Seite
LI. IIII clemoſinas faciētes debeāt dici ſatiſface̓ Utrū bona q̄ fiūt ab aliqͥbꝰ malis valeant ad meritū vite cū fuerint ꝯuerſi ad bonū DI. XVI De trbus in penitentia cō ſiderandis.ſ. compunctione. confeſſione et ſatiſfactione. Que ſit vera ſatiſfactio. Que ſit ſatiſfactio falſa. De tribꝰ actionibus penitentie. De multitudine venialiū que grauant vt vnum grande peccatum. De ſatiſfactione venialium. DI. XVII Utrum ſine confeſſione dimittantur peccata. Si ſufficit ſoli deo confiteri. Ꝙ nō ſufficit ſoli deo ꝯfiteri. ſi poſſit ſacer­doti confiteri. An ſufficiat confiteri laico. Ad quid valeat confeſſio. DI. XVIII De remiſſione quam p̄ ſtat ſacerdos. De clauibus. De vſu clauium. Si ſacerdos poteſt dimittere peccata vel retinere. Quomodo ſacerdotes dimittūt peccata vl̓r etinent. Qūo ſacerdotes ligāt vel ſoluūt a pctīs. Qūo intelligendū ſit illud. qd̓cunqꝫ ſolue­ris ſuꝑ terram ⁊cͣ. Que ſunt interiores tenebre et interior ma cula. DI. XR Qn̄ hec claues dant̉ ⁊ qͥbꝰ. Utrū ꝑ indignos trāſfundat̉ gr̄a dignis. Qūo intelligendū ſit maledicā benedictio nibus veſtris. Qualis eſſe debeat iudex eccleſiaſticus. DI. XX De his qͥ in fine penitent. De his qͥ pnīam non complent. De illo cui ſacerdos indiſcretꝰ iniungit pe nitentiam. Ꝙ morientibus non eſt imponenda ſatiſfa ctio ſed innoteſcenda. Ꝙ non eſt penitentia neganda vel reconci­liatio in neceſſitate. Ꝙ preſbiteri nō reconciliēt aliquē incōſul­to ep̄o niſi in neceſſitate. An oblatio eius ſit recipiēda qͥ currens ad penitentiā preuenit̉ morte. DI. XXI De peccatis que poſt hāc vitam dimittunt̉. De his qui edificant aurū. argentuꝫ. lapi dem. lignum. fenū. ſtipulam. De igne purgatorio quo alij citius alij tar dius purgantur. Quid ſit edificare lignū. fe. aut ſtipu. Quid ſit edifiicare au. argen. la. pre. Ꝙ aliquē ꝟe penitet et ſi de nō oī veniali. Quid ſit generalis confeſſio. Ꝙ nemo dꝫ ꝯfiteri pctā q̄ non fecit. De pena ſacerdotis qui peccata confiten­tis publicat. DI. XXII Si pctā dimiſſa redeant Quid ſit ſacramentū et res. DI. XXIII De ſacr̄o vnctōis extreme. De tribus generibus vnctionis. A qͥbus fuerit hoc ſacr̄m inſtitutū. De iteratione huius ſacramenti. DI. XXIIII De ordinibus eccleſia ſticis. et quot ſint. Quare ſunt ſeptem. Quales aſſumendi ſint ad clerum. De corona et tonſura. De hoſtiariis. De lectoribus. De exorciſtis. De acolitis. De ſubdyaconibus. De dyaconibus. De preſbiteris. Qui dicuntur ordines ſacri. Quid appelletur ordo. De nominibus dignitatis et officij. De epiſcopo. De pontifice. De quadripertito ep̄orum ordine. De vate­De cantore. DI. XXV De ordinatis hereticis. De ſymonia vn̄ dicit̉ et quid ſiti. De his qui a ſymoniacis ordinant̉ ſcient̓ vel non. De his qui dicunt ſe emere corporalia et non ſpiritualia. De diſtinctione ſymoniacorum. De his qui violenter ab hereticis vel ali­is ſymoniacis ordinantur. DI. XXVI De ſacramento ꝯiugij. De inſtitutione et eius cauſa. Qn̄ ẜm preceptū et ſcd̓m indulgentiam cō tractū ſit coniugium. Quibus modis accipit̉ indulgentia. Ꝙ nuptie bone ſint. Cuius rei ſacramentū ſit coniugium. DI. XXVII Que ſunt conſideran­da in coniugio. Quid ſit coniugium. De conſenſu qui efficit coniuginm. Quando incipit eſſe coniugium De opinione quorundam qui dicūt cōiu­G 5