LI. IIII deū odiunt ita vt velint eſſe. Sꝫ multi deū oderūt. de qͥbus ſcriptū ē. Suꝑ bia eoꝝ te oderūt aſcēdit ſꝑ. Que eſt il la elongatio. Sane exteriores tenebre in­telligi pn̄t quedā malignitas odij et volū­tatis que tūc excreſcet in mentibus repro­borū. et quedā obliuio dei. qꝛ tormentorū interioꝝ et exteriorū dolorihus adeo affi cientur et turbabunt̉. vt ab illis ad cogitā aliquid deo vix vel raro vel nūqͣꝫ tem reuocent. Vt qui nimio premunt̉ pon dere. a deo ſtupeſcunt et turbant̉. vt inte­rim in alia cogitationē non extendant. ſed illuc tendit impetus cogitationis vbi ſen­titur vis doloris. Sed in hac vita nullꝰdeo malus eſt. vt penitus ſe cludat̉ a cogi­tatione dei. qui nec perdit appetitum beati tudinis et quendā boni amorē quem natu raliter habet rationis creatura. Illas aūt exteriores ꝓfundiſſimas tenebras repro bos ꝑpeſſuros poſt iudiciū dicit Auguſt. opponens de illo diuite in inferno poſitꝰ eleuans oculos vidit abraam in ſynu eiꝰ lazarum. cuius comparatione coactus eſt ꝯfiteri mala ſua vſqꝫ adeo vt et fratres ro get ab his p̄moneri. Qd̓ ante iudicium fa ctum legit̉. ſed poſt iudiciū in ꝓfundiori­bus tenebris erunt impij. vt nullā dei lucē videbunt cui confiteant̉. De animabus damnatorum. ſi quam habent noticiam eoruꝫ que hic fiunt. c. Preterea queri ſo let ſi reproborū aīe que nūc in inferno cru­ciant̉ noticiā hn̄t eoꝝ que circa ſuos ī hac vita gerunt̉. et ſi aliquo doleant ſuper infortunijs ſuoꝝ caroꝝ? Hanc queſtioneꝫ Augꝰ. ſuꝑei pſal. cviij. Aug. commemorat ex ꝑte explicans. ex ꝑte ꝟo inſolutā relinquens. Ait em̄. Que ret aliqͥs an vllus dolor tāgat mortuos de his que in ſuis pꝰ morteꝫ ꝯtingūt. vel qūo ea que circa nos agunt̉ nouerint ſpūs de­functoꝝ? Cui rn̄deo magnā eſſe queſtionē nec in pn̄ti diſſerendā. Uerūtn̄ breuit̓ di­ci pōt. eſt cura mortuis de ſuis caris. vt de diuite legit̉ tormēta apud inferos pateret̉: leuauit oculos ad Abraā. et inter alia dixit. Habeo em̄ quinqꝫ fratres mitte aliquē ex mortuis vt teſtet̉ illis ne ip̄i ve niant in hūc locū tormentoꝝ. Habent em̄ mortui curā de viuis quos ſciūt viuere qꝛ nec in locis penarū vidēt eos. vbi diues ſi ne fratribꝰ erat. nec in reqͥe beatoꝝ vbi la zarū et abraā qͣꝫuis longe agnoſcebat tn̄ ideo ꝯſequens eſt eos ſcire que circa ca ros ſuos agunt̉ hic vel leta vel triſtia. Quō accipienda ſunt que de la­zaro et diuite legunt̉. d Si quis autē que­rat qūo ītelligat̉ qd̓ de lazaro diuite legi tur. Audiat auguſtini rn̄ſum dicentis. Si quis putat animas corꝑe exutas locis cor poralibus ꝯtineri ſint ſine corpore non deerunt faueant et diuitē ſitientē in loco corꝑali fuiſſe ꝯtendant. ipſamqꝫ aīam cor­poreā preparaſſe linguaꝫ. et ſtillā de lazari digito cupijſſe. Sed melius ē dubitare de occultꝭ qͣꝫ litigare de īcertiſ. diuitē in ſuppli cio pauperē in refrigerio eſſe non dubito. Sed qūo intelligat̉ diuitis lingua. digit lazari. flāma inferni. ſinus abrae. et hmōi. vix a manſuetis. a ꝯtētioſis nūqͣꝫ inuenit̉. Si ſe vident boni mali. e Queri etiam ſolet vtrū viciſſim ſe videāt illi ſunt in īferno et illi ſunt in gloria? Sicut ſancti tradūt et boni malos. et mali bonos vident vſqꝫ ad iudiciū Poſt iudiciū ꝟo boni videbūt. malos. ſed mali bonos. Un̄ Gregꝰ. In Greg. iut Lucam. fideles in imo poſiti an̄ dieꝫ iudicij fideles ſuꝑ ſe in requie attendūt quoꝝ gaudia pꝰ ꝯtemplari poſſunt. De chaos inter bonos et malos. f Sed cuꝫ ſancti ma­los in tormentis videant. nōne aliqͣ cōpaſ­ſione erga eos mouent̉. Nōne eos torm̄ tis liberari cupiūt? Recole illud euangeli qd̓ abraā diuiti rn̄dit. Inter nos vos chaos magnū firmatum eſt vt hi volunt hinc trāſire ad vos pn̄t. neqꝫ inde huc trāſmeare. Quid ē illud chaos īter bonos et malos. niſi hinc iuſticia. inde iniqͥtas nullatenus ſociari valent. Adeo cm̄ ſancti dei iuſticie addicti ſunt vt nulla ꝯpaſſione ad reprobos tranſire valeant. nulla eis inter ſanctos fiat int̓ceſſio. Qūo inde vo lunt aliqͥ trāſire ad illos ſed p̄nt. qꝛ ſi d̓i iuſticia admitteret. fieret eis moleſta li­beratio eoꝝ. Uel ita dicunt̉ velle poſ ſe. qꝛ velint et poſſint. ſed qꝛ et ſi vel