Seite
diſtinctio eſt accidēs nūmi ⁊ modo ineſt ⁊ pͥus nō inerat. ergo nummus te. ⁊ qꝛ taliter pōt ẜm modū intelligēdi cōparari ad ſe datum mutatꝰ eſt. Rn̄. dicendum ꝙ relatio non predicat quid ab­inqͣtū datum dr̄ ad ſe. inuātū dans non. iō concedit ꝙ ap­ſolutū. ſed p̄dicat ordinē ad alterū. ordo autē reſpicit diſpoſi­pellatio dati vel donati ſequitur ad ſpiritunſanctū nō tionem ordinatoꝝ. Quedā igit̉ ſunt ordinabilia ita ꝙ vtrūqꝫ autem ſpirituſſanctus eſt in potētia. ⁊ tūc relatio introducit̉ ꝑ mutationem factam d̓ intelligetiam eorū que dicuntur in hac diſtinctione in vtroqꝫ. Quedā ſunt or­tria queruntur. Prīo vtrū dinabilia ita ꝙ alterū ꝙͣ­ꝙͣto facilius de illa incōmu­ad creatorem. relatiua eſt. et aliquid dicatur de deo ex tū eſt de ſe in actu eſt. ſed tabili dei ſubſtantia debemꝰ relationē notat que eſt in ip­tempore. Secūdo dato ꝙ alterum in potentie. ſicut acciꝑe ꝙ ita dicatur relatiue ſic. queritur vtrum ea que ſa creatura. Appellatio vero patet de duobus. quoruꝫ dicuntur de deo ex tempo aliqͥd ad creaturā. vel ꝙͣuis illa quacreator relatiue dicit̉ vnus qui eſt actu albus. re dicātur per ſe vel per ac tꝑaliter īcipiat dici. nō tn̄ ip̄i actu hꝫ ꝓprietatē ẜm quā ad creaturam. relatiua quidē cidens. Tertio vtrum di­attēdit̉ ſimilitudo. ⁊ ideo ſub̓e dei accidiſſe aliqͥd ītelli eſt: ſed nullam notat relatio­cantur ẜm ſubſtantiam an altero de nō albo facto al gat̉: ſꝫ illi creature ad quā d̓r̄ nem que ſit in creatore. ẜm relationem. A bo fit perfecta ſimilitudo T qͣliter āt refugiū nr̄m dr̄. Re Soluit dubium queſi­Qt Non gͦ opꝫ ꝙ relatio ſem­ Queſtio. j. auā fugiū eī nr̄m dr̄ deꝰ relatiue tum. diſt. xviij. ibi. poſt hoc q̄ deꝰ per inducat mutationē in dicantur de deo ex tempo ad nos eī refertur. ⁊ tūc refu refu­ vtroqꝫ extremoruꝫ ꝓpter ritur vtrū.ſ.ſ. ad ſeipſum refe re oſtēditur. ſic nō eſt dn̄s gium ſui corruptionem vel defe giū noſtruꝫ. ſit cū ad eū refu­ratur. Et eſt q̄ſtio vtrum.ſ.ſ. niſi habeat ſeruū ſicut di­ati­ ctioneꝫ. ſed ſufficit ꝙ in al gimus. Nunquid tunc fit ali dicatur datum relatiue ad ſe eit auguſtinus ſed deꝰ dr̄ et ex tero. Et rō viſa ē. qꝛ reſpi qͥd in eiꝰ natura qd̓ anteꝙͣ re dn̄s ⁊ non habuit ab eter­cum ipſe det ſe. poreſi cit duplex extremū. Et qꝛ fugeremꝰ ad eū non erat. In nō ſeruum. gͦ ex tꝑe. gͦ ⁊c. vnum poteſt eſſe de ſe in Hic pōt ſolui q̄ſtio. ſupe­ſui Item actioni rn̄dēt paſ nobis gͦ fit aliqͣ mutatio. qui itati­ actu. altero exiſtēte in po­riꝰ propoſita vbi querebatur ſio ita ꝙ ſunt ſimul. ſed deꝰ tentia. ſicut ī nummo qui ad eū refugiēdo efficimur me 6 cum ſpirtiuſſanctus dicatur creat. ego aliquid creatur eſt in poteſtate poſſidētis liores in illo aūt nulla. Sic ⁊ et