Seite
III ſonum ſuū: niſi eā timor repͥmeret ⁊ modera­retur. Timor vero in deſperationē rueret: ni ſi illū ſpes ab imo fulciret ⁊ ſuſtentaret. ſic hu militas in vilitatem abiectionis ſemetipſam abijceret niſi illam magnificentia ſuſtētaret. Ip̄a qͦꝫ magnificētia: ne nimis ī altū proſiliat ⁊ in ſuꝑbiam ſe eleuet: ab humilitate p̄mitur ⁊ in rectitudine ſui ordinis retinet̉. ſicut inue­nies in amore ⁊ odio. Nō em̄ eſt poſſibile bo­na laudabiliter ꝑ om̄ia facere/ cuſtodire/ nu­trire/ atqꝫ defendere ꝑ om̄ia amore bonorū. niſi contra mala pugnet̉ aſſidue: niſi eis reſi­ſtatur viriliter: qd̓ ꝓprie ac ꝑ ſe odij eſt malo­rum. Eodem modo nec mala impugnabunt̉ fortiter/ nec reſiſtet̉ eis viriliter: ſi amor bono rum ad hͦ non adiuuerit. Si em̄ bona nō amē tur: ꝑ que malis reſiſtit̉/ ⁊ mala repelluntur: nō eſt poſſibile vt contra ea laudabiliter pu­gnetur. Ꝙ ſi querat quis de ip̄a fide: quam v̓tutē habeat ſociā ⁊ cōnexam: ac ſi quereret̉ S de neruo fidei/ quis ei neruus alius in iſta cy thara aſſociet̉? Eidem rn̄deo in hoc. qꝛ diſcre dulitas erroris et impietatis/ eſt chorda: q̄ fi­dei cōiungit̉ in cithara iſta vt ex hac tam hor­rifica deteſtatione/ nō ſolum declinant̉ erro­res hmōi. ſed etiam abijciunt̉. Et om̄is error impietatis/ tanqͣꝫ venenū mortiferū abijcit̉ ꝑ ꝟtutem iſtam atqꝫ declinat̉ ⁊ fugit̉ ⁊ etiam ab horret̉. Si quis aūt obijcere voluerit. quia contrariorū eadem eſt diſciplina/ ⁊ idem ſen ſus. Rn̄deo in hoc quia alius motus eſt ꝑſe­cutio erroris ⁊ impietatis/ ⁊ odiū. alius inſe­cutio ſalutarium credulitatū/ ⁊ amor ipſarū. Et poſſibile eſt vt aliquis peritus ſit in procu­randis ⁊ educendis egritudinibus: omnino inſcius ſanitatis procurande vel inducende ſicut manifeſtū eſt in bellatoribus multis/ qͥ vulnerare ⁊ occidere doctiſſimi ſunt. Sana­re aūt ⁊ a morte ſuſcitare prorſus ignorant. Sic quoqꝫ poſſibile eſt vt aliquis de veneficis acquirendorū: conficiendorū acuendorūqꝫ venenorū habeat peritiā eorūqꝫ porrigēdo­rum aſtuciā: ſanādi aūt a leſionibus earū nō habeat licentiā. Cauſa aūt in hoc indubitant̉ eſſe poteſt/ vt animo ſolo nocendi vel vni vel pluribus ſtuduerit/ vt in talibus fit. Et aliud de venenis ſcire nō curauerit. poſſibile nāqꝫ eſt vt ſolo odio alicuiꝰ ꝑſone vel aliquarū in­ductus fuerit ad hoc vt talia fieri vellet. Cuꝫ aūt pſalmi cantiones vel cantica ſint. Mani H feſtū eſt ꝙ qui pſallunt/ vel pſallentes audi­unt ſaltare debent. quēadmodū laſciui hoīes ⁊ mulieres ad auditum cantilenarū turpiuꝫ ſaltant/ id eſt geſtulationibus corporū ſuorū rn̄dent modulationibus quas audiunt. ſicut dicit veritas Matth̓. ij. Cecinimꝰ vobis ⁊ nō ſaltaſtis. lamentauimus vobis/ ⁊ nō ploraſtꝭ Saltationes igit̉ iſte ſunt motus ſpūales: qͥ­bus moueri debemus/ ⁊ ip̄i pſallentes et ps. ab alijs audientes. Exempli gr̄a cum pſalmi diſtrictionē diuine iuſticie ⁊ vltionis reſonāt: timore debet concuti cor ⁊ deorſum poni. Cū aūt miſcd̓iam: debet ſpe erigi ſurſum. Cū aūt honorē ⁊ gloriā dei reſonant: gaudio dilatari vt de beatitudine p̄miſſa dilectorū ⁊ electorū ipſius: deſiderio ⁊ amore illius cor accendit. Et ꝑ viam iſtā currit res in om̄ibus pſalmis ⁊ pſalmodijs. vt quid em̄ in ipſo pͥncipio pſalmi nominat̉ tibi beatitudo/ cū dicit̉. Beatus vir niſi vt deſiderio ⁊ amore in illam ſaltes vel in­ſileas. Deinde ꝓpter ſimilē cauſam denomi­nat̉ tibi virilitas. vt a puerilitate animi diſſili as ⁊ virilitatem tanqͣꝫ ꝑfectionē tibi debitam concupiſcas. Sic ꝓpter eandem cauſam ſub­ſequēter dicit̉ tibi. Qui nō abijt in conſilio im­piorum. miſeria eſt quā beatitudo ⁊ virilitas a ſe procul expellunt. Nominat̉ ergo tibi ſub negatione: vt ab ea declines ⁊ fugias animo atqꝫ propoſito: qui beatitudine ⁊ virtute tan­qͣꝫ inſeꝑabiliter annexum ipſis/ diligas ⁊ tene as. Nec dubites qͥn corꝑ om̄ia bn̄ diſpoſitum ⁊ a ſeruitute corruptionis plene ⁊ ꝑfecte libe­rum ad auditum pſalmodie congruentibus illis motibus moueat̉. Alioqͥn qui vel pſallūt vel pſallentes audiunt onos lyros ſunt. id ē. aſini ad lyram. qui cōcentui lyre vel cithare nullo motū geſticulationis reſpōdere norūt. Cauſa autem in hoc eſt quia ipſam ſuauitatē concentus huius non ſentiunt. Heu qͦt onos lyros/ et aſinos inſenſibiles habet hodie ſan­ctus Dauid: īmo ſpirituſſanctus ad citharaꝫ ſuam ⁊ pſalterium. qui nihil prorſus ſpiritua­lis armonie ibi ſentiunt. Nihil de his que per pſalmos ſpirituſſanctus omnibus loquitur intelligunt vel etiam cogitant. Et quod ē ma ioris abſurditatis/ ipſas voces pſalmorum ita ruditer: adeoqꝫ inepte reſecant et vocife­rant: vt voces eorum a rudibus aſinis differ­re valde modicum videntur. Quod ē de his qui milicie clericalis ſtipendia tam auide cu­piunt: qͣꝫ diſtricte exigunt et quanta diligen­tia nūmos ip̄os blādū ⁊ vinū q̄ rōne hmoi mi licie ſibi debere: īpudētiſſime aꝑtiſſimeqꝫ mē­tiunt̉: qͥ nō ſolū voce pſallere negligunt corā