Seite
Primi Libri aliud. nec a ſuperiori vel inferiori qꝛ hec nō cadunt in deo Ter ⁊ ergo p̄dicta reſpōſio nō eſt ſufficiēs. Reſpon. dicēdū ꝙ ali tio modo dici ẜm accidens eſt per oppoſitioneꝫ ad neceſſariū quid dici ex tꝑe eſt dupliciter. aut qꝛ ip̄m eſt tēporale. aut qꝛ vt illud dicat̉ accidere quod neceſſario non ineſt. ⁊ hoc modo dicit reſpectū ad tēporale. Primo mō nihil p̄dicatur de deo ꝑ huiuſmodi dicunt̉ de deo ẜm accidēs quia nō diuntur de ip̄o eſſentiā vel ꝑ inherentiā. ſicut probant quattuor rationes ad neceſſario. ſed dicuntur de ipſo per ſe. quia per cōparationem hoc inducte. p̄dicatur tamē per cauſam vt ſi dicatur deus eſt creator vl̓ ꝑvnionem. vt ſi dicatur deus eſt homo. ⁊ hoc nō po ad creaturā. Comparatio autē ad creaturam per ſe eſt. quia deus eſt ſua actio. ſed tamē qꝛ deus agit per voluntatem que nit mutationem vel eſſe temporale circa deum. ſed circa crea­non ſemper nec de neceſſitate cōiūcta eſt actui. iō non neceſſa­turā. Alio mō dicit̉ aliquid ex tꝑe eo ꝙ de ratione ſui nomīs ria. ⁊ quātum ad hoc cadit ibi ratio dicēdi ẜm accidēs. Ande dicit cōparationē ad aliquid temporale. vt dn̄s ⁊ creator ſed hic modus dicēdi per accidēs opponitur per ſe in creaturis tn̄ de ſua principali ſignificatione importat eſſentiā. nam dn̄s ratione eius. ꝙ ad dici per ſe ſequit̉ neceſſarium in creaturis. importat dominiū qd̓ eſt poteſtas cohercēdi ſubditos. ⁊ hec ē In deo aūt no. qm̄ idem ſeip̄o facit ⁊ voluntarie facit. ⁊ ideo dinina eſſentia. Similiter creator importat diuinā actioneꝫ q̄ in deo nō habet oppoſitionem ad per ſe. Rationes ergo oſtē­eſt dinina eſſentia. vtrūqꝫ tn̄ ſignificat in reſpectu ad creaturā dētes ꝙ nō dicunt̉ de deo ẜm accidēs procedūt ẜm primā ⁊ ſe ⁊ ita connotat creatuꝫ ⁊ temporale. Quoniā ergo quod impli­cundā acceptionē. Quod aūt obijcit̉ ꝙ eſſe dominū accidit u cat in ſe cōtingēs ⁊ neceſſariū denoīatur totum cōtingēs ſil̓r ſic intelligendū eſt. id eſt nō eſt neceſſario nec ſemꝑ conuenit. qd̓ eternū ⁊ tꝑale totuꝫ denoīatur tꝑale ꝓpter naturam totiꝰ Ad illud quod obijcit̉ ꝙ abſunt p̄ter corruptionē. dicēduꝫ ꝑ copulati. qd̓ ponit vtrāqꝫ ꝑtē ⁊ falſificat̉ ꝓ vtraqꝫ ꝑte ⁊ ꝓ alte­ꝙ iſta diffinitio eſt accidētis ẜm quod adeſſe eſt per inberen­ra. hīc ē ꝙ talia dicūt̉ ex tꝑe nō rōne prīcipal̓ ſignificati. ſꝫ rō­tiam ſed ſic non conuenit deo vt viſum eſt. ſed ſolum creaturis ne cōnotati ī creatura. ⁊ ꝑ hͦ patēt qͣttuor argumēta ſequētia. Unde patet illud. Ad illud quod obijcitur de per ſe dicēdū iꝫ Cōcedēdū em̄ ē ꝙ nō omnē qd̓ ex tēpore dr̄ de deo dr̄ ꝑ cām. ꝙ loquitur de per ſe in creaturis. Ad per ſe enim in creaturis ſed vel dr̄ ꝑ cauſaꝫ. vel ꝑ vnioneꝫ vel per quādā cōparationeꝫ ſequitur neceſſarium. ſed non ſic in deo. ad tēporale ⁊ ſic patent oīa. Ad illud ergo quod obijcitur. ꝙ Utruꝫ ea que ſic dicūtur de deo ex tē C temporale eſt creatum ⁊ mutabile. dicenduꝫ ꝙ loquit̉ de tem­( QUEIIO. III. pore. dicantur ẜm ſubſtātiā an ẜm re porali primo mō ⁊ hͦ non dr̄ de deo niſi per cām vel vnionem. Ad illud qd̓ obijcit̉ ꝙ omne qd̓ predicatur de deo