Ꝙ dei volūtas ſumme bona. eſt oīm que naturaliter ſunt cauDiſtin xxxviij.ſa prima. cuius cauſa nō eſt querenda. qꝛ nullam babet. cumHic redit ad ꝓpoſitū repetens ſuperiꝰ dicta vt addat alia. a.ſit eterna. c.Utrū p̄ſcientia ponat p̄ſcitum ꝑ modum cauſe vel effectus. b.Ꝙ voluntas dei eſt omnium cauſa generaliſſima. d.Quid ex p̄dictis tenendū ſit cū determinatiōe autoritatū. c.Uoluntas dei eſt multipliciter dicta. e.Utrū p̄ſcientia ponat preſcitū per modū neceſſitatis vel cōtinPonit modum principalem accipiēdi hoc nomen volūtas ẜmgentie vel infallibilitatis. d.quem dicitur voluntas beneplaciti.ſ.Di. xxxix.Ponit modos non principales ſed tropologicos ẜm ꝙ volunUtrum ſcīa dei poſſit augeri vel minui. vel aliquo mō mutaritas accipitur pro ſigno voluntatis. g.vtrūqꝫ enim videtur poſſe probari. a.Oppoſitio ꝙ deꝰ poſſit nouiter vl̓ ex tꝑe ſcire vl̓ p̄ſcire aliqͥd. bEpilogus predictoꝝ ꝙ quinqꝫ ſupra ſunt poſita que dicunt̉ẜm tropuꝫ ⁊ ideo diſtinguat lector vbiqꝫ ꝓ quo eoꝝ accipiaObijcit̉ autoritate Hiero. ꝯͣ hͦ ꝙ deꝰ ⁊ ſemꝑ ⁊ ſimul ſcit oīa. c.tur voluntas. h.Breuis ſumma predictoꝝ cum additione quorūdam. d.Di. xlvj.Di. xl.De p̄deſtinationis quidditate. ⁊ in quo differat a p̄ſciētia. a.Obijcit ad partē falſam ꝙ voluntas dei caſſari pōt quātū adeffectus bonos. a.De predeſtinationis neceſſitate. vtrū ſcꝫ aliquis p̄deſtinatoObiectionē predictā ſoluit exponens quomō intelligendū ſitrum poſſit dānari. vel reproborum ſaluari. b.Quid ſit reprobatio dei ⁊ in quibus cōſideretur. ⁊ quid cōncillud. volui congregare ⁊ noluiſti. b.Obijcit ad parte falſam ꝙ voluntas dei fiat quātum ad effetat inquātum precognitio. c.ctus malos. cQuis eſt reprobationis effectus. d.Opponit ad parteꝫ falſam perꝓbationē que īnitit̉ rationi quaDi. xij.Reprobatio bꝫ cauſam meritoriam quātum ad connotatū qd̓conantur probare deū velle mala eſſe vel fieri. d.eſt obduratio. predeſtinatio ꝟo non ſic quantum ad conotaOpponit ad partem falſam ꝑ ꝓbationē q̄ innitit̉ autoritati. e.Solutio pͥme obiectionis innitens rōni ꝯtra illos qui dicunttum quod eſt gratificatio. a.Remouet opinionē que ducere poſſet in errorē in quo fuit alidei voluntate nō fieri mala vel non eſſe.ſ.Solutio ſecunde obiectionis innitēs autoritati. Aug. qua d̓ꝫquando Aug. ſed poſtea retractauit. b.mala fieri bonum eſt. g.Remouet opinionis erronee defenſionem. c.Remouet p̄ſumptuoſam de p̄deſtinatione inqͥſitionē. qua aliOpponit ad partē vera oſtendēs eſſe bonū fieri mala. Et priqui falſa de occultis dei deſeruerunt carnaliter. d.ma ratio ſumpta eſt ab hoc ꝙ idem eſt fieri deo autore ⁊ deovolente. b.Utrum deus deſinat aliqua ſcire ⁊ preſcire. c.Deus nihil definit ſcire.