Prologus Dictitat: repente ad ſtudiū ſe applicaſſe hūc muſicū: amicorum Amicū īgenio fretū haud natura ſua. arbitriū veſtꝝꝝ:& Vr̄a exiſtīatio valebit: quāobrē oēs vos oratos volo: ne iniquorum equorum Plus iniquū poſſit: qͣꝫ æquuoratio: facite ęꝗſitis: date Creſcēdi copiā nouaꝝ: ſpectādi faciūt copiā ſīe vitijs Ne ille ꝓſe dictū exiſtimet: nuꝑ fecit ſeruo currenti locum dediſſe obſequatur In via d̓ceſſiſſe populū cur īſano ſeruiat: illius peccatis Plura dicet dabit alias nouas: niſi finē maledictis recita re Facit. adeſte ęqͦ aīo. date poteſtatē mihi ſtatariā agere: .ſ. ſit Vt liceat ꝑſilētiū: ne ſemꝑ ſeruꝰ currēs: iratꝰ ſenex: edax Paraſitus: ſycophāta aūt ipudēs: auarꝰ leno aſſidue Agēdi ſit ſeni clamore ſūmo: labore maxīo: mea Cauſā hāc iuſtā aīum īducite: vt aliqua pars laboris ſ. ſeni Minuat̉ mihi. nūc nouas ſcribūt p̄cūt mihi nihil. Siqͣ laborioſa eſt ad me decurrit̉. ſin leuis ad aliū defert̉ Gregē: ī hac ē pura oratio: exꝑimini ī vtrāqꝫ ꝑtē īgeniū Quid poſſit meū: ſi nūqͣꝫ auare preciū ſtatui arti meę:& q̄ſtū ī aīum īduxi meū: qͣꝫ maxīe ſeruire vr̄is cō­Exemplum ſtatuite in me: vt adoleſcentuli(modis Vobis placere ſtudeant: potius qͣꝫ ſibi bus: ſed maledictis h Hunc muſicū. Vi­delicet poetā elegantē. Muſicus latine dicitur elegans αμου τοσ vero gręce dicitur inele gans. i Amicū in­genio fretū. Hoc idē re fellit in prologo adel­phorū. Idqꝫ laudē ma ximā ducit: quod illi vehemens maledictū exiſtimant: qͦd iſti dicunt maliuoli hoīes nobiles adiutare: aſ ſidueqꝫ vna ſcribere. quod illi maledictū ve hemens eſſe exiſtimāt: laudē hic ducit ma­ximā: quū illis placeat ꝗbus vobis vniuerſis: & populo placent: Amicū. Pro amicorū. videlicet Lęlii.& Sci­pionis: quoꝝ amicitia Terētiꝰ familiariſſime vſus ē. l Arbitriū veſtꝝ Bn̄ arbitriū: arbiter dr̄ iudex toti uorei habet arbitriū: et faculiatē: horū em̄ ar­bitrio: et iudicio comæ dia cōmēdari poterat. l Ne plus ini. poſ. Iu­ſtā petit: ꝗdē niſi ab iniuſtis cōcedit̉. m Qui nuꝑ ſe. ſ. cur. In hoc notat aduerſari us: decoꝝ ꝑſonę ſeruauerit. Quid ma gis p̄ter ſerui decon: qͣꝫ vt illi ppl̓us in via de­cedat:& īſano ſeruiat. n Date ptātē. m. ſ. Id eſt vt liceat ad exitū vſ qꝫ fabulę ꝑpetuo ſtare videlꝫ aliqͣ turba fiat: vt fieri ſolet: aut ludis funabuli: aut gladiatorū. Tūc em̄ ne ceſſe eſt relinquere comœdiæ actione. Et bn̄ dixit ſtatariā Agi em̄ dr̄ fabula recitat̉ ſtare placet. Eſt etiā comœdia: q̄dr̄ ſtataria: aut motoria: a ſtatariis actibus: vel motoriis. o Ne ſem per ſer. curr. Exprimit varias perſonas quę in cōmœdiis introducū­tur: quibus ars comica valde nobilitat̉. Indu­citur aūt leno periurꝰ. amator feruidus: ſeruꝰ callidus:& amica illu dens:& vxor inhibēs: & mater indulgens: et patruus obiurgator: et ſodalis opitulator:& miles pręliator: paraſi­ti edaces: parētes tena­ces:& meretrices ꝓca­ces. p Mea cauſa. Cauſam hanc iuſtam paranomaſia. q Si qua laborioſa ē: luſtū etem̄ eſt ſeni in re labo tioſa fauorem præſta­re. r Ad aliū gregē. Gregē cōtemptu di­xit: alios actores parui faciens. Eſt pura ora­tio: hoc eſt nitida: quæ facile aſſenſum audito rum ineat. s Si qͣꝫ auare pręcium ſta­tui. per hęc verba Te­rentius demonſtrat: qͣꝫ grauis auctor ſit: quia ſuas comœdias pro­bet. Sic Horatius. Ea cum reſpondere cone­ris. Quę grauis æſopꝰ: que doctus Roſiꝰ egi­t Et eum eſſe quęſtū in animum induxi me um. Nōnunqͣꝫ ſubau­ditur& ſi: vt ſit:& ſi eum quęſtū. v Seruire veſtris commodis: plus dixit modis: qͣꝫ ſi diceret voluptatibus.