Quis dabit mihi pennas ſicut colūbe: volabo requie ſcam? vbi em̄ volatus tendit ibi requies. Qui fugit ſecu­: volat. Ecce inqͥt elōgaui fugiēs manſi in ſolitudine. Euolauit dauid ſicut nocticorax in domicilio: ſic̄ paſ­ſer ſolitarius in tecto. Et Ambroſius. li. de fuga ſecl̓i ait: Euolauit xp̄s in corꝑis paſſiōe: vt ſub vmbra alaꝝ ſuaꝝ ꝓtegeret ppl̓os nationū. Illud vero corpus ſequamur vt nos reſurgamus: vbi em̄ corpus ibi aquile. Qui pōt vt aquila volare: volitet vt paſſer. Qui pōt ad celū: volet ad montes: fugiat aūt valles cito corrūpunt̉ hu­more: ad mōtes tranſeat. Tranſiuit ad montē ſegor ne­pos abrae: ſaluus factus eſt: aūt potuit aſcendere affectu femineo reclinata ſalutē amiſit. Appropinquate mōtibꝰ eternis dn̄s dicit Micheā ꝓphetā: Surgite hinc Micheas. qꝛ eſt vob̓ refrigeratio ꝓpter ſpurtitiā: corruptiōe cor rupti eſtis: ꝑſecutionē paſſi eſtis. Et dn̄s dic̄ tūc in iu dea ſunt ad mōtes fugiāt: vbi mons ſyon ciuitas pacis hierl̓m: t̓renis ſꝫ viuiſ ꝯſtructa lapidibꝰ. Hec ille. Pro ximi ſil̓r humanitas amor ꝓmptos nos(ſi ꝑfecti eſſe vo iꝰ vite lumꝰ) et ad martyriū debet hr̄e paratos. Et qm̄ illiꝰ ſalu vt nr̄am querere obligamur: nulli labori: periculo: aut tortorū generi: morti vt illiꝰ lucremur aīam parcēdū erit. Hec eſt ſūma charitatiſ ꝑfectio dicēte dn̄o Ieſu xp̄o in euāgelio Ioh̓is: Maiorē charitatē nemo habet: qͣꝫ vt ſecutis aīam ſuā ponat qͥs amicis ſuis: hoc eſt: ꝓximis ſuis: or̄ noſtri quos xp̄iani vt ſemetip̄os amare obligant̉. Et oēs no bis hoīes ꝓximi ſint: oēs amare nulli penitus inimicari cta: ⁊a tenemur: oīm amici erimus: ſi ꝑfectā charitatē adipiſci curamꝰ. Pro omnibus ergo ſine diſcrimine vt ſalui fiant animam noſtram ponere debemus. Nec enim ſolus ille ere valea­qui me diligit amicus meus eſt: ſed omnis quem ego di­ligo: qͣꝫuis ex parte ſua mihi ipſe inimicetur. Et hoc eſt quod dicit dominꝰ: Diligite inimicos veſtros: benefa­cite his qui oderunt vos. Et iterū: eſtote miſericordes: ſicut et pater veſter miſericors eſt. Ut ergo Auguſtini iptum