Seite
Phormionis Fol. CXVI Et quanto ego in periculo ſim. Da. quid iſtuo eſt? Ge. Scies: modo vt tacere poſſis. Da. abi ſis inſciens. Cuius tu fidem in pecunia proſpexeris Verere ei verba credere: vbi quid mihi lucri eſt Te fallere. Ge. ergo auſculta. Da. hanc operā tibi dico. Ge. Senis noſtri daue fratrem maiorem chremem Noſtin? Da. quid ni? Ge. quid? eius gnatum phędriā? Da. Tanquā te. Ge. euenit ſenibus ambobus ſimul Iter: illi in Lemnum vt iret: noſtro inciliciam Ad hoſpitem antiquum. is ſenem perepiſtolam Pellexit modo non montes auri pollicens. Da. Cui tanta res erat:& ſupererat. Ge. deſinas. Sic eſt ingenium. Da. oh regem me eſſe oportuit Ge. Abeunt es ambo hinc ſenes me filijs Relinquunt quaſi magiſtrum. Da. O Geta Prouinciam cœpiſti duram. Ge. mihi vſu venit: Hoc ſcio. memini relinqui me deo irato meo. Cœpi aduerſari primo. quid verbis opus eſt. Seni fidelis dum ſum: ſcapulas perdidi. Da. Venere in mentem mihi iſtęc. nanqꝫ inſcitia eſt iā manifeſte apparet: n Eho ne neſcis. Apoſiopeſis co­mœdie. o Neſcis qͦ in metu:& quāto in periculo: ꝓnū­ciātis& interrogātis eſſe pōt. Neſcis qͦ in. me. Duę ꝑturba­tionū bigę ſunt: a malo vna:& cupitis altera. ergo a malo bigis p̄ſentis tēporis ꝑiculū eſſe dicimꝰ:& futuri metum: Neſcis qͦ in. m. Pronūciatiue magis qͣꝫ ꝑcōtatiue afferendū dū eſt. Sic em̄ ſolemꝰ de magnis rebꝰ dicere. Neſcis qͦ in ⁊cͣ. Vix alterū ſuiſtueri pōt eoꝝ q̄ vtraqꝫ poſuit nūc metū& ꝑi culū. p Quid iſtuc eſt? Fac hūc ſcire:& nariandi nō erit locꝰ. neceſſario igitur ignarꝰ inducit̉ Dauꝰ. q Nō vt. c. p. Vt ꝓ ne nō: qͦd ſi eſt: ſubau diēdū eſt: vide aut ꝗd tale. Mō vt ta. po. Ve re argumētū eſt cela­ri id qͦd Antipho coa ctus: ſed volens duxit vxorē. Mō vt ta. poſ. Nō ꝓ tātūmodō: vt. Mō iuppiter adſit. r vbi ſis inſciēs. Nūc ꝓ inſcito poſuit: vl̓ in ſcientē mō ſtultū dic̄: alias ignaꝝ. s Cu ius tu ti. ⁊cͣ. Sentētio­ſe dixit: qͣſi in oībꝰ cre dendū ſit: ſeruatuꝝ fi dē eſſe eū ꝗ ī pecunia ſeruauerit: et hoc iō in terpoſuit: ne lōgꝰ eēt dū ꝑſuadet: vt dicat quēadmodū in alijs fabulis. Cuiꝰ tu fi. ī. p p Proprie locutꝰ ē de pecunia:& fidē dicē­do:& credere. Nam fi des eſt eoꝝ ꝗbus dat̉. Creditores dicūt̉ qui dāt. t In pecunia. Amaiore ad minus. v Perſpexeris. Non inſpexeris: ſed perſpe­xeris quod plus ē di­xit. x Verere ei ver ba cre. Verba cū ꝓnū ciatione dicit: oſtcudit multū diſtare: īter pe cuniā:& verba. y Vbi mihi lucri eſt te fa. A cōiectura: cui & bn̄: ꝗa ſeruꝰ nihil de honeſtate dic̄. Vbi ꝗd ſignificātiꝰ dixit: qͣꝫ ſi diceret nihil. z Et go auſcl̓ta. Ergo nūc velut increpatio ē tar­de faciētis: ꝗa hic igit̉ obloquēdo īpediuerat narratuꝝ ergo dixit. Sic Virgi. Ergo age care pater ceruici īponere nr̄ę. a Hāc oꝑā tibi dico. Auſcultandi:& audiēdi: plus eſt dico: qͣꝫ do. dr̄ ꝑpetuo: dat̉ ad tēpꝰ. b Senis nr̄i Da. fra. Dicēdo ſenis on̄dit& ado leſcēte ſe dn̄m habere: dicēdo noſtri on̄dit:& alienū fore: di cedo fratrē non vnū eſſe monſtrauit: dicēdo maiorē: etiam maioris fecit indiciū. ſic argumenti partē maximā nōdum narrans iā in ipſa interrogatione trāſegit. Hęc aūt oīa ꝓpter populū ſic agunt̉: iō vt ilie aliꝗd videat: ne ſit opꝰ pluribus verbis. Senis nr̄i ⁊cͣ. Mirū cōpēdiū narratiōis: qͣſi per inter­rogationē fecit: ne ex alio repeteret. Sic vir. Fando aliquid ſi forte tuas peruenit ad aures. b. n. p.