Quintus Actus Sit locꝰ ſēꝑ. Th. do fidē ita futuꝝ. Gn. accīgar. ph. quē Ego hic audio? o thraſo. Th. ſaluete. ph. tu fortaſſe facta Quæ hic ſient neſcis. Thr. ſcio. Ph. cur te ergo ī his ego Cōſpicorr̄giōibꝰ. Th vobis fretꝰ. Ph. ſcī qͣꝫ fretꝰ: miles Edico tibi ſi te ī platea offēdero hac pꝰ hac vnqͣꝫ: nihil ē Quod dicas mihi: quęrebā aliū: iter hac habui. periſti. Gn. Eia haud ſicdecꝫ. ph. dictū ē. G. cōgnoſco veſtꝝ Genus ſuꝑbū. ph. ſic erit. Gn. priꝰ audite paucꝭ: qͦd dixero ſi placuerit facitote. Ph. audiamꝰ. G. tu cōce prululū iſtuc thraſo. pͥncipio ego vos credere ābo(de Mihi vehementer volo me huius ꝗcꝗd faciā: id facere Maxīe mea. veꝝ ſi idem vobis ꝓdeſt vos id facere Inſcitia ē. Ph. ꝗd id ē. G. militē ego riualē r̄cipiēdū cēſeo ph. r̄cipiēdū. G. cogita. tu hercle illa phędria Et libenter viuis: etenī bene libenter victitas:& qͦd des Paululū eſt: et neceſſe eſt multū acciꝑe thaidem: vt tuo Amori uppeditare poſſit. ſine ſūptū tuo ad oīa hæc Magꝭ opportunꝰ. nc̄ magis exuſu tuonēo ē: pͥncipio& Hēt qͦd det:& dat nemo largiꝰ. fatuꝰ eſt: īſulſus: tardus quia difficile eſt: quod negauit ſupra. ſed ſuis votis paraſit adductus eſt ad conādum: ideo& accingar dixit: ſic em̄ di­cimus in magnis rebus ſuſcipiendis: vt Accingunt oēs oꝑi. z Saluete. Supplex ſine gratia.& ſine timore modo inimi­cus& infeſtus. a Tu fortaſſe quę facta. h. ſ. n. Hoc totū ſuperbe: ac minaciter inquit adoleſcens. b Scio. Com pendium poetę ne rurſus eadem dicerentur. c Conſpi­cor. Cōmune verbū eſt conſpicor. d Vobis fretꝰ. Et hoc ſtulte: quis em̄i& riua libus:& inimicis fretū ſe dicat: deinde αvο κολουθον Et vitioſa reſpōſio eſt: niſi em̄ ad dideris ſum: erit& ſo­locciſmus cōueniēs lo­quenti impolito homi ni e Scin qͣꝫ fretꝰ. Ab ea ſubaudiendum eſt: f Miles edico ti bi. Hoc contumelioſe et ꝓprie vt militi miles (inquit) edico tibi g Si te in. p. o. Hoc ē ſi vel caſu inuenero:& in platea(inꝗt) cir ca meretricis fores. h Nihil eſt. d. Ni­hil pro: vt ſit eſt quod dicas mihi.i. ni­hil eſt: quod dicas pro vt dicas mihi: vt ſit qͦd ꝓꝓ vt: aut quod pro ꝗd vt ſit dicas mihi: certū eſt aūt ſic veteres locu tos eſſe. i Alium rebam. Aut alium quendam poſuit: vt ſit quandam querebam: id eſt aliquem: aut ali­um: hoc eſt non quem tu putas: hoc eſt aliuꝫ Thaidem: ſed ſi ali am diceret: neqꝫ cōmo de: neqꝫ loquere tur: pręualet enim ma ſculinum genus. k Periſti. ordo ē. poſt quam in platea hac oſ fendero periſti. l Eia. Interdū hortā­tantis eſt. ergo nūc eia correctionē ſignificat. m cognoſco. g. v. t. ſ. Locutio annotā da mire laudauit: vt ꝑ­ſuadere potuiſſet. n Veſtrum tam ſuperbū. Non veſtrum ſuperbū. Veſtrū. Scilicet abſolute. vt Pol Crito. a. o. ergo ſubaudiamꝰ: vel in genium: vel animū: vel morem: vel inſtitutum. o Prius audite paucis. Mira inſinuatio ne agit: non vt conſentiat ſed vt audiant petit:& bene prius: quaſi obſtet: quo mi­nus faciant: quod velint. Tum deinde quod attētionem ex citat addidit paucis: deinde ſi placuerit: facilius em̄ flectitur quo pugnamus. vt cōſentiat. Prius audite quid fidu tiā oſtentat perſuaſoriā dicturi. p