datum vel donatum vtrū ſed non creatur aliquid ni ꝙ fit pignus. vel p̄ciuꝫ vel pr̄ noſter eē incipit. cū ꝑ eius ſi ex tꝑe. ergo non creat ni eadē rōne vtrunqꝫ nomē con arra. ẜm mutationem fa­ſi ex tempore. ergo ⁊c. gratiā regenerauiur. qͥ dedit ueniat Qd̓ autē dat̉ refert̉ ctam in ip̄o. Nec aduenit Item nulli cōuenit eſſe nobis ptātē filios dei fieri. d̓ pat̓ nummo aliqͥd abſolutum ad eū qui dat ⁊ ad illū cui da hoīem niſi ex tꝑe. eo ꝙ eſſe C rela. ſed ordo qͥ ex ꝑte nummi Subſtātia ergo noſtra muta tur ⁊ cū.ſſ. det ſeip̄m vtrū ad humanū hꝫ principium. ſꝫ erat in actu ex ꝑte illiꝰ qd̓ tur ī melius cuꝫ filij eius effi 16 ſeipſum relatiue dicatur cuꝫ deo conuenit eſſe homineꝫ erat in potētia fit in actu. cimur. Simil̓r ⁊ ille pater nī dicitur dari vel donari. ergo ex tempore. ideo mutatur illud non Itē ſicut ſe habet tꝑale eſſe īcipit. ſed nulla ſue cōmu Cui q̄ſtioni rn̄dētes: dici mutato nummo. adtꝑale ita eternū ad eter tatiōe ſubſtātie. Qd̓ gͦ tꝑali mus ſpm̄ſctm̄ dici datum vel d Accidens eſt in crea­nū. gͦ mutata proportione tura. Obijcitur cū relatio ter dici īcipit dn̄s quod ātea donatū relatiue ⁊ ad dantē ⁊ ſicut ſe hꝫ eternū ad tꝑale eſt creature ad creatorem nō dicebatur manifeſtū eſt re ad illū cui dat̉ dās āt ſiue do ita tꝑale ad eternū. ſꝫ eter videtur hoc falſum. qꝛ cō­latiue dici. nō tamen ẜm acci­nator ē pater cuꝫ filio. ⁊ ſpū­nū ſic ſe bꝫ ꝙ dr̄ de tꝑali. tingit reꝫ iutelligi accidē­vt cuꝫ dr̄ petrus eſt prede­dēs deiꝙ aliqͥd ei acciderit ſꝫ ſctō nec tn̄ dicimꝰ.ſſ. referri te remoto. ergo ſi relatio ſtinatus. ergo ⁊ tempora­plane ẜm accn̄s eiꝰ ad qd̓ dici ad ſe. ſꝫ appellatio dati vl̓ do ad creatorem accidit crea le poterit dici de eterno. aliquid deꝰ incipit relatiue. ture ergo illo remoto con nati refert̉ ad dātē ⁊ ad reci­ Cōtra. Omne tꝑale eſt tingit rem creatam intelli Ex his aꝑte oſtenditur. ꝙ q̄ piētē: quia non pōt aliquid creatū ſed deus ē increatꝰ ūma gi circunſcripto reſpectu dam de deo temporaliter di­dici datū niſi ab aliqͦ ⁊ alicui ⁊ horum ē ſumma diſtātia d ad creatorem. ſꝫ illorū inter q̄ eſt ſumma cuntur relatiue ad creaturas detur. Cum aūt ſpūſſanctus in­ Itē relatio qua creatu diſtātia vnuꝫ non predica zer ſine mutatione deitatis ſed dari a ſe vel datus a ſe dicit̉ ra refertur ad creatorē eſt tur de altero ergo ⁊c. im non ſine mutatione creature accidēs. cū illd̓ ſit creatū relatiue qͥdem dicitur ad illū Itē omnē tꝑale eſt mu­rin 4 refert̉. ⁊ ita ꝑ accidens. et d̓ et ita accidens eſt in creatu­cui datur: et eſt appellatio re tabtle ⁊ variabile. ſed om­ſic de alio. ⁊ ita ē abire in ra. non ī creatore appellatio latiua et in illo cui datur mu­ne illud de quo p̄dicatur