&. i. f. t. Et in Eunucho Noſtin hāc: quā amat frater? c Quid ni.(quid eiꝰ gnatū Phędriā Sed addidit eius gnatū: vt magis docere. qͣꝫ inter­rogare videret̉. d Quid eius gnatū pnæ. Deeſt noſti. e Tanqͣꝫ te. O varietas illud quidni. tanqͣꝫ te. f Eue nit ambobus ⁊cͣ. Non euenit iter. ſed euenit vt iter eſſet g Simul. vno tꝑe. h Illi Lēnū vt iret. Recte tacet̉: cur Chremes ierit.& dr̄ curDemipho vtrūqꝫ pro argumēto eſt. Ad hoſpitē antiquū. Sic Vir. Veterēqꝫ anchiſē agnouit ami­cū. hoc aūt addit: vt eſſet idonea cā nauigādi ſeni. i Senē ꝑ epiſtolē. p. Epiſtolas dicēdo on̄dit eū nō ſemel ſcripſiſſe. k Pellexit. Induxit. Sic Vir. Pellacis vlyſſi. l Mō nō mō tes. a. Prouerbialis hyꝑbole facta ꝑ exceptionē: aut ſuꝑlati onē: aut ęquā collationē. Eiuſmodi eſt illud Demoſthenis. Mō nō. m a. Sal. Ma ria mōteſqꝫ. p. c. Mō nō. m. p. More veteꝝ ꝗa hoſpites hoſpitibꝰ multa donabāt. m Cui tāta erat res. Cui dtūs caſus ē dn̄o ne tuo inꝗt polliceba tur hoc. Cu. t. r. e. De­eſt cū: vt ſit cū pelle­xit. Cui. t. r. e.&. ſ. Plꝰ eſt ſuꝑeſſe qͣꝫ eſſe. n Deſinas ſic ē inge niū. Neceſſaria eſt ad fabulę περισασιν auaritia Demiphōis: vt maiore ꝑiculū illo abſente induxerit fili­indotatā: nā mox di­cturus eſt. Ille ne īdo tatā atqꝫ ignobilē da ret illi. o Sic eſt in­geniū. Recte. non em̄ inquit fortuua auarꝰ eſt: ſed natura. Sic eſt ingeniū omnium: an dn̄i: ſed magis dn̄i. p On me regē eſſe opor. On̄dit ei pau­peꝝ affectiōes: q ſe ſo los vti diuitiis ſcire a­iūt: ſi eas habeāt. Re­pē me eſſe opo. Acute me. q Abeuntes ambo hic tū. Hinc& hic legit̉:& eſt ordo hinc relinquūt filiis. t Relinquūt. Id eſt n̄ ſecū abducūt. Qua ſi magiſtrū. Bn̄ quaſi ꝗ nō cōplebit hͨ ip̄m nec vult eē: s Filiis. Propter filios. t Magiſtrū. Sic lati ni: quē gręci pędago­gū appellāt. v Gc ta ꝓ. cœ. du. Acꝗſitæ bello lōge ab italia re giones prouincię dictę ſunt a porro: vel procul vincēdo: ad qͥs p̄tores: ꝗa cū officio mittebāt̉: officia quoqꝫ ꝓuīcię noīan tur. O Geta ꝓuinciā. Splendide ꝓuinciā dixit. x Nemi­ni re. ⁊cͣ. Sic Virg. Nec dii texere cupetū Aenea veniente. In hoc Aſper: ſed mihi videt̉ ad hoc addixiſſe meo: ne eſſet Am phibolō: cui diceret irato deo. Neuiꝰ inſta lagmonis. A deo meo ꝓpicio meꝰ hō eſt. Memini relinꝗ. ⁊cͣ. Dn̄o dicit: an ve ro deo: et bn̄ meo: ne eſſet amphibolō. nec ſic dixit. Memini relinqui: vt in Andria. Memini me videre:& memini me fi eri paruū Enniꝰ. y Quid verbis opꝰ ē. Repēte infert̉. quid opꝰ eſt verbis:& ſatis moraliter) z Seni fidel̓ ſū. Fidꝰ eſt amicꝰ: fidel̓ ē ſeruꝰ. a Scapulas ꝑdidiſti. Plus ē ꝑdidiſti: qͣꝫ ſi diceret dolui: et bn̄ rettulit fidel̓ eī officiū ẜua re aliꝗd. b Venere ī mētē. m. Venere ī mētē: nō ad recor­dationē tm̄ dr̄: ſꝫ ad reputationē:& ītelligētiā. c Nāqꝫ in ſcitia ē aduerſū. Hoc dictū& ſuꝑiorꝭ ꝑſonę eē p̄t:& alteriꝰ. T 4