Seite
Tituli De triplici ſcientia hoīs ante lapſum. Utrum homo preſcius fuerit eorum q̄ ſibi futura erant. DI. XXIIII. De gratia hominis et potē tia ante caſum. De adiutorio homini in creatione dato. qͥ ſtare poterat. De libero arbitrio. De ſenſualitate. De ratione ⁊ ꝑtibus eius. De ſimili ordine peccādi in nobis et in pri mis parentibus. Ꝙ in nobis eſt vir ⁊ mulier ⁊ ſerpens. De ſpūali ꝯiugio viri et mulieris in nob̓. Qualiter ꝑ iſta tria in nobis ꝯſummetur. temptatio. Qn̄ mulier manducat ſola cibum vetitum Qn̄ etiam vir manducat. Qn̄ ſit veniale vel mortale peccatum. Quibꝰ modis accipitur ſenſualitas in ſcri ptura. DI. XXV. Diffinitio liberi arbitrij ẜm philophos. Qualiter in deo accipit̉ liberum arbitriū. Ꝙ angeli ⁊ ſancti libeꝝ habēt arbitrium. Ꝙ liberius erat liberū arbitrium quando peccare nō potuerunt. De differentia libertatis liberi arbitrij ẜm diuerſa tempora. De quatuor ſtatibus liberi arbitrij. De corruptiōe liberi arbitrij per pctm̄. De tribus modis libertatis liberi arbitrij a neceſſitate. a peccato. a miſeria. De libertate que eſt ex gr̄a et q̄ ex natura. DI. XVI. De gr̄a oꝑante et cooꝑante. Quid ſit voluntas. Que ſit gr̄a volūtatem bonā preueniēs. Ꝙ bona volūtas que preuenit̉ gr̄a quedā dei dona p̄uenit. Ꝙ cogitatio boni p̄cedit fidem. Ꝙ intellectꝰ ⁊ cogitationeꝫ boni ⁊ delecta tionem p̄uenit. An ꝑ liberum arbitrium bonū operat̉ ho­mo ſine gratia. Utrū vna et eadem gratia ſit que dicitur operans ⁊ cooperans. Qūo gratiameret̉ augeri. De tribus generibꝰ bonorum. In quibus bonis ſit liberū arbitriuꝫ. DI. XXVII. De virtute quid ſit ⁊ quid actus eius. De gratia que liberat voluntatem ſi virtꝰ eſt vel non. Qūo ex gratia incipiant bona merita. et d̓ qͣ gratia hoc intelligat̉. Ꝙ bona voluntas gr̄a principaliter eſt. Qua ratione dicitur fides meriti iuſtifica­tionem. De mulieribus ꝟtutum ⁊ de gr̄a que non eſt ſꝫ facit meritum. Ꝙ idē eſt vſus ꝟtutis et liberi arbitrij ſed ꝟtutis principalit̓. Quidaꝫ putant ꝟtutes bonos vſus eſſe li­beri arbitrij.i. actus mentis. DI. XXVIII. De hereſi pelagiana. Qūo pelagiani dictis Auguſtini vtuntur in teſtimoniū ſui erroris. Qūo Augꝰ. illa ꝟba determinet in retra­ctationibus. De hereſi Iouiniani ⁊ monachei quaſ col lidit. Hieronymus. DI. XXIX. Utrū homo ante pctm̄ egu­erit gr̄a operāte ⁊ cooperante. Si homo ante lapſum ꝟtutes habuerit. De eiectione hominis de paradiſo. Qūo intelligenduꝫ ſit illud ne ſumat de li­gno vite ⁊ viuat in eternū. De flāmeo gladio an̄ paradiſum poſito. An ante peccatum homo comederet de li­gno vite. DI. XXX. Ꝙ ꝑ adam pctm̄ et pena tran ſijt in poſteros. Utrū illud pctm̄ qd̓ tranſijt fuerit origina le vel actuale. Quidā putant fuiſſe actuale. Qūo aſſignant illud intraſſe in mundum. Ꝙ originale peccatū vere fuit quod trāſit in poſteros. Quid ſit originale peccatū. Ꝙ originale pctm̄ eſt culpa. Ꝙ originale peccattm̄ dicit̉ fomes peccati id eſt ꝯcupiſcentia. Quid nomīe cōcupiſcentie intelligit̉ que fomes eſt peccati. Ꝙ per adā originale pctm̄ intrauit in oēs. id eſt ꝯcupiſcentia. An ſit originale peccatū in quo omnes pec acuerunt. Ex quo ſenſu dictū eſt ꝑ inobedientiā vni us multi ſunt ꝯſtituti peccatores. Ꝙ originale pctm̄ in adā fuit ⁊ in nobis eſt Qūo om̄es dicunt̉ in adaꝫ fuiſſe. qn̄ pecca cauit ⁊ ex eo deſcendiſſe. Ꝙ nihil extrinſecuꝫ ꝯuertat̉ in humanam ſubſtantiam q̄ eſt ex adam. DI. XXXI. Qūo originale peccatū a pa tribus tranſeat in filios. an ẜm animā. an ẜm carnem. Ꝙ ꝑ carnē introducit̉ pctm̄ et qūo oſtēdit Carnis corruptionis cauſam on̄dit ex qͣ