Queſtio. XXIX. denti. qꝛ accidenti non attribuitur niſi inquantum eſt in ſub ſtantia: amor autem ⁊ odium natural̓r ꝗdeꝫ ſūt ſimul ẜm rōnem: ſꝫ non real̓r. vn̄ nihil ꝓhibet amoreꝫ eſſe cāꝫ odij. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ amor ⁊ odiū ſūt ꝯria qn̄ accipiūtur circa ideꝫ: ſꝫ qn̄ ſūt de ꝯͣrijs n̄ ſūt ꝯͣria: ſꝫ ſeīuiceꝫ ꝯſequentia: eiuſdeꝫ.n. rōnis eſt ꝙ amet̉ aliꝗd ⁊ odiat̉ eius ꝯͣriū. ⁊ ſic amor vnius rei eſt cauſa ꝙ eiꝰ ꝯͣriuꝫ odiat̉. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ: ꝙ ī executione pͥus eſt recedere ab vno termino qͣꝫ accedere ad alterū terminū: ſed in intentione eſt econuerſo: ꝑꝑ hͦ.n. recedit̉ ab vno termino: vt accedat̉ ad alteꝝ: motus āt appetitiuꝰ magis ꝑtinet ad ītētioneꝫ qͣꝫ ad executioneꝫ. ⁊ ideo amor eſt pͥor odio: cū vtrūqꝫ ſit motꝰ appetitiuus. Ad tertiū ſic ꝓceditur. Ur̄ ꝙ odiū ſit fortius amore. dicit. n. Augu. in libro. 83. q. Nemo eſt ꝗ non magis dolorem fugiat ꝙ appetat voluptatem: ſed fugere dolorem ꝑtinet ad odium: appetitꝰ āt voluptatis ꝑtinet ad amorem. ergo odiū eſt fortiꝰ amore. ¶ Pͣ. Debilius vincitur a fortiori: ſꝫ amor vincit̉ ab odio qn̄.ſ. amor ꝯuertit̉ ī odiū. gͦ odiū ē fortiꝰ amore. ¶ Pͣ. Afectio aīe per effectum manifeſtat̉: ſꝫ fortius īſiſtit homo ad repellendum odioſū qͣꝫ ad ꝓſequendū amatū. ſic̄ etiam beſtie abſtinent a delectabilibꝰ ꝑꝑ verbera. vt Augu. ītroducit ī libro. 83. q. ergo odiū eſt fortius amore. ¶ Sed ꝯͣ. Bonū eſt fortius qͣꝫ malū. qꝛ malū nō agit niſi virtute boni. vt Dionyſius dic̄ capl̓o qͣrto de diuinis noībꝰ: ſꝫ odiu⁊ amor differūt ẜm differentiā boni ⁊ mali. gͦ amor ē for tior odio. ¶ Rn̄º. dd̓m: ꝙ īpol̓e eſt effectū ſua cā eſſe for tiorem. omnē āt odiū ꝓcedit ex aliquo amore: ſic̄ ex cā: vt ſupra dcm̄ eſt: vn̄ īpol̓e eſt ꝙ odiū ſit fortiꝰ amore ſimpl̓i ſed opꝫ vlterius ꝙ amor ſimpl̓r loquendo ſit odio fortior. fortius.n. mouetur aliquid in finem qͣꝫ in ea que ſunt ad finem: receſſus autē a malo ordinatur ad conſecutionem boni: ſic̄ ad finē. vnde ſimpl̓r loquēdo fortior eſt motꝰ aīe: in bonū qͣꝫ in malū: ſed tn̄ aliqn̄ videt̉ odiū fortius amore ꝑꝑ duo. Prīo quidē qꝛ odiū ē magis ſenſibile qͣꝫ amor: cuꝫ enim ſenſus ꝑceptio ſit in quadā īmutatione: ex quo aliꝗd iā īmutatū ē. nō ita ſentitur ſic̄ qn̄ ē īpotētia īmutari: vnde calor febris ethice qͣꝫuis ſit maior. nō tn̄ ita ſentitur ſicut calor tertiane. qꝛ calor ethice iam verſus eſt qͣſi in habituꝫ ⁊ nam: ⁊ ꝑꝑ hoc ēt amor magis ſentit̉ in abſentia amati. ſic̄ Auguſtinus dicit in. 10. de tri. ꝙ amor non ita ſentitur cum non ꝓdit eū indigentia: ⁊ ꝑꝑ hoc etiā repugnantia eius qd̓ odit̉ ſenſibilius ꝑcipit̉ qͣꝫ conueniētia eiꝰ qd̓ amat̉. Scd̓o qꝛ non comparatur odiū ad amorē ſibi correſpondentē ẜꝫ enī diuerſitatē bonoꝝ ē diuerſitas amoꝝ ī magnitudine et paruitate: ꝗbus ꝓportionantur oppoſita odia: vnde odiuquod correſpondet maiori amori magis mouet qͣꝫ minor amor. Et per hoc pꝫ rn̄ſio ad pͥmum: nā amor voluptatis eſt minor qͣꝫ amor ꝯſeruationis ſuijpſiꝰ: cui reſpondet fuga doloris: ⁊ iō magis fugit̉ dolor qͣꝫ amet̉ voluptas. