Qō CLXXXIX. De ingreſſu religiōis dūt: vel ꝓpria p̄ſūptiōe a pctōribꝰ vel īꝑfectis vt iuſti videant̉ recedūt. ſꝫ hoc vident̉ facere ꝗ de vna religiōe trāſeūt ad aliā ꝑfectiorē. gͦ videt̉ hoc eē illicitū. ¶ Pͣ. Profeſ ſio monachoꝝ ē artior qͣꝫ ꝓfeſſio regulariū canonicoꝝ: vt habet̉ extra de ſtatu monachoꝝ ⁊ canonicoꝝ regulariū. c. Ꝙ dei timorē. ſꝫ nō licet alicui trāſire de ſtatu canonicoꝝ regulariū ad ſtatū monachoꝝ. dr̄.n. in decretis. 19. cā. q. 3. Mādamꝰ ⁊ vl̓r interdicimꝰ ne ꝗs canonicꝰ regularis profeſſus niſi ꝙ abſit publice lapſus fuerit monachus efficiatur. gͦ vr̄ ꝙ nō liceat alicui trāſire de vna religiōe ad aliam maiorē. ¶ Pͣ. Tādiu obligat̉ aliꝗs ad īplēdū qd̓ voͣuit: qͣꝫdiu pōt licite illud īplere: ſic̄ ſi aliꝗs vouit ꝯtinētiā ſeruare et poſt ꝯͣctū mr̄imoniū ꝑ v̓ba de p̄ſenti an̄ carnalē copulaꝫ tenet̉ īplere votū: qꝛ hoc pōt facere religionē ītrādo. ſi ergo aliꝗs licite pōt trāſire de vna religiōe ad aliaꝫ: tenebit̉ hoc facere ſi ante hoc vouerit exiſtēs in ſeculo: qd̓ vr̄ eē incōueniēs. qꝛ ex hoc plurimū ſcādalū gnari poſſet. gͦ nō pōt aliꝗs religioſus de vna religione trāſire ad aliā artiorem. ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ dr̄ in decretis. 20. cā. q. 4. Uirgīes ſacre ſi ꝓ lucro aīe ſue ꝓpter diſtrictiorē vitā ad aliud monaſteriuꝫ ꝑgere diſpoſuerit: ibiqꝫ cōmanere decreuerit: ſcā ſynodus ꝯcedit. ⁊ eadē rō videt̉ eē de ꝗbuſdā religioſis. gͦ pōt aliꝗs licite trāſire de vna religiōe ad aliā. ¶ Rn̄º dd̓m ꝙ trāſire de religiōe ad religionē niſi ꝑꝑ magnā vtilitatē vel neceſſitatē nō eſt laudabile: tū qꝛ ex hoc plurimū ſcādalizan tur illi ꝗ relinquūtur: tū ēt qꝛ faciliꝰ ꝓficit aliꝗs in religione quā ꝯſueuit: qͣꝫ in illa quā non ꝯſueuit ceteris paribus. vn̄ in collatiōibꝰ patrū abbas Neſtoriꝰ dic̄: Unicuiqꝫ vtile ē vt ẜm ꝓpoſitū qd̓ elegit ſūmo ſtudio ac diligentia ad oꝑis arrepti ꝑfectionē ꝑuenire feſtīet ⁊ nequaqͣꝫ a ſua quā elegit ſemel ꝓfeſſione diſcedat: ⁊ poſtea ſubdit rōneꝫ aſſignās: īpoſſibile nāqꝫ ē vnū ⁊ eūdē hoīeꝫ ſil̓ vniuerſis fulciri v̓tutibꝰ: qͣs ſiꝗs voluerit pariter attētare: ī id īcidere euꝫ neceſſe ē: vt dū oēꝫ ſeꝗt̉ nullā ītegre ꝯſeqͣt̉. diuerſe.n. religiones p̄eminēt ẜꝫ diuerſa v̓tutū oꝑa. Pōt tn̄ aliꝗs laudabiliter de vna religiōe trāſire ad aliā triplici ex cā. pͦ ꝗdē ze lo ꝑfectioris religiōis: q̄ ꝗdē excellētia: vt ſupra dictū ē nō attēdit̉ ẜꝫ ſolā artitudinē: ſꝫ pͥncipal̓r ẜꝫ id ad qd̓ religio or dinat̉. ſcd̓ario vero ẜm diſcretionē obſeruātiarū debito fini ꝓportionatarū. 3º ꝑꝑ declinationē religiōis a debita ꝑ fectōe: puta ſi in aliqͣ religiōe artiori īcipiāt religioſi remiſ ſius viuere laudabil̓r trāſit aliꝗs ad religionē et minoreꝫ ſi meliꝰ obſeruet̉. vn̄ ī collatiōibꝰ patrū abbas Ioānes de ſeipſo dic̄ ꝙ a vita ſolitaria ī qͣ ꝑfectꝰ fuerat trāſit ad mīoreꝫ.