Page
Primi Libri mur eo. Uidetur aūt mihi ꝓ­li ratione dicit amorꝭ vnio vtendi. Rn̄. vti īportat li­cere illos frui tm̄ qͦ in re gau­nē ſcilicꝫ fruibilis cū fruē bertatē in ſua generali ac­pter aliud diligēdus. Quod dēt nō iam in ſpe. ⁊ ita in hac ceptione. ī ſpeciali īportat te. Qm̄ gͦ cōtingit aliquid enim ꝓpter ſe diligēdum ē: in vita non videmur frui ſed tm̄ libertatē cū relatione ad a vniri ſibi ⁊ alij. cōuenit nō vti vbi gaudemus. ī ſpe cū ſu eo cōſtituit̉ beata vita. cuius lid̓. Frui īportat libertatē tantū frui alio. ſed etiaꝫ ſe pra dictū ſit frui eſſe amore in etiaꝫ ſpes hoc tꝑe nos cōſola ipſo. ſed vbi ē vnio ad alte Rū. ma cū delectatiōe ⁊ licꝫ nec li herere alicui rei propter ſe. qͣ­htur. In hoīe aūt ſpes ponen bertas nec relatio cōueni­rū ibi eſt dependētia inbe giſtri. at brutꝭ ꝯuenit eis tn̄ dele rentia et indigentia vbi ve da non eſt. quia maledictus ē lit̓ etiā hic multi adherēt deo ctatio. Et iō vti nullo mō ro ad ſeip̄ꝫ. ſi ip̄m eſt ſum­qui hoc facit. Ergo ſi liquide Hec gͦ q̄ ſibi cōtradicere vidē ꝯuenit brutis. frui aūt cō mū bonū. nō eſt inherētia/2 aduertas nec ſeipſo qͥſqꝫ frui tur. ſic determinamus dicētes uenit eis aliqͦmō lꝫ īpropͥe nec dependentia vel indi­nos ⁊ hic frui ⁊ in futuro frui debet qꝛ nō ſe debet diligere b In hoīe ſpes ponēda gētia. ſed omnimoda ſuffi ꝓpter ſe. ſed ꝓpter illud quo ſꝫ ibi ꝓpͥe ⁊ ꝑfecte ⁊ plene vbi nō eſt. Cōtra qꝛ ⁊ de bea­cientia. Si vero ipſum bo C 2 ta ꝟgine cātat̉. vita dulce­nū deficiens eſt īdiget et ī Obie­fruendū eſt. Huic aūt contra ꝑ ſpecieꝫ videbimꝰ qͥ fruimur. sdo ⁊ ſpes ab eccl̓ia que nō de eſt ꝙ ſolus deus ſeipſo ctio riuꝫ videtur qd̓ apoſtolus ad Hic aūt dn̄ in ſpe ābulamꝰ fru errat. Iteꝫ Ione. j. Acceſ­Augu. ꝑfecte fruitur. nihil auteꝫ Rn̄. imur qͥdem ſꝫ nō adeo plene. i philemoneꝫ loquens ait. Ita ſit ad eū gubernator. Glo 8265 aliud ab ipſo poteſt perfe­Un̄ ī li. x. de tri. Fruimur co­frater ego te fruar ī dn̄o. Qd̓ 57 5 ſa. Naturale ē hoī magꝭ de cte ſeipſo frui. Solus eniꝫ 53.o ta deterīat augu. Si dixiſſet gnitꝭ ī qͥbꝰ volūtas ē. Idē ī lib. alijs ꝙͣ de ſe ī periculis cō deus eſt ſummum bonū et fidere. Rn̄. dicēd̓ ꝙ ſpera­itm̄ te fruar: ⁊ non addidiſſet diligit ſe fruēdo ſe. diligit d̓ doc. xp̄iana ait. Angeli illo re de aliquo ē dupl̓r. aut ſi etiam alia fruēdo ſe et ita in dn̄o videretur finē dilectio fruētes iā btī ſūt. qͥ ⁊ nos frui cut d̓ adiutore. aut ſicut d̓ nec fruitio dei necvſus eſt nis ac ſpem conſtituiſſe in eo deſideramꝰ. ⁊ ꝙͣtū ī hac vita iā ſaluatore. Prima ſpes pōt cum indigētia ſicut noſtra 1o ſed quia illud addidit ī dn̄o ſe fruimur vl̓ ꝑ ſpeculū