Transkription / Sententiarum libri... [272

LI. III Quod ideo factū eſt vt qui erat in diuinitate dei filius: in humanitate fieret hoīs ſiTertia rō. lius. Nō pater vel ſpūſſanctꝰ carnē induit ne alius in diuinitate eſſet filius. alius ī hu manitate. Et ne idem eſſet pater et filius ſi Augꝰ. in ec. cleſiaſticis do gmatibus. deus pater de homine naſceret̉. Un̄ in eccleſiaſticis dogmatibus. Nō pater carneꝫ aſſumpſit. neqꝫ ſpūſſanctus. ſed filius tm̄. vt qui erat ī diuinitate dei filius. ipſe fieret in homine hominis filius: ne filij nomen ad alterū tranſiret qui nō eſſet eterna natiuita te filius Dei ergo filius hominis factus eſt filiꝰ. natus ẜm veritateꝫ nature ex deo dei filius. et ẜm veritatē nature ex homine ho minis filius: vt ꝟitas geniti. nō adoptione nō appellatione. ſed in vtraqꝫ natiuitate filij nomē naſcendo haberet. vt eſſet verꝰ de us et verus hō vnus filius. Nō ergo duos chriſtos. neqꝫ duos filios. ſed deū et hoīeꝫ vnū filiū. quē ꝓpter ea ⁊ vnigenitū dicimꝰ manentē in duabus ſubſtantijs. ſicut ei nature veritas contulit non confuſis naturis neqꝫ īmixtis ſicut thimotheani volunt. ſed ſocietate vnitis. Ecce habes qͣre filius non pater vel ſpūſſanctus carnē aſſumpſerit. Utrū ſpūſſanctꝰ vl̓ pater potuerit incarnari vel poſſit. c L Si vero queritur vtrū pater vel ſpūſſanctus incarnari potu erit. vel etiam modo poſſit. ſane rn̄deri poſ ſit. et potuiſſe olim ⁊ poſſe nunc carnem ſumere et hoīeꝫ fieri tam patrē qͣꝫ ſpm̄ſanctuꝫ Sicut em̄ filiꝰ homo factus ē. ita pater vel ſpūſſanctus potuit et poteſt. An filius qui tantum carnem acce pit aliquid fecerit quod non pater vel ſpūſſanctus. d Sꝫ forte aliqui dicent. cū indiuiſa ſint opera trinitatis ſi filiꝰ carnē aſſumpſit. tunc pater et ſpūſſanctus qꝛ ſi filiꝰ carnem aſſumpſit. nec hoc fecit pa ter vel ſpūſſanctus. non omne quod facit fi lius facit et pater et ſpūſſanctus. At om̄ia ſimul pater et filius amboꝝ ſpūs pariter ⁊ Reſpōſio. ꝯcorditer operant̉. Ad quod dicimꝰ quia nihil oꝑatur filius ſine patre et ſpūſſancto. ſed vna eſt hoꝝ trium oꝑatio indiuiſa ⁊ in diſſimilis. et tamen filius nō pater vel ſpūſ ſanctus carnē aſſumpſit. Ipſam tamē carnis aſſumptionem trinitas operata eſt. ſic̄ Augꝰ. dicit in lib̓. de fide ad Petrū. Recō ciliati ſumus ꝑ ſolum filium ẜm carnē. ſed Auguſti. non ſoli filio ẜm deitatem. Trinitas enim nos ſibi reconciliauit. per hoc ꝙ ſolum ver bum carneꝫ ipſa trinitas fecit. Trinitas er go carnis aſſumptionem fecit: ſed verbo. non patri vl̓ ſpirituiſancto. Si enim pater ſibi. et filius ſibi. vel pater filio. et filius patri carnis aſſumptionē operatus eſſet. iam non eadem eſſet operatio vtriuſqꝫ ſed diui ſa. Sed ſicut inſeparabilis et indiuiſa eſt vnitas ſubſtantie trium. vt ait Auguſtinꝰ in libro de trinitate. ita ⁊ operatio. nō tamē eandem trinitatem natā de virgine. crucifixam et ſepultam catholici tractatores docuerunt. ſed tm̄ modo filium. nec eandē trinitatem in ſpecie columbe deſcendiſſe ſuꝑ Ieſum. ſed tantum ſpiritumſanctum. nec eandem dixiſſe de celo. tu es filius meus. ſꝫ tantū patris vocem fuiſſe ad filium factam qͣꝫuis pater et filius et ſpūſſanctus ſicut inſeꝑabiles ſunt: ita et inſeꝑabiliter operentur. Hec et mea fides ē. quoniā quideꝫ hec eſt catholica fides Licet ergo ſolus filiꝰ car nē aſſumpſerit. ip̄am tamē incarnationē cū patre et ſpūſancto operatus eſt. Hic incipit tertiꝰ liber ſentētiaruꝫ In quo magiſter poſtꝙͣ egit de deo ẜm ſe ſeu ẜm ronē ſue uaturalis ꝑfectionis.ſ. in primo. et ẜm ꝙ eius potentia relucet in effectu mundane creationis. puta in ſecundo libro. Agit conſequenter de eo inquantum eius ſapientia reſplendet ineffectu mundane reſtaurationis. Et diuidit̉ iſte tertius liber in tres tractatus principales. In primo agit de verbi eterni in carnatione. et ille extenditur a principio libri vſqꝫ ad decimamquintā diſtinctionē. In ſecundo tractat de eiuſdem verbi incarnati paſſione. et protēditur a de cima quinta diſtinctione vſqꝫ ad viceſimātertiam di. ſtinctionem. In tertio determinat de donorū et virtutum perfectione. et hoc a viceſimatertia diſtinctione vſqꝫ ad finem libri. In prima inquā diſtinctionē pͦ mi tractatus tria facit. Primo enim oſtendit quid ſit incarnatio Secundo qualiter ſpecialiter filium incar nari decuit: deducit. Tertio an pater et ſpirituſſanctus incarnari potuerunt: inquirit. Primum facit a principio diſtinctionis vſqꝫ ibi. Diligenter vero. Secundum vero ſubiungit ab inde vſqꝫ ibi. Si vero q̄ritur. Tertium autem ſubiungit vſqꝫ ad finem diſtin ctionis In ſpeciali enim magiſtri ſententia ſtat in tri bus propoſitionibus. quarum prima eſt hec. Uiſibilis dei filij miſſio eſt ipſa verbi incarnatio. Hanc eſ ꝓpoſitionem magiſter probat autoritate apoſtoli dicentis. ꝙ in tempore plenitudinis. ſcilicet in tempore gratie quod initium habuit ab aduētu ſaluatoris no ſtri. pater miſit filium ſuum antiquis patribus promiſſum in lege. cuius quidem filij viſibilis in carnem miſſio dicitur eſſe ipſa incarnatio. Secunda propoſitio eſt hec. Licet etiam a qualibet perſona diuina potuit humana natura aſſumi. nulla tamen perſonarum ita congrue humanari potuit ſicut perſona verbi. id eſt filij. Hanc quidem propoſitionem magiſteprobat triplici ratione. Quarum quidem rationum prima ſumitur ex appropriato filij ſcilicet ſapientia. Nam conſonum fuit. vt deus qui in ſapientia om