¶ Sermo Primus ⁊ patiēdum ꝓ eis ⁊ filius remāſiſſet in celo ad gaudēdū: fuiſſet valde vituꝑoſum filio. ⁊ id̓o decēs fuit vt filius veniret in mūdū ad ꝑficiē dū oīa ⁊ ad ordinādū tāqͣꝫ dei virtus ⁊ dei ſapiētia. vt ſicut deꝰ pr̄ ꝑ ip̄m fecerat hoīem ita ꝑ ip̄m reficeret. Spūiſancto aūt nullo mō in carnari ꝯpetebat. qꝛ ip̄e habet a carnalibꝰ ad celeſtia eleuare. Ezechie. viij. Et eleuauit me ſpūs inter celū ⁊ terrā. Un̄ ſi ip̄e fuiſſet immi xtus carni ⁊ carnalibꝰ: feciſſet ꝯtra naturā ſpi ritus ⁊ iō nō decebat ip̄m incarnari. N Sexto vidēdū ē quare fuit neceſſariū filium dei incarnari. qꝛ ſicut ſolo verbo fecit mūduꝫ ⁊ hoīem ita ſolo verbo potuit eū reficere. Et dd̓m ẜm aug. Deus nō reſpicit qͥd poſſit facere ſꝫ quid deceat ip̄m face̓ et ſit ꝯueniēs rōi ⁊ nature rei. Et ẜm hͦ ꝯueniēs fuit filiū dei incarnari multiplici rōne. ¶ Primo rōe manifeſtatōis miſcd̓ie diuine. Nā an̄ aduētum filij dei deus manifeſtauerat valde iuſticiā ſuā ⁊ nō miſericordiā. nā vſqꝫ tūc in toto mundo iuſticia regnabat. qd̓ patꝫ qͣꝫtum ad omnē locū. ad omnē ppl̓m ⁊ ad omnē ꝑſonā. Otū ad omnē locū patꝫ ꝙ iuſticia regnabat. qꝛ in celo vn̄ eiecti ſunt angeli. In aere vbi ꝓiecti ſūt demones. In ꝑadiſo vn̄ eiectus ē hō. In mū do vbi factū ē diluuiū. In limbo vbi detinebant̉ pr̄es ꝓ peccato primi ꝑentis. In purgatori. vbi purgabātur iuſti. In inferno vbi tor mētabant̉ dānati. Et ſic miſcd̓ia alicui nō re gnabat. niſi in celo reſpectu remanētiū angelorum psͣ. xxxv. Domine in celo miſcd̓ia tua. Idē patꝫ qͣꝫtum ad oēm ppl̓m. nā in ppl̓o gētili magnas iuſticias exercuit deus. ⁊ ml̓tis pe ſtilentijs ip̄m tradidit vt patꝫ in pharaone ⁊ exercitu eius. qͥ oēs ſubmerſi ſunt in mari. vt pꝫ Exo. xxiiij. Itē patet in exercitu ſennache rib. de quo angelꝰ dn̄i. Mille octogintaqͥnqꝫ ſimul interfecit. vt pꝫ Iſaie. xxxviij. Et q̄ maior peſtilētia qͣꝫ eē ſub poteſtate demonum et ydolis īmolare qd̓ ppl̓s gentilis an̄ aduētum filij dei faciebat. In ppl̓o etiā d̓i.ſ. iudaico ma gnas iuſticias inter multa beneficia exercuit deus. nā ſexcēta milia que egreſſa ſunt de egipto ꝓſtrata ſunt ī deſerto ⁊ a ſerpētibꝰ ⁊ igne ꝯſumpta. ⁊ ſolū duo terrā ꝓmiſſiōis intrauerūt. Proinde tradite ſunt pl̓es pene vſqꝫ ad ꝯſūmatōem in manus inimicoꝝ. Ideo patet qͣꝫtum ad oēm ꝑſonā. nā nō valebat fides. qꝛ abrahā fidelis ⁊ omēs patriarche ad inferos deſcēderūt. Nō lex vel ꝓphetia. qꝛ moyſes et oēs ꝓphete illuc ibāt. Nō dignitas ſacerdotalis vel regalis. qꝛ aaron ⁊ dauid ⁊ oēs ſacer dotes illuc deſcēderunt. Nō ſapīa vel fortitu do. qꝛ ſalomō ⁊ ſampſon ⁊ omnes ſapiētes et fortes ad inferos ſunt detracti. Nō ſanctitas vel iuſticia. qꝛ Iob Thobias ⁊ etiā Iohan. bap. ⁊ oēs iuſti illuc ibāt. Iob. iij. Ubi ꝯſtitu ta ē domus omni viuēti. At vbi venit plenitudo tꝑis.