gradus pͥmus: vt ſciamꝰ quis ſit nobis verꝰ pat̓: eūqꝫ ſolū pietate debita ꝓſequamur: huic parcamꝰ: huic deuotiſſi me ẜuiamꝰ: huiꝰ gl̓ia carceres cathenas et mortē ip̄am ꝯtemnamus: in eo ꝓmerēdo actus omnis cura opera collocent̉. Et ſic ꝓpter hūc humanitaſ ꝯẜuanda: ꝓximi ſalus exquirēda: corpꝰ noſtrū illius anime ſalute certe exponēdū eſt: vt id eiuſdē Lactātij veꝝ appareat: ſi qͥs ſuccurrere perituro poteſt ſuccurrit occidit. ergo hec humāitas dei ſit imago ſimulachꝝ: homini be­nefacere obligamur: p̄ſtare ſcilicet auxiliū opp̄ſſis labo rantibꝰ: impartiri victū habētibꝰ: ꝓxīos nr̄os a ꝑicul̓ anime corꝑis liberare: nemini vim īferre. vt opti­Cicero. me ait Cicero: hominē nature obediētem homini nocere non poſſe. Ergo ſi nocere homini cōtra naturā eſt: ꝓdeſ­ſe homini ẜm naturā ſit neceſſe eſt: qd̓ facit: hominis ſe appellatione diſpoliat̉. Nec amici differentiā aut inimi ci facere debemus. Cauēdumqꝫ maxime ne cui nos inimi cemur: ſed vt ait Gregorius ꝓpt̓ deū inimi nob̓ ob­ligamus: his ergo virtutibus flammis accenſi ſecure ad martyriū ire poterimꝰ: clamare: O ignis ſemꝑ ardēs: nunqͣꝫ extingueris. O amor ſemꝑ ferues nūqͣꝫ tepe­ſcis. Accēde inflāma cor meū: vt totꝰ ardeā in te: velut alio igne ſuccenſus carnificū tormēta refrigerio ſūma. Quibꝰ reſpectibꝰ debemꝰ ſemꝑ ꝓmptos eſſe ad martyrium Ca. vij. X his ergo in p̄cedēti capitulo diximus tres poſſumus colligere cauſas reſpectꝰ ad mar tyriū nos ſemꝑ ꝓmptos habere debeāt. Amor ſcꝫ dei noſtri ꝓximi. Et(vt ſupra declarauimus) he tres cauſe vna ſūt.ſ. charitas: ea charitas foris timorē ex­pellit. vt ait Ioh̓es: Qui timet ē ꝑfectꝰ ī charitate Iohānes charitas em̄ expellit timorē. Id̓o dixit Cicero: Nemo iu Cicero. ſtus pōt eſſe: mortē: qui dolorē: qui exiliū: qui egeſta­tem timet. Ergo ſi hec non timeant beneqꝫ opeent̉: iuſti