura humana in criſto nominatur. ⁊ cū vna dicitur naturaoīm hominū. Ait em̄ cuꝫ vnā hoīm naturam dicimꝰ. ſciend̓ ē ꝙ n̄ ꝯſiderātes adanime ⁊ corporis rationē hoc dicimusImpoſſibile em̄ eſt vniꝰ nature diceredomini corpus ⁊ animā adinuice comparata. Sed qꝛ plurime perſone hominum ſunt/ omnes autē eandem ſuſcipiūtrationem nature/ omnes em̄ ex anima ⁊corpore compoſiti ſūt. ⁊ om̄s naturamanime ꝑticipāt/ ⁊ ſubſtantiam corporispoſſident/ ꝯmunem ſpeciem plurimaruꝫ⁊ differentiarū perſonarum vnā naturādicimus vniuſcuiuſqꝫ ſcꝫ ꝑſone duas naturas habentis. ⁊ in duabus ꝑfecte naturis anime ſcꝫ ⁊ corꝑis exn̄tis. In dn̄oaūt iheſu xp̄o/ non eſt ꝯmunem ſpeciemaccipere. neqꝫ em̄ factus eſt nec eſt/ necaliquando fiet alius. Sꝫ xp̄c ex deitate