ſ. eoꝝ ꝗ viuūt ī ſocietate ꝑꝑ hoc ꝙ vita heremitica ceperat declīare ⁊ laxiꝰ obẜuari. 3º ꝑꝑ īfirmitatē vel debili tatē ex qua īterdū ꝓuenit ꝙ nō pōt aliꝗs artioris religiōis ſtatuta ẜuare. poſſet aūt ẜuare ſtatuta religionis laxioris. Sꝫ ī his tribꝰ caſibꝰ pōt eē differētia. nā ī pͦ caſu dꝫ ꝗdē ꝑꝑ huilitatē licētiā petere: q̄ tn̄ ei negari nō pōt: dūmō ꝯſtet. il lā religionē eē artiorē. ſi v̓o de hoc ꝓbabil̓r dubitet̉: eſt in hoc ſuꝑioris iudiciū īꝗrēdū: vt hr̄ extra d̓ regularibꝰ ⁊ trāſ eūtibꝰ ad religionē. c. Licꝫ. Sil̓r reꝗrit̉ ſuꝑioris iudiciū ī. 2º caſu. ī 3º v̓o caſu ē nec̄earia diſpenſatio. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dicēdū: ꝙ illi ꝗ ad artiorē religionē trāſeūt nō faciūt hoc p̄ſūptuoſe vt iuſti videant̉: ſꝫ d̓uote vt iuſtiores fiāt. ¶ Ad 2ᵐ dd̓m: ꝙ vtraqꝫ religio.ſ. monachoꝝ ⁊ canonicoꝝ regulariū ordinat̉ ad oꝑa vite ꝯtēplatiue: īter q̄ p̄cipua ſūt ea q̄ agunt̉ in dīnis mīſterijs ad q̄ ordinat̉ directe ordo canoni coꝝ regulariū ꝗbꝰ ꝑ ſe cōpetit ꝙ ſint clerici religioſi. ſꝫ ad religionē monachoꝝ n̄ ꝑ ſe cōpetit vt ſint clerici religioſi: vt hr̄ in decre. 16. q. i. ⁊ iō qͣꝫuis ordo monachoꝝ ſit artioris obſuātie ſi monachi eēt laici liceret trāſire ab ordine mo nachoꝝ ad ordinē canonicoꝝ regulariū: ẜꝫ illd̓ Hiero. ad Ruſticū monachū: Sic viue in monaſterio vt clericꝰ eſſe merearis: nō āt ecōuerſo: vt hr̄ in dec. 19. cā. q. 3. in decreto īducto. ſꝫ ſi monachi ſint clerici ſacris mīſterijs obſequentes: hn̄t id qd̓ ē canonicoꝝ regulariū cū maiori artitudine. ⁊ iō trāſire licitū erit de ordīe canonicoꝝ regulariū ad ordinē monachoꝝ. petita tn̄ ſuꝑioris licētia: vt dr̄. 19. q. 3. caStatuimus. ¶ Ad 3ᵐ dd̓m: ꝙ votū ſolēne quo ꝗs obligatur mīori religiōi eſt fortiꝰ qͣꝫ votū ſimplex quo ꝗs aſtringit̉ maiori religiōi. poſt votū.n. ſimplex ſi ꝯͣheret aliꝗs ma trimoniū nō dirimeret̉ ſic̄ poſt votū ſolēne. ⁊ iō ille qui iā ꝓfeſſus ē in minori religiōe nō tenet̉ īplere votū ſimplex qd̓ emiſit de ītrādo religionē maiorem. Ad nonum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ nullus debeat alios īducere ad religionē intrandū. Mādat.n. btūs Bn̄dictus ī regula ſua ꝙ veniētibꝰ ad religionē nō ſit facilis p̄bēdus īgreſſus: ſꝫ ꝓbādū ē an ſpūs a deo ſit: ⁊ hoc etiā docet Caſſianꝰ in. 4. lib. de inſtitutis ce nobioꝝ. multo gͦ minus licet aliquē ad religionē īducere. ¶ Pͣ. Mat. 23. dn̄s dicit: Ue vobis ⁊ circuitis mare ⁊ aridaꝫ vt faciatis vnū ꝓſelitū: ⁊ cū ſcūs fuerit facitis eū filiū gehenne duplo qͣꝫ vos. ſꝫ hoc vident̉ facere qui homines ad religionē inducunt. ergo videtur hoc eſſe vituperabile ¶ Pͣ. Nullus debet aliquē īducere ad id qd̓ ꝑtinet ad