a ciuitate ſeceſſit: Eulalia autem ſe in facieꝫ preſidis obtulit dicens? Quid ingrederis ciuitatem inimice dei excelſi; Quid perſequeris chriſtianos: ⁊ niteriſ perdere virgines dei? Dominꝰ me docuit in ꝟitate ſua: nec poterisſeducere pueritiam meam. Cui datianus: O infātula anteqͣꝫ creſcas floreꝫ tue etatis perdere queris. Et cum necverbis: nec crudelibus tormentis a ſanctiſſimo propoſitoſeduci poſſet: ſententia capitali dānatur. Quomodo etiāCatherina.ſe ſpōte martyrio obtulerit chriſti ſponſa Katherina: ſupra memorauimus: ꝙ de virgine hac tam pulchra ⁊ puella nobiliſſima ſtupor mētibus inferatur: vnde tanta charitas tantꝰ: ardor mētis illi incubuerit. Sed a chriſto ſpōſo ſuo hic ardoris ſpiritus prouenit: prouenietqꝫ vnicuiqꝫqui dilectione ⁊ amore illi cōiungi optabit. Quo chriſtiFranciſcus.amore ac dulcedine tractus chriſti ſignifer Frāciſcus tribus vicibus ad infidelium partes vt illius ſanctiſſimumnomen confiteretur iter eſt aggreſſus. Sed quid de ThoThomas c.ma cantuarienſi archiepiſcopo dicam: qui vt imperatotuarienſis.ris ſui chriſti veſtigia ſequeretur: cum ad eum interficiendum milites regis armati venirent: illis occurrens dixit:Ecce ego? Sufficiat h̓ narraſſe. Sed tacere nō poſſū defratribus illiſ beati Frāciſci charitate armati. Pauci admodum ſunt anni elapſi vt fere lx. ꝙ in hieroſolyme partibus ad infideles illos cedulā admonitionis fidei ⁊ declarationis praue illoꝝ legis tradiderunt: quo ⁊ interfecti ⁊martyrij coronas ſuſceperūt. Idem ⁊ tempore Franciſcipatris eorum prius cōtigerat: ꝙ quādoqꝫ ex ſuis fratribꝰcharitate ⁊ xp̄i zelo ſuccēſi: licētia a Frāciſco(qͥ illoſ optime nouerat īpetrata) vl̓ potiꝰ ſuis exhortatōibꝰ miſſi: adinfideles ꝓ ꝯfitēdo nomine Ieſu xp̄i acceſſerūt: qd̓ cū inmareochia ciuitate regis granate in hiſpania virilit̓ fuiſſent ꝓfeſſi: martyrij coronas ſuſcipere valuerūt. Magnꝰigit̉ hic martyrij gradꝰ īmo maximꝰ: nec maiꝰ int̓ martyres teſtimoniū reꝑiri pōt(vt om̄es aſſerūt doctores) qͣꝫ ꝙquis ad xp̄i dn̄i exēplar: ſemetip̄m ſpōte ꝓ illiꝰ nomīs cō