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ odium nunqͣꝫ vinceret amorē niſi ꝓpi maiorē amorē cui odiū correſpōdet. ſic hō magis diligit ſe qͣꝫ amicū: ⁊ ꝑꝑ hoc ꝙ diligit ſe hꝫ odio etiā amicū ſi ſibi ꝯͣrietur. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ iō intenſius aliꝗd oꝑatur ad repellēdum odioſa. qꝛ odium eſt magis ſenſibile. Ad quartum ſic proceditur. Uidet̉ ꝙ aliꝗs poſſit ſeipſū odio habere. Dicit̉ enī in p̄s. Qui diligit iniqͥtatē odit aīam ſuā: ſed mul ti diligunt iniquitatem. ergo multi odiunt ſeipſos. ¶ Pͣ. Illum odimꝰ cui volumꝰ ⁊ oꝑamur malū: ſꝫ qn̄qꝫ aliꝗs vult ⁊ operat̉ ſibijp̄i malum: puta qui interimūt ſeipſos ergo aliꝗ ſeipſos hn̄t odio. ¶ Pͣ. Boetius dicit in. 2. de cō ſolatione: ꝙ auaritia facit homines odioſos. ex quo pōt ac cipi ꝙ oīs homo odit auaꝝ: ſed aliꝗ ſunt auari. gͦ illi odiūt ſeipſos. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē ꝙ apl̓s dicit ad Eph̓. 5. ꝙ nemo vnqͣꝫ carnē ſuā odio habuit. ¶ Rn̄º. dd̓m: ꝙ īpoſſibile ē ꝙ aliquis per ſe loquendo odiat ſeipſum. nāliter enī vnūqͥdqꝫ appetit bonū: nec pōt aliꝗs aliꝗd ſibi appetere niſi ſub rōne boni: nam malum ē preter voluntatem: vt Dionyſius dicit. 4. cap. de di. no. amare āt aliquē eſt velle ei bonū: vt ſupra dictū ē: vnde neceſſe eſt ꝙ aliquis amet ſeipſuꝫ: ⁊ īpoſſibile eſt ꝙ aliquis odiat ſeipſum per ſe loquendo: per accidens tn̄ contingit ꝙ aliquis ſeip̄m odio habeat: ⁊ hoc dupl̓r. Uno mō ex parte boni: qd̓ ſibi aliquis vult: accidit.n. qn̄qꝫ illud qd̓ appetit̉: vt ẜm ꝗd bonū eē ſimpl̓r ma lū: ⁊ ẜm hoc aliꝗs ꝑ accidēs vult ſibi malū: qd̓ eſt odire. Alio mō ex ꝑte ſuijpſius cui vult bonū. vnūqd̓qꝫ.n. ma xime ē id qd̓ ē pͥncipalius in ipſo. vnde ciuitas dr̄ facere id qd̓ rex facit: qͣſi rex ſit tota ciuitas. Manifeſtū eſt ergo ꝙ hō maxime eſt mēs hoīs. contingit aūt ꝙ aliꝗ extimant ſe maxīe illud qd̓ ſūt ẜm nam corporalē: ⁊ ſenſitiuam: vnde amant ſe ẜm id qd̓ eſtimant ſe eſſe: ſed odiūt id qd̓ vere ſunt dum volūt ꝯria rōni: ⁊ vtroqꝫ mō ille ꝗ diligit iniqui tatem odit nō ſolū aīam ſuā: ſed etiā ſeipſuꝫ. Et per hͦ pꝫ rn̄ſio ad pͥmū. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ nullus ſibi vult ⁊ fac̄ ma lum: niſi īqͣꝫtum apprehēdit illud ſub rōne boni: nā ⁊ illi ꝗ īterimūt ſeipſos: hoc ip̄m qd̓ eſt mori apprehēdūt ſub rōne boni inqͣꝫtū eſt terminatiuū alicuiꝰ miſerie vel doloris. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ auarus odit aliqd̓ accn̄s ſuū: nō tn̄ ꝓpt̓ hoc odit ſeipſum ſicut eger odit ſuā egritudinē ex hoc ipſo ꝙ ſe amat. Uel dd̓m: ꝙ auaritia odioſos facit alijs: nō aūt ſibijpſi: qnīmo cauſat̉ ex īordinato ſui amore: ẜm queꝫ debonis tēporalibus plus ſibi aliquis vult qͣꝫ debeat. Ad quintū ſic ꝓceditur. Ur̄ ꝙ aliquis non poſ ſit habere odio v̓itatē: Bonū eniꝫ ⁊ ens ⁊ verū cōuertūtur: ſed aliꝗs non poteſt hēre odio bonitatē. ergo nec veritatē. ¶ Pͣ. Oēs hoīes nāliter ſcire deſiderant: vt dr̄ in principio metaphiſice: ſed ſcīa non eſt niſi veroꝝ. ergo veritas naturaliter deſideratur ⁊ amat̉: ſꝫ qd̓ naliter ineſt: ſemꝑ ineſt: nullꝰ ergo pōt hēre odio ve ritatē. ¶ Pͣ. Ph̓s dicit in. 2. rhetoricoꝝ: ꝙ hoīes amant n̄ fictos: ſed nō niſi ꝑꝑ veritatem. ergo hō naͣliter amat veri tatem. nō ergo eā odio habet. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ apoſtolus di cit ad Gal. 4. Factus ſum vobis inimicus verum dicens vobis. ¶ Rn̄º. dd̓m: ꝙ bonū ⁊ verum: ⁊ ens ſunt idem ẜm rem: ſed differūt rōne: bonū.n. habet rōnē appetibilis: nō aūt ens vel verū. qꝛ bonum eſt qd̓ oīa appetunt: ⁊ ideo bonū ẜm rōnem boni nō poteſt odio haberi. nec in vl̓i: nec in particulari: ens autem ⁊ verum in vl̓ ꝗdē odio haberi nō pn̄t. qꝛ diſſonātia eſt cauſa odij: ⁊ cōuenientia cā amoris. ens āt ⁊ verū ſunt cōia oībus: ſed in particulari ni hil ꝓhibet quoddā ens: ⁊ quoddā verū odio haberi: īquā tum hēt rationem ꝯͣrij ⁊ repugnantis: cōtrarietas.n. ⁊ repugnantia nō aduerſatur rationi entis: ⁊ veri ſicut aduerſa tur rōni. Contingit āt verū aliquod particulare triplicit̓ repugnare vel contrariari bono amato. Uno mō ſcd̓m ꝙ veritas ē cauſaliter ⁊ originalit̓ ī ipſis rebꝰ: ⁊ ſic hō qn̄qꝫ odit aliqͣꝫ veritatē dum vellet non eſſe verū qd̓ eſt veruꝫ. Alio mō ẜm ꝙ veritus ē ī cognitione ip̄ius hominis q̄ īpedit ip̄m a ꝓſecutione amati. ſicut ſi aliqui vellent nō cognoſcere veritatem fidei: vt libere peccarent. ex quorū ꝑſona dicitur Iob. 22. Sciētiam viarū tuaꝝ nolumꝰ. Ter tio modo hētur odio veritas particularis tāqͣꝫ repugnās: prout eſt in intellectu alterius. puta cū aliquis vult iacere ī peccato: odit ꝙ aliquis veritatē circa pctm̄ ſuū cognoſcat. ⁊ ẜm hoc dicit Auguſtinus in. 10. cōfeſ. ꝙ hoīes amāt ve ritatem lucentem: odiunt eam redarguentem. Et per hoc patet reſponſio ad primum. ¶ Ad ſecundum dicendum: ꝙ cognoſcere veritatem ẜm ſe eſt amabile: propter quod dicit Auguſtinus ꝙ amant eam lucentem: ſed per accidēs cognitio veritatis poteſt eſſe odibilis inquantum impediab aliquo deſiderato. ¶ Ad tertium dicendum: ꝙ ex hoc procedit ꝙ non ficti amantur ꝙ homo amat ẜm ſe cogno ſcere v̓itatē quā hoīes non ficti manifeſtant. Ad ſextum ſic proceditur. Uidetur ꝙ odium non poſſit eſſe alicuius in vniuerſali. Odium enim eſt paſſio appetitus ſenſitiui qui mouet̉ ex ſenſibili apprehēſione: ſed ſenſus nō pōt apprehēdere vl̓e. ergo odiū nō pōt eē alicuius in vl̓i. ¶ Pͣ. Odiuꝫ cau ſat̉ ex aliqua diſſonātia q̄ cōmunitati repugnat: ſed cōmunitas ē de ratione vl̓is. ergo odium non poteſt eē alicuius in vl̓i. ¶ Pͣ. Obiectū odij eſt malum: malum auteꝫ ē ī re bus: ⁊ non in mente. vt dr̄ in. 6. metaphiſice. cū gͦ vl̓e ſit ſolum in mente que abſtrabit vniuerſale a particulari: vi
