Seite
Tituli LI. III Huius voluminis continentia perſtringitur ſub compendio. Ic enī ratio nis ordo poſtulat vt qui in primo libro de īexplicabili myſterio ſumme trinitatis irrefragabili ſanctorum at teſtatione aliqͥd diximus ac deinde in ſecū do libro ꝯditōnis reꝝ ordinē hominiſqꝫ la pſum ſub certis autoritatꝭ regul̓ inſinuaui­mus. de eiꝰ reꝑatione ꝑ gr̄am mediatoris dei et hoīm p̄ſtita. atqꝫ hūane redēptionis ſacramētis quibꝰ cōtritiones hoīs alligan tur ac vulnera pctōꝝ curant̉. ꝯſequenter ī tertio et in quarto libro diſſeramus. vt ſa­maritanus ad vulneratū. medicus ad infir mum. gr̄a ad miſerū accedat. Incipiunt ru brice tercij libri. DI. Quare filius carneꝫ aſſumpſit non pater vel ſpūſſanctus. Utrū pr̄ vl̓ ſpūſſanctꝰ potuerit incarnari. An filius qui tm̄ carnem accepit aliqͥd fece rit qd̓ non pater vel ſpūſſanctus. DI. II Quare totā humanā naturā acce­pit. et qͥd nomine nature intelligitur. De vnione ꝟbi et carnis mediante anima. Ꝙ ſimul aſſumpſit aīam et carnem ꝟbum. nec caro prius eſt concepta qͣꝫ aſſumpta. DI. III De carne aſſūpta qual̓ an̄ fuerit. Ꝙ nullus eſt ſine pctō h̓ excepta virgine. Quare xp̄s non fuit decimatus in Abraaꝫ ſicut leui. Quare caro chriſti non dicta eſt peccatrix ſed ſimilis. DI. IIII Quare ſpūiſancto tribuatur in­carnatio. cū ſit opus trinitatis. Quare dicat̉ xp̄us conceptus et natus de ſpirituſancto. Quare apoſtolus dicit xp̄m factum quem nos fatemur natum. DI. V Si ꝑſona vel natura ꝑſonā vel na turā aſſūpſit. et ſi natura dei ſit īcarnata. An diuina natura debeat dici caro facta. Quare non accepit ꝑſonam hominis cum aſſumpſerit hominē. quod quidā proba­re nituntur. DI. VI De intelligentia haꝝ locutionū deus eſt homo. deus factus eſt homo ⁊c̄. tres ſententias ponit. Prima eſt eoꝝ qui dicunt in incarnatione hominē quendam ex anima et carne con­ſtitutum. ⁊ illum hominē eſſe factum deū et deum illum hominē. ⁊ autoritates qui bus ita eſſe aſſerunt ponit. Secunda eſt eoꝝ qui dicunt hominē illum ex tribus ſubſtantijs vel duabus naturis ꝯſtare. et hunc fatent̉ vnam eſſe ꝑſonam ante incarnationē ſimplicem tm̄. ſed in in carnatione ꝯpoſitam. ⁊ autoritates qͥbuſ ſe muniunt ꝓponit. Tertia eſt eoꝝ qui non ſolū ꝑſonam ex na­turis ꝯpoſitam negant. ſed etiam aliqueꝫ hoīeꝫ. vel aliquā ſubſtātiam ibi ex anima et carne ꝯpoſitam diffitent̉. et ſic duo illa ſcꝫ carnē ⁊ animā verbo vnita dicunt. vt nō ex illis aliqua ſubſtātia vel ꝑſona cō­poneret̉. ſed illis duobus velut indumē­to deus veſtiret̉. vt mortalibus ocul̓ ap­pareret. qui rōnem incarnatiōis ẜm habi tum accipiunt. Deinde autoritates inducit qͥbus hec ſen­tentia roboratur. Quatuor ſpecies habitus diſtinguunt̉. DI. VII Deinde que ſingulis ſententijs aduerſari vident̉ ponit. Ex quo ſenſu d̓r xp̄s predeſtinatꝰ. Ꝙ non debet dici homo dominicus. DI. VIII An diuina natura dici debeat nata de virgine. De gemina natiuitate xp̄i qͥbus natus eſt. DI. I De adoratōne exhibenda huma nitate chriſti. DI. X An chriſtus ẜm ꝙ homo ſit adop tiuus filius. An ꝑſona vel natura p̄deſtinata ſit. DI. XI Utrū xp̄s ſit creatus vel factus De perfidia et pena arrij. DI. XII An homo ille ſemꝑ fuerit. An deus aliū ſumere potuerit vel aliunde qͣꝫ de genere ade. Si homo ille potuerit peccare. vel non eſſe deus. Si deus potuerit aſſumere hominē in ſexu muliebri. DI. XIII De ſapiētia et gratia xp̄i hoīs an in eis ꝓficere potuerit. DI. XIIII Si aīa xp̄i habuit ſapientiam parem cū deo. et ſi oīa ſcit que deus. Quare deus nō dedit illi anime potentiaꝫ omniū vt ſcientiam. DI. XV De hominis defectibus qͦs aſ­ſumpſit xp̄us. De ꝓpaſſiōe et paſſiōe timorꝭ vel triſticie. De quibuſdam capitulis Hylarij obſcuriſ quibus a carne xp̄i dolores paſſionis ſub moueri videntur. De triſticia xp̄i et eius cā. ẜm eundem. A