infinitum. Reſpon. di­qua creatura dicitur relatiue mutabile ip̄m eſt mutabi­tatio fit nō in dante. cendum ꝙ creatura ꝙͣtuꝫ le. cum igit̉ deꝰ non ſit mu ad eſſe primū eēntial̓r de­tabilis ⁊ variabilis. pꝫ ⁊c. pēdet ⁊ talis relatio q̄ expͥmit illā depēdētiā nō ē creature ac­ Itē nihil eternum eſt ex tempore. ſed omne quod p̄dicatur cidētal̓ ſꝫ magis eēntial̓. Quātū aūt ad eſſe ſcd̓ꝫ ſiue ad bn̄ eē de deo eſt deus. ⁊ ita eternū ergo nihil pōt tale dici ex tempore depēdet eēntial̓r. qꝛ illd̓ bn̄ eē accn̄tale ē. iō talis relatio ẜꝫ ac Itē omnē quod eſt aliquid ex tempore. incipit eſſe aliquid cidēs dr̄. vt filiatio ẜꝫ ꝙ dicit adoptōeꝫ. ⁊ d̓ tali ītelligit aug. qd̓ non erat prius. ⁊ omne tale eſt mutabile. ergo nihil tale eſt Ad illd̓ qd̓ obijcit̉ ꝙ relatio relatōe alia refert̉. aliqͥ volunt in deo. ergo ⁊c. Si dicas ꝙ non predicatur aliquid de deo ex dicere ꝙ creatura ſeip̄a refert̉. tn̄ illd̓ videt̉ eē dicēdū. qꝛ nul­tēpore predicatione per eſſentiam vel inherentiaꝫ. ſed per cau la creatura ē ſua relatio. cū nō ſit ſūme ſimplex. īmo hͦip̄m qd̓ ſam q̄ non ponit aliquid in deo ſed in effectu. Contra cuꝫ dicit̉ refert̉ ānfert ſimplicitatē iō dd̓m ꝙ ſicut relatiua referūt̉ ꝓpͥe deus eſt creator. hoc dicitur ex tempore. ⁊ non per cauſam. er q̄ dicūt rē ſubſtractā cū reſpectu ip̄e āt relatōes ſiue reſpectꝰ go reſponſio illa nulla. Probatio. Omne quod dicit̉ d̓ aliquo nō referūt̉. īmo magꝭ alia refer̄t. qꝛ nō ſt̓ entia ſꝫentia. Sic ī ꝓ­ꝑ cām. de alio dr̄ per eſſentiam vel inherētiam. ſed creator de poſito. dd̓m ꝙ ip̄e relatōes ꝑ ſe nō referūt̉. ſꝫ cū ſubſtātijs. ita nullo alio a deo dr̄. nec per eſſentiaꝫ nec ꝑ inherentiā ergo ⁊c. ꝙ vnū cū alio ⁊ ꝑ aliud iō nō ē vltra q̄rere aliud quo referunt̉. Itē quod dicitur de alio per cauſam poteſt inferri per mo­e Nec tn̄ dicimꝰ.ſſ. referri ad ſe. Contra. videt̉ poſſe referri duꝫ habitudinis cauſalis. vt dies eſt ſol lucens ſuꝑ terraꝫ. er­s ad ſe qꝛ.ſſ. ē donū. ⁊ donū refert̉ ad donātē. et ip̄e ē donās. gͦ go dies eſt a ſole. ergo ſi ꝑ cauſam deus eſt creator. pari ratio­neceſſario ꝯcludit̉ qd̓ refert̉ ad ſe. Rn̄. dd̓ꝫ ꝙ hͦ nomē.ſſ. di­ne deus a creatura vel ecōuerſo. Item quod predicat̉ ſolū cit relatōeꝫ ẜm eē. ⁊ iō qꝛ relatōe ẜꝫ eē nihil refert̉ ad ſeip̄ꝫ idē per cauſam non eſt idem illi de quo predicatur. ſed cum dicit̉ nullo mō.ſſ. īqͣtū ſpūs ad ſe refert̉. ſꝫ donū nō tm̄ īportat rela deus creat. actio dei eſt deus. ergo non predicatur ꝑ cauſam. tionē ẜm eē. vtputa cum dicit autoritatem in dante ſed etiam Item cum dicitur deus dominus vel conſimilis. domi­ẜm modū dicendi. vt qn̄ dicit largitatem ⁊ poteſtatē in donā nus non dicit aliquod genus cauſe. et tamen dicitur de deo