Sequuntur Tituli queſti onum ſancti Thome ſuꝑ primum librum ſententiarum. DI. I An doctrīa theologie ſit neceſſaria. An ſit vna ſcīa vel plures. An ſit practica vel ſpeculatiua: et ſi ſpeculatiua. vtrum ſit ſapīa vel ſcientia vel intellectus. Quid ſit ſubiectū theologie. Quis modus ſit tractādi ⁊ exponēdi theologiam. Quid ſit frui ⁊ cuius potētie vel vir tutis ſit actus. Quid ſit vti ⁊ cuius ſit actus Utrū ſit ſolo deo fruendū. Utrū tribus ꝑſonis ſit vna ſola fruitione fruendū vel pluribus. Utrū omnibus alijs p̄ter deū ſit vtēdum. Utrum fruitio ſit omnis creature. Utrū vſus ſit in patria. DI. II An ſit vnus deus. ſiue de vnitate di uine eſſentie. Utrū ī deo ſit pl̓alitas attributoruꝫ. Utrū in deo ſit pl̓alitas rationuꝫ ẜm qͣs attributa differūt. Utrū vnitas diuine eſſentie cōpatia tur ſecū pluralitatē ꝑſonaꝝ. Utꝝ pl̓alitas ꝑſonaꝝ in diuīs ſit rea lis vel rōnalis tm̄. Utrū hoc nomē deꝰ ſit nomē nature DI. III Utrū deus ſit cognoſcibilis a creato intellectu. Utrū deum eſſe ſit ꝑ ſe notum. Utrū deus poſſit cognoſci ꝑ creaturas. ⁊ quorū eſt deuꝫ cognoſcere ꝑ creaturas. Quid potuerūt ph̓i de deo ꝑ creatu ras cognoſcere vtrū videlicet trini tatem ꝑſonaꝝ. Quid ſit veſtigiū dei in creaturis. De partibus veſtigij. Utrū in omni creatura inueniat̉ veſtigium. De ſubiecto imaginis vtrū tm̄ mens ſit ſubiectū imaginis. De ꝑtibus imaginis qͥd ſit vnaqueqꝫ ⁊ qualit̓ differant. Quō ſe hn̄t partes imaginis ad ani mam. vtrū ſint ip̄a eſſentia aīe. In quo ⁊ vtrū aīa ſit ſue potentie. Quō ſe hn̄t ꝑtes imaginis ad inuicem. vtrū vna oriat̉ ex altera. De comꝑatione iſtarū potentiarum ad actus ſuos. vtrum ſemꝑ ſint in actu. De ſcd̓a aſſignatione imaginis medi ante noticia ⁊ amore quō differunt a pͥma. DI. IIII An ſit generatio in diuinis. An hec ſit vera. deus genuit deum. De iſtis ꝓpoſitiōibꝰ deꝰ genuit deū vel ſe e deū vel aliū deū. Itē genuit deū qͥ eſt deus pr̄ vel qͥ nō eſt deus pr̄. ⁊ ſimilibus. Utrū poſſit aliqͥd p̄dicari de deo. Utrū ꝑſona poſſit p̄dicari de eſſētia DI. V Utrū eſſentia generet. Dato ꝙ eſſentia nō generet vtꝝ idē ſit in oībus alijs nomībꝰ eſſentialibus. Utrū filius generet̉ de ſub̓a patris. Utrum filius ſit de nihilo. Utrū eſſentia ſit t̓minꝰ generatiōis. DI. VI Utrum pr̄ genuerit filiū neceſſitate. Utrū genuerit ip̄m voluntate. Utrū pr̄ genuit filiū natura vl̓ natu raliter. DI. VII Utrū ī deo ſit potētia ad generādū. Utrū potentia generādi ſit aliqͥd ab ſolutum. Utrū potentia vniuoce dicat̉ de potentia creandi ⁊ generandi. ⁊ que illarū ſit pͥor. Utrū potentia generādi ſit in filio. Utrū filius poſſit generare aliū filiū ⁊ vtrū pr̄ poſſit etiam alium filium generare. DI. VIII Utrum eſſe ꝓprie cōueniat deo. vel etiam ꝓprie poſſit dici de ip̄o. Utrū eē dei ſit eē cuiuſlibꝫ creature. Utꝝ qͥ eſt ſit pͥmum nomen dei. Quid ſit eternitas ẜm diffinitionem Utrū ſoli deo cōueniat eternitas vel etiam creature Utrū ꝟba diuerſorū tꝑm poſſint p̄dicari de deo vel de eterno. An deus ſit oīno immutabil̓. De illis modis mutationū quos aſſi gnat Augꝰ. in lr̄a quō ſit verum. Utꝝ in deo ſit om̄imoda ſimplicitas An deꝰ ꝯtineat̉ vel ſit in p̄dicamento ſub̓e. Utrū alia p̄dicamēta poſſint de deo dici. ⁊ qͣliter magis p̄ditamentum relationis. An aliqua creatura ſit ſimplex An anima rationalis ſit ſimplex. Utrum aīa ſit tota in qͣlibet ꝑte corporis. DI. IX Utrū filius ꝓpter diſtinctionē qͣ diſtinguit̉ a patre ſit alius a pr̄e Utrum pr̄ ⁊ filius ꝓpter eandeꝫ diſtinctiouē poſſint dici plures eterni vel coeterni. Utrum pr̄ aliquo mō ſit p̓or filio. Quibus ꝟbis vel cuiꝰ tꝑis ſit filij ge neratio expͥmenda. DI. X Utrū ſpūſſanctus ꝓcedat vt amor a patre ⁊ filio. Utrū ſpūſſanctꝰ ſit amor quem pat̓ habet in filium ⁊ ecōuerſo. Utruꝫ ſpūſſanctus ſit nexus et vnio pr̄is ⁊ filij. Utrū ſpūſſanctꝰ ex ꝓceſſiōe ſua poſ ſit ꝓprie dici ſpūſſanctus. De numero diuinaꝝ ꝑſonarum DI. XI. Utrum ſpūſſanctus ꝓcedat a patre ⁊ filio. Utrū ꝓcedat ab eis inqͣtū ſunt vnū vel inqͣtum ſunt pl̓es. Si ꝓcedat ab eis inqͣtū ſunt vnum Utrū ẜm ꝙ ſunt vnum in eſſentia. vl̓ inqͣtum ſunt vnū in aliqua notiōe. Utrum pr̄ ⁊ filius poſſint dici vnus ſpirator ſpūſſancti. DI. XII An generatio filij p̄cedat aliquo mō ꝓceſſionem ſpūſſancti. An ſpūſſanctꝰ pͥus vel plenius ꝓcedat a patre ꝙͣ a filio. An ſpūſſanctus ꝓcedat a pr̄e medi ante filio. DI. XIII. Utrum ſit aliqͣ ꝓceſſio in diuinis Utrū ſit ibi vna ꝓceſſio tm̄ vel pl̓es. Qualiter due ꝓceſſiones nominari debent. Unū ſpūſſanctꝰ cum nō dicat̉ genitꝰ poſſit dici ingenitus. DI. XIIII An ſit aliqua ꝓceſſio tꝑalis ſpūſſan cti. Utrum tꝑalis ꝓceſſio faciat numeꝝ cum eterna. Utrū ſpūſſanctꝰ ẜm ꝓceſſum tꝑalem detur. vel tantū dona eiꝰ vel vtrun qꝫ. Scd̓m q̄ dōa dicat̉ ſpūſſctūs dari vl̓ ꝓcedere tꝑaliter. Utꝝ ſpūſſanctꝰ det̉ a ſanctis viris. DI. XV An miſſio vel datio diuinis ꝑſonis cōueniat. An miſſio ſignificet eſſentiā vl̓ notio nem cui ꝯueniat mitti vel dari. An alicui conueniat vt mittat ſe vel det ſe vel ꝓcedat a ſe. Utrū filius mittat̉ a ſpūſancto. Utrū miſſio inuiſibil̓ ꝯueniat filio Utrū miſſio inuiſibil̓ filij ſit diſtincta a miſſione ſpūſſancti. Utrum aliqͣ miſſio ſit eterna ſicut ali qua ꝓceſſio eſt eterna ⁊ tꝑalis. Utrū miſſio ſpūſſancti fiat ad creatu ras irrationales. Utrū rōe augmēti gr̄e dicat̉ mitti filius vel ſpūſſanctus ad oēs ſanctos Utrū ad angelos ⁊ btōs dicat̉ mitti ſpūſſanctus. Utrū ad xp̄m ẜm ꝙ hō poſſit dici fa cta miſſio ſpūſſancti. Utꝝ plenior fiat miſſio ſpūſſancti ad ſanctos poſt incarnationem ꝙͣ ante Utruꝫ ſpūſſctūs faciat ad eos quos mittit̉ nō eſſe in hoc mundo. DI. XVI