ē eternū. lationem q̄ ſit vera relatio. Et ꝙ ẜm relationē videt̉ hͦ mō. Si­dicendum ꝙ hec eſt duplex. qꝛ eternū poteſt teneri adiectiue cut pater ſeipſo generat. ita ſeip̄o creat. tn̄ꝙͣuis ſeipſo generet generatio ⁊ paternitas dr̄ vere in ip̄o ẜm relationē. gͦ pari rōe vel ſubſtātiue. Si adiectiue. ſic falſa eſt. Aliqͥd em̄ predicatur de deo cuius duratio nō ē eterna. Si ſubſtātiue vera eſt. ⁊ ſic ē ꝙͣuis ſeip̄o creet ⁊ dn̄et̉. tamen quia ſunt ad alterum dicuntur realiter relatiue. Item huiuſmodi noīa aut pure dicunt di­ſenſus. Omne qd̓ p̄dicat̉ de deo ē aliquid eternū. Nec tamen uinā ſubſtātiā. aut ſuꝑaddūt aliquem reſpectū. Si pure diui­ſequit̉ ē eternū. īmo eſt ibi fallacia accidentis. ſicut hic creatio nā ſubſtātiam dicūt ſꝫ ſubſtantia eſt eterna ⁊ ab eterno. gͦ dicū eſt deus ⁊ deus ē eternꝰ. ergo creatio eſt eterna. ita in p̄dicta. tur de deo ab eterno quod falſuꝫ eſt. ergo ſuperaddunt aliquē Aliquid em̄ quod eſt eternum rōne pͥncipal̓ ſignificati. id eſt reſpectum. ergo relationem. Si dicas ꝙ non addunt reſpectū quod eſt aliqnid eternū. rōne connotati dicitur temporale. ẜm. rem ſed ẜm modū. Contra aut illi modo reſpōdet aliquid Ad illud qd̓ obijcit̉. ꝙ illud qd̓ eſt ex tꝑe incipit aliquid ēe dicendum ꝙ illud nō eſt in deo propter mutationē aliquaꝫ fa­in re. aut nihil. Si aliquid in re. ergo realiter dicūtur relatiue Si nihil. ergo falſus eſt modus intelligendi. ⁊ īconueniēs mo ctam in ip̄o. ſed in creatura. ⁊ illd̓ determinatū ē ſupra di. viij. I dus dicendi. Item ſunt quedam relatiua ẜm eſſe. q̄dam ẜm Secūdo q̄ritur vtrū que dicuntur de ( QueiO. lj. deo ex tēpore dicantur ꝑ ſe vel ꝑ acci­dici. Sed in relatiuis ẜm dici eſt modus reſpectus. ī relatiuis ẜm eſſe eſt veritas reſpectus. ſed ſeruꝰ et dn̄s ſunt relatiua ẜm dens. Et ꝙ ẜm accidēs oſtēdit̉ hoc modo. aug. v. de tri. ⁊ ha­eſſe ergo vtrumqꝫ importat reſpectum. non tantum ẜm moduꝫ bet̉ in lr̄a. ꝙ dn̄s eſſet hominis ex tꝑe accidit ei. Itē hͦ ip̄m ſed etiam ẜm rem. ergo ⁊c. Iteꝫ dominiū dictum de deo ita videt̉ rōne. qꝛ omne quod adeſt ⁊ abeſt p̄ter eius de quo dicit̉ bene dicit ſuper poſitionē ſicut dictum de creatura. illa igitur corruptionē p̄dicat̉ ẜm accidens. hͦ eſt per ſe nota. ſed oīa hec ſuperpoſitio. aut ponitur in deo aut in creatura. Non in crea­que temporaliter dicuntur de deo ſunt huiuſmodi. ergo ⁊c. tura conſtat. quia tunc idem ſibi ſuperponeretur. ergo ponit̉ Item qd̓ p̄dicat̉ ꝑ ſe de aliquo ſemꝑ ineſt illi. gͦ ab oppoſitꝭ in deo. ergo ſuperpoſitio eſt vere relatio. ergo ⁊c. quod p̄dicat̉ de aliquo. ⁊ nō ſemper īeſt. p̄dicat non per ſe. gͦ Iteꝫ cum dico deus creat. hic notatur duplex reſpectus ſcꝫ per accidēs. ſꝫ talia ſunt huiuſmodi nomina ergo ⁊c. Item cauſe ad effectum. ⁊ econuerſo. Aut ergo vterqꝫ eſt in creatura omne quod p̄dicatur de aliquo. aut ē conuertibile cum ſubie­aut vterqꝫ in deo. aut vnus in deo alter in creatura. Conſtat ꝙ cto. aut de rōne ſubiecti. aut p̄dicatur ꝑ accidens. ſꝫ huiuſmo­impoſſibile eſt vtrumqꝫ eſſe in deo. qꝛ deus nō eſt effectus. ⁊ ſi­di noīa nec ſunt de rōne