Seite
⁊ humanitate eſt/ in deitateqꝫ ⁊ huma­nitate deus factus eſt idem ⁊ homo ꝑ­fectus. Totā ergo hominis naturam id eſt animā ⁊ carnem ⁊ hoꝝ ꝓprietates ſi ue accidētia aſſumpſit deus. non carnē ſine anima nec animā ſine ratione/ vt he retici voluerunt/ ſed ⁊ carnē ⁊ animam cum ſenſibus ſuis. Vnde ioh̓. dama. ait Omnia que in natura noſtra plantauit dei verbum aſſumpſit ſcꝫ corpus ⁊ ani­mam intellectualem ⁊ hoꝝ ideomata. Totus em̄ totum aſſumpſit me. vt toti mihi ſalutem gratificet. Quod em̄ in aſ ſumptibile eſt/ incurabile eſt. De vnione verbi ⁊ carne mediante aīa ſſumpſit ergo dei filius carneꝫ ⁊ animā. ſed carnem mediante anima. vnitum eſt carni per me dium intellectum verbū dei. Tante em̄ ſubtilitatis atqꝫ ſimplicitatis ē diuina eſſentia/ vt corpori de limo terre forma­to vniri non cōgruerit/ niſi mediante ra tionali eſſentia. Illa aūt vnio inexplica bilis eſt adeo/ vt etiam iohānes ab vte ro ſanctificatus. ſe non eſſe dignū fatea tur ſoluere corrigiam calciamenti iheſu quia illius vnionis modū inueſtigare ali­iſqꝫ explicare/ non erat ſufficiens. Non ſunt ergo audiendi. qui nō verum homi nem filium dei ſuſcepiſſe dicunt neqꝫ na tum de femina. ſed falſam carnē ⁊ īma­ginem corporis ſimulatā oſtendiſſe vi­dentibus. In quem errorem ꝓrumpunt quia timent qd̓ fieri nō poſſit ſcilicet ne humana carne veritas ⁊ ſubſtātia dei in quinetur. ⁊ tamē p̄dicant iſtum iuſtum ſolem radios ſuos per omēs feces ſpar gere. ⁊ eos mundos ⁊ ſinceros ſeruare Si ergo viſibilia munda/ viſibilibus in mundiſ ꝯtingi poſſunt. ⁊ n̄ coinquinari inde quātomagis incōmutabilis ⁊ inui­ſibilis veritas per ſpiritū animam ⁊ ꝑ animā corpus ſuſcipiens totū hominem ſine ſui ꝯtaminatōne aſſumpſit ⁊ ab om nibus infirmitatibꝰ liberauit. Ecce hic dicit dei ſapientia ꝑ ſpiritum aſſumpſiſ ſe animā. ⁊ per animā corpus. Spirituſ em̄ ſcilicꝫ ꝑs anime ſuperior. maiori ſimi litudine deo ꝓpinquat/ ꝙͣ anima ſcilicet ipſa eadeꝫ ſcd̓m inferiore partem. ⁊ ani­ma magis ꝙͣ corpus. ⁊ ideo non incon­grue anima dicit̉ aſſumpta ꝑ ſpiritum. ⁊ corpus ꝑ animam Ꝙ verbum ſimul aſſumpſit carnem ⁊ animam. neqꝫ caro prius eſt concepta­ꝙ aſſumpta. I autē queritur. vtrum verbuꝫ carnem ſimul ⁊ animaꝫ aſſump ſerit/ an prius animā qͣꝫ carnem vel carnem ꝙͣ animam. ⁊ vtrum caro il la prius fuerit in vtero virginis ꝯcepta. ⁊ poſtea aſſumpta. Veriſſime ⁊ abſqꝫ vlla ambiguitate dicit̉. quia exquo deꝰ hominem aſſumpſit. totū aſſumpſit ſi­mulqꝫ ſibi vniuit/ animaꝫ ⁊ carnem. nec caro prius fuit ꝯcepta ⁊ poſtmodum aſ ſumpta/ ſed in ꝯceptione aſſumpta. ⁊ in aſſumptione ꝯcepta. Vnde Augͥ. in li. d̓ fide ad petrū. firmiſſime tene. ⁊ nullate nus dubites non carnē xp̄i. ſine diuinita­te conceptam in vtero virginis. priuſqͣꝫ ſuſciperet̉ a verbo. ſed ipſum verbū de um ſue carnis acceptione ꝯceptum ipſaꝫ qꝫ carnem verbi incarnationē concepta Idem in li. de trini. Non eſſet dei homi numqꝫ mediator/ niſi eſſet idē deus idē homo in vtroqꝫ vnus ⁊ verus. ꝙͣ ſeruilē formā a ſolo filio ſuſceptā. tota trinitaſ cuius vna eſt volūtas. ⁊ operatio fecit Non auteꝫ in vtero virginis prius caro ſuſcepta eſt. ⁊ poſtmodū diuinitas ve­nit in carnem. ſed mox vt verbū venit in vterū ſeruata veritate ꝓprie nature. fa­ctum eſt caro ⁊ perfectus homo ⁊ ī ve­ritate carnis ⁊ anime natus eſt. De hoc etiā greg̓. in moralibus ait. Angelo nun tiante ⁊ ſpiritu adueniente/ mox verbū in vtero. mox intra vterū verbū caro De carne quā verbum aſſumpſit qualis. ante fuerit ⁊ qualis aſſumpta ſit. Verirur etiā de carne verbi. an priuſqͣꝫ ꝯciperetur obligata fue rit peccato. ⁊ an talis aſſump ta fuerit a verbo. Sane dici poteſt/ et