ſ. incarnatōis filij dei. miſit deus filiū ſuum in ſimilitudinē carnis peccati. cū ſacco gr̄e et miſcd̓ie pleno. quibꝰ totā terrā r̄pleuit. psͣ. xxxj. Miſericordi a dn̄i plena ē terra. Que maxīe in incarnatōe filij dei demōſtrata ē q̄ apparet in celo qd̓ ab hoībꝰ poſſidetur in terra q̄ illuminata et ſanctificata ē pn̄tia ſal uatoris. In inferno qui fuit euacuatus in om ni ppl̓o ⁊ in oī ꝑſona. qꝛ quicūqꝫ volūt poſſūt ſaluari ⁊ celū intrare. j. Thi. j. Qui vult om̄s hoīes ſaluos fieri. Miſcd̓ia ergo regnat ſuꝑ oīa oꝑa dei. psͣ. cxliiij. Miſeratōnes eius ſuomnia oꝑa eius. O ¶ Secūdo rōe iuſte ſa tiſfactōis. nā peccatū hūane nature qd̓ ī oēs trāſit fuit quadrupliciter infinitū. Primo qꝛ ꝯtra infinitū bonū cōmiſſum. Secūdo qꝛ infi nitis bonis nos primauit.ſ. iuſticia originali ⁊ ſtatu innocētie. ⁊ gr̄a et gl̓ia dei. Tercio quia infinitos infecit ⁊ inficit ꝓpter qd̓ oēs naſci mur filij ire. Ephe. ij. Eramus natura filij ire Quarto qꝛ infinitis malis nos addixit. Iob. xiij. Homo natus de muliere ⁊cͣ. replet̉ ml̓tis miſerijs. Cū gͦ deus ſit iuſtiſſimꝰ ⁊ nihil impunitū relinquat. ⁊ nō poſſit ad ordinē reduci iu ſticie niſi ꝑ ſatiſfactōꝫ ꝯdignā. oportuit ꝙ ali ꝗs ſatiſface̓t cuiꝰ meritū eēt infinitū. ⁊ qͥ eēt ſu pr̄a totā naturā ſic̄ peccatū totā naturā corruꝑat. Nullus aūt purꝰ hō pt̄ eē meriti infini ti nec ſupra totā naturā īmo oēs ſunt meriti finiti ⁊ infra naturā. ⁊ iō oportuit ꝙ talis eſſꝫ deꝰ. Deꝰ aūt nō peccauit ſꝫ hō. Et iō vt iuſta fiet ſatiſfactio oportuit ꝙ eēt deꝰ ⁊ hō ſil̓. deꝰ qui poſſet ⁊ hō qui debet. Et iō oportuit filium dei incarnari. vt in natura hūana iuſte ꝓ hoīe ſatiſface̓t in qͦ apparuit maxīa caritas di qꝛ cū in tota natura nullus inueniret̉ qͥ poſſꝫ ſatiſfacere voluit filiū ſuū aſſume̓ carne. vt ꝓhoīe ſatiſfaceret. Ro. ꝓpter nimiā caritatem qͣ dilexit nos deꝰ filiū ſuū miſit ī mūdū. ¶ Tercio rōe ſūme coīcatōis. Bonū ei vt dic̄ Dio. ē ſuip̄ius coīcatiuū. ⁊ qͣnto meliꝰ ē. tātomagis ſe cōicat. vt pꝫ in luce que oīa corꝑalia ī boni tate excedit ⁊ ideo magis ſe coīcat. Cum ergo
