Seite
Primus Actus Aduerſum ſtimulumcalces Ge. cœpi. his omnia Facere: obſequi quæ vellext. Da. ſciſti vti foro. Ge. noſter mali nihil quicqͣꝫ. primo hic phædria Continuo quandam nactus eſt puellulam Cithariſtriam. hanc amare occœpit perdite. Ea ſeruiebat lenoni impuriſſimo. Neqꝫ erat quod daretur quicquam. Id curarant patres. reſtabat aliud nihil niſi oculos paſcere: ſectari in ludum: ducere et reducere. Nos ocioſi operam dabamus Phædria. In quo hæc diſcebat ludo: ex aduerſo ei loco Tonſtrina erat quædam. hic ſolebamus fere Plerumqꝫ eam operiri: dum inde iret domum. Interea dum ſedemus illic: interuenit adoleſcens Quidam lachrymans: nos mirarier: Rogamus quid ſit: nunqͣꝫ æque(inquit) ac modo Paupertas mihi viſum eſt onus:& miſerum& graue Modo quandam vidi virginem huic vicinæ Miſeram ſuam matrem lamentari mortuam. Ea ſita erat ex aduerſo: neqꝫ illi beniuolens: Neqꝫ notus: neqꝫ vicinus: neqꝫ cognatus Extra vnam aniculam quiſquam aderat d Aduerſum ſtimulum calces: παροιμια Cum eclypſi deeſt enim iactare ſtimulū pro domino adoleſcente poſuit. e Calces. Modo calces: non partes plantę: ſed percuſſiōes pedū plagaſqꝫ ſignificat. Aliter Virg. Calcemqꝫ terit iā calce Diores: f Sciſti vti foro. Secundū lios negociatores: qui ante locū cōmercii non præſcribunt quanto vendant: q̄ ad­uehunt: ſed ſecundū annonā fori: quā deprehenderunt con ſiliū/ de vendendis: aut non vendendis mercibus ſumunt. Sciſti vti foro: Forū pro tribus intelligitur: loco. tempore: et perſona. Sciſti inquit his vti:& eſt vulgare prouerbiū. ſenſus au tem hic eſt. ſciſti inꝗt: quod facere te opor­tet. g Noſter nihil mali quicqͣꝫ. Quartū parelcon: vt in Hecv­ra. nam nemo quiſqͣꝫ illorū. t. ſ. a. v. Noſter nihil mali quicqͣꝫ Phædria non noſter. h Primo hic Phæ­dria. Bene additū pri mo: quia non perpe­tuo. i Continuo quandam. Bene con­tinuo: quaſi vix expe­ctauerit profectionē patris. k Puellulā Cithariſtriā. Iſtis no­minibus hic agit: vt cauſa amoris:& ex ę­tate:& ex arte puellæ videretur: nam iō pu ellam dicit: l Cœ pit amare perditꝰ. Le gitur& perdite:& a­mare perdite: vtputa puellulam& Citha­riſtriā. m Ea ſer­uiebat lenoni: Et ho­neſte:& cito dixit. n Seruiebat lenoni impuriſſimo:& qua re non fuiſſet libera: et cuius fuiſſet ancilla: & qualis hominis fu erit demōſtrauit. Ma gna pręparatio ad re rum difficultatē īmi­nentium puellula Ci­thariſtria: auarꝰ leno: amator perditus ino­pia. o Id curāt pa tres. Expedite dixit patres. ſi enim patreꝫ eius tātum dixiſſet re ſtabat vt ei ꝑ patrui filium ſuccurret̉: ideo dixit ambos non ha­buiſſe: niſi oculos pa­ſcere: hoc enim ſolum erat quod leno non venderet. p Sectari in ludum duce­re:& reducere. Bene cauillatus eſt: vt ioculariter in adoleſcē tem: cui ętas ad ſectandos