ſ.Scd̓a rō ſumpta ē ab hoc ꝙ eadē cā eſt qͣ malū fit ⁊ hō ē deterior. vel al̓r ꝙ in deo nō eſt cā vt ſit homo deterior.i.Di. xlij.Oſtēdit ꝙ dei potētia eſt oīpotentia. qꝛ eſt reſpectu oīm poſſiTertia rō ſumpta eſt ab hͦ ꝙ malū facit tēdere ad nō eſſe iōqꝫbilium que poſſibile eſt eſſe. a.deo autore non fiunt mala. k.Remouet a deo illa poſſibilia que poſſe nō eſt potentie. b.Ponit obiectionem quorūdam ſophiſticam quaꝓbare nitunt̉Ponit rationes que atteſtantur diuine potentie que ẜm duoex deo eſſe ꝙ mala fiant. l.conſideratur. c.Reſponſio vbi ꝯcedit oē verū eſſe a deo. ⁊ ſophiſma aperit. m.Alias rationes oīpotentie autoritate Augu. ⁊ Criẜ. docet adPartē qōnis approbat illoꝝ qͥ dicūt deū nō velle mala fieri. n̄predictas duas reducere. d.Di. xlvij.Determinatio premiſſarum autoritatum. e.Autoritate Auguſt. oſtendit voluntatē dei ſemper eſſe efficaDi. xliij.cem ⁊ nunꝙͣ impediri. a.Opinio erronea quorūdam dicentium deum nil poſſe niſi qd̓Oſtēdit dei voluntatē eſſe efficacem nō voluntate ſigni ſꝫ befacit. a.neplaciti. b.Soluit multiplicem rationem illius opinionis. b.On̄dit ꝙ ꝯtra quādam voluntatē ſigni bn̄ poteſt fieri. c.Prima ratio ſumpta a ratione boni ⁊ iuſti. c.Epilogat p̄determinata. ⁊ quare deus p̄cepit oībꝰ bona faceSecunda ratio ſumpta a ratione debiti. d.re ⁊ mala vitare. cū nō velit hoc ab oībus impleri. d.Tertia ratio ſumpta a rōne faciendi ⁊ dimittendi. e.Di. xlviij.Quarta ratio ſumpta ex ratione preſcientie dei.ſ.Oſtendit ꝙ ad ꝯformitatē volūtatis noſtre ⁊ diuine nō ſuffiQuinta ratio ſumpta a duplici autoritate Augu. g.cit ꝯformitas ī volito. vel aliter. Qd̓ aliqn̄ homo bona volūAutoritatibus cōfirmat veritatis aſſertionē q̄ eſt in huiꝰ opitate aliud vult ꝙͣ deus. ⁊ aliqn̄ mala id quod deus bona vonionis ꝯtrariā partē. deū ſcꝫ plura ꝙͣ facit facere poſſe. b.luntate vult. a.Di. xliiij.On̄dit ad ꝯformitatē volūtatis nr̄e ⁊ diuine nō ſufficit ꝯforAn deus poſſit facere aliquid melius ꝙͣ fecit. a.mitas ī oꝑe oꝑato. Uel al̓r. Qd̓ bona dei volūtas mala hoīꝫUtrū deus alio vel meliori mō poſſit res facere ꝙͣ facit. b.volūtate implet̉. vt in paſſiōe xp̄i ꝯtingit. vbi quoddā factūQuerit vtrū deus ſemꝑ poſſit omnē quod olim potuit. ⁊ oppoeſt qd̓ deus bona. ⁊ iudei mala volūtate voluerunt. voluerūtnit ꝙ non poſſit. c.tamen ⁊ aliquid quod deus non voluit. b.Soluendo cōtrariū eius quod dixit ſupra. aſſerit ꝙ oīa ſemꝑSoluit queſtionē collateralē vtrum ſancti debeant paſſioneꝫpoteſt que aliquando potuit. d.chriſti velle. c.Di. xlv.Mouet qōnem circa p̄dictā quō ſentiendū ſit de paſſionibusDe voluntate dei que eſſentia dei vna eſt ⁊ eterna. a.ſanctoꝝ an velle an nolle debeamus. d.Soluit dubitationē ꝙ lꝫ ſit idē deo velle quod eſſe. nō tn̄ poteſt dici deus effe omnia que vult. b.Finis.
