Seite
Capitulū XXVII XXVIII tus fueraꝫ in ſacramēto baptiſmi ad regnum tuū celeſtē/ qͣꝫ lugubre ſpectacl̓m facio de me ip̄o om̄ibꝰ viris miſcd̓ie. īmo etiā cunctis in qͦ rum cordibus vel modicam ſtillā tue pietatis dediſti: qͦt ⁊ qͣꝫtis deriſiōibꝰ demonuꝫ pareo. qͣꝫtis ⁊ qͣꝫ aſperis inſultatiōibꝰ eoꝝ expoſitus ſum: Inſultare mihi nāqꝫ merito ⁊ veraciſſi­me poſſunt: mihi inqͣꝫ miſerrimo atqꝫ viliſſi­mo dicētes. Ecce iſte factus eſt ſicut vnus ex nobis. In hoc vtiqꝫ/ ꝙ tam viliſſimꝰ apoſto­ta flāmis eternalibꝰ ⁊ tenebris cū ip̄is adiudi catus ſum. Et qui dānabiliter aſſociaui me ip­ſis in culpa apoſtaſie.i. receſſiōis a te ordine rectiſſimo aſſociari eis debeo in pena dānati­onis eterne. hoc aūt plꝰ habꝫ apoſtaſia mea culpe: ꝙ de ſublimi gratie adoptiōis qua filiū me adoptaueras: ⁊ de altitudīe regni tui cele ſtis cuiꝰ heredē me feceras: tam viliter tanqͣꝫ turpiter deiectꝰ/ īmo ſpōte cadēs in extremā iſtam ignominiam ⁊ pauꝑtatē deueni. Quis iſta mala mea tot ⁊ tanta videre poſſet: abſqꝫ dolore compaſſionis/ ⁊ lachrymis: niſi ipſi qͥ­bus me aſſociaui demones. vel qui ex ꝑte eo­rum per ſimilem aſſociationem effecti ſunt. Requirende ſunt interceſſiones ſanctoꝝ ad impetrationē lachrymarum. Ca. XXVII Onſiliū aūt ne ceſſariū ac ſaluberrimū eſt: vt cuꝫ A. vides ꝑ temetip̄m ſolum impetra re nō poſſe/ donū luctus ⁊ gr̄am lachrymarū hoc impetrare ſtudeas ſanctoruꝫ ſuffragijs. Et potiſſime ſuffragijs glorioſe marie Ma­gdalene. necnō ⁊ beatiſſime illius marie egy­ptiace: que iſtis donis tam magnifice. tanqꝫ largiter dotate fuerunt. hoc factū eſt temꝑe meo/ vbi quidam magnus/ cum doleret ⁊ cō quereret̉ de ariditate cordis ſui: eo ꝙ aruiſſet in eo fons lachrymarū: incidit cordi eius con ſilium iſtud vicꝫ vt iret ad ſepulchrum glorio ſe dn̄e marie magdalene. Cūqꝫ ibi p̄caret̉ vt fontē ei lachrymarū ſuis ſuffragijs impetra­ret. quod ꝑ eam obtinuiſſe ſuis familiaribus referebat. Debes etiā reminiſci ꝙ donū lu­ctus ſiue fons lachrymarum: lauatorium ē in clauſtro ſpirituali: in qͦ ſanctitatis regula ob­ſeruat̉. Intolerabilis aūt eſt defectus in om̄i clauſtro: defectus lauatorij. Quaꝓpter obſe­crandus eſt tibi deus/ qui ſolus edificator eſt clauſtri illius/ vt ipſe in clauſtro tuo quod tu ipſe eſſe debes vel cor tuuꝫ: nō ꝑmittat de eē tam neceſſariam officinā. Et quod ip̄e eaꝫ in eodem edificet: p̄ſertim cū ipſe ſit puritatis ⁊ mundicie zelantiſſimus amator: que niſi per lauatorium hmōi ꝯſeruari in iſto clauſtro nō poſſunt. Obſecrandus ē etiā qͣꝫtū pōt ⁊ qͣꝫtuꝫ ip̄e dignatiōe ſue pietatis ⁊ dulcedinis te ad­iuuare voluerit: vt ip̄e tibi largiat̉ in eo copi­oſas ⁊ indeficientes aquas. Reminiſci etiam debes de pena regulariū: cuiꝰ tibi feci/ in p̄ce dentibus mentionē: quibus aufert̉ menſura vini q̄ dicit̉ iuſta: nō tn̄ aufert̉ aqua qͣꝫtūcūqꝫ deliquerit. nec dat̉ eis panis nec cibus vllus abſqꝫ potu ſaltem aque. Obſecra igit̉ ipſum ne in te hunc intolerabilem rigorē ſue ſeueri tatis exerceat. qui ⁊ clauſtralem diſciplinam ⁊ duriciam humanā excedat. Obſecrandus eſt etiā vt in alijs penis ſi vindicta ei de te pla ceat. vindicet in te quecūqꝫ vindicare volue­rit: qͣꝫ illis que longe te faciunt ab illo ⁊ impe­diunt/ quo minus appropinques ad ip̄m. pre ſertim cum ip̄e iubeat dicens. Appropinqua­te deo ⁊ appropinquabit vobis. Hec aūt aridi tas ab aquis vicꝫ lachrymarū: ꝓhibet euidē­ter appropinquare teipſi. ſic aque lachrymaꝝ appropinquare te faciunt ad ip̄m ⁊ ip̄m ad te. Ꝙ afflictio corporalis valet ad impetra­tionem lachrymarum. Ca. XXVIII St aliud adiu toriū orationi: grāde atqꝫ fortiſſi­mum: ipſa afflictio ſeu tribulatio­de qua ⁊ ꝓpter quā clamat̉ ad deū: ꝓpter qd̓ ab ipſo ſpūſancto edocti patres affligebāt ſe cum oratiōibus ſuis impetrare vellent aliqͥd magnū a dn̄o. quod adhuc ſeruat om̄is eccle­ſia ſcōrū: affligēs ſe ieiunijs/ cilitijs/ laboribꝰ ⁊ flagelloruꝫ etiam diſciplinis: ⁊ alijs modis/ quos iuſtificatiōis gratia docere ⁊ fugere cō ſueuit. Et tribulatio ꝓ qua vel contra quam ſcꝫ vt auertat̉ clamatur ad dn̄m: in primis ad iuuat orationē: qꝛ facit vt eidem clametur ob nixius/ ſicut dicit beatꝰ Augꝰ. videlicet qꝛ in tribulatione obnixiꝰ clamatur. Cauſa aūt in hoc ē qm̄ ipſa ſua acerbitate incitat et incēdit deſiderium liberationis ab ea. Et ꝓpt̓ hͦ qͣꝫto maior acerbiore fuerit: tanto magis incen­dit vel incitat deſiderium hominū. Deſideri­um aūt impetrandi quod petit̉. vox ē or̄onis ⁊ ꝓpter hoc muta eſt ⁊ ſine voce or̄o: q̄ deſide riū nō habet hmōi. Et ideo tacet in or̄one qͥ loqͥ videt̉ multotiēs. Cū aūt vehemēs fuerit