DI. VII Utꝝ hec ſit vera deus eſt hō Utꝝ xp̄s poſſit dici hō dominicus Utꝝ hec ſit vera deus factus eſt homo Utrū hec ſit vera hō factꝰ eſt deus Utꝝ hō xp̄s ſit p̄deſtinatus filius dei. Utꝝ filius dei p̄deſtinatꝰ ſit eſſe homo. Utꝝ filiª dei p̄deſtinatꝰ ſit eſſe filius dei Utꝝ hͦ ſit vera filius dei eſt p̄deſtinatus. DI. VIII Utrū natiuitas ſit viuentiū tantūmodo. Utꝝ hūana natura in xp̄o ſit nata. Utrū diuina natura in xp̄o ſit nata. Utrū in xp̄o ſint due natiuitates. Utrū in xp̄o ſint due filiationes. DI. IX Utrum latria ſit virtus. Utꝝ ſit virtus general̓ vel cardinal̓. Utrum ꝟtus theologica ad quā cardinalium reducat̉. Utꝝ hūanitati xp̄i ſit latria exhibenda. Utꝝ imaginibꝰ xp̄i cultꝰ latrie ſit exhibēdꝰ Utꝝ latria ſit exhibenda carni. Utrū viris ſanctis ſit exhibēda latria Utꝝ alicui creature poſſit latria exhiberi ſine peccato. Utꝝ latria exhibita deo dicat̉ vniuoce cū idolatria. Utꝝ latria debeat̉ deo rōe potentie. Utꝝ alia latria debeat̉ pr̄i alia filio. Utꝝ deo debeat̉ exhiberi latria ẜm corꝑa les ritus. Utrum dulia idem ſit ꝙ latria. Utrum habeat diuerſas ſpecies. Utꝝ peccatores debeāt adorari dulia. DI. X Utrū xp̄s ẜm ꝙ homoſit deus Utrū xp̄s ẜm ꝙ ille homo ſit deus. Utꝝ xp̄s ſit p̄deſtinatꝰ ẜm ꝙ hō Utrū xp̄s ẜm ꝙ homo ſit ꝑſona Utꝝ xp̄s ẜm ꝙ homo ſit indiuiduū. Utꝝ deo ꝯueniat aliqͥd adoptare in filiuꝫ. Utꝝ adoptare ſoli patri cōueniat. Utrū ꝑ ſolum filiū fiat adoptio Utꝝ oībus creaturis ꝯueniat adoptari. Utrū xp̄s poſſit dici filius adoptiuus Utꝝ p̄deſtinatio xp̄i ſit ꝑſona vl̓ eſſentia. Utꝝ eius p̄deſtinatio ſit conformis prede ſtinationi noſtre Utꝝ eius p̄deſtinatio ſit cauſa noſtre DI. XI Utꝝ poſſit dici ꝙ filiꝰ dei ſit creatura. Utrū xp̄s ſit creatura. Utꝝ xp̄s poſſit dici creatura ẜm ꝙ homo Utruꝫ ea que ſunt humane nature poſſint dici de filio dei. DI. XII. Utrū hec ſit vera demōſtrato xp̄o hō ille i cepit eſſe. Utrum xp̄s potuerit peccare. Utrum habuit potentiā peccandi Utꝝ debuerit aliquē ſexum aſſumere. Utꝝ debuerit aſſumere ſexum femineū. Utꝝ debuerit aſſume̓ carnē ab vtroqꝫ ſexu Utꝝ debuerit aſſumere corpꝰ de viro tm̄. DI. XIII Utrū in xp̄o fuerit gr̄a ſingularis ꝑſone. Utꝝ habuit plenitudinem gr̄e Utꝝ gratia eius fuerit infinita. Utrū gr̄a eius potuerit augmentari. Utꝝ xp̄s ẜm ꝙ homo ſit caput eccleſie. Utrū ẜm ꝙ hoſit caput angelorum Utrū ſit caput omniū hoīm. Utrū ſit caput animaꝝ tm̄. Utrū gr̄a vnionis ſit creata. Utꝝ gr̄a vnionis ſit idem qd̓ gr̄a capitis. Utrum gr̄a vnionis p̄cedat gͣtiam ſingula ris ꝑſone vel econuerſo. DI. XIIII Utꝝ in xp̄o fuerit aliqͣ ſcientia creata. Utꝝ cognitio creata in xp̄o ſit habitus vl̓ actus tantum Utꝝ aīma xp̄i mediante aliquo habitu co gnouerit ꝟbum. Utꝝ eodem habitu cognoſcat ꝟbuꝫ ⁊ res in ꝟbo. Utꝝ aīa xp̄i videndo ꝟbum cōp̄hendat. Utꝝ in ꝟbo cogͦſcat oīa q̄ cognoſcit ꝟbū. Utꝝ cognoſcat oīa limpido ſicut deus Utꝝ omīa videat vno intuitu Utꝝ aīma xp̄i ſciat omīa in ꝓpria natura Utrum cognitionē rerum in ꝓpria natura habuit minorem. Utꝝ habuerit ſcīam ꝑ modū collationis. Utꝝ h̓ ſcīa fuerit diuiſa ꝑ plures habitus Utrum ꝓfecerit in iſta ſcientia. Utrū ab angelis acceꝑit hanc ſcientiam. Utrū aīa xp̄i habuit omīpotentiā ſic̄ oēm ſcientiam. DI. xV Utrū debuit aſſumere humanā naturā cū defectibus. Utrum debuerit aſſumere oēs defectus p̄ ter peccatū Utrū ꝯtraxerit illos defectus Utrum omne corpus ſit paſſibile. Utrum anima ſit paſſibilis Utrū aīma xp̄i paſſa fuerit Utrū in xp̄o fuerit triſticia. Utrum in xp̄o fuerit ira.