dei. nec cōuertibilia. vt patet de hoc nomine dn̄s gͦ ⁊c. Contra aug. v. de trinitate nihil ẜm acci­militer ī creatura. qꝛ creatura nō eſt ſui cauſa. ergo neceſſe eſt dens dicitur de deo. Item oſtenditur rōne qꝛ in quocūqꝫ ē ꝙ alter ſit ī deo ergo ⁊c̄. Item cuꝫ dico deus creat. deus ve ponere accidēs eſt ponere cōpoſitionem. ⁊ per conſequens va­riſſime eſt cauſa. ⁊ ſi vera ratio cauſe ponit veram relationem. huiuſmodi nomina dicta de deo ponunt veram relationem. rietatē. ſꝫ neutrū eſt in deo ergo ⁊c̄. Iteꝫ omne per accidēs reducitur ad per ſe. ſꝫ reductio eſt poſterioris ad pͥus. nō ecō­ Contra. Diony. In cauſalibus et cauſis non recipimus re­uerſo deus aūt nō habet pͥus nec ſimpliciter nec ẜm quid ergo ciprocationē. ergo cum deus ſit cauſa perfectiſſima creature. nihil de deo dicitur ẜm accidens. Itē omne qd̓ dr̄ de duobꝰ nō refert̉ ad creaturā ꝙͣuis ecōuerſo creatura referat̉ ad ip̄m de vno per ſe de altero per accidēs. perfeetiori modo dicitur Iteꝫ philoſo. dicit ꝙ ſcīa ẜm rem refertur ad ſcibile ſed non de eo de quo dr̄ per ſe. ſꝫ qͥcquid dr̄ de deo dr̄ perfectiſſime. gͦ cōuertitur. ergo ſi minor eſt dependentia dei ad creaturam ꝙͥ nihil dr̄ de deo ẜm accidēs. gͦ huiuſmodi noīa nō dicuntur de ſcibilis ad ſcientiam. ergo nulla in eo eſt relatio. Item ratione videtur qꝛ huiuſmodi nomina ſi dicunt rela­deo per accidēs. gͦ per ſe. Reſpō. dicēdū ꝙ dici ẜm accidēs tionem circa deum. aut illa eſt pure diuina eſſentia aut aliquid eſt tripliciter. Uno mō accidēs dicit̉ per oppoſitū ad ſubſtan­ſuperadditum. Si pure dei eſſentia. ergo eternum quid. ergo tiam. ⁊ ſic dicit̉ accidēs ꝓprietas alij inheres que nō ē de rei eſſentia. ⁊ hͦ quidē modo nihil dicitur de deo ẜm accidēs ſicut reſpectus huiuſmodi nominū eſt eternꝰ. ergo de neceſſitate di­dicit aug. eo ꝙ hoc modo accidēs ponit cōpoſitionē ⁊ varieta cuntur ab eterno. Si autē dicunt aliquid ſuperadditum. ergo in deo eſt aliqua cōpoſitio. Iteꝫ omnis relatio dicit aliquā tem in eo de quo dr̄. Alio mō dici ẜm accidēs eſt per oppoſitio nem ad per ſe. ⁊ ſic dr̄ ẜꝫ accidēs. aut quod dr̄ per aliud ī eſſen dependentiam vel ſaltem ordinem ⁊ habitudinem ad illud re­tia. vt ſi dicatur paries diſgregat. aut ꝑ aliquid cui ē quodam ſpectu cuius dicitur. ſed deus non ordinatur nec terminatur. 14 modo ideꝫ. quodāmodo diuerſum. vt puta cum dicitur de ſu­ergo nihil de deo dicitur relatiue reſpectu creature. Rn̄. ad hoc intelligendum. ē ſcienduꝫ ꝙ dici ẜm relationem periori ꝑ inferius. vt figura habet tres. vel de īferiori ꝑ ſupe­dupliciter eſt. aut ẜm rem. aut ẜm moduꝫ. Realis autē relatio rius vt yſocheles habet tres hoc modo nō eſt aliquid dici de triplex eſt. Aliquando em̄ fundatur ſuper ꝓprietateꝫ accidēta deo ẜm accidēs. hoc em̄ dici ꝑ accidēs ponit in aliquo poſte­leꝫ vt ſil̓itudo ī duplici albedine. Aliqn̄ ſuꝑ depēdētiā eſſentia rioritatē ⁊ īperfectionē ſicut oſtēdūt rōnes ad hoc īducte. deꝰ lem. ſicut reſpectus vel relatio materie ad formā. Naꝫ ſicut di­aūt nihil habet īperfecte. nihil habet ab alio quod ſit omnino cit philoſo.