¶ Sermo Secundus d̓ militibꝰ regis ſirie qͦs heliſeus duxit ī ſama riā ꝑcutiēs cecitate. quos rex iſrl̓ volēs occidere ſꝫ heliſeus nō ꝑmiſſit. Ita demon poſtqͣꝫ traxerit hoīem ad pct̄m ſtatim vellet occidere ⁊ duce̓ in infernū: ſꝫ deus non ꝑmittit ex magna miſcd̓ia. Tren̄. iij. Miſcd̓ie dn̄i ml̓te. qꝛ nō ſumꝰ ꝯſumpti. ⁊ nō ſolū trahit̉ ſꝫ etiā ꝟ berat̉ ⁊ vulnerat̉ letaliter ⁊ totꝰ expoliat̉. Luce. x. c. Qui etiā deſpoliauerūt eū ⁊ plagis im poſitis abierūt ſemiuiuo relicto. Et tn̄ nō dolet. īmo letat̉ qd̓ peius ē. Prouer. ij. c. Letantur cū malefecerint ⁊ exultāt in rebꝰ peſſimis. ¶ Secūdo. qꝛ ſic̄ ſomnꝰ ē quedā imago mortis ⁊ aīa ī peccato manēs mortua ē. qꝛ ſeꝑata ē a vita vera.ſ. deo qͥ ē beata vita aīaꝝ. Ioh̓. xj. c. Ego ſum reſurrectio ⁊ vita. Uera mors quā nō timēt ē ſeꝑatio aīe a deo qͥ ē bt̄a vita aīaꝝ. Et iō dr̄ in psͣ. Mors peccatoꝝ peſſima. ¶ Tercio qꝛ ſic̄ ſomnus reddit hoīem ſi milē beſtijs ꝓ tꝑe illo. qꝛ di. ph̓s ī dimidio tē poris.ſ. in qͦ dormimꝰ n̄ differimꝰ a beſtijs. ita peccatū. psͣ. xlviij. hō cū in honore eēt nō intellexit. ꝯꝑatus ē iumētis inſipiētibꝰ ⁊ ſil̓is factus ē illis. Boe. Hoīs iſta ꝯditio eſt vt ſi ſe noſſe deſierit infra beſtias redigat̉. Sic gͦ ligatur beſtia ⁊ ducit̉ ad maccellū ita ligat̉ peccator ⁊ ducit̉ ad infernū. Pro. v. Funibꝰ peccatoꝝ ſuoꝝ quiſqꝫ ꝯſtringit̉. Mat. xxij. Ligatis manibꝰ ⁊ pedibꝰ mittite eū in tenebras exteriores. ¶ Quarto qꝛ ſic̄ ſomnꝰ facit ea apparere que nō ſunt. ⁊ vidr̄ dormiēti ꝙ ſit ep̄s ⁊ ꝙ habeat veſtes p̄cioſas ⁊ ſil̓ia fantaſmata generat. ſic peccatū facit apparere ea q̄ nō ſūt Iſa. xix. Sic̄ ſomniat eſuries ⁊ ꝯmedit cū aūt fuerit exꝑgefactꝰ vacua ē aīa illiꝰ. ſic erit mul titudo omniū gētiū. Facit ei peccatū appare re vmbras ac ſi apparerēt vera bona. qn̄ autē peccator fuerit excitatꝰ ꝑ penā. tūc cognoſcꝫ ꝙ bona mūdi ſunt vmbra. Un̄ impij qͥ ſunt ī inferno dicūt illud Sap̄. iiij. c. Trāſierūt oīa illa tāqͣꝫ vmbra. Facit ei peccatū malū apparere bonū ⁊ ecōuerſo. ⁊ hoc ſic. qꝛ corrumpit̉ palatū rōis anīe. Aug. Palato nō ſano pena ē panis qͥ ē ſuauis. ex oculis egris odibil̓ ē lux qͥ purꝰ ē amabil̓. Iſa. v. Ue q̄ dicitis malum bonū ⁊ bonū malū. ponētes tenebras lucē. et lucē tenebras. ponētes amarū in dulce. ⁊ dulce ī amaꝝ. ¶ Quīto ſic̄ ſōnꝰ fac̄ vidi dormiēti illa eē ꝟa ꝑicl̓a q̄ n̄ ſt̓ ⁊ ꝟa ꝑicl̓a fac̄ eū n̄ time̓ vt ſi latro eēt eū volēs eū ſtrāgulare. ſic pec catū facit peccatorē ſupra modū time̓ ꝑicula mūdi ⁊ diſpēdia reꝝ tꝑaliū q̄ ꝑicula nō ſunt et vera pericula. ſcꝫ ꝑdere virtutes ⁊ ſeꝑari a deo ⁊ mori in aīa nō timet. Pauꝑtatē eī mūdi ⁊ abiectōeꝫ nimis timet. ⁊ pauꝑtatē ⁊ ꝯfu ſionē eternā nō timet. psͣ. xxiij. Illic trepidauerūt timore vbi nō erat timor. Talis eī ſomnꝰ qͦ peccatores dormiūt ē ſomnꝰ ꝯfuſionis et mortis. Hiere. iij. c. Dormiemus in ꝯfuſione nr̄a. Sic dormiuit ſamꝑſon in gremio dalide ⁊ ſurrexit ꝯfuſus ⁊ vinctus ab inimicis. Iudi cū. xvj. Et iō talis ſomnꝰ ē penitꝰ deſerēdus. j. Theẜ. v. Nō dormiamꝰ ſicut ⁊ ceteri: ſꝫ vigilemus et ſobrij ſimus. Surgamꝰ gͦ cariſſimi ⁊ obuiā eamꝰ ſaluatori nr̄o. Prouerbiū ē. qui mane nō ſurgit dietā poſtponit. Et ſic pꝰ mū. Q ¶ Secūdo apl̓s duas cauſas aſſignat quare ſurgēdū ē ⁊ regi nr̄o obuiādum. Prima ſumit̉ a ꝓpinquitate gl̓ie. ſcd̓a aꝓpin quitate gr̄e. ibi. Nox p̄ceſſit: dies aūt appropinquabit. Dic̄ gͦ ſic. Dixi qꝛ hora ē a ſomnō ſurgēdi peccati ⁊ pigritie vt obuiemus re gi nr̄o. qꝛ nūc nr̄a ſalus.ſ. deꝰ qui ē ſalꝰ et̓na et gl̓ia bt̄oꝝ ꝓpior nobis ē qͣꝫ eēt ſup. pͥmo cuꝫ credidimꝰ. qn̄.ſ. fidē recepimꝰ. Quāto eī plꝰ viuimꝰ tāto ꝓximiores morti ſumꝰ ī qͣ xp̄c nobis bene oꝑantibꝰ aduenit mercedē et̓nā red diturꝰ. Apoc̄. xxij. Ecce venio cito et merces mea mecū ē r̄dde̓ vnicuiqꝫ iuxͣ oꝑa ſua. Iac. Cōfirmate corda vr̄a qm̄ aduētꝰ dn̄i appropinquabit. Et ē opportuna rō. ſi nō eēmꝰ val de corrupti qꝛ oīs motꝰ vl̓ natural̓ vl̓ volūta riꝰ mouet̉ feruētiꝰ dū appropinqͣt fini. Unde ph̓s dic̄ ꝙ nat̉ al̓ motꝰ ī fine augmētat̉: ſꝫ vio letꝰ remittit̉. Et gre. dic̄ ſuꝑ illd̓ ioh̓. iij. Gaudētqꝫ vehemēt̉ qͣi effodiētes theſauꝝ. Qui theſauꝝ fodit tāto āxiꝰ effodiēdo laborat qͣn to ſe thezauro appropinqͣre exiſtīat. Ul̓ ſalet̓na ꝓpior dr̄ n̄ a ꝓximatōe loci ſꝫ debiti. quā to ei pꝰ ſuſceptā fidē pl̓a bona oꝑamur. tāto magis ſalꝰ et̓na appropinquat nob̓ ⁊ nos ip̄i. Mat. iiij. c. Pnīaꝫ agite. appropīqͣt ei regnū celoꝝ. Iac̄. iiij. appropinqͣte deo ⁊ appropinqͣ bit vobis. Scd̓am rōeꝫ ponit di. Nox p̄ceſſit. Sic̄ em̄ nox ⁊ dies ſūt ꝯtinua et vnū n̄ pt̄ appropinqͣre niſi alterū diſcēdat ſic culpa et gr̄a. In īfuſiōe ei gr̄e culpa expellit̉. ⁊ hͦ ē qd̓ dr̄. Nox p̄ceſſit. Surgēdū ē ei qꝛ nox p̄ceſſit. dies at̄ appropinqͣbit. Nox inquā culpe ⁊ infidelitatꝭ ⁊ igͦrātie qͥbꝰ dormiebamꝰ p̄ceſſit et ꝑ dei gr̄aꝫ receſſit. Dies at̄.i. illūiatio gr̄e appropinqͣuit ſole iuſticie mundum irradiante.
