Seite
Malach. iiij. Timētibus deum orietur ſol iu­ſticie. Sic gͦ pꝫ ꝙ ſurgere debemus ⁊ ire obui am. qꝛ et gl̓ia eius ⁊ gr̄a appropinquauit. gr̄a facit nos ſurgere ⁊ ambulare et gloria trahit. Quid gͦ moramur ꝙ nō imus obuiā regi no ſtro. Mich. ij. Surgite abite. qꝛ nō ha. hic re quiē. R Ubi nota. ꝙ qͣtuor nos indu­cut ad ſurgēdum et eundū obuiā xp̄o. Pri­mū ē gallicātus diuine p̄dicatōnis. dū em̄ di es appropinquat galli cātare frequētāt. ⁊ tūc viatores ſurgūt et in viam ſuā vadūt. Cariſſi mi ecce nūc dies in quo omnes p̄lati ⁊ p̄dica­tores predicāt. quia in hodierno euāgelio eis mādatur dū dr̄. dicite vos.ſ. p̄dicatores filie ſyon.i. eccl̓ie fideliū vt ſurgāt et p̄parēt ſe ad obuiādum regi ſuo qui venit ei manſuetus et benignus. Dicit̉ ꝙ leo timet vocem galli. Fe rocior gͦ ē leone qͥ vocē p̄dicatoris nō timet qͥ ē p̄co dei minās penā ⁊ ꝓmittēs gl̓iaꝫ. Se cūdum ē tactus diuine correctōis. Uiator eī qui nō ſurgit ad vocē galli: debet excitari per tactū. Sic deus hoībus qui ad verbū p̄dica tōnis ſurgere a peccatis ⁊ ad ſe redire nolunt aduerſa euenire ꝑmittit vt ad deū ire cogan­tur. Grego. Mala que nos hic premūt ad de um ire cōpellūt. Actu. xij. Percuſſoqꝫ latere Petri exci. e. dicēs. Surge veni. ⁊ cōti. ce. ca. de manu eiꝰ. Petrus in vinculis herodis pec cator in vincl̓is dyaboli. qui duꝫ ex latere per aduerſa ꝑcutitur. quaſi equus calcaribus ex­citatus: ſurgit et ad deū vadit ⁊ tunc vincu­la peccatoꝝ ſoluūtur. Sic fuit tactus ſaulus ⁊ ſurrexit Paulus ⁊ ad deū redijt. Actuū. ix. Et bene di. ex latere. qꝛ aduerſa nō pͥncipalit̓ ⁊ directe deus irrogat peccatori: ſꝫ ꝓpter pec­cata. et iō multū debemꝰ timere peccare. et ſi nō ꝓpter penas eternas ſaltē tꝑales quas de us ꝓpter peccata irrogat. ⁊ quas ꝓpter meri ta auertit. Exemplū de achab de quo dr̄. iij. Regū. xxj. Nōne vidiſti achab humiliatū cō rā me ꝓpter qd̓ nō inducā malū in diebus eꝰ Hiere. xviij. ꝙ ſi gēs illa egerit penitētiam a peccato ſuo agā et ego penitētiā. Terciuꝫ ē dies diuine illuſtratōis quia ſatis ē piger vi­ator qui et ſi nō ſurgit ad cātum galloꝝ neqꝫ dū excitat̉. nō ſurgit ſaltē orto iam ſole. Cū gͦ dies gr̄e appropinquauerit vt dictū ē. omni­nō ſurgere ⁊ ire xp̄o obuiā debemus. Iſaie. v. Ego ſto ad oſtium ⁊ pulſo ſi quis aperuerit mihi introibo ad illū. ij. Coꝝ. vj. Ecce nūc tē pus acceptabile. ecce nūc dies ſalutis. Minꝰ ē acceptabile illud tp̄s qn̄ deus querit ad nos intrare qui ē omne bonū. Quartū ē ſtrepi­tus ambulantiū ꝑ viam recte oꝑatōis. Con­ſueuerūt em̄ viatores ad ſtrepitū ambulātiū ſurgere et ambulare. Reducamus gͦ ad me­moriam exēpla ſeruoꝝ dei quos deus d̓ mor tuis viuos fecit. tāqͣꝫ carbones ſuccēdit. ſicut auguſtino fecit ⁊ tūc velotius ſurgemus ⁊ ſe cure ad deum accedemꝰ. Hoc fuit figuratuꝫ in turbis. de qͥbꝰ dr̄ in euangelio hodierno ꝙ p̄ſcindebant ramos de arboribꝰ ⁊ ꝓſternebāt in via. p̄ſcindere ramos de arboribꝰ ē acciꝑe exempla ſanctorum. p̄ſcindamꝰ gͦ ramos obe­diētie ab abrahā. ramū penitētie a dauid. ra­mū fidei a petro. ramū dilectōis a iohāne. ra­mū humilitatis a beata virgine. ⁊ ſic de alijs. Et nota hic ꝙ turbe p̄ſcindebant ramos ar­boꝝ fructiferaꝝ.ſ. oliuaꝝ et palmaꝝ. Quidā p̄ſcidunt ramos arboꝝ infructiferaꝝ ⁊ ſilue­ſtriū dū exemplū accipiunt in peccato dauid ⁊ nō a penitētia. qui dicūt ſicut dauid pecca­uit ⁊ penituit. ſic ⁊ ego poſſum peccare ⁊ peni tere. Magdalena peccauit. petrus peccauit. paulus peccauit. ſimiliter gͦ ⁊ ego poſſuꝫ pec­care ⁊cͣ. Et ſic patet ſecūdū. Tercio indu­cit apl̓us volentes xp̄o occurrere vt indigna ornamenta abijciāt. ⁊ digna aſſumāt dicens. Abijciamus gͦ oꝑa tenebraruꝫ ⁊cͣ. Si gͦ tene bre receſſerūt gͦ oꝑa illaꝝ debēt recede̓. S Oꝑa gͦ mala dicunt̉ oꝑa tenebrarū ꝓpter qͣ tuor. Primo qꝛ ex tenebris ignorātie ⁊ eno­ris oriuntur. Ph̓us. Errāt om̄es qui peccāt ſcꝫ in aſſumptōe minoris. Quia peccator di­cit fornicari ē malum: ſed fornicari cū iſta nō videt̉ ſibi malū: ſed delectabile bonū. ꝓuer. ij. Omnis emptor dicit. malū ē malū ē. cū r̄ceſſe rit gloriatur. Sap̄. v. c. Errauimus a verita­te ⁊ ſol iuſticie nō luxit nobis. Secūdo qͥa tenebras querūt et in tenebris fiunt. Ioh̓. iij. Omnis qui male agit odit lucem. Iob. xxiiij. ca. Si ſubito videant auroraꝫ arbitrant̉ vm bram mortis. Tercio qꝛ in aīam tenebras ſpūales inducūt. pͣs. lxxxj. Neſcierūt neqꝫ in tellexerūt ī tenebris ambulāt. j. Ioh̓. j. c. Qui odit fratrē ſuū in tenebris eſt. Quarto qͥa ad eternas tenebras ducūt. Mat. xxij. Liga­tis manibꝰ ⁊ pedibus. mittite eum ī tenebras exteriores. Sed quia vt dicit be. Aug. nō ſuf ficit abſtinere a malo niſi homo faciat qd̓ bo­num ē. ideo poſtqͣꝫ abiecerimus oꝑa tenebra rū debemus induere arma lucis.ſ. virtutes q̄