DI. LXVIII dicit̉ volebat eū pati vel occidia iudeis. h̓ diſtinguēduꝫ eſt. Si enī intelligit̉ ſic. vole bat eum ſuſtinere paſſionē ſiue crucifixionē a iudeis illatā. verꝰ ē ſenſus. Si ꝟo ītel ligit̉ ſic. volebat vt iudei occiderēt eū: falſum eſt. Nō em̄ volebat deus actionē iude orū que mala erat. ſꝫ volebat paſſioneꝫ bonam. ⁊ hec volūtas ꝑ malas iudeorū volū Anceſiench. tates impleta ē. Un̄ Augꝰ in ench̓. Deus quaſdaꝫ volūtates ſuas vtiqꝫ bonas īplet ꝑ malorū hoīm volūtates malas. ſic̄ ꝑ ma liuolos iudeos bona volūtate patris chri ſtus ꝓ nobis occiſus ē. Qd̓ tm̄ bonuꝫ fuit vt apl̓s petrꝰ qn̄ id fieri nolebat. ſathanas ab ipſo qui occiſus eſt diceret̉. Ecce mani feſte habes magnū bonū fuiſſe ꝙ chriſtus occiſus ē. ⁊ hoc bonū. qꝛ petrꝰ nolebat. iō redargutus eſt. Utꝝ placuerit viris bonis ꝙ chri ſtus pateret̉ ⁊ moreretur. placuit quidem intuitu noſtre redemptio nis. ſed nō ip̄ius cruciatꝰ. d Ex quo ſoluit̉ que ſtio qͣ q̄ri ſolet. vtrū viris ſanctꝭ placere de buerit ꝙ xp̄s pateretur vel occideret̉? De buit em̄ eis placere intuitu nr̄e redēptiōis ſꝫ nō intuitu ip̄iꝰ cruciatꝰ. Voluerunt ergo ac vehemēter cupierūt xp̄m mori ꝓpt̓ libe rationē hoīs ⁊ impletionē diuine volūtatꝭ ſꝫ nō voluerūt delectatiōe ip̄iꝰ afflictionis De eodē gͦ letabāt̉ ⁊ triſtabant̉. ſꝫ ob aliud gaudebāt ⁊ ꝓpt̓ aliud dolebāt. Volebant gͦ xp̄m mori ꝓ hoīs redēptōe. ⁊ tn̄ d̓ morte ip̄ius diuerſis de cauſis corda eorum varie mouebant̉. Quō ſentiendū ſit de paſſionibus ſanctorum an velle an nolle debeamus. Si vero queritur vtrū eodē mō ſentiendū ſit de paſſionibꝰ et martirijs ſcōꝝ? Dicimꝰ aliquā eē dr̄aꝫ int̓ paſſionē capitꝭ ⁊ mēbroꝝ Chriſti nāqꝫ paſ ſio cā ē nr̄eſalutꝭ. qd̓ nō ē paſſio alicuiꝰ ſan cti. Nulliꝰ em̄ paſſiōe redēpti ſumꝰ niſi xp̄i Profuerūt qͥdē nō mō eis qͥ paſſi ſūt. verū etiā alijs fidelibꝰ ipſoꝝ paſſiones. Verūtn̄ nr̄a redēptio non ſunt. hͦ em̄ paſſio illiꝰ ſola potuit qͥ deꝰ ē ⁊ hō. Illiꝰ gͦ paſſionē credētiū pie mētes voluerūt ⁊ optauerūt fieri ſi cut futuꝝ credebāt. Paſſiones ꝟo ſāctoꝝ Ꝙ paſſiones ſcōꝝ poſſumꝰ velle et nolle ⁊ vtrunqꝫ bo na voluntato poſſumꝰ velle ⁊ nolle. ⁊ vtrūqꝫ bona volūtate ſi rectos nobis ꝓponamus fines. Cui em̄ plucuit pauli paſſio eo fine. qꝛ p̄miū eiꝰ ꝑ hͦ auctū ⁊ ꝑactū cernebat. bonā videtur habuiſſe volūtatē. q̄ volūtati eius cōgrue bat qua cupiebat diſſolui ⁊ eſſe cū chriſto. Qui aūt voluit eum declinare paſſionē. et effugere manꝰ iniquorū cōpaſſiōe pietatis ⁊ ille habuit bonā voluntatē. Un̄ Augꝰ ī ench̓. Bone apparebāt volūtates