De hiſ qͥ xp̄ꝫ negar̄t qͦ mō debēt redir̄ ad pn̄iaꝫ. ¶ Ca. xiij. De crebra īuocatiōe nomīs Ieſu tꝑe martyrij. ¶ Ca. xiiij. Qui ſunt abiles ad martyrium. ¶ Ca. xv. An frēs minores p̄ ceteris obligēt̉ ad martyriū. ¶ Ca. xvj. Quis modꝰ habēdꝰ his qͥ ignorāt linguā eoꝝ īfideliū ad qͦs charitatis ⁊ martyrij ardore acced̓re cupiūt. ¶ Ca. xvij Excuſatio eius qͥ libellū hūc cōpoſuit. ¶ Ca. xviij. ¶ Quid eſt martyrium. ¶ Ca. i. Enientes igit̉ ad primū dicimus: Ꝙ martyrium eſt paſſio: qua quis ꝓ dei omnipotētis glo ria/ ⁊ ſui ipſius ac proximi ſalute/ diſcrete ſuſti net. Nō em̄ quicūqꝫ aliquid qͣꝫuis aſperrimuꝫ patiatur: martyr dici debet. Ut apoſtolorū princeps Pe trus in ſua epiſtola ait: Nemo enī veſtrū patiat̉ quaſi ho micida: aut fur: aut maledicꝰ: vt ⁊ latrones qͥ cū xp̄o cruci affixi fuerūt Et qui ob aliā cauſam qͣꝫ pro gloria omnipotentis dei patiunt̉: martyres dici minime debent. Niſi forte eius cauſe martyres dicantur ꝓ qua patiunt̉: vt et plurimi mercatores qui pro tꝑali lucro peſſima queqꝫ et aliquādo mortē incurrūt. Seculares ſimiliter milites: qͥ nō ꝓ chriſto ſed ꝓ mercede/ ſtipendijs/ ⁊ aliquando inani gloria: diſcrimina belli ac mortē ineunt. Qd̓ mirabile chriſtianis ꝓhdolor eſt: quorū plurimi pericl̓a ⁊ mortes pro rebus tranſitorijs ſubire nō formidāt: qͣs omni formidine ⁊ arrogātia poſſe ſe pati pro chriſto excuſant: qͥ premium illis cōdonaret eternū. Quare xp̄i ruit eccl̓ia nec ē qui reedificet: aut ſaltē illā ſuſtentare velit: hoc putriduꝫ corpus qd̓ nr̄m non eſt ſed vermiū timentes ꝑdere. Exꝑgiſcamur igit̉ a ſomno dormientes: ⁊ inertem vanāqꝫ excuſationē repellamꝰ: non eſſe ſcilicet nūc tempꝰ martyrij: qd̓ nō minus cōgruū exiſtit deficiēte iam fide: qͣꝫ creſcente antiquitus fuerit. Et vt cōcludā cū Chryſoſtomo: Si Chryſoſto. poſt modicū morituri ſumus: quare ante modicū in cauſa dei cū gloria nō morimur: vt fiat volūtariū qd̓ futuꝝ ē neceſſariū. Inſuꝑ ⁊ martyriū qd̓ ad dei laudē ſuſcipit̉ et ad ſalutē ſuſcipiētis deuēiat ē neceſſe: xp̄o dicēte in Apo