Audiamus. Bn̄ faciamus: ſed audiamꝰ dixit. nam prima oratoris impetra­tio ī mala cauſa eſt audiri meruiſſe. q Tu concede pau lulū iſtuc Thraſo. Thraſo hoc ī bonā ꝑtē accœpit:& pa tet Sutat enim vel turpe eſſe ſi humiliter pręcetur ſuo nomīe: ſeqꝫ audiente paraſitus: vel incongruū ſibi pręſens a Gnatōne laudetur. r Iſtuc Thraſo. Non ad ſe vocat: ſed locū oſtendit: quo abeat: atqꝫ concedat. s Principio ego vos ambos: Videt neqꝫ ſe odio haberi: neqꝫ offēdi animos audientiū in militis nomine: hoc ergo oratorie: eo hoīe in quo offendit̉ in offendit̉ poſuit. tMchur qu quid faciā: id fa. ma. cau. m. Deeſt rei: aut eſt: vt ſit me huius quicquid eſt: quod facio id facere maxime cauſa mea: Hic a perſona diſceſſit: et odioſā odioſa poſuit.i. paraſiticā ꝓęmuli amore:& cōmodo. v Verū ſi idē vobis placet. Multū attulit ad perſuadēdū eſſe cōmodū militi admit ti: ſed ſuū cōmodū:& ipſorū eſſe cōmodū. x Vos non id fa. inſci. eſt. Oratorie:& ſecūdū inſinuatiōis p̄cepta ſic di xit. remittēdo: et du bitando magis flectit aīos: qͣſi aꝑte: ac perti naciter aſſeueret. Militē ego. 1. i. c. Ar tificioſe ſatis ſemel ītu­lit qͦd durum dictu ad ꝑſuadēdū erat: militē:& riualē di­xit ad rem valet. vt magis admittendꝰ ſit: qͣꝫ excludēdꝰ.& ſimul fidutia ſic dicentis pa­rat aīos ad audiēda: dicet. Militē ego riualē r. c. Riuales dicūt̉ ęmu li de mulieribus: facta tranſlatiōe noīs a fer beſtiis ſitientes cum ex eodē riuulo hauſtū petūt: in p̄liū contra ſe inuicē cōcitant̉. ſicCic. Celio. Sin erit ex illo fonteriualis inquit:& Homerꝰ. Q. z Cenſeo. Vide virtutē poetę: di­xit peto. ſed cenſeo: tā­qͣꝫ illis cōſulat: ne qꝫ pro milite agat. Militē ego riualē. Con ſidera vultu hoc dicē ſit:& intelliges& militē:& riualem: et re cipiendū:& ego cēſeo: quanta ſignificat. non em̄ dixit Thraſonē: ſed militē: quod nomē ad ſtultitiā valet: non ſoci um: ſed riualē: qͦd oſtē­dit: qn̄quidem tiualis in meretrice capiendus eſt: hunc potius eligen : non excludēdum: ſꝫ recipiēdū dixit: vt& oſtenderet adeo ꝓdeſſe vt etiā de induſtria re­tinendus ſit: volo: aut rogo: ſed cēſeo: vt cōſiliariꝰ paraſitꝰ videat̉ loqui: quod ego addidit: dicto vſus eſt: quo vti ſolēt. plus in negocio vident: ſic in phormione: Viris. c. Quę ſi in tuā intulerit ego faciā ſedulo: hūc dixiſſe credo: ego amplius de­liberandū cenſeo. a Cogita. Modo aūt tantūmō ſi gnificat: aut tꝑis eſt aduerbiū:& ſimul īcerta diſtinctio eſt. o Et libē. vi. Id ē bonoꝝciboꝝ extat edax c Suppeditare poſſis ⁊cͣ. Aut ſuꝑpeditare ſuppeditari: aut deeſt ſe: vt Ac cingūtoēs oꝑi. d Adoīa hęc oppor. ⁊cͣ. Locutio eſt ex ne­gatiua tertia: vt agrū in his. t. m. n. h. e Opportunꝰ. Pro opportunior. f Ex vſu magis. Pro vtilior. g Nemo eſt. Hoc eſt opportunus. h Habet quod det. Vt diues. i Et dat nemo largius. Vt liberalis. k Fatuus eſt. Hoc eſt ex vſu ſuo. Fatuꝰ inepta loquēs: a fando fatuꝰ dr̄inde Fau ni facui:& nymphę fatuę dictę ſūt. fatui igit̉ ſunt verbis & dictis fatui ſūt. Inſulſi ꝟo corde:& aīo. l Inſulſus. S ne ſale et ſapīa: aut ſine ſaltu& facilitate. m Tardus invenerem. ſ. c. Stertit. Plux dixit qͣꝫ dormi.