Queſtio. LXIX. attribuuntur tn̄ donis. qꝛ etiā dona perficiunt hoīem circa oīa circa que perficiunt virtutes: vt dcm̄ eſt. Ad ſecundū ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ p̄mia q̄ attribuunt̉ beatitudinibꝰ nō ꝑtineāt ad hāc vitā. Dn̄r.n. aliꝗ beati ꝑꝑ ſpē p̄mioꝝ: vt dcm̄ eſt: ſꝫ ob̓ꝫ ſpei beatitudo eſt futura. ergo pͥmia iſta ꝑtinent ad vitā futurā. ¶ Pͣ. Luch̓. 6. ponunt̉ q̄dā pene ꝑ oppoſitū ad btītudīes: cū dr̄. Ue vobis ꝗ eſtis ſaturati. qꝛ exurietis: ve vobis ꝗ ridetis nūc: qꝛ lugebitis ⁊ flebitis: ſꝫ iſte pene non intelligunt̉ in hac vita. qꝛ frequenter hoīes ī hac vita non puniunt̉: ẜm illud Iob. 21. Ducūt in bonis dies ſuos. ergo nec premia beatitudinū ꝑtinent ad hāc vitam. ¶ Pͣ. Regnū celoꝝ qd̓ ponit̉ p̄mium paupertatis ē bea titudo celeſtis: vt Aug. dic̄. 19. de ci. dei. plena ēt ſaturitas nō niſi in futura vita habet̉: ẜm illud pſal. Satiabor cū ap paruerit gloria tua: viſio ēt dei ⁊ manifeſtatio filiatiōis diui ne ad vitā futurā ꝑtinent: ẜm illud. i. Io. 3. Nūc filij dei ſu mus: ⁊ nōdum apparuit ꝗd erimus: ſcimus qm̄ cū apparuerit: ſimiles ei erimus: qm̄ videbimꝰ eū ſicuti ē. ergo pre mia illa ꝑtinēt ad vitā futurā. ¶ Sꝫ ꝯͣ eſt qd̓ Aug. dic̄ ī libro de ſermone dn̄i ī mōte. Iſta ꝗdē ī hac vita ꝯpleri pn̄t ſic̄ ꝯpleta ī apl̓is eē credimꝰ: nā illa omnimoda ⁊ ī angelicā formā mutatio q̄ poſt hāc vitā ꝓmittit̉: nullis v̓bis exponi pōt. ¶ Rn̄º dd̓ꝫ ꝙ circa iſta p̄mia expoſitores ſacre ſcripture diuerſimode ſunt locuti. Quidā.n. oīa iſta p̄mia ad futurā beatitudinē ꝑtinere dn̄t. ſic̄ ambroſiꝰ ſuꝑ Luch̓. Aug. vero diē ea ad p̄ſentē vitā pertinere. Chryſoſtomus āt ī ſuis homelijs q̄dā eoꝝ dic̄ ꝑtiner̄ ad futurā vitā. q̄daat ad p̄ſentē. Ad cuiꝰ euidētiā ꝯſiderandū ē ꝙ ſpes future beatitudinis pōt eē in nobis ꝑꝑ duo. Primo ꝗdē ꝑꝑ aliquā p̄parationē vel diſpōnem ad futurā beatitudinē qd̓ ē ꝑmodū meriti. alio mō ꝑ quādā īchoationē īperfectā future beatitudinis ī viris ſanctis: ēt ī hac vita. aliter.n. habet ſpes fructificatiōis arboris cū vireſcit frōdibꝰ: ⁊ al̓r cū iaprimordia fructuū īcipiūt apꝑere. Sic igr̄ ea q̄ ī beatitudinibꝰ tangunt̉ tanqͣꝫ merita: ſunt q̄dā p̄parationes vel diſpōnes ad beatitudinē vel ꝑfectā vel īchoatā: ea v̓o q̄ ponunt̉ tanqͣꝫ p̄mia: pn̄t eē vel ipſa beatitudo ꝑfecta: ⁊ ſic ꝑti nent ad futurā vitā: vel aliqua inchoatio beatitudinis: ſic̄ ī ī viris ꝑfectis. ⁊ ſic p̄mia ꝑtinēt ad p̄ſentē vitā: cū n. aliꝗs ī cipit ꝓficere ī actibꝰ virtutū ⁊ donoꝝ pōt ſperari de eo ꝙ ꝑueniat: ⁊ ad ꝑfectionē vie: ⁊ ad perfectionē pr̄ie. ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓m: ꝙ ſpes eſt de futura beatitudine: ſic̄ de vltimo fine: pōt ēt eſſe: ⁊ de auxilio gr̄e: ſic̄ de eo qd̓ duc̄ ad fi nē ẜm illud p̄s. In deo ſperauit cor meū ⁊ adiutus ſum. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ꝫ ꝙ mali ⁊ ſi interdū ī hac vita tēporales penas nō patiant̉. patiunt̉ tn̄ ſpūales: vn̄ Aug. dic̄ ī pͥmo ꝯfeſ. Iuſſiſti dn̄e: ⁊ ſic eſt: vt pena ſibi ſit inordinatus aīus Et ph̓s dic̄ in. 9. ethi. de malis ꝙ ꝯtendit ipſoꝝ aīa: ⁊ hoc ꝗdē huc trahit: illud aūt illuc. Et poſtea ꝯcludit. Si āt ſic miſeꝝ eſt malū eē: fugiēdū ē malitiā intēſe: ⁊ ſimil̓r ecōueſo boni: ⁊ ſi ī hac vita qn̄qꝫ nō habeāt corporalia p̄mia: nō qͣꝫ tn̄ deficiūt a ſpūalibꝰ: ēt in hac vita: ẜm illud Matth̓. 9. ⁊ Mar. 10. Centuplū accipietis ēt ī hoc ſeculo. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m ꝙ oīa illa p̄mia ꝑfecte ꝗdē ꝯſumabunt̉ ī vita futura ſꝫ īterim ēt in hac vita quodāmō inchoant̉: nā regnū celo rū: vt Aug. dic̄: pōt ītelligi ꝑfecte ſapīe initiū: ẜm ꝙ incipit in eis ſpūs regnare. Poſſeſſio ēt terre ſignificat affectū bonū aīe ꝗeſcētis ꝑ deſideriū in ſtabilitate hereditatis ꝑpetuꝑ terrā ſignificate. Conſolant̉ āt in hac vita ꝑ ſpūm ſcm̄: ꝗ paraclytus.i. ꝯſolator dr̄ participādo. Saturādo ēt in hac vita illo cibo de quo dn̄s dicit. Meus cibus ē vt faciā voluntatē pr̄is mei. In hac ēt vita cōſequunt̉ homīes miſericordiā dei. In hac etiam vita purgato oculo ꝑ donū ītel lectus deus quodāmodo videri pōt. Simil̓r ēt in hac vita ꝗ motus ſuos pacificāt ad ſimilitudinē dei accedentes filij dei nominant̉: tn̄ hec ꝑfectius erunt in pr̄ia. Ad tertiū ſic ꝓcedit̉. Ur̄ ꝙ incōuenienter enu merent̉ beatitudines. attribuūt̉.n. beatitudines donis: vt dcm̄ eſt. donoꝝ āt q̄dā pertinēt ad vitā ꝯtēplatiuā.ſ. ſapīa ⁊ intellectus: nulla āt beatitudo po uit̉ in actu ꝯtemplatiōis: ſꝫ oēs ī his q̄ ꝑtinēt ad vitā actiuā ergo inſufficienter beatitudines enumerant̉. ¶ Pͣ. Ad vi taꝫ actiuaꝫ nō ſolū ꝑtinent dona exequētia: ſꝫ ēt q̄daꝫ dona dirigētia: vt ſcīa ⁊ ꝯſiliū: nihil āt ponit̉ inter beatitudines qd̓ directe ad actū ſcīe vel ꝯſilij ꝑtinere videat̉. ergo inſuficienter beatitudines tangunt̉. ¶ Pͣ. Inter dona exequē tia in vita actiua timor ponit̉ ad paupertatē ꝑtinere: pietas āt vr̄ ꝑtinere ad beatitudinē miſericordie: nihil āt ponit̉ directe ad fortitudinē ꝑtinens ergo inſufficienter enumerant beatitudines. ¶ Pͣ. In ſacra ſcriptura tangunt̉ multe alie beatitudines: ſic̄ Iob. 5. dr̄. Beatus hō ꝗ corripit̉ a deo. Et in p̄s dr̄. Beatꝰ vir ꝗ nō abijt in ꝯſilio īpioꝝ. Et Pro uer. 3. Beatus vir ꝗ inuenit ſapīam. ergo inſufficiēter beatitudines enumerant̉. ¶ Sꝫ ꝯͣ vr̄ ꝙ ſuꝑflue enumerent̉: ſunt.n. ſeptē dona ſpūs ſcī: beatitudines āt tangunt̉ octo. ¶ Pͣ. Luce. 6. ponunt̉ qͣtuor tm̄ beatitudines. ſuꝑflue ego enumerant̉ ſeptē vel octo in Matth̓. ¶ Rn̄º dd̓m: ꝙ btī. udines iſte ꝯueniētiſſime enumerant̉. Ad cuius euidē tiā eſt ꝯſiderandū ꝙ triplicē btītudinē aliꝗ poſuerūt: ꝗdaꝫ .n. poſuerūt btītudinē in vita voluptuoſa: ꝗdaꝫ in vita actiua: ꝗdā v̓o in vita ꝯtemplatiua. He āt tres btītudines diuerſimode ſe hn̄t ad btītudinē futurā cuiꝰ ſpe dicimur hic beati. Naꝫ btītudo voluptuoſa qꝛ falſa ē ⁊ rōni ꝯͣria īpedimentū ē btītudinis future. Beatitudo v̓o actiue vite diſpoſita ē ad beatitudinē futurā. Beatitudo āt ꝯtēplatiua ſi ſit ꝑfecta ē eſſential̓r ipſa futura btītudo: ſi autem eſt imperfecta ē q̄dā inchoatio eiꝰ: ⁊ iō dn̄s pͥmo ꝗdē poſuit qͣſdā btīdines qͣſi remouētes īpedimētū voluptoſe btītudinis. Cōſiſtit.n. voluptuoſa vita in duobus. Prīo ꝗdē ī affluētia exterioꝝ bonoꝝ: ſiue ſint diuitie: ſiue ſint honores: a ꝗbꝰ ꝗdē retrahit̉ hō ꝑ v̓tutē: ſic vt moderate eis vtat̉: ꝑ donū āt excellētiori mō: vt.ſ. hō total̓r ea ꝯtēnat. Un̄ pͥma beatitudo ponit̉. Beati pauperes ſpū. qd̓ pōt referri vel ad ꝯtemptū diuitiaꝝ: vel ad ꝯtēptū honoꝝ: qd̓ ſit ꝑ humi litatē. Scd̓o v̓o voluptuoſa vita ꝯſiſtit in ſequēdo ꝓprias paſſiones: ſiue iraſcibilis: ſiue ꝯcupiſcibilis. A ſequela autē paſſionū iraſcibilis retrahit v̓tus. ne hō in eis ſuꝑfluat ẜm regulā rōnis: donū āt excellētiori mō. vt.ſ. hō ẜm volūtatē diuinā total̓r ab eis tranꝗllus reddat̉. Un̄ ſcd̓a beatitudo ponit̉. Beati mites. A ſeq̄la v̓o paſſionū ꝯcupiſcibilis retrahit v̓tus moderate hmōi paſſionibꝰ vtēdo: donū v̓o eas ſi nec̄e fuerit total̓r abijciendo: ꝗnimo ſi neceſſariuꝫ fuerit voluntariū luctū aſſumant. Un̄ tertia beatitudo ponit̉. Beati ꝗ lugent. actiua v̓o vita ī his ꝯſiſtit p̄cipue q̄ ꝓximis exhibemus: vel ſub rōne debiti: vel ſub rōne ſpon tanei bn̄ficij. ⁊ ad pͥmū ꝗdē nos v̓tus diſponit: vt ea q̄ debemus ꝓximis nō recuſemus exhibere: qd̓ ꝑtinet ad iuſtitiā: donū āt ad hoc ip̄m abūdantiori quodā affectu nos induc̄: vt.ſ. feruēti deſiderio oꝑa iuſtitie īpleamꝰ: ſic̄ feruēti deſiderio eſuriēs ⁊ ſitiēs cupit cibum vel potū. Un̄ qͣrta btītudo ponit̉. Beati ꝗ eſuriūt ⁊ ſitiūt iuſtitiā. Circa ſpon tanea v̓o dona nos ꝑfic̄ v̓tus: vt illis donemus ꝗbꝰ rō dictat eē donādū: puta amicis: aut alijs nobis coniūctis: qd̓ ꝑtinet ad v̓tutē liberalitatis: ſꝫ donū ꝑꝑ dei reuerētiā ſolū neceſſitatē ꝯſiderat ī his ꝗbꝰ gratuita bn̄ficia p̄ſtat: vn̄ dr̄ Luce. 14. Cū facis prandiū aūt cenā noli vocare amicos aut fr̄es tuos ⁊cͣ. ſꝫ voca pauꝑes ⁊ debiles ⁊c̄. qd̓ ꝓprie ē miſereri: Et iō ꝗnta btītudo ponit̉. Beati miſericordes. Ea v̓o q̄ ad ꝯtēplatiuā vitā ꝑtinēt: vel ſūt ipſa beatitudo fi nalis: vel aliqua īchoatio eiꝰ. ⁊ iō nō ponūt̉ in btītudinibꝰ tanqͣꝫ merita: ſꝫ tanqͣꝫ p̄mia. ponunt̉ āt tanqͣꝫ merita effectꝰ actiue vite ꝗbꝰ hō diſponit̉ ad ꝯtēplatiuā vitā. effectus āt actiue vite qͣꝫtū ad v̓tutes ⁊ dona ꝗbꝰ hō ꝑficit̉ in ſeipſo eſt mūdicia cordis: vt.ſ. mēs hoīs paſſionibꝰ nō inꝗnet̉ Un̄ ſexta btītudo ponit̉. Beati mūdo corde. Quantū v̓o ad v̓tutes ⁊ dona ꝗbꝰ hō ꝑficit̉ in ꝯparatiōe ad ꝓximū eſ fectus actiue vite ē pax: ẜm illud Eſa. 30. Opꝰ iuſtitie pax Et iō ſeptima btītudo ponit̉. Beati pacifici. ¶ Ad primū ergo dd̓m ꝙ actꝰ donoꝝ ꝑtinētiū ad vitā actiuā exprimū tur in ipſis meritis: ſꝫ actꝰ donoꝝ ꝑtinētiū ad vitā ꝯtempla tiuā expͥmunt̉ in p̄mijs rōne iā dcā. videre.n. deuꝫ rn̄det dono intellectus: ⁊ ꝯſormari deo quadam filiatiōe adopti ua pertinet ad donū ſapientie. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ꝫ ꝙ in his