Seite
LI. IIII DI. I Ꝙ reſurget qͥcqͥd fuit de ſubſtantia ⁊ natu ra corꝑis et ſi nō in eadē parte corꝑs. Ꝙ ſine omni deformitate reſurgent. Utꝝ reproboꝝ corꝑa cū deformitatibus reſurgant quas h̓ habuerunt. Ꝙ non conſument̉ maloꝝ corꝑa que tunc ardebunt. Se demones corꝑali igne cremabunt̉. Si aīe ſine corꝑibꝰ ſentiūt ignē materialē. De abortiuis fetibus et monſtris. DI. XLV De diuerſis animarum receptaculis poſt mortem. De ſuffragijs defunctoꝝ. De officijs ſepulture. De duobus eque bonis quoruꝫ alter poſt mortē plura habet auxilia. Quibꝰ ſuffragijs iuuabunt̉ in fine reꝑti. Qūo ſancti et glorificati et angeli audiunt p̄ces ſupplicantiū et intercedūt ꝓ eis. DI. XLVI Si valde malis preſtat̉ mitigatio pene. De occulto iudicio dei. De iuſticia ⁊ miſericordia dei. Quare quedā oꝑa dicunt̉ iuſticie quedaꝫ miſericordie vel bonitatis dei. Qūo vniuerſe vie dn̄i dicuntur miſericor dia et veritas. DI. XLVII De ſententia iudicij. Ꝙ ſancti iudicabūt et quomodo. De ordinibus eoꝝ qui erunt iniudicio. De ordine iudicij ⁊ miniſterio angeloꝝ. Si poſt iudicium demones preerūt homi nibus ad puniendū. DI. XLVIII De forma iudicis. Qualis apparebit forma ſerui. Quare ſcd̓m formā ſerui dicit̉ xp̄us ſuſci taturus corpora. De loco iudicij. De qualitate luminarium et tēporis poſt iudicium. DI. XLIX De differentia manſio­nū in celo et in inferno. Si quid ibi cognoſcitur ab aliquo qd̓ non intelligant omnes. De parilitate gaudij. Si maior ſit beatitudo ſctōꝝ pꝰ iudicium DI. L Si mali in inferno peccabunt. Quare dicuntur tenebre exteriores. Si damnatoꝝ anime noticiā habeant eo­rum que hic fiunt. De lazaro et diuite. Si boni et mali inuicem ſe videant. De chaos inter bonos et malos Utrum viſa impiorū pena minuat vel au­geat gloriam bonoꝝ. Incipit libet quartus de ſacra mētis ⁊ ſignis ſacramentalibꝰ. a DI. I Amari­tanus em̄ vulnera to appropiās cura tioni eiꝰ ſacramen toruꝫ alligamenta adhibuit qꝛ cōtra originalis peccati et actualis vulne­ra. ſacramentoruꝫ remedia deus inſtituit De ſacramer tis vbi quatu or cōſideran­da ſunt. De quibus quatuor primo ꝯſideranda oc curūt. Quid ſit ſacramentū? Quare inſti tutū. In qͥbus ꝯſiſtat et ꝯficiat̉. Et q̄ ſit di ſtantia inter ſacr̄a veteris et noue legis. Quid ſit ſacramentū. b Sacramentuꝫ eſt ſacre rei ſignū. Dicitur tn̄ ſacr̄m̄ etiam ſa­Augꝰ. ili. x. de ciui. dei. crum ſecretum. ſicut ſacr̄m diuinitatis. vt ſacr̄m ſit ſacrum ſignans. et ſacrum ſigna­tum. ſꝫ nunc agit̉ de ſacr̄o ẜm ꝙ eſt ſignuꝫ Augꝰ. in lib̓. de doctrina xp̄iana. quid ſit ſignum. Item ſacr̄m eſt inuiſibilis gratie viſibilis forma. Signū ꝟo eſt res p̄ter ſpeciem quā ingerit ſenſibus aliqͥd aliud ex ſe faciens ī cognitioneꝫ venire. Signoꝝ ꝟo alia ſunt naturalia. vt fumus ſignificans igneꝫ alia data. Et eorū que data ſunt. quedam ſunt ſacr̄a quedā nō. Om̄e em̄ ſacr̄m eſt ſignuꝫ Quod diffe­rant ſignū ⁊ ſacr̄m. ſꝫ non ecōuerſo. Sacr̄m eiꝰ rei ſil̓itudinem gerit cuiꝰ ſignū eſt. Si em̄ ſacramenta non haberent ſimilitudinē reꝝ quaꝝ ſacramen ta ſunt: ꝓprie ſacramenta nō dicerent̉ Sa Quid ꝓprie dicit̉ racr̄m. cramentū em̄ ꝓprie dicit̉ qd̓ ita ſignuꝫ eſt gr̄a dei. et inuiſibilis gr̄e forma. vt ipſius imaginē gerat et cauſa exiſtat. Nō ergo ſi­Qd̓ legalla melius dicun tur ſigna ꝙͣ ſacramenta. gnificandi tm̄ gratia ſacr̄a inſtituta ſunt. ſꝫ etiā ſanctificādi. Que em̄ ſignificādi gra tia tm̄ inſtituta ſunt ſolū ſigna ſunt. ⁊ non ſacr̄a. ſicut fuerūt ſacrificia carnalia. et ob ẜuātie cerimonialeſ veteris legis. q̄ nunqͣꝫ poterāt iuſtos facere offerentes Quia vt ait apl̓s. Sanguis hircoꝝ et thauroꝝ ⁊ ci nis vitule aſꝑſus. inqͥnatos ſanctificabat ad emūdationē carnis. nō anime. Nā inqͥ­natio illa erat ꝯtractus mortui. Un̄ Aug. Nihil aliud intelligo inqͥnationē quaꝫ lex mūdat niſi ꝯtactū mortui hoīs. quē qͥ teti­gerat immūdus erat ſeptē diebꝰ. ſed puri­ficabat̉ ẜm legē die tertio et ſeptimo et ita mūdus erat vt iam intraret in tēplū. Mū