ꝑiorū fideliū qui nolebant apl̓m Paulum hierl̓m ꝑgere. ne ibi pateret̉ mala q̄ Agabꝰ ꝓpheta p̄dixerat. ⁊ tn̄ hͦ illū deꝰ pati volebat ꝓ anūcianda fide xp̄i exercens martyrē chri ſti neqꝫ ip̄e bonā volūtatē ſuaꝫ īpleuit per xp̄ianoꝝ volūtates bonas. ſꝫ ꝑ iudeorum malas. ⁊ ad eū potiꝰ pertinebāt qͥ nolebāt qd̓ volebat. qͣꝫ illi ꝑ qͦs volētes factū ē qd̓ volebat. qꝛ idipſum mala volūtate fecerūt qd̓ deus bona voluntate voluit. Ita ⁊ in paſſione xp̄i factū eſt. qd̓ em̄ deꝰ voluit. hͦ idē iudas ⁊ diabolus. ſꝫ illi mala volūtate deꝰ ꝟo bona volūtate.ſ. vt xp̄s moreret̉. Uerūtamē illi actū voluerūt quē deꝰ non voluit. Iſta eſt diſtinctio. xlviij. huiꝰ primi libri ſeu vltima. In qua magiſter poſtꝙͣ egit quō volūtas dei ſemꝑ efficaciter adimplet̉. Hic cōſequēter agit quō ſe habeat volūtas nr̄a in comꝑatiōe vl̓ in ꝯformitate ad diuinā. Et tria facit. Nā pͥmo oſtēdit ꝙ voluntas nr̄a bona nō ſemꝑ ꝯformat̉ diuine ī volito. Scd̓o ſubdit quō aliqn̄ volūtas nr̄a ꝯformat̉ diuine volūtati in volito. Tertio ſubdit ꝙ aliquādo ſine culpa poſſumꝰ idem volitū diuerſis reſpectibus velle ⁊ nolle. Primū ⁊ ſcd̓m facit a principio diſtinetionis vſqꝫ ibi. Ex quo ſoluit̉ queſtio. Tertiū ꝟo vſ qꝫ ad finē diſtinctionis. Et tm̄ in generali. In ſpecia li ſententia magiſtri ſtat in tribꝰ ꝓpoſitionibꝰ quaꝝ prima eſt hec. Nō om̄is volūtas nō volens qd̓ dcꝰ vult eſt mala. Hanc magiſter ꝓbans ponit exemplū in pͥmo cap̄. Huiꝰ diſtinctionis dicēs. vt ſi bonꝰ filiꝰ patrē ſuū velit viuere. quē deus bona volūtate vult mori. Ibi volūtas filij materialiter nō vult qd̓ deus vult nō tū ē mala. Scd̓a ꝓpoſitio eſt hec. Nō oīs volūtas que vult qd̓ deus vult ē bona. Hāc mgr̄ ꝓbans ꝓponit ꝙ aliqn̄ ē mala volūtas hoīs volentis idem quod deus vult. ſicut volūtas mali filij volētis mortē pr̄is quā tn̄ deꝰ vult. Nēpe ille pͥmꝰ vult quod nō vult deꝰ Iſte ꝟo ſcd̓s idē vult ꝙ deus. ⁊ tn̄ bone volūtati illiꝰ dei pietas potiꝰ ꝯſonat. ꝙͣuis aliud volentis ꝙͣ huiꝰ qd̓ deus volentis impietas. Tertia ꝓpoſitio eſt hec. Idem volitiuū diuerſis reſpectibꝰ ſine qͣcūqꝫ culpa poſſumꝰ nolle ⁊ velle. Hāc ꝓbās ꝓ ponit mgr̄ ꝙ volūtas dei bona per volūtates malas hoīm adimplet̉. ſicut fuit in morte xp̄i. volebat enim deus xp̄m mortē ſuſtinere. ſꝫ nō iudeos inferre. Et poſtea dicit ꝙ paſſio xp̄i deo placebat. nō inqͣtū fuit penalis ſꝫ inqͣtū fuit ſalutifera. Et ſil̓iter paſſiones ſcōꝝ pn̄t diuerſis cauſis ſauctis placere ⁊ diſplicere quo ꝓbat̉ ꝓpoſitio p̄dicta. Et tm̄ in ſpeciali. Finit primꝰ liber de myſterio trinitatꝭ.