ī enigma eē in hoīe. ſcd̓a nō. Uel eſt fruitio et vſus. Dubita finē poſuiſſe. eodēqꝫ frui ſigni te. tāto nr̄am ꝑegrinationē et ſperare finale premiū. ⁊ l̓ l Iteꝫ qꝛ bonus eſt ſum tio ſecū dꝫ eē tm̄ ī deo. Uel tēpora­tolerabiliꝰ ſuſtinemꝰ. ⁊ arden ficauit. Cū enī vt ideꝫ aug. ait Obijcit̉ videtur eniꝫ falſū da­le bn̄ficiū. ⁊ hoc pōt eſſe in qꝛ ſi qꝛ bonus ſumus gͦ qꝛ cum homine ī deo frueris deo tius finire cupimꝰ. Pōt etiaꝫ hoīe. Primuꝫ ſi ponitur in ab eterno bonꝰ eſt ab eter potius ꝙͣ homine frueris. dici ꝙ qͥ fruit̉ etiā ī hac vita. n̄ hoīe meret̉ maledictionē no ſumus. Rn̄. dicendum tm̄ hꝫ gaudiū ſpei. ſed etiā rei Utruꝫ deus fruatur an ſecundum vero non. breuiter ꝙ hoc qꝛ bonus ē qꝛ iā delectat̉ ī eo qd̓ diligit. i vtatur homine. i Ita frater Querit̉ qua dicit cauſam. Sed eſt aliqͣ Alia de re dicit de hoīe ita frater Sꝫ cuꝫ deus diligat nos vt ⁊ ita iā rē aliqͣtenꝰ tenet. Con cauſa natural̓ et iā neceſſa terīatio ego fruarte ī dn̄o magꝭ qͥ ria. ⁊ eſt aliqua cauſa volū ſtat igr̄ ꝙ debemꝰ deo frui ⁊ n̄ frequēter ſcriptura dicit q̄ eiꝰ eiuſdeꝫ de aſino. vl̓ de alia creatu­taria. Bonitas autem di­vti Illo eī vt ait Aug. frueris dilectioneꝫ erga nos multum ra. cū in oībus creaturꝭ re uina eſt cauſa noſtri eſſe ⁊ qͦ efficieris btūs. ⁊ ī quo ſpem cōmēdat. querit aug. quo dili luceat veſtigiuꝫ diuine bo boni eſſe per modum volū ponis vt ad id ꝑuenias. De hͦ git an̄ vt vtens an̄ vt fruēs. et nitatis. Rn̄. ꝙ dr̄ aliquis tatis nō nature ⁊ neceſſita aliquo frui in deo nō facit idē ait ī li. d̓ doc. xp̄iana. Dici ꝓcedit ita. Si fruitur eget bo tis. hec autē cauſa non po repreſentatio ſed magis ī­no noſtro. qd̓ nemo ſanꝰ dixe­nit effectum ſtatim cū eſt. mꝰ nos ea re frui quā diligim habitatio. Un̄ ꝯuerſa ꝑ cō m Porro etiaꝫ. Obijcit̉ n ꝓpter ſe. et ea re fruēduꝫ nob̓ rit. Ait eī ꝓph̓a. Bonoꝝ meo ſequēs ē ꝓpria. videlicet hͦ quare ſimiliter non ſequit̉ In lib. rum nō eges. Omne enim bo eſſe tantū qua efficimur beati Ego fruar dn̄o ī te. dū per quia iuſtus eſt iuſti ſumus de vita ceteris vero vtendū. Frequē nū nr̄m. vel ip̄e ē. vel ab ip̄o ē. opera ſciam deū habitare ſicut qꝛ bonus eſt boni ſu xp̄iana. in te. ⁊ eſt figuratiua locu ter tamē dicitur frui cū d̓lecta nō ergo fruitur nobis. ſed vti mus. Si dicas ꝙ iuſticia ꝓ¬j­tio. Itē q̄rit̉ de hac ſolu tione vti. Cū enim adeſt ꝙ di ktur. Si enī nec fruitur nec vti nō eſt eius diſpoſitio inqͣ tione Aug. qua ſoluit auto tum cauſa eſt. Contra. Sa ligitur. etiam delectatione ſe­tur. non inuenio quo mō dili­ritatē predictā ꝑ illam de­pientia eſt diſpoſitio dei ī­cum gerit. ſi tamē per eā tranſi gat nos. Neqꝫ tn̄ ſic vtitur no terminationeꝫ in dn̄o. Sꝫ quātū cauſa ergo pari ra­eris. et ad illud vbi permanen bis vt nos alijs rebꝰ. nos eniꝫ Eccl̓i. viij. Simpliciter di tiōne. qꝛ ſapiēs eſt. ſapien fruere ī agnitis. Itē. deu. dum eſt eam retuleris vteris res quibus vtimur ad id refe tes ſumus. Si tu dicas ꝙ xxviij. Filios generabis ⁊ ea. ⁊ abuſiue non proprie dice rimus vt dei bonitate ꝑfrua­non eſt diſpoſitio immedi filias ⁊ non frueris in eis ata ſicut bonitas. obijcit̉ ris frui. Si vero inheſeris at mur. deꝰ vero ad ſuam bonita ex hoc īplicat. ꝙ ſi nō pec de volūtate q̄ eſt īmediatiſ qꝫ permanſeris finem in ea po tē vſuꝫ nr̄m refert. Ille enī mi carēt fruerentur eis. Rn̄. ſima et tamē nō ſeqͥtur. qꝛ nens leticie tue. tunc vere ⁊ ꝓ ſeretur noſtri ꝓpter ſuā boni dicēdū. ꝙ predicta ſolutio volens eſt volentes ſumuſ nō eſt generalis ſꝫ ſolū ad prie frui dicendus es. Quod tatē. nos aūt nobis īuicē ꝓpt̓ Rn̄. dicēdum. ꝙ ratio hu­propoſitā autoritatem. Et non eſt faciendū niſi in illa tri illius bonitatē. Ille noſtri mi ius cōſequētie triplex eſt. ideo recurrēdū eſt ad ſolu Una eſt qꝛ bonitas eſt diſ­nitate. id eſt ſummo ⁊ incōmu ſeret̉. vt ſe ꝑfruamur. nos ꝟo tionē predictā extra litte­poſitio cauſe inqͣtū cauſa. tabili bono. īuicē nr̄i miſeremur vt illo fru 5. rā in queſtionibus ꝙ cum Dubita Secunda eſt quia eſt pro­ Utrum homo homine amur. Cuꝫ enī nos alicuiꝰ mi frui accipiatur cōmuniter tio. xima ad actum quia cum et proprie in predictis au­debeat frui. ſeremur ⁊ alicui conſulimꝰ. ad bonum ſit ſui communica­toritatibus accipitur cōit̓ Cū aūt hoīēs qui fruūtur eiꝰ qͥdeꝫ facimꝰ vtilitatē eāqꝫ ī tiuum de ſui ratione īpor­tantū. k Si eniꝫ nec ⁊ vtūtur alijs rebus res aliq̄ tat communicabilitatem tuemur. ſed et noſtra ſit conſe fruit̉. nec vtitur ⁊c. Hoc n̄ importat etiam voluntatē ſunt. queritur vtrum frui debe quens cum miſericordiaꝫ quā videtur valere qꝛ deꝰ dili­que duo ponunt effeetum ant. an̄ vti. anvtrumqꝫ. Ad qd̓ alijs impendimus non relin­git ſe non tamē vtit̉. qꝛ nō in actu. Tertia quia diſpo Rn̄. au ſic reſpondet Auguſtinus. ī li diligit ſe ꝓpter aliud. nec qͦt deꝰ ſine mercede. Hec aūt ſitio generalls in qua con guſtini. fruitur qꝛ vbi fruitio ibi in ſiſtit veſtigij ratio. dicit re bro de doctrina xp̄iana. Si ꝓ merces ſūma ē vt ip̄o perfrua herentia et indigentia. vt ſpectū ad finē. Un̄ ſicut de pter ſe homo diligendꝰ eſt frui lmur. Itē qꝛ bonꝰ ē ſumus ⁊ in dicit Auguſt. deus autem us vnꝰ īprimit vnitatē ita mur eo. Si propter aliud vti­ inꝙͣtū ſumꝰ boni ſumꝰ. Porro vtroqꝫ caret. ⁊c. Rn̄. dicē bonꝰ bonitatē. dū ꝙ fruitio de ſui genera dt ſcꝫ