Seite
Capitulum dn̄o: ſed etiam pſallentes impediunt. ⁊ pro ſa­cratiſſimis pſalmis fabulis in choro reſonant vtinā attendant/ quia fures ⁊ latrones/ ⁊ cō tra deum ⁊ contra aīas quibus pſallendo ſuf­fragari debuerant ſe exhibent: dum ſine cau­ſa ſtipendia ꝑcipiunt/ vel quod maiꝰ eſt rapi­ R unt. Propter hanc cauſam vicꝫ qꝛ pſalmo­dia theſaurus eſt/ continēs aurū ⁊ genas di­uitiarum ſpiritualiū. Et apotheca ſpūſſancti eſt continēs aromata omniū donorū ꝟtutū ⁊ gratiarū. Statutū eſt in eccleſia dei/ vt ſuper om̄es ſcripturas/ liber pſalmorū frequentet̉ Nulla em̄ ſcriptura de veteribus/ que mentē humanā ita ditare ⁊ replere ſufficiat. Nulla ē medendis animarū languoribus/ conſolan­dis/ confortandis/ ⁊ delectandis animabus humanis adeo potens aut efficax. Sūt ⁊ mul­te ſpūales virtutes ⁊ ꝓprie: que alibi ⁊ docen­de ⁊ diſcende ſunt. Theſauri igit̉ tam precio ſi/ tanqꝫ nobiles/ a ſpūſancto ꝑ pſalmos et in pſalmis oſtendunt̉ ꝓuocemur ad amorem ⁊ deſiderium ipſorū. Apotheca ſanctiſpūs cō­ram nobis in eis aꝑit ⁊ exponit: nō ſolum ad medelas vt p̄dixi: ſed etiaꝫ ad delicias/ quas illi ſolum norunt quibus datur eas ſentire. Quid intelligat̉ ꝑ vitulos labioꝝ. Ca. xj. L Oſt hec proſe quar de or̄one ẜm qd̓ ipſa eſt vitu lus labiorum. Nihil em̄ aliud poſ­ſe videt̉ vitulus labiorū in vltimo Oſee vbi dicit. Reddemus vitulos labiorū noſtrorum Cui cōcordat Apl̓us in vltimo ad Heb̓. dicēs Per ip̄m ergo offeramus hoſtiā laudis ſemꝑ deo.i. fructum labiorum confitentiū nomini eius. Abuſiue nāqꝫ vltra modū intelligentur vituli labiorum/ vituli labijs promiſſi. Dico. igit̉ quia in vitulo intimū eſt medulla/ om̄ibꝰ alijs q̄ vituli ſunt guſtu ſuauior. Deinde car­nes. tertio oſſa. quarto pīguedo. qͥnto pellis. Et ſimiliter in or̄one intimū deoqꝫ placitiſſi­mum ipſa pietas/ orantis/ intentio ſiue volū tas pͥncipalis obtinendi quod ꝑ orationē im­petrari intendit̉. Et ꝓpter hoc qui abſqꝫ intē tione or̄onē dicit vel recitat/ ipſam potiſſima ſua ꝑte mutilat ⁊ detrūcat. Cogitare igit̉ de­bet apud ſemetip̄m atqꝫ formare/ quid ei per or̄onem querendum vel petendum ſit. Ad hͦ em̄ orandus eſt deus/ vt veniam ⁊ gratiam/ ⁊ gloriam/ ⁊ cetera bona data ſua ꝓut ipſe no­uit expedire largiat̉ orantibus. ⁊ his pro qui­bus orat̉. Ꝙ ſi quis nihil horū intendat ꝑ vo ciferationem or̄onis: ſtrepit indubitanter et tumultuat̉ in eccleſia dei oīno a deo nihil pe­tens. Quaꝓpter nec orans eſt homo hmōi: cum om̄is or̄o petitio ſit/ ſicut in p̄cedētibus audiuiſti. Intende aūt quia non eſt neceſſe vt om̄is orans intendat certe ⁊ determinate aliquid iſtorū que predixi. Multi em̄ vniuer­ſaliter vel generaliter/ intendunt ꝑ or̄ones bona data dei. nō cogitantes ſingulariter de venia aūt aliquo aliorū: qͣꝫto autē feruentior fuerit intentio hmōi tanto erit medullata ma gis or̄o/ ⁊ oſſa eius medulla pinguiori refer­ta. Oſſa vero in or̄one/ fortitudines ſunt qͥ bus ſuſtantari ⁊ defendi habet or̄o. Difficili­mum quippe eſt muſcas irruentiū cogitatio­num/ ab or̄one abigere: eāqꝫ impedimentis om̄ibus depurare/ ꝺepurataqꝫ ſeruare. Ma nifeſtum aūt eſt tibi contra omen difficulta­tem/ fortitudinem eſſe neceſſariā. ſicut dicit Ariſtotel̓. quia virtꝰ ⁊ ars circa difficilima ſūt Neceſſaria eſt vt alia fortitudo/ contra te­dium ꝓlixitatis: a quo multi ex orantibꝰ vin­cuntur: qui vix inceptam or̄onem conſūma­re ſufficiunt: Interdū aūt ⁊ a cepta ſtatī de­ſiſtunt. Eſt ⁊ alia fortitudo neceſſaria/ con­tra dilationem doni quod petit̉. Differt enim N deus interdum dare quod poſtulat̉ ipſa dila­tione cor preparantis ⁊ aptans ad recipiēdū ſicut dicit Augꝰ ſuꝑ illud psͣ. Concupiuit aīa mea deſiderare iuſtificationes tuas in omni tempore dicens ibi/ ꝙ vt tu voles implere ſac cum vel ventrē/ aliquo bono vel p̄cioſo: diſtē­dis illum atqꝫ dilatas vt capatiorem ipſum ef­ficias. Sic deus volens implere cor tuum/ ꝺi­ſtendit illd̓ atqꝫ dilatat longo deſiderio: vt ca patius id eius quod petitur efficiat. Contra moram igit̉ ⁊ dilationē iſtam: neceſſaria ē for titudo quedam: que ꝓprio nomine longani­mitas appellat̉ Eſt ⁊ alia fortitudo neceſſa­ria contra iram quādā ⁊ īpatiētiam: qua mul. Q ti eouſqꝫ exagitant̉ ⁊ deficiunt: vt vix ꝓſtra­ti ad or̄onē/ ab ea ſtatim exurgāt: ꝓ eo ꝙ gra­tia or̄onis ⁊ deuotionis eis nō ſtatim tribuit̉: dicentes quid facerem hic aridus ⁊ frigidus corde duro ⁊ vacuo ab om̄i gratia deuotiōis. Hi ꝓculdubio ignorant or̄onem ⁊ deuotionē dona gratuita eſſe dei. ⁊ vt hoc ipſuꝫ addiſcāt nō ſtatim eā cū volunt obtinent. Inſinuatur igit̉ eis ꝑ hoc vt ea petere diſcant ⁊ aſſueſcāt Interdum aūt ⁊ qͣꝫta difficultate obtineant̉. ipſa exꝑientia edocent̉. quaſi em̄ preda q̄daꝫ