philoſophos apta erat: hinc etiā philoſophorum ſectę: ſed ſectari proprie eſt: vt Taurus bu culam: vt aries ouē. Virgi. Trahit ſua quemqꝫ voluptas. q Reducere. Syllepſis a ludo enim ſubauditur. r Nos ocioſi operā dabamꝰ. Dum typo dixit nos: velut magiſtrū excuſas obſequentem ei cui cuſtos ſit datꝰ:& ideo addidit ocioſi. Nos ocioſi relatio: ad illud quod mox ocioſi nō erūt. Nos ocioſi. o. d. Aut ad pudorem ſumitur hoc pronomen in ſingulari numero: aut ad dignitatem. Sed nō poteſt nos: & propterea typos eſt dixiſſe nos. Nos ocioſi operam da­mus. Apollodorus. s O pe ram dabamus Phędrię. Illi amice nos illi. In qͦ hec diſcebat ludo: figurate. t In quo hæc diſcebat ludo. Eſt additum ei loco ex aduerſo ei loco legitur: et ilico:& adnotat̉ ex abū danti additum: vt apud veteres multa ſunt. v Ex ad­uerſo ei loco. Parelcon quartum. x Tonſtrina erat quę dam. Apta ſedes ocioſis. Tonſtrina erat quędam. Parel con tertium quędam. y Hic ſolebamus fere plerūqꝫ. Parelcō tertiū. z Fere ple­runqꝫ dū inde iret do­mum. Ad ſe ſcilicet. a Iret domum. Pro rediret: vel certe iret. Parelcon figura. b Dum ſedemus: Proprie ſedemꝰ:& in tōſtrina. c Illi interuenit. Illi ꝓ ibi: vt. Illi mea tri­ſtia facta:& nota illi pro illic. d Interuenit adole­ſcens quidam lachry­mans. Apollodorꝰ tō ſorem ipſum nunciū facit: qui dicat ſe nuꝑ puellę comam obdu ctaꝫ abſtuliſſe: quod ſcio mutaſſe Terenti­um: ne externis mori­bus expectatorem ro manum offenderet. e Nos mirarier. Re cte: miꝝ enim in ado leſcētibus lachrymę: vt. Contra triſtiſqꝫ ſe nectus. Nos mirarier. Vt ſolam: nam perfi­dus ille te colere. Ro­gamus quid ſit: ꝙ la­chiymet. nō quid ſit ipſe: vt ſtulti putant. f Nūqͣꝫ ęque(inꝗt) ac modo. Mire oſten­dit ſemper ſibi hoc vi ſum: ꝙ dicit: ſed nun quam æque. g Paupertas mihi onꝰ viſum eſt. Statim fit mentio pauperta­tis: vt ſit cauſa falla­cię Phormionis. h Modo quādam vidi virginem. Bene quādam: ne ob fami­liaritatem laudare vi deretur. i Huic vi cinię. Aduerbiū ī hoc loco eſt cuius ad locū huic vicinā:& ſtatim ꝓximitas inſinuat̉: vt ſit ſpes:& cā vidēdi. k Miſerā. Ab effectu:& ſubdiſtinguendū eſt. vt ad virgi nē referat̉. l Lamētari mor. Aꝓbitate: q̄ piis attribuit: & lamētari mortuā: ambiguitas Sed ſenſu manifeſta. m Ea ſita. e. Sita appoſita. Salu. cū adiectiōe poſita eū cū p̄dixero poſitū inſulę:& hoc ei reciprocū eſt. Ea ſita. e. ex. a. Expoſitio pauꝑtatis:& qͣꝫ facile virgo videri poſſit. n No qꝫ notꝰ. n. v. Auxeſis fit: ꝗa res minuit̉ creſcit ſnīa: Salu. Nō repugnātibꝰ mō: ſed ne deditis ꝗdē. a. b. e. m. Neqꝫ no. ne. 2c. Hęc p̄ſtruūt̉: vt ſit ſpes potiēdę ꝟgīs: Neqꝫ no. ⁊cͣ. Hęc p̄ſcri ptio pauꝑtatꝭ adiuuat argumētū: vt viſere audeāt et adoſe ſcētes virginē:& amet antipho. o Neqꝫ vic. Anaphora.