eiꝰ detrimētū. ſꝫ ille ꝗ īducit aliquē ad religionē: qn̄qꝫ ex hoc īcurrit detrimētū: qꝛ qn̄qꝫ ſunt obligati ad maiorē religionē. gͦ vr̄ ꝙ nō ſit laudabile aliquos īducere ad religionem ¶ Sꝫ ꝯͣ ē qd̓ dr̄ Exo. 25. Cortina cortinā trahat. dꝫ gͦ vnus hō aliū trahere ad dei obſequiū. ¶ Rn̄º. dd̓ꝫ ꝙ īducētes alios ad religionē nō ſolū nō peccant ſꝫ magnū p̄miū merent̉. dr̄. n. Iaco. vlt. Qui ꝯuerti fecerit pctōrē ab errore vite ſue ſaluabit aīam eius a morte: ⁊ oꝑit multitudinē peccatoꝝ. ⁊ Daniel̓. 12. dr̄: ꝙ ꝗ ad iuſtitiaꝫ erudiunt plurimos: erunt qͣſi ſtelle in ꝑpetuas eternitates. Poſſet tn̄ ꝯtingere circa huiuſmōi īductionē triplex īordinatio. pͦ ꝗdē ſi violenter aliꝗs aliū ad religione cogeret qd̓ ꝓhibet̉ in decre. 20. q. 3. 2º ſi aliꝗs ſimoniace aliū ad religionē trahat mu neribꝰ datis vt ꝓhibet̉ ī decre. ibidē. q. 2. c. quā pio. nec tn̄ ad hoc ꝑtinet ſi aliꝗs alicui pauperi nec̄aria ſubminiſtret in ſeculo nutriēs eū ad religione. vel ſi ſine pacto aliqͣ munuſcula tribuat ad familiaritatē captādā. 3º ſi mēdacijs eū alliciat. īminet.n. ſic īducto ꝑiculū: ne cū ſe deceptū īue nerit retrocedat: ⁊ ſic fiant nouiſſima illiꝰ hoīs peiora prioribus: vt dr̄ Luc. ii. ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓m ꝙ illis ꝗ ad religionē inducunt̉ nihilominꝰ reſeruat ꝓbationis tp̄s in quo difficultates religiōis exꝑiunt̉. ⁊ ſic nō facilis aditꝰ eis dat̉ ad religionis īgreſſuꝫ. ¶ Ad 2ᵐ dd̓ꝫ ꝙ ẜm Hilariū verbū illud dn̄i p̄nunciatiuū fuit peruerſi ſtudij iudeoꝝ: quo poſt xp̄i p̄dicationē gētiles vel ēt xp̄ianos ad iudaicū rituꝫ trahendo faciūt dupl̓r gehēne filios: qꝛ.ſ. ⁊ pctā pͥſtina q̄ ꝯmiſerūt in iudaiſmo eis nō dimittunt̉: ⁊ nihilominus īcurrūt iudaice ꝑfidie reatū: ⁊ ẜm hoc nō facit ad ꝓpoſitū. Scd̓m Hierony. aūt hoc refert̉ ad iudeos ēt ꝓ ſtatu in quo legalia obẜuari licebat: qͣꝫtum ad hoc ꝙ ille ꝗ ab eis ad iudaiſmū ꝯuertebat̉ dū eēt gētilis ſimpl̓r errabat. vidēs āt magr̄oꝝ vitia reuertit̉ ad vomitū ſuū: ⁊ gētilis ſcūs qͣſi p̄uari cator maiori pena ſit dignus ex quo pꝫ ꝙ trahere alios ad cultū dei vel ad religionē nō ē vituꝑabile: ſꝫ hoc ſolū ꝙ ali ꝗs ei ꝗ ꝯuertit̉ det malū exēplū vn̄ peior efficiatur. ¶ Ad 3ᵐ dd̓ꝫ ꝙ in maiori īcludit̉ minꝰ. ⁊ iō ille ꝗ ē obligatꝰ voto vel iuramento ad ingreſſum minoris religionis poteſt lici te induci ad hoc ꝙ ad maiorē religionem tranſeat niſi ſit aliquid ſpeciale quod impediat: puta infirmitas vel ſpes maioris profectus in minori religionē. ille vero qui ē obligatus voto vel iuramento ad ingreſſum maioris religionis non poteſt licite induci ad minorem religioneꝫ niſi exaliqua ſpeciali cauſa euidenti: ⁊ hoc cū diſpēſatiōe ſuꝑoris Ad decimum ſic ꝓcedit̉. Uidet̉ ꝙ nō ſit laudabile ꝙ aliꝗs religionē īgredia